BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ. ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ! βροντοφώναξαν σήμερα οι σπουδαστές των ΑΕΝ

Σύμφωνα με όσα παρακολουθήσαμε πριν από λίγο στις μεσημεριανές ειδήσεις του τηλεοπτικού σταθμού 902, επιτυχία σημείωσε η σημερινή κινητοποίηση των σπουδαστών των ΑΕΝ.



Θυμίζουμε ότι οι σπουδαστές των ΑΕΝ έχουν ξεσηκωθεί γιατί δεν κατάφεραν να βρουν καράβι και να κάνουν την πρακτική τους άσκηση. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούν καν να συνεχίσουν τις σπουδές στις σχολές τους.

Όμως η ευθύνη δεν είναι των σπουδαστών. Αλλά εκείνων που τους έκλεισαν τις πόρτες και αρνήθηκαν να τους προσλάβουν. Όπως βεβαίως και εκείνων που εκ του νόμου ήταν υποχρεωμένοι να επιβλέψουν τη ναυτολόγηση των σπουδαστών και δεν έκαναν τίποτε.

Θα τονίσουμε για μια ακόμη φορά πως έχουμε δεχτεί από σπουδάστρια και τη φοβερή καταγγελία ότι σε παράκλησή της να τη βοηθήσουν από τη σχολή να βρει καράβι της είπε ο ίδιος ο διευθυντής να πάρει τα ... γεννητικά του όργανα!!!

Η αδικία λοιπόν σήμερα μετατράπηκε σε ποτάμι οργής των σπουδαστών. Ήταν η δεύτερη φορά σε λίγες μέρες που έδωσαν αγωνιστικό ραντεβού. Αυτή τη φορά όπως μας ενημέρωσαν οι ίδιοι γέμισαν ένα ολόκληρο λεωφορείο.


Αλλά και από τα πλάνα που είδαμε στην τηλεόραση καταλάβαμε ότι υπήρχαν πολύ περισσότεροι από την πρώτη φορά.


Κρατώντας στα χέρια τους πανό και με σύνθημα:

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!!!

η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα ΑΕΝ βάδισε από τον Ηλεκτρικό του Πειραιά προς το Υπουργείο.

Το παρόν στη συγκέντρωση έδωσαν φυσικά και οι ναυτεργάτισσες. Και μάλιστα δυναμικό. Με θαυμασμό μάλιστα είδαμε μία μηχανικίνα να δίνει συνέντευξη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και στο ΚΕΣΕΝ:


ως εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής του κύκλου Β' Μηχανικών. Το πρόβλημα στο ΚΕΣΕΝ αφορά τις τεράστιες ελλείψεις σε καθηγητές που έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερεί η έναρξη μαθημάτων για την απόκτηση πτυχίου στελέχους Εμπορικού Ναυτικού. Αποτέλεσμα άνθρωποι που είναι πλέον επαγγελματίες ναυτικοί και αρκετοί και οικογενειάρχες να μένουν ξέμπαρκοι και άνεργοι περιμένοντας πότε επιτέλους το υπουργείο θα στελεχώσει με διδακτικό προσωπικό το ΚΕΣΕΝ για να ξεκινήσουν τις σπουδές τους.

Με ιδιαίτερη χαρά σημειώσαμε πως στο ρεπορτάζ τονίστηκε επιτέλους και το ιδιαίτερο πρόβλημα που συναντούν οι σπουδάστριες των ΑΕΝ καθώς εκείνες αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα στη ναυτολόγηση για την πρακτική άσκηση.

Την κινητοποίηση στήριξε με την παρουσία της και η Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ) και μίλησε στα κανάλια ο γραμματέας της Ένωσης κ. Θανάσης Ευαγγελάκης:



Σημειώνουμε ότι σύμφωνα με το ρεπορτάζ το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) θα φέρει το όλο ζήτημα ως επερώτηση στη Βουλή. Εκεί τουλάχιστον ο αρμόδιος υπουργός θα υποχρεωθεί να απαντήσει.


Γιατί σήμερα και παρά την αυξημένη συμμετοχή των σπουδαστών και πάλι δε δόθηκε καμία απάντηση από το υπουργείο.


Είναι ντροπή, λέμε εμείς, που κάποτε περάσαμε από τα θρανία των ΣΧΟΛΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ της πατρίδας μας. Να βλέπουμε τέτοια κατάντια της ναυτικής εκπαίδευσης. Που άφησαν τις σχολές να κατρακυλήσουν τόσο χαμηλά. Και οδηγούν τους σπουδαστές στην απόγνωση.

Διπλό το πρόβλημα για κάθε παιδί που κάνει ναυτικές σπουδές σήμερα. Το ένα αφορά τη σχολή που όπως και το ΚΕΣΕΝ στερείται καθηγητών. Φέτος για παράδειγμα οι περισσότερες ΑΕΝ (πχ της Κύμης, της Μακεδονίας, της Ύδρας, της Κρήτης) ξεκίνησαν με μόνο δύο καθηγητές. Σε μερικές, όπως στην Κρήτη, δεν υπάρχει καν ο διευθυντής σπουδών... Ενώ στη Μακεδονία προσπαθούν να καθησυχάσουν τα παιδιά με την υπόσχεση πως θα έρθουν ... ωρομίσθιοι! Εκεί καταντήσαμε! Αντί για μόνιμους και προσοντούχους καθηγητές να στέλνουν ωρομίσθιους λες και πρόκειται για φροντιστήριο και όχι για ανώτατη σχολή.

Και το άλλο πρόβλημα είναι η ναυτολόγηση για την πρακτική άσκηση. Εκεί αναλαμβάνουν οι εφοπλιστικές εταιρείες να κλείσουν την πόρτα στο επάγγελμα και να ξεδιαλέξουν ποιους εκείνες επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Και η κοινή γραμμή τους φέτος λέει ΟΧΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Έτσι δεκάδες σπουδάστριες των ΑΕΝ αντιμετωπίζουν κίνδυνο να διαγραφούν από τις σχολές.

Τζάμπα τόσα διαβάσματα, τζάμπα τόσα έξοδα, τζάμπα όλα.

Να μην κατέβουν λοιπόν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας αυτά τα παιδιά; Να μην απαιτήσουν να σταματήσει ο εμπαιγμός σε βάρος τους; Και εδώ και τώρα να βρεθεί δουλειά για όλους;

Υποτίθεται πως θέλουμε ανάπτυξη για τον τόπο, ε; Και εικόνες σαν αυτές που είδαμε το μεσημέρι στον 902, κι ελπίζουμε να παίξουν και στα άλλα κανάλια - να μην φάει η μαρμάγκα την είδηση - δε μας τιμούν καθόλου. Να ξεχύνονται τα νιάτα στους δρόμους ζητώντας το αυτονόητο: ΔΟΥΛΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Και την ίδια ώρα σου έρχεται αναγούλα βλέποντας τους κυρίους με τις γραβάτες και τις χοντρές κοιλιές να κάνουν δηλώσεις στα τελεβίζια πως όλα πάνε καλά! Καλάθια πάνε!

Κι αν κάποιος έχει τόσο δα φιλότιμο θα έπρεπε να κοκκινίζει μπροστά στην οργή των παιδιών για την κοροϊδία που τους κάνουν...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.