BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Σε κινητοποιήσεις προχωρούν αύριο οι σπουδαστές Εμπορικού Ναυτικού στην ΑΕΝ Μακεδονίας (Μηχανιώνα)

Όπως μας ενημέρωσαν οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες της ΑΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (Μηχανιώνα) αύριο, Πέμπτη, 20 Ιανουαρίου 2011, έχουν κινητοποίηση με θέμα την τακτική των ναυτιλιακών εταιρειών ως προς τη ναυτολόγηση των γυναικών δοκίμων αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού.

Υπενθυμίζουμε ότι για να μπορέσει ένας σπουδαστής ΑΕΝ (Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού) να αποφοιτήσει από τη σχολή του, πρέπει να πραγματοποιήσει δύο εκπαιδευτικά ταξίδια, έξι μηνών το καθένα.

Αν αυτό δε συμβεί, τότε όχι μόνο δεν παίρνει πτυχίο αλλά και δεν μπορεί να συνεχίσει στα επόμενα εξάμηνα σπουδών.

Τους τελευταίους μήνες όμως έχει παρατηρηθεί τεράστιο πρόβλημα στην πραγματοποίηση αυτών των εκπαιδευτικών ταξιδιών. Και ειδικά των σπουδαστριών.

Μάλιστα το καλοκαίρι που μας πέρασε, μια σπουδάστρια της ΑΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ αναγκάστηκε να πληρώσει μόνη της τα έξοδα ναυτολόγησης για να μπορέσει έστω και για λίγους μήνες να ναυτολογηθεί.

Αρκετές κοπέλες για το λόγο αυτό αναγκάζονται ακόμη και να διακόψουν τις σπουδές τους!

Αν κανείς συνδυάσει το φαινόμενο με τις παράλληλες γκρίνιες των εφοπλιστών πως τάχα δεν επαρκούν οι έλληνες αξιωματικοί για τα καράβια τους και τις πιέσεις τους να τους επιτραπεί η αθρόα ναυτολόγηση αλλοδαπών, καταλαβαίνει πως πρόκειται για σκόπιμη τακτική. Και όχι για μια απλή άρνηση των ναυτιλιακών γραφείων να προσλάβουν γυναίκες.

Εξάλλου θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι ο θεσμός της γυναίκας αξιωματικού στην εμπορική μας ναυτιλία μετράει περισσότερα από τριάντα χρόνια. Οι πρώτες γυναίκες από δημόσιες σχολές Εμπορικού Ναυτικού αποφοίτησαν τον Ιούλιο του 1980! Διαβάστε περισσότερα ιστορικά στοιχεία για το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας εδώ:

http://kapetanisses.blogspot.com/p/blog-page.html

Κι ακόμη πρέπει να τονίσουμε ότι η ελληνική ναυτιλία διαθέτει πλέον και γυναίκες με δίπλωμα πλοιάρχου. Όπως η Μαριάννα Μαρούδα, η Αθανασία Μπουμπουράκη, η Ευαγγελία Κατσικαδάκου και άλλες. Πολύ περισσότερες είναι οι υποπλοίαρχοι ενώ οι ανθυποπλοίαρχοι είναι αρκετά διαδεδομένο φαινόμενο.

Η πλοίαρχος Μαριάννα Μαρούδα διακρίνεται εδώ ανάμεσα σε γυναίκες δοκίμους της ΑΕΝ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ - όπου η καπετάν Μαριάννα διατέλεσε διευθύντρια σπουδών.

Παράλληλα στις σχολές εισάγονται πια χωρίς κανένα περιορισμό οι γυναίκες. Και μάλιστα δε λείπουν οι περιπτώσεις που οι σπουδάστριες κατακτούν πρωτιές, είτε κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις είτε και κατά την αποφοίτηση.



Από την ΑΕΝ ΥΔΡΑΣ η πρώτη φωτογραφία και από την ΑΕΝ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ η δεύτερη. Και έντονη η γυναικεία παρουσία...

Ποιος λοιπόν ο λόγος αυτού του ιδιότυπου ρατσισμού που έχουν κηρύξει οι ναυτιλιακές εταιρείες σε βάρος των γυναικών δοκίμων; Και μάλιστα ετεροχρονισμένα. Αφού, θα πρέπει να το πούμε κι αυτό, η είσοδος γυναικών στην ελληνική εμπορική ναυτιλία έγινε με τις ευλογίες των ελλήνων εφοπλιστών...

Αν η Πολιτεία εκτιμά πως δεν έχουν θέση οι ελληνίδες στην εμπορική μας ναυτιλία, ας κλείσει επιτέλους τις πόρτες των ΑΕΝ στα κορίτσια. Γιατί είναι τελείως τρελό αφενός να εισάγονται δεκάδες γυναίκες κάθε χρόνο, και πλέον και στις σχολές μηχανικών και όχι μόνο στις σχολές πλοιάρχων, και αφετέρου λόγω της τακτικής των ναυτιλιακών εταιρειών να αποφοιτούν ελάχιστες.

Έτσι ώστε να αποκαλυφθεί το γιατί δεν επαρκούν οι έλληνες αξιωματικοί για τον εμπορικό μας στόλο και που αποτελεί επιχείρημα τόσο για ναυτολογήσεις αλλοδαπών όσο και για ίδρυση ιδιωτικών ναυτικών σχολών.

Όχι άλλα παιγνίδια στις πλάτες των γυναικών ναυτικών!

Όχι άλλη εκμετάλλευση!

Εμείς, ως παθούσες και μαθούσες, όντας από την πρώτη πρώτη φουρνιά γυναικών που μπήκαν σε δημόσια σχολή πλοιάρχων, στηρίζουμε ολόψυχα τον αγώνα των σπουδαστών στην ΑΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Και συγχαίρουμε τους άντρες συναδέλφους που από κοινού αύριο κατεβαίνουν στην κινητοποίηση μαζί με τις συσπουδάστριές τους. Και ας μην έχουν, όπως μου είπαν οι ίδιοι από τηλεφώνου ιδιαίτερο πρόβλημα οι ίδιοι για το εκπαιδευτικό ταξίδι.

Το πρόβλημα, το ξαναλέμε, αφορά κυρίως τις σπουδάστριες. Οι αιτίες όμως που γεννούν το πρόβλημα αφορούν όλους. Και όχι μόνο τους σπουδαστές.

Σε μια εποχή που η οικονομία της χώρας μας ανεβαίνει Γολγοθά, που όλοι οι έλληνες πολίτες υποφέρουμε, είναι αδιανόητο να λειτουργούν σχολές στο ... γάμο του καραγκιόζη. Να σπαταλούνται τεράτια κονδύλια ίσα ίσα για να παράγουν αποτυχημένους στις σπουδές τους νέους ανθρώπους.

Και να πεις ότι η Εμπορική Ναυτιλία της πατρίδας μας δεν έχει δυνατότητες να απορροφήσει όλους τους σπουδαστές; Να τους εξασφαλίσει θέση εργασίας για το εκπαιδευτικό τους ταξίδι;

Να μην το πεις! Γιατί με ατράνταχτα στοιχεία η ελληνική εμπορική ναυτιλία ζει μέρες ανθοφορίας. Και κατά εκατοντάδες αγοράζονται πλοία και άλλες τόσες εκατοντάδες είναι αυτά που ναυπηγούνται.

Για το λόγο αυτό απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους. Να στηρίξουν το δίκαιο αγώνα των σπουδαστών και σπουδαστριών της ΑΕΝ Μακεδονίας. Και να σταθούν στο πλευρό τους.

Είναι αγώνας που δεν αφορά μόνο μια χούφτα κορίτσια αλλά ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

2 σχόλια:

  1. Δαναη,συμφωνο μαζι σας 100%!!Τι να πει κανεις,εδω δεν μπορουν να βρουν τα αγορια εταιρεια για το πρωτο μπαρκο.Στην πολυκατοικια που μενω εχω ενα παιδι που ειναι πρωτο ετος για πλοιαρχος στην ΑΕΝ μακαδονειας,το μονο που μου ζητησε ηταν να τουβρω θεση σε ενα πλοιο το μαρτιο για να κανει το πρωτο του εξαμηνο.Φυσικα τον βοηθησα και ηδη εχει κανονιστει να φυγει τον μαρτιο σε πλοιο της ελετσον,για να γινει ομως αυτο επρεπε να το ζητησω σαν χαρη απο τον αρχικαπετανιο που κανει πληρωματα.Ο λογος ειναι οτι η εταιρεια που ειμαι θα παρει 17 δοκιμους φετος πλοιαρχους ενω οι αιτησεις απο δοκιμους ειναι πολαπλασιες.ΔΙΣΤΥΧΩΣ οι κοπελες εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων δεν εχουν θεση στα πλανα των εταιρειων.Ειχα την τυχη να εχω γνωριση την καπτα Αθανασια την μπουμπουρακη λογο του οτι για 7 χρονια ημασταν στην ιδια εταιρεια 1990 εωσ 1997(ΩΝΑΣΣΗ) τελευταια φορα την ιδα πλοιαρχο σε ενα 150000 γκαζαδικο στο σαο σεμπαστιαο(εγω ημουν σε αλλο πλοιο και αυτη ξεμπαρκαρηζε)σε ενα εστιατοριο οπου φαγαμε μαζι με συναδελφους.Το εγραψα αυτο για να δειξω και να αποδειξω οτι οι γυναικες αποδεδειγμενα κανουν το επαγγελμα αυτο σε ολους τους βαθμους και τις ειδικοτητες το ιδιο καλα με τους αντρες συναδελφους.Πολοι δοκιμοι που ειχα στα πλοια σαν Α' μηχανικος τα τελευταια 6 χρονια μου ζητανε κατα καιρους αν μπορω να βοηθησω φιλες τους απο τις ΑΕΝ να βρουν καραβι,οπου και αν ρωτησα(που ειχα γνωστους)μου ειπαν δεν μπορουν,το ιδιο και στην ΠΕΜΕΝ πολλες κοπελες ζητουν απο την ενωση βοηθεια στο θεμα μπαρκου αλλα ουτε και η ΠΕΜΕΝ μπορει να τους βρει πλοια.Το εχω ξαναπει και το γραψη πολλες φορες σε σχολια(ειδικα στην ναυτεμπορικη) 10 εφοπλιστες ειναι που περνουν δοκιμους οι αλλοι 1000 περιμενουν απο αυτους τους 10 να κανουν τους δοκιμους αυτους υποπλοιαρχους και δευτερους και μετα με δολομα τα 1000 ευρω παραπανω τους περνουν απο τις εταιρειες που ξεκινησαν.Αυτο ομως δεν μπορει να συνεχιστει και δεν ειναι προβλημα που θα το λυσουν ουτε οι ναυτικοι ουτε οι πολιτεια,πρεπει να το λυση μονη της η ΕΕΕ.Τερμα η κοροιδια,ζηταμε απο τα πλοια 3ο μηχανικο ελληνα και μας στελνουν φιλιπηνεζο λεγοντας οτι δεν υπαρχει,πως να υπαρχει οταν γυρω στους 150 δοκιμους μηχανης-κουβερτας μενουν χωρις πλοιο καθε χρονο.Συγνωμη αν σας κουρασα δεν το ηθελα.Α' ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ Ε.Ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαστρο - Δημήτρη, δε μας κουράζεις καθόλου. Ίσα ίσα που θεωρώ ανεκτίμητη την προσφορά σου στο ιστολόγιο. Με την καπετάν Αθανασία ήμασταν μαζί στη σχολή. Εκείνη πρωτοετής κι εγώ δευτεροετής. Κι έχω περάσει κι εγώ από τον Ωνάση. Ό,τι καλύτερο έχω ζήσει στα καράβια. Σε 250άρι γκαζάδικο, το Ολύμπικ Άρροου, 1980 - 1981.

    Για το θέμα των εταιρειών τώρα. Για να λέμε τα σύκα σύκα. Κουμάντο στις περισσότερες κάνουν τα στελέχη. Και ένας μεγάλος αριθμός στελεχών είναι πρώην συνάδελφοι από τα καράβια. Και φταίνε και αυτοί για την περίεργη πολιτική που ακολουθούν του διωγμού των ελληνικών πληρωμάτων.

    Δε σκέφτονται πως με την τακτική αυτή θα ζημιωθεί ολόκληρη η οικονομία της χώρας. Και πως και τα δικά τους παιδιά - είτε εμπλακούν στη ναυτιλία είτε όχι - θα λουστούν αυτές τις επιλογές των πατεράδων τους. Ένα καλό χαρτί έχει η Ελλαδίτσα, την εμπορική της ναυτιλία, κι αυτό δεν ξέρει να το παίξει σωστά.

    Το πρόβλημα όμως έχει πολλές πτυχές. Και συζητώντας με κολλητούς από τα χρόνια της σχολής και σήμερα αρχικαπεταναίους, κοινό παράπονο όλων είναι η υποβάθμιση της ποιότητας των ναυτικών σπουδών. Τάχα και καλά αναβάθμισαν τις ΑΔΣΕΝ σε Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού αλλά στην ουσία εμείς με δύο χρονάκια μόνο μαθαίναμε πολλά περισσότερα από τους σημερινούς δοκίμους.

    Επειγόντως πρέπει η Πολιτεία να το δει το θέμα αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.