Η πορτοκαλιά ... μπάλα

Αυτό είναι ένα σύγχρονο πλοίο. Ένα μεγάλο δεξαμενόπλοιο. Ένα μεγάλο πορτοκαλί δεξαμενόπλοιο. Ένα φορτωμένο μεγάλο πορτοκαλί δεξαμενόπλοιο. Που ταξιδεύει στον ωκεανό. Στον Ατλαντικό ωκεανό. Στις 2 Γενάρη φέτος. Κάπου κοντά στις Βερμούδες.

Μεταφέρει πετρέλαιο. Από την Εσθονία για τον Κόλπο. Όσο ακόμη η μάνα Γη θα έχει πετρέλαιο αυτό θα κάνουν τα δεξαμενόπλοια. Θα το μεταφέρουν. Εκεί που το έχουν οι άνθρωποι ανάγκη. Και που μπορούν να πληρώσουν για τις ανάγκες τους. Και για να αποκτήσουν αγαθά που η μάνα Γη χάρισε σε άλλους τόπους. Γιατί οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει ένα άλλο υπεραγαθό που λέγεται χρήμα. Και με το χρήμα μπορείς να αποκτήσεις τα πάντα. "Με τον παρά μου" που λέει και ο λαός...

Αυτό το δεξαμενόπλοιο, σ' αυτή τη φωτογραφία, δε μεταφέρει μόνο πετρέλαιο. Μεταφέρει και έναν βαριά τραυματισμένο ναυτικό. Τον υποπλοίαρχο του σκάφους. Τον Αντρέα. Ένα παλικάρι που είδε το φως στο νησί της Αφροδίτης. Στην Πάφο. Ετών 34. Και με μια αρραβωνιαστικιά να το περιμένει. Και να περιμένει και το παιδί τους. Πέντε μηνών έγκυος. Και με το όνομα μιας ακόμη ελληνίδας θεάς. Δήμητρα. Γιατί εκεί κάτω, στην Κύπρο, από αρχαιοτάτων χρόνων κατοικούν έλληνες. Πιο έλληνες από εκείνους που κατοικούν στην Ελλάδα.

Και μεταφέρει και δύο νεκρά παλικάρια αυτό το καράβι. Το Δημήτρη. Και το Θανάση. Στα 47 του ο Δημήτρης. Στα 33 ο Θανάσης. Καπετάνιος ο Δημήτρης. Πρώτος μηχανικός ο Θανάσης.

Για το Δημήτρη δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα. Μόνο πως λίγους μήνες νωρίτερα έδωσε συνέντευξη για τα μεγάλα κύματα. Τα κύματα φονιάδες. Στις 30 Δεκεμβρίου συναντήθηκε με ένα τέτοιο κύμα... Και σαν κύμα έτρεξε η μαύρη είδηση. Δυο έλληνες ναυτικοί νεκροί. 800 μίλια από τις Βερμούδες.

Έτρεξε τόσο πολύ η είδηση που ξέχασε να φέρει ακόμη και τα ονόματα των νεκρών. Λες και χάθηκαν άψυχα αντικείμενα. Όχι άνθρωποι.

Κι έπειτα χρειάστηκαν ώρες και μέρες για να μπορέσει η σύγχρονη πολιτισμένη μας κοινωνία να στείλει βοήθεια στο μεγάλο πορτοκαλί καράβι... Γιατί μόνο οι πειρατές της Σομαλίας καταφέρνουν να ανεβαίνουν σε καράβια στα 800 μίλια από τη στεριά. Οι διασώστες όχι.

Έμεινε λοιπόν το μεγάλο πορτοκαλί καράβι να ταξιδεύει "ακέφαλο" στα κύματα. Με τον καπετάνιο του νεκρό. Με τον πρώτο μηχανικό του νεκρό. Το Θανάση. Που χρόνια πριν σπούδαζε μαζί με το άλλο παλικάρι, τον Αντρέα από την Κύπρο. Στη Μηχανιώνα... Το Θανάση που μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη παντρεύτηκε την καλή του.

Όλα αυτά όμως δε φάνηκαν να συγκινούν τους δημοσιογράφους της χώρας μας. Έγραψαν την είδηση. Άλλοι δυο έλληνες ναυτικοί νεκροί. Σιγά. Μήπως είναι οι πρώτοι; Ή οι τελευταίοι;

Δε συγκινήθηκαν και δεν ανέδειξαν καν το θέμα του τραυματισμένου. Και αδιαφόρησαν για τις φωνές αγωνίας των φίλων του. Μόνο εκεί κάτω, στην όμορφη πατρίδα του, παρακολουθούσαν βήμα το βήμα τον εφιάλτη. Μέχρι να φτάσει το ελικόπτερο της σωτηρίας. Και να βγάλει και τη φωτογραφία με το μεγάλο πορτοκαλί δεξαμενόπλοιο...

Και από εφημερίδα της Κύπρου πάλι μάθαμε. Για το ψυχικό σθένος του υποπλοιάρχου. Τραυματισμένος σοβαρά και να καθοδηγεί τον ανθυποπλοίαρχο... Να ταξιδέψει το μεγάλο πορτοκαλί δεξαμενόπλοιο. Και την ίδια ώρα να σφαδάζει από τους πόνους...

Το καράβι και πάλι. Σε κάποια φωτογραφία παλιά. Ξεφόρτωτο. Και πανύψηλο. Τα δεξαμενόπλοια όταν φορτώνονται "κάθονται" τόσο πολύ που γίνονται ένα σχεδόν με τη θάλασσα. Πρέπει να αδειάσουν το φορτίο τους για να δεις πόσο μεγάλα είναι.

Τότε βλέπεις και τη μπάλα:

Η μπάλα είναι αυτή η περίεργη προεξοχή στην πλώρη του σκάφους. Που χώνεται στη θάλασσα. Και παίζει ... μπάλα με τα κύματα. Την ανακάλυψε, λένε, ένας γιαπωνέζος ναυπηγός. Βλέποντας το μικρό του γιο να παίζει στη μπανιέρα με ένα ... σαπούνι! Με ένα σαπούνι που η φαντασία του παιδιού το είχε κάνει καραβάκι. Και η φαντασία του πατέρα το ταξίδεψε στο εργαστήριο. Και μελέτησε με ένα μοντέλο από σαπούνι τις τριβές ενός σκάφους στο νερό. Έτσι προέκυψε αυτό το περίεργο υδροδυναμικό σχήμα της πλώρης των σύγχρονων πλοίων. Η μπάλα τους...

Αυτή η μπάλα όμως δεν είναι πορτοκαλιά. Τα μέρη του πλοίου που βυθίζονται στο νερό, τα ύφαλα, βάφονται σχεδόν πάντα με άλλο χρώμα από τα έξαλα. Να ξεχωρίζουν. Και να δείχνουν πότε το καράβι είναι φορτωμένο και πότε άδειο...

Το μεγάλο πορτοκαλί δεξαμενόπλοιο δεν έχει μια πορτοκαλιά μπάλα. Για την πορτοκαλιά μπάλα διάβασα μόλις σήμερα. Εδώ:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=5&artid=176582&dt=29/10/2006

Και είδα και μια φωτογραφία. Με την πορτοκαλιά μπάλα. Να πρωταγωνιστεί:

Και στη λεζάντα της φωτογραφίας με την πορτοκαλιά μπάλα διάβασα:

Η μεγαλύτερη έκπληξη που ένιωσε ο Αρβιντας Ματσιγιάουσκας (δεξιά) δεν ήταν όταν είδε μπροστά του το τετραετές συμβόλαιο ύψους 9 εκατ. ευρώ, αλλά όταν ο εικονιζόμενος εδώ σε χειραψία μαζί του κ. Παναγιώτης Αγγελόπουλος (παρέα με τον αδελφό του Γιώργο και τον κ. Σωκράτη Κόκκαλη) τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο μετά τη σοβαρή χειρουργική επέμβαση στον αχίλλειο τένοντα, τραυματισμό που καθηλώνει τον Λιθουανό τουλάχιστον ως τα τέλη Ιανουαρίου

Παλιά η είδηση. Από το 2006. Και από άρθρο με τίτλο:

Κολλημένος με την (πορτοκαλιά) μπάλα

Κι αναρωτήθηκα. Διαβάζοντας το άρθρο. Να το διαβάσετε κι εσείς...

Αναρωτήθηκα αν οι εφοπλιστές επισκέπτονται στο νοσοκομείο και τους τραυματισμένους ναυτικούς. Που σκίζουν τους ωκεανούς με τα καράβια. Και καμιά φορά σκίζονται και οι ίδιοι. Επάνω στις λαμαρίνες. Και πια δεν είναι ούτε πορτοκαλιές ούτε πράσινες. Βάφονται κόκκινες. Από το αίμα των ναυτικών.

Σαν και τη μπάλα του μοιραίου πλοίου. Που δεν είναι μια μπάλα πορτοκαλιά.

Και που θα μείνει κολλημένη στη μνήμη μας με την τραγωδία που τη σημάδεψε. Τις δύο αδικοχαμένες ζωές. Και με το αγέννητο μωράκι. Των πέντε μηνών. Που κόντεψε να μη γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του...

Είναι βλέπεις παιδιά και παιδιά σ' αυτό τον κόσμο. Άλλα που παίζουν στις μπανιέρες με καραβάκια. Άλλα που παίζουν στις αυλές των σχολείων. Και άλλα που έχουν πατέρα ναυτικό.

Αυτά, τα παιδιά των ναυτικών, ποιος τα σκέφτεται; Που είναι κολλημένα όχι με μπάλες. Είναι κολλημένα στο τηλέφωνο και στις φωτογραφίες. Μερικά και σε φωτογραφίες με μεγάλα πορτοκαλιά καράβια.

Και μερικά θα μείνουν για πάντα κολλημένα σ' αυτό το μεγάλο πορτοκαλί καράβι.

Και θα παίζουν "μπάλα" στη μνήμη τους. Οι στιγμές. Οι μοιραίες στιγμές. Που η μεγάλη μπάλα του πλοίου συνάντησε το τεράστιο κύμα. Και ο ουράνιος διαιτητής σφύριξε τέλος. The game is over!!!

Βλέπω μπροστά μου την τεράστια κερκίδα. Και τους θεατές. Και το καράβι.

Οι θεατές τι βλέπουν; Τι βλέπουν από ένα καράβι;