BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Εκεί που δε φτάνουν οι διασώστες, φτάνουν οι Σομαλοί πειρατές!

Σιγή ιχθύος εξακολουθεί να υπάρχει για το τι γίνεται με το Aegean Angel. Το δεξαμενόπλοιο που προχτές, Πέμπτη, κατά τη διάρκεια θαλασσοταραχής, έχασε τον καπετάνιο του και τον πρώτο μηχανικό ενώ τραυματίστηκε σοβαρά ο υποπλοίαρχος του σκάφους, ο ελληνοκύπριος Αντώνης Ιωάννου.

Τα νέα λοιπόν παραμένουν παγωμένα στην πρώτη πρώτη μορφή που έφτασε η είδηση. Πως το πλοίο βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από τη στεριά και πως θα πρέπει να φτάσει στα 200 μίλια απόσταση για να καταστεί δυνατή η αεροδιακομιδή του τραυματία:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=310101&dt=18/01/2010

Τραγικό θάνατο βρήκαν δύο Έλληνες αξιωματικοί, όταν χτυπήθηκαν από κύμα πάνω στο δεξαμενόπλοιο «Aegean Angel» με το οποίο ταξίδευαν στον Ατλαντικό. Βυθισμένη στο πένθος είναι από χθες η ελληνική ναυτιλία.

Οι δύο Έλληνες αξιωματικοί του εμπορικού ναυτικού, μέλη του πληρώματος του υπό ελληνική σημαία δεξαμενόπλοιου «Aegean Angel», έχασαν τη ζωή τους όταν, κατά τη διάρκεια επιθεώρησης του πρωραίου καταστρώματος μετά από θαλασσοταραχή, χτυπήθηκαν από κύμα.

Πρόκειται για τον 47χρονο πλοίαρχο και τον 33χρονο Α' μηχανικό, ενώ τραυματίστηκε σοβαρά ο 34χρονος Κύπριος υποπλοίαρχος.

«Η ναυτική οικογένεια σήμερα θρηνεί. Θέλω να εκφράσω την οδύνη μου για το χαμό δύο ναυτικών μας και το σοβαρό τραυματισμό ενός Κύπριου συναδέλφου τους στο Aegean Angel που έπλεε στον Ατλαντικό Ωκεανό», αναφέρει σε δήλωσή του ο υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας Γ. Διαμαντίδης, εκφράζοντας παράλληλα τη βαθύτατη οδύνη του και τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των εκλιπόντων ναυτικών.

Τα θερμά της συλλυπητήρια στους συγγενείς των θυμάτων εκφράζει και η πλοιοκτήτρια εταιρεία.

Το δεξαμενόπλοιο, που ανήκει στην εταιρεία Arcadia shipmanagement co LTD και είχε αποπλεύσει έμφορτο από το Ταλίν της Εσθονίας για το Χιούστον του Τέξας, βρισκόταν σε απόσταση 790 ν.μ. από το πλησιέστερο λιμάνι των Βερμούδων.

Σύμφωνα με την πλοιοκτήτρια εταιρεία παρασχέθηκαν άμεσα οι πρώτες βοήθειες στον τραυματία υποπλοίαρχο και δίδονται συνεχώς όλες οι απαραίτητες οδηγίες για την περίθαλψή του σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό, μέχρις ότου καταστεί δυνατή η μεταφορά του σε νοσοκομείο στην πλησιέστερη ακτή.

Το Aegean Angel ταξιδεύει για Βερμούδες και όταν φτάσει σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων τότε θα μπορεί να γίνει αεροδιακομιδή του τραυματισμένου ναυτικού.

Το υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας ζήτησε τη συνδρομή του υπουργείου Εξωτερικών μέσω των Προξενικών Αρχών, για την παροχή κάθε αναγκαίας βοήθειας στους ναυτικούς του πλοίου, με έμφαση στην περίπτωση του τραυματία, καθώς και για την διευκόλυνση της παλιννόστησης των σορών των θανόντων.

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας την είδηση και μη μπορώντας να το χωνέψω αυτό που έγινε, βλέπετε κάποτε έπαθε τέτοιο ακριβώς ατύχημα ο σύντροφός μου, χτυπήθηκε από κύμα στην πλώρη γκαζάδικου, και διαβάζοντας και το γράμμα αγωνίας που έστειλε ένας παιδικός φίλος του τραυματισμένου υποπλοιάρχου και που εκλιπαρεί να γίνει κάτι ώστε να μεταφερθεί το συντομότερο δυνατό σε νοσοκομείο, θυμήθηκα μια περσινή είδηση:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=302441&dt=01/12/2009

Σομαλοί απελευθέρωσαν το ελληνόκτητο δεξαμενόπλοιο Maran Centaurus. Η είδηση έγινε γνωστή από τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ναυτικής Δύναμης Τζον Χάρμπουρ, η οποία περιπολεί στην περιοχή.

Σύμφωνα με σομαλικές πηγές, το πλοίο αφέθηκε ελεύθερο μετά την καταβολή λύτρων ύψους 5,5 εκ. δολαρίων το απόγευμα της Κυριακής
Το Maran Centaurus κατελήφθη από πειρατές στις 29 Νοεμβρίου, σε απόσταση 800 μιλίων (1.300 χλμ.) από τις ακτές της Σομαλίας. Μετέφερε πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία με προορισμό τις ΗΠΑ.

Κι αναρωτιέμαι. Αν οι πειρατές μπορούν να φτάνουν στα 800 μίλια από τις ακτές, είναι δυνατόν να μην μπορούν να φτάσουν οι διασώστες;

Ε, λοιπόν, ιδού η λύση:

Να προσλάβουν οι διεθνείς οργανισμοί διάσωσης στη θάλασσα τους Σομαλούς πειρατές!!!

Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Κι εκείνοι να βρουν μια νόμιμη απασχόληση και οι ναυτικοί να ξέρουν πως κάποιος θα βρεθεί να τους δώσει χέρι βοηθείας όταν το κακό τους βρει μεσοπέλαγα! Το ανάλογο δηλαδή που έκαναν αιώνες πριν οι τούρκοι με τους Κλέφτες, που τους προσλάμβαναν ως Αρματολούς!

Μα αν είναι δυνατόν να μας λένε πως πρέπει να φτάσει το καράβι με δικά του μέσα στα 200 μίλια απόσταση για να του παρασχεθεί βοήθεια... Κι όταν ένας άνθρωπος εκεί πάνω είναι σοβαρά τραυματισμένος. Και το πλοίο βρίσκεται χωρίς καπετάνιο, χωρίς γραμματικό και χωρίς πρώτο μηχανικό!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.