Διαβάσαμε σήμερα και αναδημοσιεύουμε το ακόλουθο:
Aegean Angel, "η ΕιρΩνΕία"
Κάθε χρόνο, μέρες τέτοιες γιορτινές κι ένα μεγάλο ατύχημα στην θάλασσα, σαν προσφορά στον Ποσειδώνα, σαν τάμα στον Αγιο Νικόλα. Πέρσι το Aegean Wind, φέτος Aegean Angel.
Λγες μέρες πριν, δύο έλληνες ναυτικοί χαθήκαν στην πλωριά μεριά της κουβέρτας του σύγχρονου Aegean Angel και ένας ακόμη κύπριος βρίσκεται σοβαρά.
Τι ειρωνεία, λοιπόν, την ίδια στιγμή που συμβαίνει το ατύχημα στην πλώρη του πλοίου, η μάσκα του αμφάς ποζάρει στα ελληνικά και διεθνή ναυτιλιακά περιοδικά με σύνθημα "Με προσήλωση στην ασφάλεια" στα δικά μας και "Decated to safety" στα διεθνή...
Σίγουρα πρόκειται για ένα εξαιρετικά σύγχρονο και ασφαλή πλοίο όμως όταν οι ανθρώπινες διαταγές αδιαφορούν για τα καιρικά φαινόμενα και αναγκάζουν πλοίο τέτοιου εκτοπίσματος να συγκρουστεί με το υγρό στοιχείο και να περάσει τραβέσο σε τόση κακοθαλασιά η αβαρία είναι δεδομένη.ΠΗΓΗ: http://traversos.blogspot.com/2011/01/aegean-angel.html
Το διαβάσαμε αλλά την ειρωνεία δεν την καταλάβαμε. Προφανώς ο συντάκτης της ανάρτησης δεν πρόσεξε πως από την πρώτη στιγμή γράψαμε για το Aegean Angel μια ακόμη τραγική σύμπτωση, πέρα από το τάμα στον Ποσειδώνα που πολύ σωστά επισημαίνει κι εκείνος. Και λέμε δεν πρόσεξε, γιατί είδαμε πως μας έχει προσθέσει στο ιστολόγιό του (και με την ευκαιρία τον ευχαριστούμε γι' αυτό).
Αναφερόμαστε σε τούτη εδώ την ανάρτηση:
http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/aegean-angel.html
και παραθέτω το ακόλουθο διαφωτιστικό απόσπασμα:
_______________________________
Λαμβάνοντας όμως υπόψη ανάλογο περιστατικό πριν από τρία σχεδόν χρόνια, στις ίδιες περίπου θάλασσες, και με πρωταγωνιστή και πάλι το Aegean Angel αλλά αυτή τη φορά σε ρόλο διασώστη, αναρωτιόμαστε αν έχει κινηθεί και τώρα η διαδικασία που ακολουθήθηκε τότε:
http://www.piersystem.com/go/doc/586/198849/
News Release Date: April 16, 2008 - Contact: Ricardo D. Castrodad
Coast Guard, Motor Tanker Aegean Angel Coordinate Rescue of 11 Mariners 300 Miles South of Puerto RicoSAN JUAN, Puerto Rico - Coast Guard watch standers and the crew of a Coast Guard HU-25 Falcon Jet coordinated with the motor tanker Aegean Angel the rescue of 11distressed mariners aboard a life raft Tuesday, after their vessel sank 300 miles south of Puerto Rico [....]
The Aegean Angel responded to the AMVER callout and was diverted to the scene to provide assistance to the distressed mariners. [...]
"We got a great response from the AMVER vessel Aegean Angel," said Jaime Balzac, Sector San Juan Controller, the Tel Tale II crewmembers were safely rescued thanks to the prompt response by the crew of the Aegean Angel and the joint communication between them, our command center and our Falcon crew." [...]Τον Απρίλιο του 2008, λέει αυτή η είδηση, το Aegean Angel έσωσε το 11μελές πλήρωμα ενός άλλου σκάφους, σε απόσταση 300 μιλίων από το Πουέρτο Ρίκο. Διότι το Aegean Angel μετείχε του προγράμματος Amver και το οποίο έχει ως στόχο να παρέχει βοήθεια σε ανθρώπους που κινδυνεύουν στη θάλασσα.
Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από τη γέφυρα του Aegean Angel και σ' αυτήν βλέπουμε αφενός το τότε πλήρωμα του Agean Angel και αφετέρου τους 11 ανθρώπους που σώθηκαν από το άλλο καράβι, το κορεάτικο:
Το τότε πλήρωμα του Aegean Angel, άγγελοι κι αυτοί, είναι με τις χακί φόρμες. Και οι διασωθέντες με τις πορτοκαλί. [...]
Για την πράξη του αυτή το Aegean Angel έλαβε και βραβείο[...]
http://amveruscg.blogspot.com/2010/12/amver-ship-battered-by-waves-2-crew.html
Thursday, December 30, 2010
Amver ship battered by waves, 2 crew dead
Tradewinds reported two crewmen from the Amver participating tanker Aegean Angel, the 47 year old captain and 33 year old chief mechanic, were killed when a massive wave struck their ship as it steamed from Estonia to Houston. The ship is currently en route to Bermuda for assistance.
You may remember the Aegean Angel rescued 11 sailors from the sunken vessel Tell Tale II after it went down 300 miles south of Puerto Rico April 15, 2010. The crew even earned the Lloyd's List Amver Assisted Rescue at Sea award for their efforts.
Our thoughts and prayers go out to the families of the crew who died and the entire Arcadia ship management family.
__________________________
Γι' αυτό και λέμε πως καμιά ειρωνεία δεν υπάρχει στη φωτογραφία της μάσκας του Aegean Angel με τον υπότιτλο για την ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Και πως πολύ δίκαια επιλέχθηκε το συγκεκριμένο πλοίο να διαφημίσει την προσήλωση στην ασφάλεια.
Κι όχι μόνο για το παρελθόν του ηρωικού καραβιού. Μα και για την ακόμη ηρωικότερη θυσία του πλοιάρχου του και του πρώτου μηχανικού του πριν από λίγες μέρες. Του καπετάν Δημήτρη Μποζώνη και του τσιφ, του μαστρο - Θανάση Παπαγεωργίου.
Και οι δύο έπεσαν ακριβώς στο καθήκον που λέγεται: SAFETY FIRST!
Και δεν το λέμε μόνο εμείς. Αυτό ακριβώς μας άφησε ως σχόλιο ένας συνάδελφος που διάβασε όσα σχετικά γράψαμε:
http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/aegean-angel_02.html
εγω προσωπικα θρηνω για 2 συναδερφους οι οποιοι θησιαστηκαν στο βωμο του SAFETY FIRST
Και είναι έως προσβολή στη μνήμη αυτών των ανθρώπων και που ακόμη δεν έχουν καν κηδευτεί να ακυρώνεται η θυσία τους και να μην αναγνωρίζουμε πως ό,τι έκαναν το έκαναν από υψηλή προσήλωση στο καθήκον τους.
Επίσης. Διάβασα και χτες σε ένα άλλο ιστολόγιο μια μπηχτή για εντολή που δόθηκε στον καπετάνιο, όπως και στην ανάρτηση που αναδημοσιεύσαμε που γίνεται λόγος για διαταγές...
Λαμβάνω ακόμη υπόψη ένα σχόλιο που μου άφησαν σε άλλο ιστολόγιο πως στην Ακτή Μιαούλη κάνουν λόγο για ανθρώπινο λάθος. Και πως μόνο από ανθρώπινο λάθος θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο...
Ομολογώ πως δεν ξέρω τι παίχτηκε στο καράβι. Αυτά όλα θα τα φωτίσει η ανάκριση ή τουλάχιστον ελπίζουμε να τα φωτίσει. Όμως με επηρέασε σημαντικά η συνέντευξη που ανακάλυψα ότι είχε δώσει μόλις τον περασμένο Μάρτιο στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ο καπετάν Δημήτρης Μποζώνης. Και που μιλούσε ακριβώς γι' αυτό που τον σκότωσε. Για τα μεγάλα φονικά κύματα... (ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΔΩ)
Ο άνθρωπος ήταν ψαγμένος για το θέμα. Δεν μπορεί τυχαία μέσα από τόσους καπεταναίους να ρωτήσουν ακριβώς αυτόν. Δεν μπορώ λοιπόν να δεχτώ ότι μίλαγε το Μάρτη για τα κύματα - φονιάδες και στις 30 Δεκέμβρη ξέχασε τι έλεγε και βγήκε στην κουβέρτα με καιρό που πέρναγε τα 8 μπωφόρ δίχως να λάβει υπόψη πως μπορεί να συμβεί αυτό που τελικά συνέβη...
Μην αμαυρώνουμε, παρακαλώ πολύ, τη μνήμη του παλικαριού.
Κι ακόμη. Μπήκα στην περιέργεια να ψάξω στο σάιτ της εταιρείας αλλά και γενικότερα για το ποια είναι η Arcadia Shipmanagement. Εντυπωσιάστηκα. Τι εταιρεία! Πρότυπο θα την έλεγα. Και σε πολλούς τομείς. Με επίκεντρο την ασφάλεια.
Αλλά εξίσου εντυπωσιακή είναι και η πορεία της οικογένειας που κρατά το τιμόνι της εταιρείας. Διάβασα το βιογραφικό του ιδρυτή, του Π. Αγγελόπουλου. Απίστευτος άνθρωπος. Στο ύψος εκείνων που ονομάζουμε εθνικούς ευεργέτες. Παραθέτω το εξής χαρακτηριστικό:
Ο Π. Αγγελόπουλος συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγάλων ευργετών της Αρκαδίας. Το κοινωφελές έργο του είναι τεράστιο. Αναπαλαίωσε το πατρικό σπίτι του Γρηγορίου Ε΄στην ιστορική Δημητσάνα. Ανοικοδόμησε το σπίτι των Κολοκοτρωναίων στο Λυμποβίσι, ανέγειρε το Μέγαρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, το 1974 δώρισε στο νοσοκομείο “Αγιος Σάββας” το τελειότατο ακτινοθεραπευτικό μηχάνημα, κατασκεύασε τον ορθόδοζο ναό Αγίου Δημητρίου στη Ζυρίχη, χρηματοδότησε γενναία το ερευνητικό πρόγραμμα της Ακαδημίας Αθηνών κ.α.
Από την άποψη αυτή θεωρώ και εντελώς ατυχές το σχόλιο που διάβασα σε σημερινή εφημερίδα:
Δύο ναυτεργάτες έχασαν τη ζωή τους και ένας νοσηλεύεται σε άσχημη κατάσταση, για να έχουν τα πλοία των εφοπλιστών εν κινήσει και να τους γεμίζουν με αμύθητα κέρδη ακόμα και εν μέσω κρίσης.
Αμύθητα μπορεί να είναι τα κέρδη των εφοπλιστών κι εγώ συχνά καταργώ την ορθογραφία και τους γράφω εφοπληστές αλλά έχω μάθει στη ζωή μου να μην τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι. Κάτι που μου το δίδαξε η ίδια η ζωή και ειδικά τα χρόνια που έζησα στη θάλασσα. Συνάντησα και εταιρείες που δε λογάριαζαν τον άνθρωπο αλλά και εταιρεία που ο άνθρωπος ήταν πάνω απ' όλα. Και μιλώ για την εταιρεία Ωνάση, και που είμαι περήφανη που εργάστηκα στα πλοία της.
Όπως είμαι περήφανη που συνεργάζομαι και από το νέο μου επάγγελμα με τη Helmepa. Σημειωτέον ότι και η Arcadia είναι μέλος της Helmepa και έχει πάρει βραβεία και για τη δράση της στον τομέα του περιβάλλοντος. Εμείς λοιπόν, οι εθελοντές της Helmepa Junior, γνωρίζουμε πως δεν αποτελεί μόνο σύνθημα αλλά ζήτημα υψίστης σημασίας η ασφάλεια ενός πλοίου. Γιατί σχετίζεται άμεσα με την προστασία του περιβάλλοντος καθώς ένα ναυτικό ατύχημα συνεπάγεται συνήθως και οικολογική καταστροφή. Και από το σάιτ της εταιρείας Arcadia παραθέτω το εξής χαρακτηριστικό:
Since it is the company’s belief and it is evident that safe and modern tankers will play a vital role in the coming years in sea oil transportation. ARCADIA, today successfully manages one of the lowest average age worldwide. With the majority of its vessels flying the Greek flag, places great importance to the tradition of Greece being at the forefront of the Maritime Industry.
The Company has been certified by the Norwegian classification society Det Norske Veritas with ISO 9001:2000 for Quality (December 2001), with ISO 14001:1996 for the Protection of the Environment (March 2004) and with OHSAS 18001:1999 for Occupational, Health and Safety (May 2006). It has also been certified by the American Bureau of Shipping for Risk Management Assessment-Thesis (February 2005) and for Green Award (February 2005), and is also a member of Helmepa and Intertanko.
Διάβασα επίσης ένα παλιό αφιέρωμα στο Πρώτο Θέμα, για το θαύμα που πέτυχε ο Κ. Αγγελόπουλος και οι δυο γιοι του. Και με πλούσια αναφορά στη γενικότερη δράση του ομίλου στον οποίο ανήκει και η Arcadia και που επίσης με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Από κει και παραθέτω τα εξής χαρακτηριστικά:
Τα δύο αδέλφια έχουν επίσης περίπου κοινή πορεία στις σπουδές, μια πορεία που καταλήγει σε μεταπτυχιακά στη Βοστόνη στα Οικονομικά -όπως και το πτυχίο στο Deree για τον Παναγιώτη- και στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, όπως και το πτυχίο στην ΑΣΟΕΕ για τον Γιώργο, που ακολούθησε στις σπουδές τον πατέρα του Κωνσταντίνο. Και οι τρεις, μάλιστα, έχουν υπηρετήσει θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό.
Γενικά, Παναγιώτης και Γιώργος με τον πατέρα τους είναι «ένα», αλλά αδιάρρηκτος είναι και ο δεσμός, με την προτροπή του ίδιου του Κωνσταντίνου, με τη μητέρα τους Αννα Μαρία, παρά το ότι οι γονείς -παλαιοί χομπίστες του αέρα, καθώς έχουν και οι δύο δίπλωμα πιλότου σε μονοκινητήριο αεροπλάνο!- δεν μοιράζονται πια κοινή ζωή. «Η μητέρα είναι η πρώτη γυναίκα που έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, μαζί με τον πατέρα μας», λένε με περηφάνια για την Αννα Μαρία, η οποία έχει γίνει ανάδοχος σε δύο πλοία της «Arcadia» που, όχι τυχαία, φέρουν τα ονόματα «Dignity» και «Harmony», δηλαδή «Αξιοπρέπεια» και «Αρμονία»…Οι άνθρωποι του ομίλου θεωρούν κλειδί της επιτυχίας ακριβώς αυτή τη δυναμική συνοχή με την εμπειρία και τις πρακτικές του πρόσφατου ή και παλαιότερου παρελθόντος.
«Η οικογένεια και οι άνθρωποί της έχουν πολύ ζεστή την ανάμνηση του παππού και πιστεύουν ότι αυτά που καταφέρνουν είναι γιατί τους συνοδεύει η ευχή του μεγάλου ευεργέτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου», λέει κάποιος που θα μπορούσε να έχει γράψει το βιογραφικό τους. Αλλωστε, πάντα βρίσκουν χώρο για κοινωνική προσφορά, όπως δείχνει και τα 12 εκατ. ευρώ που έβαλε αμέσως μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού η «Χαλυβουργική» στον λογαριασμό για τους πληγέντες.Ο στυλοβάτης Κωνσταντίνος
Για όσους τον γνωρίζουν, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος στα 62 του χρόνια δεν έχει χάσει τίποτε από ό,τι τον χαρακτήριζε πάντα: οράματα, διορατικότητα και απίστευτο μνημονικό. Βρίσκεται σε συνεχή… ανησυχία, ενημερώνεται για τα πάντα στα καράβια και στα εργοστάσια και δεν διστάζει να δίνει αρμοδιότητες και να εμπιστεύεται ανθρώπους, όντας, πάντως, πολύ αυστηρός κριτής του αποτελέσματος. Και, συνήθως, δεν πέφτει έξω στις επιλογές -θυμηθείτε την απόκτηση σημαντικού ποσοστού μετοχών στην Τράπεζα Πειραιώς σε μία τελείως … «ανύποπτη» περίοδο- ούτε και στους ανθρώπους, ακόμη και σε έναν όμιλο που πλέον απασχολεί πάνω από 1.200 εργαζομένους.
Αυτό δείχνει η συχνή… ισόβια εργασιακή πορεία ανθρώπων στις επιχειρήσεις των Αγγελόπουλων, αυτό μαρτυρά και η παρουσία στελεχών με ρόλο-κλειδί στον όμιλο. Οπως ο κ. Γιώργος Σκινδήλιας, διευθύνων σύμβουλος της «Χαλυβουργικής» με υπηρεσία είκοσι και πλέον ετών, που έχει ζήσει περισσότερο από κάθε άλλον στον όμιλο από τόσο κοντά τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο. Οπως και ο κ. Νίκος Μανιάς, ο εκ Κάσου αλλά και με αιγυπτιώτικες καταβολές διευθύνων σύμβουλος της «Arcadia», που είναι κοντά στους Αγγελόπουλους εδώ και επτά χρόνια. Και των δύο οι κόρες έχουν γίνει ανάδοχοι πλοίων της Arcadia, σε μια λεπτομέρεια με ουσία για τις σχέσεις αλλά και τις νοοτροπίες που χαρακτηρίζουν τον όμιλο...
Κι αν τώρα συνέβη αυτό που συνέβη στο δεξαμενόπλοιο της Arcadia, ο καθένας που ξέρει από θάλασσα γνωρίζει ότι για κάθε ναυτικό ατύχημα δεν είναι α πριόρι η ευθύνη της εταιρείας. Ή και του πλοιάρχου ή όποιου άλλου μέλους του πληρώματος. Πριν βγάλει κανείς συμπέρασμα οφείλει να μελετά, να ψάχνει, να ερευνά.
Δεν ισχυρίζομαι πως εγώ έβγαλα ήδη συμπέρασμα. Και ούτε και είναι δική μου δουλειά. Απλά για μένα την ίδια θέλησα να κάνω αυτή την έρευνα. Για να μην αδικώ κανέναν με τη γραφίδα μου.
Από όσα πάντως διάβασα εντυπωσιάστηκα, το ξαναλέω. Και θα υπογραμμίσω την προσφορά της Arcadia και στον τομέα της ναυτικής εκπαίδευσης και που προσωπικά λόγω της διπλής μου επαγγελματικής ιδιότητας θεωρώ ιδίαιτερα νευραλγικό και άμεσα δεμένο με αυτό που λέμε ασφάλεια:
12 November 2010
Academy of Merchant Marine of Makedonia – Delivery of a fully renovated and equipped classroom
The keys of a fully renovated and furnished classroom were presented by ARCADIA SHIPMANAGEMENT CO LTD to the Commander of the Academy of Merchant Marine in Nea Michaniona. The classroom is equipped with an engine room simulator (ERS) for training cadets in machinery equipment.
19 December 2008
Academy of Merchant Marine of Aspropyrgos - Delivery of a fully renovated and equipped classroom
The keys of a fully renovated and furnished classroom were presented by ARCADIA SHIPMANAGEMENT CO LTD to the Commander of the Academy of Merchant Marine in Aspropyrgos (Piraeus). The classroom is equipped with GMDSS Simulators for training cadets in the use of marine communication systems.
Μια εταιρεία που δείχνει με κάθε τρόπο την ευαισθησία της σε τόσους τομείς που αφορούν την υγιή ανάπτυξη της ναυτιλίας και μάλιστα υψώνει ελληνική σημαία στα πλοία της και προσπαθεί με κάθε τρόπο για την προετοιμασία ικανών ελλήνων αξιωματικών, δεν μπορώ να δεχτώ ότι βάζει σε δεύτερη μοίρα τον τομέα ασφάλεια. Και έχοντας μάλιστα έναν ολοκαίνουριο στόλο με τόσα εκατομμύρια επένδυση πάνω του. Αν είναι δηλαδή δυνατόν να μπλέκουμε την Arcadia με εταιρείες που κυκλοφορούν σαπιοκάραβα και με σημαίες ευκαιρίας. Και που αποτελούν τους χειρότερους πελάτες των ασφαλιστικών εταιρειών και δίνουν λαβή για υποψίες ακόμη και για σκηνοθετημένα ατυχήματα.
Για την Arcadia όμως και με τα λίγα που ως τώρα διάβασα θα πρέπει να είναι κανείς παλαβός ή ντιπ άσχετος από ναυτιλία για να αφήνει αιχμές για ευθύνη της εταιρείας σχετικά με την τραγωδία που συνέβη.
Μάλλον το αντίθετο υποψιάζομαι πως έγινε. Τόσο από μεριάς γραφείου όσο και από μεριάς πλοιάρχου και των άλλων δύο επικεφαλής αξιωματικών του Aegean Angel. Υποψιάζομαι λοιπόν πως λειτούργησαν από συναίσθημα υψηλής ευθύνης για την ασφάλεια και του πλοίου και του πληρώματος και φυσικά και του περιβάλλοντος. Και προσηλωμένοι στο SAFETY FIRST που έγραψε κι εκείνος ο συνάδελφος στο σχόλιό του.
Προφανώς επίσης δεν εκτίμησαν σωστά τον κίνδυνο. Είναι βέβαιο όμως πως ο καπετάνιος τουλάχιστον τον γνώριζε - με βάση τη συνέντευξη που είχε δώσει. Άρα πιθανότατα δεν ήταν σε θέση να τον εκτιμήσουν. Κι αν ένα λάθος μπορώ να διακρίνω (αν μου επιτρέπεται δηλαδή με την ελάχιστη πείρα που έχω) είναι που βρέθηκαν και οι τρεις επικεφαλής του σκάφους στην πλώρη. Ίσως όμως αυτό δείχνει και πως δεν οσμίστηκαν τον κίνδυνο. Δεν είχαν δηλαδή δείγματα.
Αλλιώς, ακόμη και εντολή από το γραφείο να είχε ο καπετάνιος, δε θα πήγαινε ο ίδιος στην πλώρη. Σε τέτοιες περιπτώσεις και το έχω ζήσει, την πληρώνουν οι κατώτεροι. Θα πήγαινε ο Γραμματικός με τον Πρώτο Μηχανικό. Και αυτοί θα ανέφεραν στον πλοίαρχο με τη μοτορόλα τι βλέπουν.
Και θεωρώ επίσης εντελώς ηλίθιο να δόθηκε από το γραφείο εντολή στον καπετάνιο να πάει ο ίδιος στην πλώρη. Ποια εταιρεία θα διακινδύνευε να αφήσει τέτοιο σκάφος χωρίς καπετάνιο;
Γραμματικό όμως και Πρώτο; Θα διακινδύνευε; Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Και από την εμπειρία μου λέω πως κάποιες φορές σ' αυτήν την κωλοδουλειά (ας μου επιτραπεί η λέξη αλλά είναι αληθινή) μπορεί να χρειαστεί και η θυσία κάποιου προκειμένου να σωθούν όλοι οι άλλοι. Σαφώς δε γίνεται με το ζόρι. Αλλά και σαφώς ο καθένας λαμβάνει υπόψη πως θα κακοχαρακτηριστεί αν αρνηθεί. Έχω ζήσει τέτοιες στιγμές. Και ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που με τη θέλησή τους αναλαμβάνουν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Από βλακεία; Από ηρωισμό; Από φιλοδοξία να αποκομίσουν οφέλη; Από φοβία για αρνητικές επιπτώσεις; Δεν ξέρω. Αλλά αυτό γίνεται. Και προς επίρρωσιν θα σας παραπέμψω σε σχετική μαρτυρία υποπλοιάρχου και μάλιστα γυναίκας υποπλοιάρχου, της καπετάν Βάσως Κονιδάρη, στην εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της Χίου:
ΕΡ: Ποιο ταξίδι ήταν το πιο επικίνδυνο, αν υπήρξε κάποια στιγμή που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη σας, γιατί νομίζατε ότι έφτασε το τέλος...
ΑΠ: Ήταν ένα ταξίδι στο Χονγκ-Κονγκ. Κάναμε δεξαμενισμό με ένα φορτηγό και πέρασε κυκλώνας πάνω από το λιμάνι και από το πλοίο με ταχύτητα 220 χλμ την ώρα! Σε όλο το λιμάνι επικρατούσε χαλασμός από τις πέντε τα ξημερώματα έως τις 12 το μεσημέρι. Ο κυκλώνας τα ξήλωνε όλα στο πέρασμά του. Εγώ τότε ήμουν υποπλοίαρχος, όλες αυτές τις ώρες ήμουν δεμένη στην πλώρη με μια χοντρή μπαρούμα. Εγώ κι ο λοστρόμος ήμασταν δεμένοι εκεί για να βλέπουμε την καδένα και να αναφέρουμε στον πλοίαρχο ώστε να βοηθάει με τις μηχανές. Αυτή ήταν η δυσκολότερη στιγμή μου.
ΕΡ: Φοβηθήκατε, σας πέρασε έστω και στιγμιαία η σκέψη ότι μπορεί να πλησίαζε το τέλος;
ΑΠ: Εκείνη τη στιγμή, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, δεν υπάρχουν περιθώρια να σκεφτεί κανείς τι θα γίνει μετά. Εκείνη τη στιγμή προσπαθεί κάποιος να βοηθήσει την όλη κατάσταση. Δεν υπάρχει σκέψη για το αν «θα ζήσω ή θα πεθάνω». Εκείνο που σε απασχολεί είναι το τι θα κάνω για να βοηθήσω το πλοίο και να μην πάθουμε ζημιά.
Καταλάβατε; Εκείνη τη στιγμή ο αξιωματικός του πλοίου έτσι σκέφτεται. Έτσι πρέπει να σκέφτεται. Όπως και ο αξιωματικός στον πόλεμο. Άδικα δε λένε και τους ναυτικούς αξιωματικούς και άδικα δε φοράνε γαλόνια.
Το άδικο είναι άλλο. Και το έχουμε πει χίλιες φορές. Και το είπαμε και στην περίπτωση του Aegean Angel. Που δεν αναγνωρίζεται όσο θα έπρεπε ο ρόλος του ναυτικού.
Πχ μας πόνεσε όλους να ακούμε για οδύνη μπρος στη ναυτική τραγωδία από εκείνους που λίγο καιρό πριν διέταξαν επιστράτευση των ναυτικών.
Μας πονάει που φτάσαμε στο 2010 και ακόμη δεν έγινε συνείδηση πως στα καράβια πρέπει να υπάρχει γιατρός.
Μας πονάνε και χίλια άλλα που δεν είναι της παρούσης αλλά καταμαρτυρούν τη μη αναγνώριση του ρόλου των ναυτικών στο θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας.
Και ακριβώς γι' αυτό όχι μόνο ειρωνεία δε βλέπουμε στην περίπτωση του Aegean Angel αλλά ένα σύμβολο του ποιος είναι τελικά ο ναυτικός και ιδιαίτερα ο αξιωματικός στη σύγχρονη εμπορική ναυτιλία. Και πώς μπορεί ακόμη και σε ένα τέτοιο καράβι, νέο και σύγχρονο, από τη μια στιγμή στην άλλη να χάσουν τη ζωή τους ακόμη και οι κορυφαίοι του πληρώματος. Ακόμη και ο ίδιος ο καπετάνιος. Και ακόμη και σε εταιρεία σαν την Arcadia.
Μας απασχολεί επίσης και μας ενδιαφέρει να γίνει αντικείμενο μελέτης η τραγωδία του Angel. Από όλους τους αρμοδίους. Ώστε να μην ξαναμείνει μεσοπέλαγα ένα τεράστιο καράβι ακέφαλο!
Δεν είναι λοιπόν ώρα για ειρωνείες. Ούτε ώρα για πολιτική εκμετάλλευση. Ούτε ώρα για αρλούμπες και αστήριχτες κατηγορίες. Ούτε φυσικά για οδύνες που σε λίγες μέρες θα ξεχαστούν...
Μέτρα θέλουμε. Να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα για να μην ξαναθρηνήσουμε.
Και φυσικά να αναγνωριστεί με κάθε τρόπο η θυσία των συναδέλφων μας. Ηθικά αλλά και υλικά για τις οικογένειές τους που έχασαν τον προστάτη τους.
Αφιέρωμα στον Ευγενίδη
Τα Μικρά Τερατάκια στο 
Το ναυτικό και η χούντα
δεν το ειχα διαβαση αυτο οταν εγραψα λιγο πριν,λοιπον δεν ξερω αν αυτο που γραφω το διαβαζη ενας η' 100 το γραφω γιατι το πιστευω και γιατι απο τις κουβεντες μου στα καπνιστηρια,στα μηχανοστασια και τις γεφυρες με τους συναδελφους ξερω οτι ειναι ετσι.Ουτε η ειρωνια του ανθρωπου που κοροιδευει την εταιρεια μου αρεση ουτε ομως φθανω και στην δικια σου μερια να πω πως εφοπλιστες (ακομα και αυτοι που κανουν δωρεες ειναι αγιοι).Εδω ειμαστε στο 2010 και αν πας οδοντιατρο σου καλυπτει η εταιρεια μονο εξαγωγη,ουτε σφραγισμα και δεν μιλαω για πληρωμα υσχιει για ολους.Δεν θελω να βγω μαντης αλλα σε 2 μηνες(θα εχω μπαρκαρει τελος ιανοαριου) ρωτα να μαθεις τη αποζημιωση πηρε η χηρα του Α΄μηχανικου με ενα παιδι και αν η εταιρεια(για μενα η καθε εταιρεια)της εδωσε και κατι παραπανω γιατι ο αντρας της πεθανε στη δουλεια του.Οχι η αληθεια ειναι στη μεση,τα πραγματα εχουν βελτιωθει πολυ σε ορισμενους παραγοντες αλλα για να γινουν ανθρωπινα θελουμε πολυ δρομο ακομα.Δημητρης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα εγώ πως είναι άγιοι; Αυτό που υπερασπίστηκα είναι το θέμα της ασφάλειας. Δε δέχομαι δηλαδή ότι για τέτοιο καράβι η συγκεκριμένη εταιρεία αδιαφόρησε για την ασφάλειά του ή για την ασφάλεια του ίδιου του καπετάνιου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη χήρα. Αν ήμουν στη θέση της το μόνο που θα ήθελα θα ήταν τον άνθρωπό μου. Μπορεί αυτό να γίνει; Δεν μπορεί. Τι λεφτά τώρα θα δώσουν. Μα τι λεφτά νομίζεις δίνουν σε όλα τα επαγγέλματα. Ακόμη και στο δημόσιο...
Εμείς κάθε φορά που χάνουμε συνάδελφο κάνουμε έρανο. Αφού έχετε γιορτή για τα παιδιά, να το κάνεις πρόταση. Γιατί η ουσία μετράει σ' αυτές τις περιπτώσεις και όχι τι θα θέλαμε να γίνεται. Κι αν γίνει δεκτό, ενημέρωσε να το προβάλουμε κι εμείς και φυσικά και να συνεισφέρουμε.
Επειδή κάθε χρόνο πολλοί ναυτικοί σκοτώνονται, αλλά δεν σε αγγίζει αν δεν συμβεί δίπλα σου...Επειδή είσαι πολύ μακριά για να σου πω οτιδήποτε...Επειδή η γυναίκα σου δεν μπορεί να σε κλάψει τόσες μέρες γιατί είσαι στην άλλη άκρη του κόσμου...Κι επειδή έτυχε να είμαι φίλος με τη γυναίκα σου και να τα έχουμε πει οι δυο μας μερικές φορές...Περιμένουμε όλοι να γυρίσεις για να σε χαιρετήσουμε όπως σου αξίζει ρε Θανάση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, βρε φίλε. Με άγγιξε το μήνυμά σου γιατί είχα κι εγώ φίλο που χάθηκε και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να σταθείς τέτοιες ώρες στους στενούς συγγενείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω βρε παιδιά,αλλά εμένα μου έρχεται ψυχρό και ειρωνικό ακόμα να πω συλλυπητήρια σε γονείς που έχασαν παιδί, σε εκείνους που έχασαν το σύντροφό τους και σε παιδιά που ορφάνεψαν πριν της ώρας τους. Και με τη σειρά που τους είπα. Γιατί τον δικό τους πόνο καμιά λύπη άλλου δεν μπορεί να τον συμμεριστεί.
Θυμάμαι τότε που χάσαμε από ατύχημα σε καράβι το φίλο και συνάδελφο Γιώργο Ζαρέντη. Παντρεμένος δεν ήταν και η μάνα του ευτυχώς δε ζούσε να δοκιμάσει τέτοιον καημό. Ζούσε όμως ο γέροντας πατέρας του. Κι αν πέρασαν από τότε πάνω από 25 χρόνια, δεν ξεχνώ εκείνον τον πατέρα το πρωί που μπήκε στο χώρο που είχαμε ξενυχτήσει το Γιώργη και του είπε καλημέρα. Και το παλικάρι ντυμένο γαμπρός, όπως λένε τα σχετικά έθιμα. Ίδια σαν να τον κίναγε για γάμο...
Κι έπειτα. Όταν ολοκληρώθηκε και η ταφή στο μικρό νεκροταφείο του χωριού τους. Που βγήκε ο γέροντας και κατέρρευσε σαν άδειο σακί πάνω στο πεζούλι του νεκροταφείου. Κι ήταν αδύνατον να τον κουνήσουμε από κει. Γι' αυτόν τα πάντα πια είχαν τελειώσει. Και ο κόσμος είχε κλείσει.
Τι συλλυπητήρια να πεις σε τέτοια περίπτωση; Δεν είναι κοροϊδία στο ανείπωτα δράμα που ζει να παριστάνεις πως μπορείς να το συμμεριστείς και να το νιώσεις έστω και λίγο;
στο παιδι που εγραψε το προτελευταιο μυνημα θελω να πω οτι ακομα και εμεις που δεν τον ξεραμε το θαναση θα ειμαστε εκει να πουμε μαζι με τους δικους του το τελευταιο αντιο.Ετυχε να ειμαι πολυ φιλος με τον κουμπαρο του ατυχου θαναση και ο οποιος ηταν σε αλλο καραβι οταν εγινε το κακο και μιλησαμε αρκετες φορες.Σεβομενος ομως οτι κανενας δεν ειχε πει το ονομα του εγραψα στο πρωτο μου σχολειο μονο οτι αυτος και ο γραμματικος ηταν αποφοιτοι της ΑΔΣΕΝ μηχανιωνας.Στην Δαναη θελω να πω οτι ηδη απο τις 31 του μηνα εχω στειλει mail στην ΠΕΜΕΝ για να βοηθηση οπως μπορει την συζηγο του συναδελφου οπως μπορει(νομικα-ηθικα-υλικα).Ελπιζω το ιδιο να εχει κανει και καποιος συναδελφος απο τους πλοιαρχους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι, Δημήτρη μου, να γίνει αυτό και από τη μεριά της ΠΕΠΕΝ. Εμείς πάντως ως καπετάνισσες υποσχόμαστε να συμβάλουμε και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί ακόμη και αν αφήσαμε τη θάλασσα, οι περισσότερες συναδέλφισσες έχουν παντρευτεί με ναυτικούς και τέτοιες τραγωδίες μας αγγίζουν και ως γυναίκες. Και πάλι σε παρακαλώ να μας ειδοποιήσεις αν μάθεις κάτι περισσότερο για το θέμα αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης ενημέρωσε αν μάθεις πού και πότε θα γίνει η κηδεία. Ελπίζω να είμαι ακόμη Αθήνα και να μπορέσω να έρθω. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για τους άτυχους συναδέλφους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα γινει μαλον στην κερατεα απο οπου ζουζε ο ιδιος και η οικογενεια του.Και εγω μετεφερα στον κοινο φιλο που ηταν κουμπαρος του αδικοχαμενου συναδελφου οτι καποιοι συναδελφοι που δεν τον ξεραμε πρωσοπικα θελουμε να ειμαστε εκει για το τελευταιο αντιο.Αν και απο αυτα που μαθενω οι σοπροι θα ερθουν στην ελλαδα 8-9 ιανοαριου.Ακομα θελω να απευθηνθω σε εσενα πρωσοπικα Δαναη για αυτο που εγραψες οτι η ουσια μετραει,δεν ειμαι επαγγελματιας συνδικαλιστης..ουτε συναδελφος στην ακτοπλοοια για ενα ειμαι κοντα στο σωματειο η΄στις εξελιξεις,και ομως δυο φορες το μηνα κατεβενω στο σωματειο,μιλαω με τη διοικηση,κανω προτασεις για να φερω κοντα τους νεους συναδελφους και πολλα αλλα.Καταλαβενεις οτι οταν το ξεμπαρκο μου ειναι 3 μηνες τον χρονο(στις 26-1 κλεινω 3 μηνες εξω)και εγω δυο αγορια 14 και 5 και μια γυναικα που θελουν καθε στιγμη να ειμαι κοντα τους ακομα και αυτο ειναι θυσια και πιστεψε με το λεω γιατι δεν ειναι πολυ που το κανουν αυτο,ακομα και το να αφιερωσουν λιγη ωρα στο λαπτοπ να γραψουν για δυο θεματα του κλαδου τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΟΖΩΝΑΚΟ ΘΑ ΣΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΣΟΥΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΦΙΛΟΣ ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ
ΠΑΤΕΡΑΣ.
ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΕΣ ΠΩΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΕΚΑΤΣΕ ΚΑΛΑ
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΜΠΑΡΚΑ ΜΑΣ,
ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΨΑΝΕ.
ΣΑΓΑΠΩ ΡΕ ΜΠΟΖΟ,ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΕΣ?ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙΣ ΤΙ ΜΙΑ ΓΑΜΟΣΚΑΛΑ ΤΙ??
ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΠΑΓΕΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ,ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ ΤΟ ΛΑΘΟΣ.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΩΡΑ ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΣ ΖΑΛΙΖΕΙ?
ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΩ?
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ?
ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ ΣΤΟ 16?
ΠΟΝΑΕΙ ΡΕ ΜΠΟΖΟ, ΣΤΟ ΕΛΕΓΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ... Ε ΤΩΡΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΔΕ ΤΑ ΘΕΛΩ ΡΕ.
ΘΕΛΩ ΕΣΕΝΑ ΠΙΣΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΟΣΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΚΑΤΙ,ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑΤΙΟ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΩΣΗ ΕΙΤΕ ΕΤΑΙΡΙΑ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΩ ΝΑ ΡΙΞΕΙΣ ΦΑΠΕΣ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΠΟΝΑΕΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ ΝΟΜΙΖΩ ΠΟΣ ΜΕ ΑΚΟΥΣ