BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Aegean Angel: Πλάνα από τη διάσωση




Πηγή φωτογραφιών:

http://bernews.com/2011/01/injured-man-arrives-in-bermuda-via-helicopter/#respond

Στο μεταξύ νέα στοιχεία για την τραγωδία του Angel εμφανίστηκαν και στα ελληνικά ΜΜΕ. Και συγκεκριμένα εμφανίστηκαν μια ολόκληρη βδομάδα μετά την τραγωδία τα ονόματα των θυμάτων!!! Αυτό δηλαδή που έγινε από την πρώτη μέρα στις εφημερίδες της Κύπρου...

Επίσης εμφανίστηκε η συγκλονιστική είδηση πως ήταν παρόντες στο κατάστρωμα και ο έλληνας μπόσης και ο φιλιππινέζος μπόμαν (λοστρόμος και αντλιωρός γράφουνε αυτοί αλλά στα καράβια τους λέμε μπόση και μπόμαν αντίστοιχα... )

Τι λέτε ωρέ παιδιά; Σοβαρά; Είδε τι έγινε και ο μπόσης και ο μπόμαν και αυτό είναι συγκλονιστική είδηση; Ε, λοιπόν, σημειώστε ότι εκατό στα εκατό είδε τι έγινε και ο αξιωματικός φυλακής και ο ναύτης οπτήρας... Δηλαδή ο ανθυποπλοίαρχος που είχε βάρδια και ο ναύτης που ήταν εκείνη την ώρα στη γέφυρα. Μα τόσο λίγη ιδέα έχετε από καράβια και παριστάνετε από πάνω ότι αλιεύσατε συγκλονιστικές ειδήσεις;

Κι όλα αυτά βέβαια ξεκινάνε από την επίσης λάθος ερμηνεία που δώσανε ότι η τραγωδία συνέβη νύχτα. Γιατί ούτε αυτό το απλό δεν κατέχουν, πως άλλη ώρα έχουμε στην Ελλάδα και άλλη στον Ατλαντικό. Με δεδομένο ότι η είδηση δημοσιεύτηκε στο in.gr

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231072763

Δημοσίευση: 30 Δεκ. 2010, 18:28 - Τραυματίας ένας Κύπριος - Δύο Έλληνες ναυτικοί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια θαλασσοταραχής ανοιχτά των Βερμούδων

θέλει πολύ μυαλό να καταλάβουμε ότι και με το χρόνο που μεσολάβησε για να φτάσει η είδηση, το περιστατικό συνέβη το αργότερο μεσημεράκι σε τοπική ώρα του πλοίου;

Αφού λοιπόν ήταν μέρα μεσημέρι και μάλιστα καθημερινή, όχι Κυριακή ή αργία, θα έβγαινε ο καπετάνιος και ο πρώτος στην κουβέρτα και ο λοστρόμος και ο αντλιωρός θα κάαααααααθονταν στο καπνιστήριο;;;

Κι αφού το καράβι αντιμετώπιζε κακές καιρικές συνθήκες εκείνοι που έκαναν βάρδια δε θα είχαν το μάτι τους γαρίδα τι γίνεται και στην κουβέρτα;

Γι' αυτό και μην έχετε καμιά ανησυχία. Μάρτυρες υπάρχουν και θα καταθέσουν τι ακριβώς έγινε. Υπομονή και θα μάθουμε.

Ξέρω, το έχουν γράψει, κάποιοι αναμένουν να αποκαλυφθεί και εντολή αυτοκτονίας. Και υποψιάζονται, το έχουν γράψει, πως κάποιος άλλος έδωσε εντολή στον καπετάνιο να βγει με τέτοιον καιρό στο κατάστρωμα. Ενώ κατά τη γνώμη τους ο καπετάνιος δεν ήθελε να βγει για να μη βραχεί... Και ο πρώτος το ίδιο. Προτιμούσαν λέει να μείνουν μέσα, στα ζεστά τους και άστο το βαπόρι να πάει... Είπα. Τόσα ξέρουν και τόσα λένε για το τι συμβαίνει στα καράβια.

Αν είναι δηλαδή δυνατόν να υποψιάζεται ο καπετάνιος ότι η θάλασσα έχει προκαλέσει ζημιά στο πλοίο του και να μην πάει να ελέγξει τι ζημιά και πόση... Ή να περιμένει να καλμάρει τελείως ο καιρός. Ή να γυρίσει το πλοίο... λες και είναι το πλοίο αυτοκίνητο και ο ωκεανός ο φουρτουνιασμένος ίδιο πράγμα με την άσφαλτο...

Τώρα το αν πήραν τα κατάλληλα μέτρα και αν τηρήθηκαν οι εντολές του πλοιάρχου και παρόλα αυτά συνέβη το μοιραίο, είναι δουλειά των ανακριτικών αρχών να το φέρουν στο φως. Σίγουρα ο αξιωματικός φυλακής - ο ανθυποπλοίαρχος δηλαδή που είχε εκείνη την ώρα βάρδια - θα μπει στο μικροσκόπιο. Και θα εξεταστούν όλες οι κινήσεις του. Και πριν και μετά το περιστατικό.

Αλλά και πάλι την ευθύνη που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στο κατάστρωμα βαραίνει τον νεκρό ήδη πλοίαρχο. Γιατί ακόμη και αν του είπαν από το γραφείο να το κάνει, δεν προκύπτει από πουθενά τέτοια υποχρέωση του πλοιάρχου να υπακούσει. Αλλά και οι δύο άλλοι, ο πρώτος και ο υποπλοίαρχος, θεωρούνται κεφαλές του πλοίου. Αμέσως μετά τον πλοίαρχο. Αν δε συμφωνούσαν με την απόφασή του, θα μπορούσαν να αντιδράσουν. Ο πρώτος δεν μπορεί πια να μιλήσει. Μένει όμως ο υποπλοίαρχος. Για να μας διαφωτίσει τι έγινε.

Οι άλλοι δύο όμως, ο λοστρόμος και ο αντλιωρός, αφού δεν έπαθαν τίποτε, σημαίνει πως απλά βρίσκονταν στη θέση εργασίας τους και επαρκώς προστατευμένοι από τον κίνδυνο των κυμάτων.

Δεν μπορώ λοιπόν να την καταλάβω όλη αυτή την πρεμούρα για να φορτώσουν ευθύνες τον καπετάνιο για ανθρώπινο λάθος. Και που ακόμη και αν έκανε, το πλήρωσε σκληρά ο ίδιος. Λίγο σεβασμό επιτέλους στη μνήμη του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.