Καπτα - Δημήτρη Μποζώνη, μαστρο - Θανάση Παπαγεωργίου: Καλό σας ταξίδι...

Ξημέρωσε η μέρα της κηδείας.

Του καπετάνιου Δημήτρη Μποζώνη. Στο Γ' Νεκροταφείο Νίκαιας. Και που σύμφωνα με σχόλιο που μας άφησαν θα γίνει στις 13.30.

Και του πρώτου μηχανικού Θανάση Παπαγεωργίου, από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Κερατέας, 10.15 το πρωί.

Ο Δημήτρης Μποζώνης και ο Θανάσης Παπαγεωργίου έχασαν τη ζωή του στην τραγωδία που έπληξε το ελληνόκτητο δεξαμενόπλοιο Aegean Angel, στις 30 Δεκεμβρίου 2010. 800 περίπου μίλια από τις Βερμούδες.

Ένα μεγάλο κύμα, λένε, σάρωσε αιφνιδιαστικά το κατάστρωμα. Οι δύο άντρες βρίσκονταν εκεί για να ελέγξουν ως επικεφαλής του πλοίου την κατάσταση του σκάφους μετά από θαλασσοταραχή πολλών μποφόρ.

Από το ίδιο κύμα τραυματίστηκε σοβαρά και ο υποπλοίαρχος, ο καπετάν Αντρέας Ιωάννου, από την Πάφο της Κύπρου. Παρά την αρχική ανησυχία και για εκείνον, έχει ήδη διαφύγει τον κίνδυνο και ετοιμάζεται να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Ο καπετάν Δημήτρης όμως και ο μαστρο - Θανάσης κινούν σήμερα για το μεγάλο ταξίδι. Το χωρίς γυρισμό. Και δίχως καν ένα φιλί αποχαιρετισμού. Δίχως αυτή την τραγική ώρα του τελευταίου αντίου να μπορέσουν οι δικοί τους να τους δουν για στερνή φορά. Το τι σημαίνει αυτό, πόσο πιο πικρό είναι από κάθε άλλη κηδεία, μόνο όσοι το ζήσαμε με δικούς μας αγαπημένους, μπορούμε να το νιώσουμε. Μα και ακριβώς για τούτο, ξέρω και λέω ότι εκείνοι που έτσι φεύγουν από κοντά μας, μένουν στη μνήμη μας πάντα ζωντανοί. Όπως τους γνωρίσαμε. Μικρή παρηγοριά μπρος στον τεράστιο πόνο...

Προσωπικά δεν τους γνώριζα. Και τον καπετάν Δημήτρη Μποζώνη και το μαστρο - Θανάση Παπαγεωργίου. Κι ακόμη τώρα δε γνωρίζω τις μορφές τους. Στις μέρες όμως που ακολούθησαν την τραγωδία μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε για εκείνους μέσα από τα σχόλια που άφησαν συγγενείς και φίλοι τους.

Για τον καπετάνιο μίλησε η ίδια η αδερφή του, η κ. Αργυρώ Μποζώνη:

Περιμένω τον αδερφό μου.

Τις νύχτες κοιτάζω το όνομά του στο κινητό μου.

Στέλνω τη νεράιδα του ύπνου να κοιμίσει τη Μάντω του, τη γυναίκα του, τη Σοφία, την κόρη του, τους γονείς μου, τους φίλους του, αυτούς που ξαγρυπνούν τις νύχτες και καπνίζουν στη κουζίνα.

Περιμένω τον αδερφό μου 13 βασανιστικές μέρες και νύχτες.

Και θέλω να πω σε όσους δεν τον ξέρετε, ο Μποζώνης ήτανε σπουδαίος καπετάνιος στη θάλασσα και τη ζωή, τόσο σπουδαίος και φωτεινός που ακόμα και τώρα που με κομματιάζει ο πόνος και η λύπη με συντρίβει, μας κρατάει όλους όρθιους με το φως του.

Φίλοι, όποιος αγαπά πολύ δε ξεχνά ποτέ. Για τον αδερφό μου είμαι πολύ περήφανη, ήμουν πάντα και θα είμαι πάντα.

Με το Δημήτρη θα είμαστε όλοι για πάντα κι ας μας λείπει κάθε λεπτό της υπόλοιπης ζωής μας όλο και πιο πολύ.

Αργυρώ Μποζώνη

Για το Δημήτρη Μποζώνη μίλησαν και ναυτικοί που στο πρόσωπό του είχαν βρει όπως έγραψαν ένα δεύτερο πατέρα.

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/blog-post_10.html

30-12-2010 ώρα 18:16 μία φιλική φωνή μου ανακοινώνει σχεδόν κλαίγοντας:

Ο ΜΠΟΖΩΝΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Αυτό ήταν πραγματικός κεραυνός!

Το μυαλό μου σταμάτησε σε αυτή την χρονική στιγμή και αν και έχουν περάσει τόσες μέρες, δύσκολα μπορώ να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο από τον Δημήτρη. Παντού βλέπω τα πάντα να έχουν σχέση με τον Δημήτρη. Παντού αισθάνομαι τον φίλο μου τον Μποζώνη να είναι δίπλα μου. Τόσο δίπλα μου δεν τον έχω αισθανθεί πότε.

Θέλω να φωνάξω σε όλους εσάς που τον ξέρατε ότι ο Μποζώνης υπάρχει. Υπάρχει στις καρδιές μας, υπάρχει στο μυαλό μας, υπάρχει στις φωτογραφίες, υπάρχει στα πρόσωπα όλων των φίλων, που μόλις ο ένας αντικρίζει τον άλλον αμέσως αυτόν βλέπει.

Όλοι πονάμε για τον χαμό του αλλά και όλοι ξέρουμε ότι έκανε αυτό που ο ίδιος ήθελε να κάνει, έκανε αυτό που αισθανόταν, έκανε την δουλειά του ΤΕΛΕΙΑ. Αυτό λοιπόν επιθυμούσε ο Μποζώνης, να γίνονται όλα τέλεια στην δουλειά του και αυτό έκανε.

Τον βλέπω μπροστά μου να παίρνει την απόφαση να βγει έξω παρά την κακοκαιρία και τον κίνδυνο και τον ακούω να λέει:

«αυτή είναι η δουλειά μου, αυτό πρέπει να κάνω».

Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά δυστυχώς ήταν η τελευταία. Ήταν η απόφαση που τον έγγραψε στην ιστορία των καπετάνιων με ΧΡΥΣΑ γράμματα.

Ήταν η απόφαση που πήρε πρώτα από όλα για τον εαυτό του, για το φιλότιμό του, και διότι πίστευε ότι η εταιρεία τον είχε σε αυτό το πόστο για να παίρνει αυτές τις αποφάσεις.

Πρώτος, μπροστάρης ο Μποζώνης και μετά οι άλλοι.

Σαν ύστατο φόρο τιμής για τον φίλο μου, στα παιδιά μου θα διδάξω, ότι στην ζωή τους θα πρέπει να δουλεύουν με ζήλο σαν τον Μποζώνη. Το ίδιο καλώ και εσάς να κάνετε στις οικογένειές σας. Ο ζήλος του Μποζώνη για το επάγγελμα του καπετάνιου πρέπει να μείνει στην ιστορία και να τον διδάσκονται οι επόμενοι καπετάνιοι.

Από εκεί που βρίσκεται τώρα ο φίλος μας αυτό το μήνυμα μας στέλνει και με αυτόν τον τρόπο θα τον έχουμε κάθε μέρα στην ζωή μας.

Ο Δημήτρης μπάρκαρε για πάντα ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ στο μυαλό μας και στις ψυχές μας και εκεί θα μείνει. Εκεί που θα είναι πάντα γελαστός , πληθωρικός, φωνακλάς, φασαριόζος, γελαστός, τελειομανής, μα πάνω από όλα ΖΩΝΤΑΝΟΣ.

Ο ΜΠΟΖΩΝΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Αν και για μένα είναι ακόμα η ώρα 18:16 στις 30-12-2010

Πρέπει να ήταν ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος ο Δημήτρης Μποζώνης αλλά και ένας καπετάνιος από τους λίγους, κρίνοντας από όσα διαβάσαμε. Αλλά και από τον τρόπο που έχασε τη ζωή του. Γιατί μετρημένοι στα δάχτυλα καπεταναίοι θα έκαναν αυτό που έκανε εκείνος. Να βγουν οι ίδιοι στην κουβέρτα να επιθεωρήσουν τις ζημιές. Και να σώσει πλοίο και πλήρωμα... '

Ένας ήρωας καπετάνιος σήμερα κηδεύεται. Ένα παλικάρι.

Και λίγο νωρίτερα, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, θα κηδευτεί και το πρωτοπαλίκαρο του πλοίου. Ο πρώτος της μηχανής. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Που δεν πρόλαβαν οι δικοί του να κρεμάσουν το γαμπριάτικο κουστούμι του στη ντουλάπα. Και δεν πρόλαβε κι εκείνος να ζήσει τον ερχομό του παιδιού του.

Για το Θανάση Παπαγεωργίου άφησε χτες σχόλιο ένας άνθρωπος που τον ήξερε καλά. Το αναδημοσιεύουμε εδώ, μικρό επικήδειο για το ταξίδι που σήμερα κινάει:

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/15-aegean-angel.html

Γύρισες...

Μετά από 15 ημέρες προσμονής, θλίψης, οργής, λαχτάρας...

15 ημέρες που ακούσαμε πολλά, διαβάσαμε λιγότερα γιατί για πολλούς ήσουν ακόμα μια "παράπλευρη απώλεια" στο επικίνδυνο επάγγελμα που διάλεξες να κάνεις...

Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν μπορούμε να σε ρωτήσουμε τι έγινε, γιατί αύριο θα είσαι σιωπηλός, όπως δεν ήσουνα ποτέ...

Εσύ που πάντα ήσουν η ψυχή της παρέας, τώρα θα στέκεις περήφανος γιατί δεν κώλωσες...είτε από απερισκεψία είτε από εντολή...

έχω πολύ οργή μέσα μου, αλλά συγκρατούμαι...γιατί προέχει να σε αποχαιρετήσω όπως σου αξίζει, χωρίς μοιρολατρίες και κατηγορίες...αυτές μπορούν να περιμένουν...

όσοι σε ξέρουμε, νιώθουμε τυχεροί που είμαστε φίλοι σου...Ο ενεστώτας υπάρχει όχι για να δημιουργήσει εντυπώσεις, αλλά γιατί παύει να ισχύει όταν ξεχνάς κάποιον, κάτι που όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα συμβεί ποτέ, όσο κι αν προχωρήσουμε τη ζωή μας...

Ας με ξυπνήσει ένας θόρυβος, ένας συναγερμός κι ας με επαναφέρει στην πραγματικότητα...όπου όλα τα παραπάνω είναι ένα κακό, πολύ κακό όνειρο...

Μα δεν θα γίνει κάτι τέτοιο...

Θα τα πούμε αύριο φίλε...για τελευταία φορά από κοντά...γιατί αύριο φεύγεις για μεγάλο ταξίδι, με ήρεμες θάλασσες και παρέα με έναν καπετάνιο παληκάρι, εξίσου παληκάρι όπως κι εσύ...

Καλό ταξίδι μάγκες...

Από το χρήστη N

Καλό τους ταξίδι κι από μας. Που δεν τους γνωρίζαμε.

Και δε θα μπορέσουμε να τους αποχαιρετήσουμε από κοντά.

Να δώσουν χαιρετίσματα εκεί που παν. Στον καπετάν Γιώργη Ζαρέντη.

Και στο τεράστιο τσούρμο των ναυτικών που έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα.

Αιωνία η μνήμη όλων τους.

Αιωνία η μνήμη και του καπετάν Δημήτρη Μποζώνη και του μαστρο - Θανάση Παπαγεωργίου.