BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Η ανακοίνωση της εταιρείας Arcadia για το Aegean Angel

Από το επίσημο σάιτ της εταιρείας Arcadia αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση για την τραγωδία που έπληξε το πλοίο της και που στοίχισε τη ζωή δύο στελεχών, του πλοιάρχου και του πρώτου μηχανικού, καθώς και το σοβαρό τραυματισμό του υποπλοιάρχου:

http://www.arcadiasm.gr/Content_news.html

Athens, 3 January 2011

The “Aegean Angel”, while en-route from Tallinn, Estonia to Houston, encountered heavy weather northeast of Bermuda.

On Thursday 30 December, Master, Chief Engineer and Chief Officer had gone on deck to inspect for damage. While they were on deck a large wave struck them with great force. As result, the Master and the Chief Engineer lost their lives immediately, while the Chief Officer was seriously injured.

The injured Chief Officer was transferred by USCG helicopter on 2nd January to King Edward’s Memorial Hospital in Bermuda and reportedly his condition is stable.

The substitute Master and Chief Engineer were transferred on board the vessel by the same helicopter.

The vessel is heading to Freeport, Bahamas where is expected on 5th January 2011.

The management of Arcadia Shipmanagement wishes to extend their heartfelt condolences, sympathy and support to the relatives and friends of the unfortunate seafarers.

Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση σήμερα, 5 Ιανουαρίου, αναμένεται να φτάσει το πλοίο στο λιμάνι Φριπόρτ, στις Μπαχάμες, και να γίνει η διακομιδή των σορών.

Η σκέψη μας παραμένει κοντά και στους συγγενείς τους που όλοι ξέρουμε τι δράμα είναι να έχεις χάσει τον άνθρωπό σου εδώ και τόσες μέρες και ακόμη να μην έχει γίνει η τελετή της κηδείας, αλλά και στους συναδέλφους που ταξιδεύουν με το Aegean Angel.

Σε μια άλλη εποχή, που σίγουρα φαντάζει πολύ μακρινή, σε τέτοιες περιπτώσεις θα στέλνεται ψυχολόγος στο καράβι και θα αναλαμβάνει να αντιμετωπίσει με τη βοήθεια της επιστήμης τα άλλα τραύματα, τα μη εμφανή, και όμως τόσο σημαντικά και που αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στις ψυχές των ανθρώπων όταν δε γίνει η κατάλληλη θεραπεία τους.

Θα μου πεις και θα έχεις δίκιο, πως εδώ δεν υπάρχουν γιατροί στα πλοία για τα άλλα τραύματα και τις σωματικές ασθένειες κι εσύ βάζεις θέμα ψυχολόγου;

Ναι. Βάζω θέμα και γιατρού και θέμα ψυχολόγου και γιατί το γεγονός που τώρα δεν υπάρχουν δε σημαίνει πως δεν πρέπει κάποτε να υπάρξουν όλα εκείνα που θα βελτιώσουν τη ζωή των ναυτικών και θα δημιουργήσουν σύγχρονες και πολιτισμένες συνθήκες εργασίας στα πλοία.

Και αφορμή λαμβάνω από τις κραυγές πολλών για τη μη προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα. Κι ερωτώ όλους:

Πώς άραγε επέδρασε στους νέους η είδηση για τη ναυτική τραγωδία του Aegean Angel;

Πώς επέδρασε και στους γονείς τους; Και πώς θα αντιδράσουν αυτοί οι γονείς αν κάποια στιγμή τα παιδιά τους τους ανακοινώσουν πως θέλουν να γίνουν ναυτικοί;

Έβλεπα προχτές ειδήσεις σε δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι της Κύπρου. Και θα υπογραμμίσω ότι αν τα ΜΜΕ της Ελλάδας έθαψαν την τραγική είδηση και αδιαφόρησαν τελείως για τις μέρες αγωνίας που ακολούθησαν μέχρι τουλάχιστον ο σοβαρά τραυματισμένος υποπλοίαρχος να διακομιστεί σε νοσοκομείο, στην Κύπρο δεν έγινε το ίδιο.

Είδα λοιπόν στο κυπριακό κανάλι και είδα και τον πατέρα του υποπλοιάρχου να μιλάει, τον κ. Κυριάκο Ιωάννου. Και που σημειωτέον ότι η εταιρεία Arcadia φρόντισε να διευκολύνει να μεταβεί κοντά στον τραυματισμένο γιο του, στις Βερμούδες.

Οι δημοσιογράφοι λοιπόν τον ερώτησαν το πλέον λογικό. Αν θα αφήσει το παιδί του να ξαναταξιδέψει. Χρειάζεται να πω τι απάντησε; Δεν το καταλαβαίνετε όλοι;

Είπε λοιπόν ο άνθρωπος πως το παιδί του έχει ήδη δώσει κάποιες εξετάσεις (κατάλαβα πως εννοούσε κάτι αντίστοιχο με τον δικό μας ΑΣΕΠ) και πως ελπίζει να μην ξαναφύγει για τα καράβια ποτέ ξανά!!!

Δεν ξέρουμε βέβαια τι λέγει ο ίδιος ο καπετάν Αντώνης. Και που από τις εφημερίδες της Κύπρου και πάλι πληροφορηθήκαμε ότι επέδειξε τεράστιο ψυχικό σθένος τις μέρες που τραυματισμένος παρέμενε στο πλοίο, καθοδηγώντας τους κατωτέρους του αξιωματικούς γέφυρας να κυβερνήσουν το τεράστιο σκάφος προς το σημείο της σωτηρίας και του ίδιου και όλου του πληρώματος. Το σημείο συνάντησης με το ελικόπτερο που θα μετέφερε τον τραυματία στο νοσοκομείο και θα έφερνε νέο καπετάνιο και νέο πρώτο μηχανικό.

Ξέρω όμως έναν άλλο συνάδελφο που υπέστη ανάλογο ατύχημα στο παρελθόν. Χτυπήθηκε κι αυτός στην πλώρη δεξαμενοπλοίου από κύμα. Και γλίτωσε κι εκείνος, δε σκοτώθηκε. Αλλά τα τραύματα της ψυχής χρειάστηκαν μήνες να θεραπευτούν και την επέμβαση ειδικού. Παρόλα αυτά και εκείνος ο συνάδελφος δεν ξαναμπάρκαρε...

Ας το δούνε λοιπόν το ζήτημα όσοι κατά καιρούς θίγουν το ζήτημα προσέλκυσης νέων στο επάγγελμα. Γιατί όσο δεν εκπολιτίζονται οι συνθήκες εργασίας στα πλοία όχι μόνο νέοι δε θα προτιμούν το ναυτικό επάγγελμα αλλά και θα υπάρχει συνεχής διαρροή προς τη στεριά ακόμη και έμπειρων και ικανών ναυτικών.

Κι ελπίζω με όσα διάβασα αυτές τις μέρες για την εταιρεία Arcadia, πως μπορεί να κάνει το βήμα. Και να χαράξει νέο δρόμο στα ναυτικά ήθη. Γιατί μιλώντας όχι μόνο ως πρώην ναυτικός αλλά και με την επιστημονική κατάρτιση που έλαβα για το τωρινό μου επάγγελμα, ξέρω πως οι ειδικοί σήμερα υποστηρίζουν πως η απόδοση ενός εργαζόμενου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ψυχική του κατάσταση.

Δεν περιμένω δηλαδή από καμιά εφοπλιστική εταιρεία να μετατραπεί σε ανθρωπιστική οργάνωση αλλά σίγουρα μια σύγχρονη εταιρεία που διοικείται από ανθρώπους με το μορφωτικό επίπεδο που διαθέτουν ο πατέρας και οι γιοι Αγγελόπουλοι είναι σε θέση να αντιληφθούν το όφελος για την ίδια την εταιρεία από μια τέτοια καινοτομία αλλά και για τη ναυτιλία γενικότερα.

Σίγουρα αξίζουν πολλούς επαίνους οι πρωτοβουλίες της Arcadia να στηρίζει τη ναυτική εκπαίδευση της χώρας μας. Και που δε μένουν μόνο στα λόγια για το κρίσιμο ζήτημα της παραγωγής ικανών ελλήνων αξιωματικών για την εμπορική ναυτιλία. Όμως η ναυτική εκπαίδευση δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει μόνο στην τεχνική κατάρτιση. Ιδιαίτερα η εκπαίδευση των πλοιάρχων. Διότι ο πλοίαρχος δεν κυβερνά μόνο λαμαρίνες αλλά και ανθρώπους.

Πιθανότατα μάλιστα ήδη να περιλαμβάνονται ανάλογα σεμινάρια στο εκπαιδευτικό κέντρο που η Arcadia διαθέτει για τα πληρώματά της. Όπως συμβαίνει και με άλλες μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες της χώρας μας, και που δεν είναι τυχαία μεγάλες...

Η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού είναι σήμερα εκ των ων ουκ άνευ για κάθε μεγάλη εταιρεία και όχι μόνο στη θάλασσα.

Κανονικά η ίδια η Πολιτεία θα πρέπει να επιληφθεί του όλου θέματος. Γιατί έχουμε δει και στη στεριά να συμβαίνει ήδη το ανάλογο όταν κάποια τραγωδία λάβει χώρα. Πχ στην περίπτωση των μεταλλωρύχων της Νότιας Αμερικής. Κι εκεί κλήθηκαν ψυχολόγοι να υποστηρίξουν τους εγκλωβισμένους εργάτες.

Σημειώνουμε μάλιστα ότι ήδη έχει εισαχθεί ως μάθημα ο τομέας "Ανθρώπινες Σχέσεις" στις ΑΕΝ. Ενώ τα μαθήματα Πρώτων Βοηθειών διδάσκονταν και από την εποχή τη δική μου, τέλη της δεκαετίας του 70.

Τώρα, με αφορμή και το τραγικό γεγονός του Aegean Angel, θα πρέπει και οι υπεύθυνοι της ναυτικής εκπαίδευσης να εξάγουν τα ανάλογα συμπεράσματα και να αναπροσαρμόσουν ανάλογα τα προγράμματα σπουδών, και στις ΑΕΝ και στο ΚΕΣΕΝ πολύ περισσότερο.

Τουλάχιστον έγινε το κακό που έγινε αλλά να αποτελέσει αφορμή για βελτίωση όλων των όρων που αφορούν τη ναυτιλία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.