Για δεύτερη φορά συγχαίρουν το πλήρωμα του Aegean Angel

Από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας του Aegean Angel εντοπίσαμε την πληροφορία που δυο χρόνια νωρίτερα είχε κάνει το γύρο του κόσμου. Την ηρωική πράξη του τότε πληρώματος του δεξαμενοπλοίου σχετικά με τη διάσωση 11 ανθρώπων στη θάλασσα:

http://egov.yen.gr/wide/yen.chtm?prnbr=32645

Συγχαρητήρια Αρχηγού Λιμενικού Σώματος - 04-06-2008

Τα θερμά του συγχαρητήρια εξέφρασε ο Αρχηγός του Λιμενικού Σώματος, Αντιναύαρχος Λ.Σ. Θεόδωρος Ρεντζεπέρης, προς τον Πλοίαρχο και το πλήρωμα του Δ/Ξ «AEGEAN ANGEL» ΝΠ 11327, για τη διάσωση των επιβαινόντων του M/V “TEL TALLE II” σημαίας Κορέας, την 16-04-2008, βόρεια των ακτών της Βενεζουέλας.

Ο Αρχηγός του Λιμενικού Σώματος τονίζει επίσης στην επιστολή του, ότι η ενέργεια αυτή συνιστά εξαίρετη πράξη αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, αποδεικνύει την ευαισθησία τους για την ανθρώπινη ζωή και την προσήλωσή τους στη μακρά παράδοση της Ελληνικής ναυτοσύνης και τιμά την πατρίδα μας και τους Έλληνες ναυτικούς.

Σήμερα, μετά την τραγωδία που έπληξε το ίδιο το πλοίο, απονεμήθηκαν εκ νέου συγχαρητήρια:

http://egov.yen.gr/yen.chtm?prnbr=36641

Δήλωση του Γενικού Γραμματέα Ασφάλειας Ναυσιπλοΐας για το πλήρωμα του «AEGEΑN ANGEL» Ν.Π. 11328

12-01-2011

Ο Γενικός Γραμματέας Ασφάλειας Ναυσιπλοΐας Χριστόπουλος Αθανάσιος, με επιστολή του προς τον Ανθυποπλοίαρχο του Δ/Ξ «AEGEAN ANGEL» ΚΑΚΑΒΟΓΙΑΝΝΗ Μιχαήλ, καθώς και προς τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος, εξέφρασε τα συγχαρητήριά του για τη διακυβέρνηση και την ασφαλή πλοήγηση του πλοίου.

Συγκεκριμένα η επιστολή έχει ως ακολούθως:

«Εκφράζουμε τα συγχαρητήριά μας σε εσάς και το υπόλοιπο πλήρωμα, διότι παρά το λυπηρό περιστατικό του θανάσιμου τραυματισμού του Πλοιάρχου και Α’ Μηχανικού του πλοίου σας «AEGEAN ANGEL» την 30/12/2010 στη θαλάσσια περιοχή 800ν.μ. ανατολικά Βερμούδων, αναλάβατε την διακυβέρνησή του, το οποίο υπό δυσμενείς συνθήκες και υπό την συναισθηματική φόρτιση από την απώλεια των συναδέλφων σας κατορθώσατε να πλοηγήσετε ασφαλώς, φροντίζοντας παράλληλα για την περίθαλψη και ασφαλή αποβίβαση του τραυματισθέντα Υποπλοιάρχου.

Οι παραπάνω ενέργειές σας συνιστούν εξαίρετες πράξεις αλληλεγγύης, αποδεικνύουν την προσήλωσή σας στις μακροχρόνιες παραδόσεις της Ελληνικής ναυτοσύνης, τιμούν τους Έλληνες ναυτικούς και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση».

Φυσικά πολλοί έσπευσαν να αναπαράγουν την είδηση. Ξεχνώντας και πάλι πως ακόμη δε γύρισαν στην Ελλάδα οι σοροί των δύο ναυτικών που έχασαν τη ζωή τους. Και κλείνουν αύριο δυο εβδομάδες από τη στιγμή που συνέβη το κακό.

Δύο ολόκληρες βδομάδες που σαν πρόσωπα αρχαίας τραγωδίας οι συγγενείς του καπετάνιου και του πρώτου μηχανικού περιμένουν τους ανθρώπους τους. Απόγευμα χτες με το που άνοιξα τον υπολογιστή βρήκα να περιμένει για δημοσίευση το ακόλουθο σχόλιο:

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/blog-post_10.html

Περιμένω τον αδερφό μου.

Τις νύχτες κοιτάζω το όνομά του στο κινητό μου.

Στέλνω τη νεράιδα του ύπνου να κοιμίσει τη Μάντω του, τη γυναίκα του, τη Σοφία, την κόρη του, τους γονείς μου, τους φίλους του, αυτούς που ξαγρυπνούν τις νύχτες και καπνίζουν στη κουζίνα.

Περιμένω τον αδερφό μου 13 βασανιστικές μέρες και νύχτες.

Και θέλω να πω σε όσους δεν τον ξέρετε, ο Μποζώνης ήτανε σπουδαίος καπετάνιος στη θάλασσα και τη ζωή, τόσο σπουδαίος και φωτεινός που ακόμα και τώρα που με κομματιάζει ο πόνος και η λύπη με συντρίβει, μας κρατάει όλους όρθιους με το φως του.

Φίλοι, όποιος αγαπά πολύ δε ξεχνά ποτέ.

Για τον αδερφό μου είμαι πολύ περήφανη, ήμουν πάντα και θα είμαι πάντα.

Με το Δημήτρη θα είμαστε όλοι για πάντα κι ας μας λείπει κάθε λεπτό της υπόλοιπης ζωής μας όλο και πιο πολύ.

Αργυρώ Μποζώνη

Πάγωσα. Έμεινα ώρες να κοιτάω το μήνυμα. Και να μην μπορώ να σταυρώσω λέξη για απάντηση. Και διαβάζοντας και ένα ακόμη μήνυμα που μας είχαν αφήσει στην ίδια ανάρτηση:

30-12-2010 ώρα 18:16 μία φιλική φωνή μου ανακοινώνει σχεδόν κλαίγοντας:

Ο ΜΠΟΖΩΝΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Αυτό ήταν πραγματικός κεραυνός!

Το μυαλό μου σταμάτησε σε αυτή την χρονική στιγμή και αν και έχουν περάσει τόσες μέρες, δύσκολα μπορώ να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο από τον Δημήτρη. Παντού βλέπω τα πάντα να έχουν σχέση με τον Δημήτρη. Παντού αισθάνομαι τον φίλο μου τον Μποζώνη να είναι δίπλα μου. Τόσο δίπλα μου δεν τον έχω αισθανθεί πότε.

Θέλω να φωνάξω σε όλους εσάς που τον ξέρατε ότι ο Μποζώνης υπάρχει. Υπάρχει στις καρδιές μας, υπάρχει στο μυαλό μας, υπάρχει στις φωτογραφίες, υπάρχει στα πρόσωπα όλων των φίλων, που μόλις ο ένας αντικρίζει τον άλλον αμέσως αυτόν βλέπει.

Όλοι πονάμε για τον χαμό του αλλά και όλοι ξέρουμε ότι έκανε αυτό που ο ίδιος ήθελε να κάνει, έκανε αυτό που αισθανόταν, έκανε την δουλειά του ΤΕΛΕΙΑ. Αυτό λοιπόν επιθυμούσε ο Μποζώνης, να γίνονται όλα τέλεια στην δουλειά του και αυτό έκανε.

Τον βλέπω μπροστά μου να παίρνει την απόφαση να βγει έξω παρά την κακοκαιρία και τον κίνδυνο και τον ακούω να λέει: «αυτή είναι η δουλειά μου, αυτό πρέπει να κάνω».

Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά δυστυχώς ήταν η τελευταία.

Ήταν η απόφαση που τον έγγραψε στην ιστορία των καπετάνιων με ΧΡΥΣΑ γράμματα.

Ήταν η απόφαση που πήρε πρώτα από όλα για τον εαυτό του, για το φιλότιμό του, και διότι πίστευε ότι η εταιρεία τον είχε σε αυτό το πόστο για να παίρνει αυτές τις αποφάσεις. Πρώτος, μπροστάρης ο Μποζώνης και μετά οι άλλοι.

Σαν ύστατο φόρο τιμής για τον φίλο μου, στα παιδιά μου θα διδάξω, ότι στην ζωή τους θα πρέπει να δουλεύουν με ζήλο σαν τον Μποζώνη.

Το ίδιο καλώ και εσάς να κάνετε στις οικογένειές σας. Ο ζήλος του Μποζώνη για το επάγγελμα του καπετάνιου πρέπει να μείνει στην ιστορία και να τον διδάσκονται οι επόμενοι καπετάνιοι. Από εκεί που βρίσκεται τώρα ο φίλος μας αυτό το μήνυμα μας στέλνει και με αυτόν τον τρόπο θα τον έχουμε κάθε μέρα στην ζωή μας.

Ο Δημήτρης μπάρκαρε για πάντα ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ στο μυαλό μας και στις ψυχές μας και εκεί θα μείνει. Εκεί που θα είναι πάντα γελαστός , πληθωρικός, φωνακλάς, φασαριόζος, γελαστός, τελειομανής, μα πάνω από όλα ΖΩΝΤΑΝΟΣ.

Ο ΜΠΟΖΩΝΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Αν και για μένα είναι ακόμα η ώρα 18:16 στις 30-12-2010

Σήμερα, κι αφού δημοσιεύσαμε αυτά τα δύο σχόλια, γράφτηκε εκεί και ετούτο:

Κα ΑΡΓΥΡΩ

ΟΛΟΙ ΠΟΝΑΜΕ ΚΑΙ ΚΛΑΙΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΖΗΣΑΤΕ ΕΣΕΙΣ "ΕΞΩ" ΤΟΝ ΖΗΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ "ΜΕΣΑ" ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΓΝΩΣΤΟΣ Η ΦΙΛΟΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ...ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ Ο ΜΠΟΖΩΝΗΣ,Η' ΑΔΕΡΦΟΣ Η΄ΠΑΤΕΡΑΣ.

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΑΤΕΡΑΣ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ Κ ΠΡΟΧΤΕΣ ΤΟ ΛΕΩ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΑΦΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΗΡΑΝ ΜΕ ΔΥΣΤΑΓΜΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΝ ΑΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΗ.. ΚΑΝΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!!!

ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΗ ΜΑΝΤΩ ΤΟΥ Κ ΤΗ ΣΟΦΟΥΛΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΛΑΤΡΕΥΕ.

ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΦΤΑΙΞΕ ΟΛΟΙ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΠΩΣ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΕΙΠΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΕΞΩ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΙΣ ΖΙΜΙΕΣ

"ΔΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟΛΟΓΩ" ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΚΑΖΑΔΙΚΟ.. ΕΝΑ ΚΡΑΚ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΕΚΑΙΓΕ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΠΟΖΟΣ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΕΠΕΠΤΡΕΠΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ "ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ" ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΤΟΜΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ..

ΘΥΜΑΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΤΙΣ ΦΑΠΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ(ΠΡΑΜΑ ΑΝΟΥΣΙΟ ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ 2 ΜΕΤΡΑ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΕΓΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΦΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ... ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΠΑΛΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ ΕΔΩ ΝΟΙΟΘΩ ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ ΡΕ ΜΠΟΖΩΝΑΚΟ.

ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΑΞΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ.

ΣΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΤΕΡΑΣ.

ΑΓΓΕΛΟΣ

Θα ήθελα τώρα να προσθέσω σε όλα αυτά και την παρακάτω πληροφορία:

http://www.arcadiasm.gr/content_events_200904.html

Arcadia supports, in many occasions, the Merchant Marine Academies, such as donating training equipment as well as accepting cadets on its vessels and at its premises, offering them supplementary courses on the operation of the sophisticated ships of today. Photo was taken on April 2009 while team of Academy of Aspropyrgos cadets were visiting M/T AEGEAN ANGEL .

(σημείωση δική μας: κάντε κλικ ΕΔΩ για να δείτε και την αναμνηστική φωτογραφία)

Εμείς, ως ένας χώρος στο ίντερνετ που δε φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τους δημοσιογράφους στο ρόλο τους αλλά και δεν επιθυμεί να περιοριστεί σε μουσειακές, λογοτεχνικές κλπ αναφορές για το ρόλο της γυναίκας καπετάνισσας ή και γενικότερα το ρόλο των καπεταναίων, αλλά κυρίως να συμβάλει στη διατήρηση της ναυτικής παράδοσης της πατρίδας μας, όπως και όσο μας αναλογεί, διαβάζοντας όλα τα παραπάνω λέμε ότι:

- πέρα από τα συγχαρητήρια στο εκάστοτε πλήρωμα και τον εκάστοτε επικεφαλής του πληρώματος...

- πέρα και από τις επισκέψεις δοκίμων σε πλοία...

οι νέοι που ξεκινάνε για τη θάλασσα δικαιούνται και οφείλουν να γνωρίζουν και την άλλη όψη. Τη σκοτεινή. Την τελευταία σελίδα της λαμπρής καριέρας ενός καπετάνιου που λίγο καιρό πριν μας ήταν τελείως άγνωστος και τώρα με όσα μαθαίνουμε για εκείνον όλο και περισσότερο τον θαυμάζουμε.

Μας είπαν τα θαλασσοπούλια πως προχτές, την πρώτη μέρα που άνοιξε η ΑΕΝ ΚΥΜΗΣ, προβάλανε στους σπουδαστές ταινία με το ναυάγιο του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ. Ρωτήσαμε αν εκτός από την ταινία έγινε κάποια αναφορά και στην τραγωδία που συνέβη λίγες μέρες πριν και τα θαλασσοπούλια κούνησαν αρνητικά το κεφαλάκι τους...

Έλεος πια με τον Τιτανικό. Πάνε εκατό χρόνια από τότε. Ναι, είναι μια σημαντική σελίδα της παγκόσμιας ναυτιλίας η περίπτωση του Τιτανικού και αξίζει να αναφέρονται οι αιτίες που όχι μόνο προκάλεσαν το ναυάγιο αλλά και έναν τεράστιο αριθμό θυμάτων και που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν είχαν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα και δεν είχαν γίνει μια σειρά από λάθη, αλλά οι σημερινοί δόκιμοι πρέπει να εκπαιδεύονται για όσα πραγματικά θα συναντήσουν μπαρκάροντας.

Ωραίο είναι να δίνεις εκ των υστέρων συγχαρητήρια στον καπετάν Μιχάλη Κακαβογιάννη. Τον ανθυποπλοίαρχο που σήκωσε όλο το βάρος μετά την τραγωδία στο κατάστρωμα του Aegean Angel στις 30 Δεκέμβρη και μέχρι την Κυριακή, 2 Γενάρη, που επιτέλους επιβιβάστηκε νέος καπετάνιος στο πλοίο.

Όμως την ίδια ώρα τι συμβαίνει στους χώρους που εκπαιδεύονται οι νέοι ανθυποπλοίαρχοι; Τι ωραίο και τι μεγαλόστομο να υμνείς τη ναυτική μας παράδοση. Και τον έλληνα ναυτικό. Και την ίδια ώρα να εξακολουθούν οι ΑΕΝ να υπολειτουργούν λόγω απουσίας διδακτικού προσωπικού. Και να μιλάς για έλληνες ναυτικούς όταν πια στα πλοία (και στο μοιραίο Έιντζελ) είναι πλειοψηφία οι αλλοδαποί...

Κι ακόμη ωραιότερο να συγχαίρεις που βοηθήσανε τον τραυματία... Και φυσικά να μη λες λέξη για την απουσία γιατρού στα εμπορικά σκάφη. Αλλά και την ελλιπή προετοιμασία των αξιωματικών σε θέματα πρώτων βοηθειών.

Η περίπτωση του Aegean Angel δεν είναι περίπτωση προς μίμηση. Είναι περίπτωση για προβληματισμό και λήψη μέτρων. Να εντοπιστεί τι πήγε στραβά. Και να διορθωθεί.

Κι ας αφήσουν ήσυχη τη ναυτική μας παράδοση. Ας σταματήσουν πια σε κάθε κακοτοπιά να βασίζονται στο φιλότιμο του έλληνα ναυτικού. Και που το θυμούνται μόνο για να το εκμεταλλεύονται. Και φυσικά το αγνόησαν τελείως λίγους μήνες πριν που μας μίλαγαν για την ανταγωνιστικότητα της ναυτιλίας και την ανάγκη για άρση του καμποτάζ.

Ακόμη. Έγινε αυτό που έγινε. Να μας πούνε τι προβλέπει η νομοθεσία για αποζημίωση στα μέλη της οικογένειας που έχασαν το στήριγμά τους;

Μείναν παιδιά ορφανά πίσω. Το ένα αγέννητο ακόμη. Πώς θα μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά; Λέξη δεν άκουσα για το θέμα αυτό. Ούτε από ιθύνοντες, ούτε από σωματεία, από κανέναν... Ρωτάμε τόσες μέρες αν πρόκειται να γίνει κάποιος έρανος. Για να βοηθήσουμε κι εμείς όσο και όπως μπορούμε. Και τελικά μάθαμε πως τουλάχιστον ο μηχανικός δεν ήταν μέλος του σωματείου. Και προβληματίζονται λέει μήπως με μία τέτοια κίνηση προσβάλλουν τους συγγενείς... Από πότε η έκφραση έμπρακτης συμπαράστασης προσβάλλει; Και δεν προσβάλλει η πλήρης αδιαφορία; Της μη έκδοσης έστω μιας ανακοίνωσης; Με συλλυπητήρια έστω για τους συγγενείς των θυμάτων;

Δείτε εδώ τα νέα της Πανελλήνια Ναυτικής Ομοσπονδίας. Πέρυσι, που χάθηκαν τρεις άλλοι αξιωματικοί, στο Aegean Wind, βγάλανε δελτίο τύπου μέσα σε τρεις μέρες. Το ίδιο τον Ιούλιο του 2008 για το τραγικό ατύχημα στο Friendship. Τώρα; Χαμπάρι δεν πήραν πως χάθηκαν δυο άνθρωποι στο Aegean Angel και τραυματίστηκε σοβαρά ένας ακόμη;

Το ίδιο και στην Ένωση Πλοιάρχων. Κι εκεί πέρυσι έγραφαν για το Aegean Wind:

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 28-12-2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή το τραγικό συμβάν που συνέβη ανήμερα Χριστουγέννων στο πλοίο AEGEAN WIND που είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια εννέα συνανθρώπων και συναδέλφων μας, εκφράζουμε τη βαθιά θλίψη μας προς τις οικογένειές των θυμάτων.

Δυστυχώς, μεταξύ των θυμάτων, ήταν και ένα μέλος της οικογένειας των Πλοιάρχων και μάλιστα στο ξεκίνημά της καριέρας του.

Ευχόμαστε να είναι τα τελευταία θύματα στον μακρύ κατάλογο των ανθρώπων που έχουν χαθεί στη θάλασσα, σ’αυτό το δύσκολο και ιδιαίτερο επάγγελμα του ναυτικού.

Αναμένουμε τα αποτελέσματα του πορίσματος από τους ειδικούς, ώστε να απαντηθούν τα ερωτήματα που έχουν προκύψει από το συγκεκριμένο ατύχημα.

Σε ένδειξη συμπαράστασης και ελάχιστης συμμετοχής στο πένθος των οικογενειών των θυμάτων αυτής της τραγωδίας, ακυρώνουμε την προγραμματισμένη γιορτή στα γραφεία της Ένωσής μας για την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009.

Αιωνία η μνήμη στους συναδέλφους που χάθηκαν άδικα.

Τώρα; Δε χάθηκαν συνάδελφοι; Και δεν ήταν ανάμεσα στα θύματα και πάλι ένα μέλος της οικογένειας των πλοιάρχων και μάλιστα όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες και τα γεγονότα ένα λαμπρό μέλος που τίμησε με τη θυσία του όλο τον κλάδο των καπεταναίων;

Και φυσικά δε διαβάσαμε για καμιά ακύρωση εορταστικής εκδήλωσης. Κι ας παραμένουν άταφοι οι δυο συνάδελφοι...

Διαβάζοντας πως ο ναύκληρος του Aegean Angel είναι έλληνας, περιμέναμε τουλάχιστον από την ΠΕΝΕΝ κάποια ανακοίνωση. Ξέροντας μάλιστα πως στο παρελθόν ο σημερινός της πρόεδρος είχε πέσει θύμα σε παρόμοιο ατύχημα. Δεν το πήραν είδηση; Δεν τους προβλημάτισε ο κίνδυνος που διέτρεξαν τόσα μέλη πληρώματος όταν το καράβι έμεινε ακέφαλο από καπετάνιο, πρώτο και γραμματικό;

Συγχαρητήρια στον καπτα - Μιχάλη Κακαβογιάννη. Για τον άθλο. Αλλά ο κάθε ναυτικός γνωρίζει τι σημαίνει να μείνει χωρίς καπετάνιο και γραμματικό ένα τέτοιο μεγαθήριο όπως το Aegean Angel και στις καιρικές συνθήκες που αντιμετώπιζε.

Και ξέρουμε από τις εφημερίδες της Κύπρου πως ο ίδιος ο τραυματισμένος υποπλοίαρχος επέδειξε τεράστιο σθένος μέσα στους αφόρητους πόνους του, μιλάμε για κατάγματα οστών στην περιοχή του θώρακα και όχι για τίποτα μώλωπες, και ήταν αυτός που καθοδήγησε τον ελλαδίτη ανθυποπλοίαρχο να κατευθύνει το πλοίο προς το σημείο της σωτηρίας. Συγχαρητήρια σ' αυτόν θα δώσει κάποιος;

Και κυρίως. Σε κείνους που χάθηκαν. Και που δε χρειάζονται ιδιαίτερες ναυτικές γνώσεις για να αντιληφθούμε ότι αυτοθυσιάστηκαν για να σώσουν το πλοίο και το πλήρωμα. Ειδικά ο πλοίαρχος. Ο Δημήτρης Μποζώνης. Που το έγραψαν και όλοι όσοι τον γνώριζαν πως αποτελούσε υπόδειγμα πλοιάρχου. Έχουν σκοπό να αναδείξουν τη θυσία αυτών των ανθρώπων; Πως έπεσαν στο βωμό του καθήκοντος; Κι όχι κάνοντας τσάρκα στο κατάστρωμα;

Θυμάμαι πρόπερσι που σκοτώθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Και σε όλα τα σχολεία κρατήσαμε την καθιερωμένη ενός λεπτού σιγή. Τώρα; Στις σχολές πλοιάρχων θυμήθηκε κανείς να κρατήσει έστω αυτό το ένα λεπτό σιγή για το Δημήτρη Μποζώνη; Να πουν έστω δυο λόγια στους σπουδαστές για το παράδειγμα ανδρείας που έγραψε ανεξίτηλα με το αίμα του στο μεγάλο βιβλίο της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας;

Ας ελπίσουμε να το κάνουν τουλάχιστον τη μέρα της κηδείας. Και που παρακαλούμε όποιος πληροφορηθεί το πότε και το πού να μας το ενημερώσει έγκαιρα. Για να μην υπάρχει σε κανέναν η δικαιολογία πως δεν ήξερε. Και από κει και πέρα ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και οι σύλλογοι των σπουδαστών. Να αποδώσουν την τιμή. Τουλάχιστον αυτό...