BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Περιοδεία στον Ασπρόπυργο των Μανουσογιαννάκη και Τσιμπόγλου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5895728

Η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση»

δημιουργεί προϋποθέσεις για την καλύτερη οργάνωση του λαού

Στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στον Ασπρόπυργο περιόδευσε χτες ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, όπου αρκετοί σπουδαστές, με αποκλειστική ευθύνη κυβέρνησης και εφοπλιστών, κινδυνεύουν να μην πάρουν ποτέ πτυχίο!



Από τη συζήτηση με τους σπουδαστές στην ΑΕΝ Ασπροπύργου

Με τους σπουδαστές της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού στον Ασπρόπυργο βρέθηκε χτες το πρωί ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και πρόεδρος του ναυτεργατικού σωματείου «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», συνοδευόμενος από τον Σάββα Τσιμπόγλου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο Πειραιά και πρόεδρο του ναυτεργατικού σωματείου της ΠΕΜΕΝ.

Η αντιπροσωπεία, αφού ενημερώθηκε από τον διοικητή και τον υπεύθυνο σπουδών της σχολής για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές - είναι χαρακτηριστικό ότι η έλλειψη μόνο σε εκπαιδευτικό προσωπικό φτάνει το 75%, χρειάζονται δηλαδή 35 καθηγητές και διδάσκουν μόλις 8 - στη συνέχεια περιόδευσε στη σχολή, όπου συνομίλησε πρόσωπο με πρόσωπο με τους σπουδαστές και ενημερώθηκε από πρώτο χέρι για τα προβλήματα των σπουδαστών.

Τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, πέρα από τις χαμένες διδακτικές ώρες, είναι, πως ένας μεγάλος αριθμός σπουδαστών δεν έχει πραγματοποιήσει το δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι ενώ υπάρχουν και σπουδαστές που δεν έχουν πραγματοποιήσει ούτε καν το πρώτο εκπαιδευτικό ταξίδι. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι σπουδαστές - χωρίς να φέρουν καμία απολύτως ευθύνη - δε θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές στη σχολή, αφού τα ταξίδια είναι υποχρεωτικά για την απόκτηση του πτυχίου!

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, το δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι (που έπρεπε να είχε ξεκινήσει για τους σπουδαστές από τον Ιούνη) δεν το έχουν πραγματοποιήσει ακόμα 94 πλοίαρχοι και Μηχανικοί, ενώ υπάρχουν σπουδαστές που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιήσει το πρώτο ταξίδι! Κι αυτό, γιατί οι εφοπλιστές για να εξασφαλίσουν τη ναυτολόγηση των σπουδαστών, αξιώνουν να επιδοτούνται για το σύνολο των εκπαιδευτικών ταξιδιών και όχι μόνο για το πρώτο ταξίδι το οποίο το χρηματοδοτεί αποκλειστικά το κράτος.

Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση για τις γυναίκες σπουδάστριες της ΑΕΝ, που επειδή αύριο ως εργαζόμενες θα έχουν περισσότερα δικαιώματα (π.χ. άδειες μητρότητας) και θα κοστίζουν περισσότερο, οι εφοπλιστές αποφεύγουν να τις βάζουν στα εκπαιδευτικά ταξίδια και στην ουσία τις πετάνε έξω από τις σχολές.

Σπουδαστές και ναυτεργάτες

σε κοινό αγώνα για τα δικαιώματα

«Για το γεγονός ότι δεν έχετε καθηγητές, το κράτος λέει πως δεν έχει λεφτά. Την ίδια στιγμή, έχει λεφτά για αυτούς που έχουν λεφτά και θέλουν να τα κάνουν περισσότερα. Για τους εφοπλιστές δηλαδή που θέλουν όλο να κερδίζουν περισσότερα και να διώχνουν αυτούς που κοστίζουν περισσότερα. Πριν από περίπου 20 χρόνια η ελληνική ναυτιλία είχε 120.000 ναυτεργάτες και σήμερα έχει με το ζόρι 20.000. Επιπρόσθετα, έχουμε την άποψη πως από τη στιγμή που μπαίνει κανείς σε μια σχολή, εν προκειμένω στην ΑΕΝ, οφείλει το κράτος να του δίνει τη δυνατότητα να βγει και στη συνέχεια να δουλέψει», επεσήμανε ο Γ. Μανουσογιαννάκης και τόνισε:.

«Αυτή η πολιτική που δημιουργεί όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να την καταδικάσουμε και με την ψήφο μας στις εκλογές, ψηφίζοντας "Λαϊκή Συσπείρωση" σε οποιαδήποτε περιοχή της χώρας, τόσο στο δήμο όσο και στην Περιφέρεια. Η ψήφος στη "Λαϊκή Συσπείρωση" όχι μόνο δεν παζαρεύεται στα γραφεία των κυβερνώντων, αλλά δημιουργεί τις συνθήκες και προϋποθέσεις οργάνωσης της πάλης, για να μπορέσουμε αύριο από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες, να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Και μας ανήκουν όλα. Δεν πρέπει να βάζουμε περιορισμούς στο τι μας ανήκει. Ο,τι παράγεται σε αυτόν τον τόπο, ό,τι φτιάχνεται γίνεται από τα δικά μας χέρια και αυτά τα χέρια πρέπει να τα απολαύσουν κιόλας».

Από την πλευρά του, ο Σ. Τσιμπόγλου κάλεσε τους σπουδαστές να συσπειρωθούν γύρω από την Επιτροπή Αγώνα της ΑΕΝ και υπογράμμισε την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα, μαζί με τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, ώστε από κοινού να διεκδικήσουν όλα εκείνα τα αιτήματα που θα τους επιτρέψουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές στη σχολή, θα τους επιτρέψουν να βρουν δουλειά αμέσως μετά τη σχολή με συγκροτημένα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.