BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Δεν ήταν μέλος σωματείου;

Και έλεγα κι εγώ. Τόσες μέρες και ούτε μία ανακοίνωση;

Καλά οι δημοσιογράφοι. Η τέταρτη εξουσία. Που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Ή τέλος πάντων επί μισθώ εκδίδεται. Ρώτα ποιος είναι ο πληρωτής και σταμάτα τις ανόητες απορίες. Γιατί δε γράφουν τίποτα...

Αλλά ούτε οι καθ' ύλην αρμόδιοι; Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων;

Ώσπου μας έγραψαν σε σχόλιο. "Δεν ήταν μέλος του σωματείου".

Μάλιστα. Ο ένας δεν ήταν. Δεν ήταν ούτε ο άλλος; Στο άλλο σωματείο;

Και ο άλλος; Α, ναι. Ο άλλος δεν ήτο καν Έλλην. Από κάποιο ξένο κράτος ήταν. Γιατί σαν ξένο κράτος αντιμετωπίζουν οι πολλοί την Κύπρο. Και τους Κύπριους ως μη έλληνες.

Κι επίσης δεν είχαν μπάρμπα στην κορώνη.

Μόνο φίλους.

Που άκουσαν την είδηση και πάγωσαν.

Και μόνο οι φίλοι τους μιλάνε για εκείνους.

Για τους άλλους; Παρέμειναν το τρίο νο νέιμ.

Και σου έλεγα τότε που πήγαινες σχολείο. Τι θέλεις, παιδί μου, να γίνεις σαν μεγαλώσεις;

Και μου έλεγες παίχτης. Να πετάω μπάλες. Να κλοτσάω μπάλες.

Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.

Κι έπειτα μεγάλωσες. Και το ξέχασες. Και πήγες και έγινες ναυτικός.

Και μάλιστα ναυτικός που δεν ανήκει στο σωματείο.

Προφανώς και το σωματείο τα ίδια. Έτσι δε σε μάθαινα στα μαθηματικά; Αν α δεν είναι ίσο με β τότε και β δεν είναι ίσο με α.

Και με τι είναι επιτέλους ίσο αυτό το ... α; Ή μάλλον το νι. Γιατί για ναυτικούς μιλάμε. Με τι είναι ίσοι οι ναυτικοί; Και μάλιστα εκείνοι που δεν ανήκουν και σε σωματείο;

Ίσως με κείνη την απαξιωτική φράση. Που διάβασα σε εφημερίδα. Πως οι ναυτικοί λέει είναι αυτοί που κρατάνε τα πλοία εν κινήσει ακόμη και σε καιρό κρίσης. Για να βγάζουν αμύθητα κέρδη οι εφοπλιστές.

Τώρα, με το δεν ήταν μέλος του σωματείου, η φράση αποκτά άλλο νόημα. Και η κρίση άλλο.

Και το αφήνουμε στην κρίση όλων. Αν κάποιος δεν είναι μέλος του σωματείου πρέπει και το σωματείο να τηρεί σιγήν ιχθύος μπρος στην τραγωδία;

Και δεν είναι ένα το σωματείο. Μία και ολόιδια είναι η στάση τους όμως. Η στάση του αγρόν ηγόρασαν. Και η στάση του ούτε μία λεξούλα στις ιστοσελίδες τους. Στις ιστοσελίδες των ναυτεργατικών σωματείων.

Λες και δε σκοτώθηκαν δυο ναυτεργάτες. Λες και δεν τραυματίστηκε σοβαρά ένας ακόμη.

Μα και συ που τώρα διαβάζεις. Και που βάζεις κάθε πρωί το κλειδί στο αμάξι. Πότε νοιάστηκες ποιος σκυλοπνίγεται για να μπορείς εσύ να ζεις μέσα στα χλίδα; Ποιος κουβαλάει το λαδάκι; Για να μπορείς εσύ να γεμίζεις το ρεζερβουάρ;

Κι εσύ κι εγώ και όλοι μας προτιμούμε να παίρνουμε τις μπιρίτσες μας και δώδεκα σουβλάκια και να αράζουμε στο χαζοκούτι. Να δούμε πόσα καλάθια θα βάλει το νέο αστέρι. Και πόσα γκόλ το άλλο.

Τα χρυσοπληρωμένα αστέρια. Που διάλεξαν να συνεχίσουν την μπάλα.

Ποιος ιδρώνει; Ποιος δίνει ακόμη και το αίμα του για να χρυσοπληρώνονται όλα αυτά τα ... αστέρια;

Όλα αυτά τα εκατομμύρια που ρέουν άφθονα στους χλοοτάπητες και στα παρκέ των γηπέδων από πού έρχονται;

Και βλέπω και τη νέα γενιά. Να μαζεύουν χαρτάκια. Τι μαζεύετε, ρωτάω. Παίκτες, κυρία!

Μα τι άλλο; Έχεις δει ποτέ σε χαρτάκια φωτογραφίες ναυτικών;

Εδώ δε βλέπεις ούτε καν τα ονόματά τους όταν χάνουν τη ζωή τους.

Γιατί ποιος νοιάζεται που θα χάσει και ένας ακόμη ναυτικός τη ζωή του;

Ας είναι καλά ο κάθε μπαλαδόρος που δε χάνει καλάθι, δε χάνει γκολ. Και θυμάσαι τη φοβερή αγωνία... με εκείνο το τελευταίο τρίποντο. Και με κείνο το σωτήριο γκολ στο 90. Αυτά τα θυμάσαι.

Τα άλλα προτιμούν όλοι να τα ξεχνούν. Μα ακόμη και τα σωματεία;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.