BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Οι ιατρικές φροντίδες επί πλοίου...

Όσο ο συνάδελφος, ο καπετάν Αντώνης Ιωάννου, παραμένει στο καράβι, στο Aegean Angel, αν και έχει τραυματιστεί από το βράδυ της Πέμπτης και μάλιστα σοβαρά, εκεί ταξιδεύει και η δική μας σκέψη.

http://www.sigmalive.com/simerini/world/epikairotita/341292

ΒΕΡΜΟΥΔΕΣ Σοβαρά ο Κύπριος από το ναυάγιο

Εκτύπωση 01/01/2011 Επιμέλεια Ελένη Μαυρουδή

Η Ελλάδα θρηνεί από την Πέμπτη για το χαμό δύο ναυτικών, ενώ την ίδια ώρα η Κύπρος αγωνιά για την κατάσταση της υγείας ενός τρίτου κυπριακής καταγωγής. Οι τρεις ναυτικοί μαζί με άλλους βρίσκονταν στο δεξαμενόπλοιο «AEGEAN ANGEL» της εταιρείας Arcadia shipmanagement co LTD, 800 μίλια ανοιχτά των Βερμούδων, όταν έπεσε σε μεγάλη θαλασσοταραχή. Το δεξαμενόπλοιο είχε αποπλεύσει από το Ταλίν της Εσθονίας για το Χιούστον του Τέξας και έπεσε σε πολύ άσχημο καιρό, με ανέμους που πιθανόν να ήταν πάνω από 8 μποφόρ.

Σύμφωνα με πρώτες πληροφορίες προχθές, ο 47χρονος Έλληνας πλοίαρχος του πλοίου και ο Α' Έλληνας μηχανικός 33 ετών βγήκαν να δουν πάνω στο πλοίο τι ζημιές είχαν προκληθεί. Τότε ένα μεγάλο κύμα τους χτύπησε, με αποτέλεσμα να τους τραυματίσει θανάσιμα και τους δύο. Ανακοινωθέν του κυπριακού Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΚΣΕΔ), ανέφερε ότι ο 34χρονος Κύπριος υποπλοίαρχος τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο και στο στήθος.

Διακομιδή του τραυματία

Χθεσινή ανακοίνωση της πλοιοκτήτριας εταιρείας σημείωνε ότι παρασχέθηκαν αμέσως οι πρώτες βοήθειες στον τραυματία υποπλοίαρχο και δίδονται συνεχώς όλες οι απαραίτητες οδηγίες για την περίθαλψή του σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό, μέχρις ότου καταστεί δυνατή η μεταφορά του σε νοσοκομείο στην πλησιέστερη ακτή.

Το «Aegean Angel» ταξιδεύει για Βερμούδες και όταν φτάσει σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων τότε θα μπορεί να γίνει αεροδιακομιδή του τραυματισμένου ναυτικού.

Το Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας ζήτησε τη συνδρομή του Υπουργείου Εξωτερικών μέσω των Προξενικών Αρχών, για την παροχή κάθε αναγκαίας βοήθειας στους ναυτικούς του πλοίου, με έμφαση στην περίπτωση του τραυματία, καθώς και για τη διευκόλυνση της παλιννόστησης των σορών των θανόντων.

Του παρασχέθηκαν λοιπόν αμέσως οι πρώτες βοήθειες. Μάλιστα...

Όσοι έχουμε ζήσει σε καράβι, τώωωωωωωρα ηρεμήσαμε.

Μακάρι βέβαια στο συγκεκριμένο πλοίο και άνθρωπος με καλές γνώσεις πρώτων βοηθειών να υπάρχει αλλά και τα κατάλληλα μέσα. Αλλά δεν μπορώ να μη θυμάμαι τι επικρατούσε στα δικά μου χρόνια.

Αποκορύφωμα το "παράσημο" που βούτηξε ένας δόκιμος μηχανής. Η ζημιά έγινε στο λιμάνι μα μέχρι να εκδηλωθούν τα συμπτώματα βρισκόμασταν πια στη μέση του ωκεανού.

Είδε κι απόειδε ο νεαρός, αναγκάστηκε να παρουσιαστεί στο Γραμματικό και να ζητήσει βοήθεια. Γιατί ο Γραμματικός στο καράβι είναι ο αρμόδιος για τις πρώτες βοήθειες...

Μόνο που για να προσφέρεις πρώτες βοήθειες χρειάζονται και τα κατάλληλα μέσα και συγκεκριμένα χρειάζονται φάρμακα. Αλλά το φάρμακο για το παράσημο του νεαρού δοκίμου είχε από καιρό λήξει. Και κανένας δεν το είχε πάρει χαμπάρι.

Θυμάμαι που τον είχαν βάλει στο αναρρωτήριο. Και τις φωνές του θυμάμαι. Που πόναγε και σφάδαζε και κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτε.

Τώρα εκείνες οι φωνές, και χωρίς να το θέλω, βουίζουν ξανά στ' αυτιά μου.

Ας κάνουν επιτέλους γρήγορα. Ας βρουν τρόπο να φτάσει ο καπετάν Αντώνης το συντομότερο δυνατό σε νοσοκομείο. Γιατί όσο καλό φαρμακείο και αν έχει ένα καράβι, νοσοκομείο δεν είναι. Και οι ναυτικοί ξέρουν πέντε πράγματα από πρώτες βοήθειες αλλά γιατροί δεν είναι. Ούτε καν νοσοκόμοι...

Όση βοήθεια λοιπόν και αν δώσει ο Ερυθρός Σταυρός, δε φτάνει. Και το ξέρει ο καθένας αυτό που έχει κάνει έστω και στοιχειώδη μαθήματα πρώτων βοηθειών, πως ο χρόνος που μεσολαβεί για τη διακομιδή ενός τραυματία στο νοσοκομείο είναι πολύ κρίσιμος.

Και ειδικά αν είναι τραυματισμένος στο κεφάλι και στο στήθος... Όπως και ο άτυχος υποπλοίαρχος του Aegean Angel. Και που κανείς δεν κρύβει ότι είναι σε σοβαρή κατάσταση. Κι όχι με τίποτε αμυχές και μόνο.

Γι' αυτό και ας κάνουν ό,τι μπορούν. Και αυτό που δεν μπορούν ακόμη. Ας πετύχουν το αδύνατο. Γιατί τίποτε δεν αξίζει όσο μια ανθρώπινη ζωή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.