BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΜΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΟΚΙΜΟΙ ΤΩΝ ΑΕΝ


http://www.pemen.gr/ekpedeysi/928f7a.2010.doc


29 Σεπτέμβρη 2010

Προς

• Γενικό Γραμματέα Υ.Π.τΠ. κ.Χριστόπουλο
• Υ.Π.τΠ./Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ναυτικών
• Διοικήσεις και Διευθύνσεις ΑΕΝ
• ΜΜΕ

Διαδοχικές παρεμβάσεις πραγματοποίησε Συντονιστική Επιτροπή Σπουδαστών των ΑΕΝ στο Υπουργείο Ναυτιλίας και την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών για το οξυμμένο πρόβλημα της πραγματοποίησης των εκπαιδευτικών ταξιδιών.

Αποτελεί κοροϊδία και εμπαιγμό για τους σπουδαστές και τις οικογένειες τους όταν οι εφοπλιστές σε 7σέλιδη έκθεση με θέμα: «Μελέτη για τον εκσυγχρονισμό της παρεχόμενης Εκπαίδευσης στους Έλληνες Αξιωματικούς Εμπορικού Ναυτικού (Πλοιάρχους – Μηχανικούς) και η προσαρμογή τους στα διεθνή δεδομένα», διατυπώνουν μεταξύ άλλων ότι «λείπουν 4.100 Έλληνες αξιωματικοί από τα ελληνικά καράβια» και για να λυθεί το πρόβλημα «θα πρέπει να εισάγονται κατ’ έτος στις ΑΕΝ 1.130 Πλοίαρχοι και 870 Μηχανικοί».

Οι εφοπλιστές επίσης απαιτούν να επιδοτούνται όχι μόνο για το σύνολο των εκπαιδευτικών ταξιδιών που πραγματοποιούν οι σπουδαστές των ΑΕΝ, αλλά και για τους απόφοιτους των Ναυτικών ΕΠΑΛ.

Οι σπουδαστές των ΑΕΝ δεν ευθύνονται για την μη έγκαιρη ναυτολόγηση τους στα εκπαιδευτικά ταξίδια που έχει ως αποτέλεσμα όσοι δεν πραγματοποιήσουν να μην μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Το Π.Δ. 251/2002 καθορίζει ότι: «Οι εφοπλιστικές ενώσεις υποχρεούνται να εξασφαλίζουν τον απαιτούμενο αριθμό πλοίων και να δέχονται τους σπουδαστές που αποστέλλονται από τις ΑΕΝ για ναυτολόγηση.

Η ναυτολόγηση των εκπαιδευομένων σπουδαστών γίνεται με την εποπτεία του ΥΕΝ και οι σχετικές δαπάνες αποστολής και παλιννόστησης τους βαρύνουν τους πλοιοκτήτες».

Επίσης παραμένει το πρόβλημα με τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό σε ΚΕΣΕΝ – ΑΕΝ, τα μαθήματα στους Α’ Μηχανικούς του ΚΕΣΕΝ/Μηχανικών δεν έχουν αρχίσει ακόμα και είναι άγνωστο πως και πότε θα λυθεί το πρόβλημα.

Απαιτούμε το Υπουργείο, άμεσα να αναλάβει τις ευθύνες του να μην στερηθούν και να μην αποβεί σε βάρος των σπουδαστών των ΑΕΝ και των οικογενειών τους, το δικαίωμα της συνέχισης των μαθημάτων τους.

Καλούμε τους σπουδαστές σε οργάνωση – συσπείρωση δυνάμεων και αγώνα με τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας προς όφελος της εργατικής – λαϊκής οικογένειας.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ



__________________________________

Αρκεί κανείς να διαβάσει τη λιτή αυτή ανακοίνωση της ΠΕΜΕΝ για να του ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Εμείς βέβαια τα ξέραμε ήδη τα μαντάτα από τους ίδιους τους δοκίμους, τους τα είπαν και αυτών τα περί ελλείψεων 4.100 αξιωματικών όταν επισκέφθηκαν την Ένωση Εφοπλιστών. Συμπληρώνοντας όμως πως γυναίκες δεν παίρνουν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εμ, βλέπεις, όλοι οι άλλοι πολίτες πρέπει να υπακούουν στους νόμους της χώρας όχι όμως και οι εφοπλιστές. Τσαλαπατάνε το Προεδρικό Διάταγμα και καρφάκι δεν τους καίγεται.

Γιατί - και σας το έχουμε ξαναπεί - δεν είναι απλά θέμα φύλου... και δεν καταπατάται μόνο η ισότητα των δύο φύλων. Υπάρχει και κραυγαλέα ανισότητα των πολιτών, όλων των πολιτών, ανδρών και γυναικών, απέναντι στο νόμο. Και τελικά όποιος έχει φράγκα κάνει ό,τι θέλει και δε λογαριάζει κανέναν.

Θέλοντας να πιστεύουμε ότι ζούμε σε κράτος οργανωμένο και όχι σε ζούγκλα, θα επιμείνουμε στη διαμαρτυρία μας απαιτώντας από την Πολιτεία να λάβει μέτρα και να προστατεύσει το θεσμό που η ίδια δημιούργησε.

Εδώ και τώρα ποσόστωση στη σύνθεση των πληρωμάτων των εμπορικών πλοίων. Να επιβάλει η Πολιτεία μίνιμουμ αριθμό γυναικών που θα απασχολεί το κάθε καράβι και βέβαια σε συνάρτηση με την ύπαρξη γυναικών στο ΓΕΝΕ προς ναυτολόγηση. Δε ζητάμε παράλογα πράγματα. Μόνο να μην οδηγηθεί σε αφανισμό ο κλάδος μας!

Αλλιώς να σταματήσουν οι ΑΕΝ να παίρνουν γυναίκες. Ή να περιοριστεί ο αριθμός των εισακτέων γυναικών. Να παραδεχθούν δηλαδή δημόσια οι αρμόδιοι ότι δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την ισότητα των δύο φύλων στη χώρα μας. Και όχι να κοροϊδεύουν τα νέα κορίτσια παρασύροντάς τα σε σπουδές που μόνο στην ανεργία οδηγούν!

Δεν μπορεί ξαναλέμε οι γυναίκες να μπαίνουν πρώτες στις σχολές και το παράλογο σύστημα να τις αναγκάζει να μην παίρνουν καν πτυχίο απλά και μόνο γιατί είναι γυναίκες!!!

Ο θεσμός της Ελληνίδας Καπετάνισσας συμπλήρωσε φέτος 30 χρόνια. Δεν είμαστε καινούριες στο χώρο. Και υπάρχουν τα δεδομένα της πράξης που επιβεβαιώνουν ότι οι γυναίκες είναι ικανές ακόμη και να πλοιαρχεύσουν. Και μάλιστα σε μεγάλα καράβια. Όπως η Αθανασία Μπουμπουράκη, πλοίαρχος δεξαμενοπλοίου στην εταιρεία Ωνάση:


εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (7 Αυγούστου 2000 )

"Παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία για το Ιδρυμα Ωνάση αποτελεί το γεγονός ότι ένα από τα μεγαλύτερα καράβια, το «Ολύμπικ Σερένιτι», το κυβερνά μια γυναίκα, η Αθανασία Μπουμπουράκη.

«Οταν ήρθε να ζητήσει δουλειά, μάς ζήτησε να υπογράψουμε ένα χαρτί που έλεγε ότι, αν μείνουμε ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες της, θα την αφήσουμε να φτάσει ψηλά», εξηγεί ο έτερος αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, Παύλος Ιωαννίδης. «Είναι πραγματικά αξιέπαινη η προσπάθειά της να κατορθώσει να επιβληθεί σε τόσους άνδρες και παράλληλα να κυβερνά καράβια 100.000 τόνων. Το πρόβλημα στα πλοία, τύπου άφραμαξ, είναι ότι μπαίνουν τέσσερις με πέντε φορές το μήνα σε λιμάνια, για να φορτώσουν και να ξεφορτώσουν. Τα καράβια κινδυνεύουν περισσότερο στα στενά παρά στις ανοιχτές θάλασσες»."

Τι στο διάολο πρέπει να κάνουμε πια για να αποδείξουμε ότι μπορούμε και οι γυναίκες να σταθούμε στις γέφυρες των πλοίων ως ίσες προς ίσους με τους άντρες συναδέλφους;

Τι πρέπει άλλο να κάνουμε για να σταματήσουν οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών;

Ζούμε σε κράτος σύγχρονο και ευρωπαϊκό ή να φορέσουμε μπούργκα να τελειώνουμε;

Εμείς δε λέμε πως όλες ανεξαιρέτως οι γυναίκες μπορούν να γίνουν καπετάνισσες. Όπως δεν μπορούν και όλοι ανεξαιρέτως οι άντρες. Αλλά είναι άδικο να κλείνουν την πόρτα σε όσους και όσες το αξίζουν. Και είναι πέραν κάθε λογικής αντί να κοιτάνε τι έχει μέσα στο κεφάλι του ο υποψήφιος αξιωματικός να κοιτάνε τι έχει ανάμεσα στα πόδια του. Σε ποιον αιώνα ζούμε πια; Στο μεσαίωνα;

Ακόμη και στα 1800 η χώρα μας έχει να καμαρώνει για μια Μπουμπουλίνα, μια Μαντώ Μαυρογένη, μια Δόμνα Βισβίζη. Για να μη γυρίσουμε ακόμη και στη μυθολογία των ελλήνων που έβαλε μια γυναίκα, την Αταλάντη, να συνοδεύει τον Ιάσονα στην Αργοναυτική Εκστρατεία.

Για ελληνίδες καπετάνισσες μιλάμε. Γυναίκες ψημένες με τη θάλασσα που έχουν αποδείξει σε όλες τις περιόδους της ιστορίας αυτής της χώρας πως μπορούν όταν πρέπει να σταθούν στο πλευρό των αντρών ισάξια. Είτε στην ειρήνη είτε και στον πόλεμο ακόμη. Γι' αυτό και στο λεξικό της ελληνικής υπάρχει η λέξη καπετάνισσα πολύ πριν ανοίξει σχολή για καπετάνισσες. Αλλά και η λέξη αντρογυναίκα.

Δε λέμε να προωθήσουν όποιο κοριτσόπουλο του κάπνισε να το παίξει ναυτικός. Αλλά εκείνες τις κοπέλες που το λέει η περδικούλα τους. Και ξέρουν και μπορούν να σταδιοδρομήσουν ως αξιωματικοί στα εμπορικά πλοία.

Πρώτες εμείς κατσαδιάζουμε όποια τολμήσει να προσβάλει το θεσμό. Όποια δεν έχει τα κότσια να μπει στο καράβι και να εργαστεί επί ίσοις όροις με τους άντρες. Αλλά δεν μπορεί μετά από τριάντα χρόνια που δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας στη ναυτιλία να μας πετάνε και πάλι στον καιάδα. Με το πρόσχημα ότι είμαστε γυναίκες.

Είναι πρόσχημα. Το ξαναζήσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 80. Και η πραγματική επιδίωξη είναι ο αφελληνισμός των πληρωμάτων. Γι' αυτό και ζητάμε την υποστήριξη και των αντρών συναδέλφων. Γιατί σήμερα εκδιώκουν τις γυναίκες αλλά αύριο θα έρθει και η δική τους σειρά. Ώσπου να μη μείνει ούτε ένας έλληνας ναυτικός στα καράβια. Αυτός είναι ο αληθινός τους στόχος.

Και ρωτάμε την Πολιτεία. Ειδικά τη νέα υφυπουργό, την κ. Ελπίδα Τσουρή. Που αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά της τόνισε την αξία του ανθρώπινου δυναμικού στη ναυτιλία. Τα εννοούσε αυτά που είπε; Έχει σκοπό να τα υποστηρίξει και έμπρακτα; Ιδού η Ρόδος: οι γυναίκες δόκιμοι. Ας κάνει κάτι για να λυθεί το πρόβλημα. Ως υφυπουργός και ως γυναίκα.

Εκτός αν δεν την ενοχλεί καθόλου να προΐσταται ενός χώρου που οι άλλες γυναίκες είναι υπό διωγμό...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.