BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Και όμως ο καπετάνιος του Aegean Angel γνώριζε καλά τα κύματα φονιάδες...

Σήμερα, τόσες μέρες μετά, δόθηκαν επιτέλους τα ονόματα των συναδέλφων που έπεσαν κατά τη διάρκεια του καθήκοντος, του καπετάνιου και του πρώτου μηχανικού του δεξαμενοπλοίου Aegean Angel:

http://www.sigmalive.com/simerini/news/local/341654

Σε νοσοκομείο στις Βερμούδες ο Κύπριος υποπλοίαρχος

03/01/2011 Της Ελευθερίας Σωφρονίου

Ολοκληρώθηκε η Οδύσσεια του Κύπριου υποπλοίαρχου Αντώνη Ιωάννου, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά στο πρόσωπο και στο στήθος στο ναυτικό ατύχημα της 30ής Δεκεμβρίου στη θαλάσσια περιοχή των Βερμούδων. Ο Αντώνης Ιωάννου μεταφέρθηκε στο King Edward Memorial Hospital στις Βερμούδες με ελικόπτερο της αμερικανικής ακτοφυλακής, το οποίο τον παρέλαβε από το ελληνικό δεξαμενόπλοιο AEGEAN ANGEL.

Σύμφωνα με συναδέλφους του, είναι αξιοσημείωτο το ψυχικό σθένος του Κύπριου υποπλοίαρχου, ο οποίος, ενώ βρισκόταν καθηλωμένος στο κρεβάτι μετά το φοβερό χτύπημα και τον τραυματισμό του, έδινε οδηγίες σε Ελλαδίτη συνάδελφό του, για να καταφέρει να οδηγήσει το τεράστιο σκάφος από το μέσο του Ατλαντικού Ωκεανού προς τις αμερικανικές ακτές προκειμένου να μπορέσει να προσεγγίσει το ελικόπτερο διάσωσης.

Η πλοιοκτήτρια εταιρεία έχει προβεί σε διευθετήσεις και ο πατέρας του, Κυριάκος Ιωάννου, αναμένεται να ταξιδέψει σήμερα στις Βερμούδες για να συναντήσει το γιο του.

Η ιστορία του ναυαγίου

Σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες, ενώ το πλοίο έπλεε 800 ναυτικά μίλια από τις Βερμούδες, έπεσε σε κακοκαιρία στις 30 Δεκεμβρίου. Όταν κόπασαν τα έντονα καιρικά φαινόμενα οι τρεις αξιωματικοί βγήκαν στο κατάστρωμα για να ελέγξουν αν υπήρχαν ζημιές.

Τότε τους χτύπησε ένα μεγάλο κύμα με αποτέλεσμα να τραυματιστούν θανάσιμα δύο μέλη του πληρώματος (Έλληνες υπήκοοι), ο πλοίαρχος Μποζώνης Δημήτριος και Α΄ Μηχανικός Παπαγεωργίου Αθανάσιος και να τραυματιστεί σοβαρά ο Κύπριος Υποπλοίαρχος.

Το εξαιρετικά νέο σε ηλικία δεξαμενόπλοιο είναι πλοιοκτησία της Arkadia Ship Management και είχε αποπλεύσει από το Ταλίν της Εσθονίας με προορισμό το Huston, φορτωμένο με πετρελαιοειδή.

Επιτέλους. Το trio no named απέκτησε όνομα...

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/aegean-angel_02.html

Κι όχι από περιέργεια ή διάθεση κουτσομπολιού, που βιάστηκε να υποθέσει με το σχόλιό του ένας επισκέπτης του ιστολογίου. Είναι νομίζω ανθρώπινο όταν κινείσαι επαγγελματικά στον ίδιο χώρο να νοιάζεσαι μήπως τους ήξερες. Μήπως τους είχες και συναντήσει κάποτε.

Πράγματι λοιπόν μπροστά στο όνομα του πλοιάρχου πάγωσα. Ίδιο επώνυμο με φίλη και συμμαθήτρια στη σχολή πλοιάρχων. Πήρα τηλέφωνο. Τελικά ήταν συνωνυμία.

Κι έπειτα χτύπησα στο google το όνομα. Να δω τι άλλο έχει δημοσιευτεί σχετικά. Περιττό να πω ότι μόνο σε κυπριακά μέσα δίνονται τα ονόματα. Τα MME της Ελλάδας το έχουν τελείως θάψει και υποβαθμίσει το γεγονός.

Εκτός από ένα δημοσίευμα στο Βήμα. Αλλά με ημερομηνία λίγους μήνες νωρίτερα. Εκεί και ένιωσα σοκ διαβάζοντας το κείμενο:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=318254&dt=04/03/2010

Όταν τα νερά σηκώνονται 30 μέτρα:

μυθοπλασία και πραγματικότητα

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Η περίπτωση του κρουαζιεροπλοίου «Louis Μajesty», το οποίο χτυπήθηκε από ένα τριπλό «κύμα-φονιά», τη γνωστή τρικυμία, αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο στη ναυτιλία, η οποία συχνά-πυκνά έρχεται αντιμέτωπη με τέτοια κύματα για τα οποία ουδείς μπορεί να εξηγήσει πώς δημιουργούνται και τα οποία κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.

Ως πριν από λίγα χρόνια οι επιστήμονες άκουγαν τις ιστορίες των ναυτικών για δολοφονικά κύματα ύψους ακόμη και 30 μέτρων που ήρθαν από το πουθενά και έγιναν η αφορμή για ναυτικές τραγωδίες με μια ισχυρή δόση σκεπτικισμού εντάσσοντάς τες τις περισσότερες φορές στο μυθοπλαστικό μέρος των ναυτικών αφηγήσεων για άγνωστα θαλάσσια τέρατα κτλ.

Ωστόσο από το 1995 και μετά οι επιστήμονες άρχισαν να μελετούν συστηματικά το φαινόμενο των «κυμάτων-φονιάδων». Αφορμή στάθηκε το χτύπημα που δέχθηκε το κρουαζιερόπλοιο «Queen Εlizabeth ΙΙ» στη διάρκεια του 1995, ενώ ταξίδευε στον Ατλαντικό Ωκεανό, όπου χτυπήθηκε νύχτα από τρία κύματα ύψους 29 μέτρων το καθένα.

Το ίδιο έτος και συγκεκριμένα την Πρωτοχρονιά του 1995 ένα κύμα ύψους 26 μέτρων ήρθε από το πουθενά, σύμφωνα με τις αναφορές, και έπληξε την πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου Ντράουπνερ στη Β. Θάλασσα από το κοίλο τμήμα της ως την κορυφή της.

Τον Δεκέμβριο του 2000 τελικά οι επιστήμονες στην Ευρώπη πείθονται ότι τα «κύματαφονιάδες» δεν είναι μύθος και έτσι ζητούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συνεργαστεί με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία για την παρατήρηση του φαινομένου. Ετσι δημιουργείται ο οργανισμός ΜaxWave, ο οποίος ασχολείται πλέον με την παρατήρηση και την καταγραφή του φαινομένου, ενώ την ίδια ώρα επιχειρεί να δημιουργήσει μηχανισμούς έγκαιρης προειδοποίησης. Οι ναυτικοί όμως ξέρουν ότι έγκαιρη προειδοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει.

Ο Κόλπος των Λεόντων, ο οποίος βρίσκεται ανοικτά της Μασσαλίας, εκεί όπου χτυπήθηκε χθες το «Louis Μajesty», είναι ένα γεωγραφικό σημείο του πλανήτη που έχει ξαναδώσει «κύματα-φονιάδες».

Οπως εξηγεί στο «Βήμα» ο έλληνας πλοίαρχος ποντοπόρων εμπορικών πλοίων κ. Δ. Μποζώνης, «τα κύματα-φονιάδες δεν είναι πια ένα τόσο σπάνιο φαινόμενο όσο κατά το παρελθόν. Συνήθως τα συναντά κανείς σε γεωγραφικά σημεία όπου ενώνονται ωκεανοί, όπως είναι η θαλάσσια περιοχή ανοικτά του Κεϊπτάουν, όπου συναντώνται τρεις θάλασσες».

Στην ερώτηση του «Βήματος» τι ακριβώς είναι αυτά τα «κύματα-φονιάδες» ο κ. Μποζώνης σηκώνει τα χέρια ψηλά. «Πραγματικά κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τι είναι αυτό που τα δημιουργεί. Είναι ένα φυσικό φαινόμενο που προκαλεί η ίδια η φύση. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι εικασίες και το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι είναι ικανά να προκαλέσουν ακόμη ναυάγια».

Αυτά έλεγε μόλις τον περασμένο Μάρτη ο καπετάν Δημήτρης Μποζώνης. Για τα κύματα φονιάδες.

Στις 30 Δεκεμβρίου, πλέοντας με το καράβι του στον Ατλαντικό, συναντήθηκε με ένα τέτοιο κύμα. Και επιβεβαιώθηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο τα λεγόμενά του.

Αιωνία του η μνήμη. Η οικογένεια των ελλήνων πλοιάρχων έχασε όχι μόνο έναν άξιο ναυτίλο αλλά και έναν άνθρωπο που με αυταπάρνηση έπεσε στο καθήκον.

Γιατί είναι άλλο από αμέλεια, άγνοια, απροσεξία, να χάνεσαι. Κι άλλο να διαθέτεις τη γνώση. Να ξέρεις τον κίνδυνο. Και όμως να τον αψηφάς. Γιατί έτσι απαιτεί ο όρκος που έδωσες.

Ένα ακόμη αστέρι ο καπετάν Δημήτρης Μποζώνης στην πλειάδα των ελλήνων πλοιάρχων που έδωσαν τη ζωή τους για να σώσουν το πλήρωμά τους.

Κι ας μείνει με γράμματα χρυσά το όνομά του και το παράδειγμά του φάρος για όλους τους νέους και τις νέες που ακολουθούν αυτό το δύσκολο δρόμο. Το δρόμο για τη γέφυρα. Μη βλέπουν μόνο τα χρυσά γαλόνια. Και τους μισθούς και την όποια εφήμερη δόξα.

Άδικα δεν έλεγαν στα χρόνια των Ρωμαίων πως ο καπετάνιος είναι ο πρώτος μετά το θεό.

Είναι γιατί ο αληθινός καπετάνιος είναι έτοιμος την όποια στιγμή να ανοίξει τις φτερούγες του πάνω από το πλήρωμά του, όπως η κλώσσα πάνω από τα κλωσσόπουλα. Κι ακόμη περισσότερο. Σαν ένας ακόμη άγγελος που φεύγει και πάει εκεί που ανήκει... Στην αγκαλιά του θεού. Εκεί που σίγουρα βρίσκεται τώρα και ο καπετάν Δημήτρης Μποζώνης. Το παλικάρι!

_________________________

ΥΓ Και μην προσπεράσουμε το ψυχικό σθένος που επέδειξε το άλλο παλικάρι, ο υποπλοίαρχος Αντώνης Ιωάννου. Που όντας τραυματισμένος σοβαρά κατάφερνε όπως διαβάσαμε να δίνει οδηγίες για να κατευθυνθεί το πλοίο στον προορισμό του.

Ακόμη μια φορά του ευχόμαστε περαστικά και γρήγορα να επιστρέψει στην αγκαλιά των δικών του, στην πολυαγαπημένη μας Κύπρο. Ήταν και τούτος ένας λόγος που κι εμείς ενώσαμε τη φωνή μας με τον παιδικό του φίλο για τη σωτηρία του. Οι στενοί μας δεσμοί με το νησί της Αφροδίτης.

Μπράβο και στην πλοιοκτήτρια εταιρεία που φρόντισε να βρεθεί κοντά στον τραυματία ο πατέρας του. Μου θύμισαν εκείνο που και στη δική μου εταιρεία, την εταιρεία Ωνάση, ίσχυε: Πρώτα ο άνθρωπος!

Και είναι αυτό το στοιχείο, ας μην το ξεχνά κανένας, που δημιούργησε το θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας. Το ίδιο που κρύβεται πίσω από όλες τις μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες της χώρας μας και σήμερα ακόμη...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.