ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

Αναδημοσιεύουμε από το σημερινό φύλλο της εφημερίδας Ριζοσπάστης το ρεπορτάζ για τη χτεσινή κινητοποίηση των σπουδαστών των ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ (ΑΕΝ)

ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΑΕΝ/ΚΕΣΕΝ

Καμία θυσία για τα κέρδη των εφοπλιστών

Από τη χθεσινή κινητοποίηση

Αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις είναι οι σπουδαστές στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ) και στο Κέντρο Επανακατάρτισης Στελεχών Εμπορικού Ναυτικού (ΚΕΣΕΝ) μετά τη χτεσινή τους κινητοποίηση στο υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων. Στο πλευρό τους ήταν εκπρόσωποι της ΠΕΜΕΝ, του ΠΑΜΕ και του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ). Αιχμή της κινητοποίησης ήταν τα προβλήματα στην πραγματοποίηση των εκπαιδευτικών ταξιδιών των σπουδαστών ΑΕΝ, η μη έναρξη των μαθημάτων για τους Α' Μηχανικούς στο ΚΕΣΕΝ, αλλά και το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές, που είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής αντιναυτεργατικής πολιτικής.

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, το Β' εκπαιδευτικό ταξίδι (που έπρεπε να είχε ξεκινήσει για τους σπουδαστές από τον Ιούνιο) δεν το έχουν πραγματοποιήσει ακόμα 94 πλοίαρχοι και Μηχανικοί, ενώ υπάρχουν σπουδαστές που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιήσει το Α' ταξίδι! Κι αυτό, γιατί οι εφοπλιστές για να εξασφαλίσουν τη ναυτολόγηση των σπουδαστών, αξιώνουν να επιδοτούνται για το σύνολο των εκπαιδευτικών ταξιδιών.

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για τις γυναίκες σπουδάστριες των ΑΕΝ, που επειδή αύριο ως εργαζόμενες θα έχουν περισσότερα δικαιώματα (π.χ. άδειες) και θα κοστίζουν περισσότερο, οι εφοπλιστές δεν τις βάζουν καν στα εκπαιδευτικά ταξίδια και στην ουσία τις πετάνε έξω από τις σχολές, αφού τα ταξίδια είναι υποχρεωτικά για την απόκτηση πτυχίου.

«Αν μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβρη δεν μπαρκάρω με διαγράφουν από τη σχολή», τονίζει αγανακτισμένη μια σπουδάστρια που ήρθε από ΑΕΝ της επαρχίας για την κινητοποίηση.

Μαζί της άλλα τρία κορίτσια με το ίδιο πρόβλημα. «Ηδη οι γυναίκες είμαστε ανεπιθύμητες στα καράβια γιατί αποτελούμε "ακριβό εμπόρευμα"! Οταν όμως το υπουργείο έβγαζε τη διαφήμιση ότι στις ΑΕΝ θα έχουμε σίγουρο μέλλον και πολλά λεφτά δεν μας είπε τι μας περίμενε. Πετύχαμε στη σχολή και σε ένα χρόνο, όχι εργασιακό μέλλον δεν βλέπουμε αλλά... μόνο διαγραφή από τη σχολή, αν μόνες μας δε βρούμε εκπαιδευτικό ταξίδι».

«Χαμένες σπουδές, χαμένα χρόνια, χαμένα λεφτά για τους γονείς μας που μας συντηρούν μακριά από το σπίτι μας» συμπληρώνει μια άλλη σπουδάστρια, τονίζοντας πως «είμαστε ξαφνικά στον αέρα και όλα τα τραβάμε για να βγάλουν κι άλλα φράγκα οι εφοπλιστές. Αυτό δεν θα περάσει. Με τα ίδια κριτήρια περάσαμε στις εξετάσεις και είμαστε το ίδιο ικανές. Θα παλέψουμε μέχρι τέλους».

«Η κόρη μου καθημερινά πληρώνει διόδια για να πάει στη σχολή της. Μη βρίσκοντας ταξίδι όμως, ούτε σπουδάζει ούτε μπορεί να εργαστεί», μας λέει ένας γονιός που παρευρίσκεται στην κινητοποίηση. «Το υπουργείο, ενώ υποχρεούται να φροντίζει, αδιαφορεί για τα παιδιά μας και μας λένε να ψάξουμε μόνοι μας», προσθέτει.

Σε κοινή ανακοίνωσή τους, η Επιτροπή Αγώνα Σπουδαστών ΑΕΝ, η Συντονιστική Επιτροπή Β' Μηχανικών ΚΕΣΕΝ, η ΠΕΜΕΝ και ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ καλούν τους σπουδαστές «να δυναμώσουμε την Επιτροπή Αγώνα Σπουδαστών σε κάθε ΑΕΝ με συντονισμό και κοινή δράση με τις ταξικές δυνάμεις ΠΕΜΕΝ-ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ - ΠΑΜΕ - ΜΑΣ, να συγκρουστούμε με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής».

Σε νέα συνεδρίασή της, η Επιτροπή Αγώνα αποφάσισε τη συνέχιση των κινητοποιήσεων.


ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5882103

ΣΧΟΛΙΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Σημειώνουμε με ιδιαίτερη χαρά τη στάση του Ριζοσπάστη να δώσει έμφαση στο πρόβλημα των γυναικών. Και ως Ελληνίδες Καπετάνισσες ευχαριστούμε θερμά τη δημοσιογραφική ομάδα που ανέδειξε το μείζον αυτό ζήτημα για τον κλάδο μας.

Έτσι είναι ακριβώς τα πράγματα, όπως τα παρουσίασαν οι ίδιες οι σπουδάστριες αλλά και ο γονιός της υποψήφιας καπετάνισσας...

Τελικά στον τόπο μας είναι οι εφοπλιστές που ρυθμίζουν ποιο παιδί θα σπουδάσει στις ΑΕΝ. Κι αφού αυτοί αποφασίζουν να πετάξουν τις γυναίκες εκτός σχολών, οι κοπέλες δόκιμοι άδικα γυρνάνε στην Ακτή Μιαούλη να ναυτολογηθούν και να πραγματοποιήσουν την πρακτική άσκηση. Ακόμη και οι αριστούχοι των εισαγωγικών των ΑΕΝ ή οι σπουδάστριες που αριστεύουν κατά τη διάρκεια φοίτησης.

ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΕΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ

Για πολλοστή φορά θα αναφέρουμε την περίπτωση της σπουδάστριας που μπήκε δεύτερη στη σχολή της και όμως κινδυνεύει να διαγραφεί καθώς μήνες τώρα ψάχνει καράβι για την πρακτική και καράβι δε βρίσκει. Θα αφήσετε κύριε Υπουργέ αυτό το παιδί να οδηγηθεί εκτός σχολών; Θα επιτρέψετε η ασυδοσία των εφοπλιστών ως νέος μινώταυρος να αφανίσει αυτό το νέο κορίτσι;

Ξέρουμε το όνομα. Μα δεν έχει σημασία. Κι εξάλλου είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο.

Κι έτσι κι αλλιώς στη θέση αυτή βρίσκονται δεκάδες σπουδάστριες των ΑΕΝ. Και περιμένουν με αγωνία τα άμεσα μέτρα που θα λάβετε. Είτε είναι αριστούχοι είτε όχι... Κι αν θίγουμε το άριστα είναι μόνο και μόνο για να δείξουμε πόσο τεράστια είναι η αδικία που διαπράττεται από τους υπευθύνους ναυτολόγησης των εταιρειών. Πετάνε έξω τα κορίτσια μόνο και μόνο γιατί είναι κορίτσια.

Είναι ή δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη η ισότητα των δύο φύλων στη χώρα μας;

Είναι ή δεν είναι ίσοι απέναντι στο νόμο και οι εφοπλιστές και οι δόκιμοι σπουδαστές;

Προβλέπεται από τους νόμους πώς ένας νέος θα μπαίνει στις δημόσιες σχολές; Δίνοντας εξετάσεις ή αν είναι αρεστός στους εργοδότες;

Εμείς, όντας διαρκώς κοντά στους σπουδαστές, ξέρουμε ακριβώς πώς γίνεται σήμερα η ναυτολόγηση. Και πώς καταφέρνουν οι σπουδαστές να βρουν καράβι. Οι περισσότεροι μέσω γνωστού. Έχεις γνωστό σε εταιρεία; Θα μπαρκάρεις. Δεν έχεις; Την πάτησες...

Γιατί αφήνονται στην τύχη τους οι σπουδαστές να βρουν καράβι; Γιατί δε δημιουργείται λίστα με αξιοκρατικά κριτήρια ώστε να μπει τέλος στο σύστημα του μπάρμπα στην κορώνη; Θέλουμε ή δε θέλουμε να επικρατήσει αξιοκρατία στον τόπο;

Πόσο θετικό είναι για τη βελτίωση της ποιότητας σπουδών στις ΑΕΝ το γεγονός ότι αριστούχοι καταλήγουν χωρίς πτυχίο και αντίθετα βγάζουν τη σχολή χωρίς καμία καθυστέρηση σπουδαστές που φορτώνουν τα μαθήματα στον κόκορα;;; Αρκεί βεβαίως να έχουν, όπως είπαμε, μέσον για τη ναυτολόγηση...

Ξεκινήστε απ' αυτό κύριε Υπουργέ. Ζητήστε από τις ΑΕΝ στοιχεία για τις βαθμολογικές επιδόσεις των σπουδαστών και των σπουδαστριών. Και στοιχεία για το ποιοι κατάφεραν να ναυτολογηθούν... Και κάντε τη σύγκριση για να δείτε αν σας λέμε παραμύθια ή τη γυμνή αλήθεια.

Δείτε, σας παρακαλούμε, και το θέμα με τις γυναίκες.

Υπάρχει κατάφωρη αδικία σε βάρος των σπουδαστριών στο θέμα της ναυτολόγησης ή σας λέμε φεμινιστικές σαχλαμάρες;

Φέτος, κ. Υπουργέ, η πρώτη επιτυχούσα στη σχολή πλοιάρχων Ασπροπύργου, ήταν γυναίκα. Αλλά και πολλές άλλες πρωτιές ανήκουν σε κορίτσια στις διάφορες ΑΕΝ. Από τη μια καμαρώνουμε ως γυναίκες ναυτικοί και από την άλλη μας λούζει κρύος ιδρώτας. Τι θα απογίνουν και αυτές οι κοπέλες;

Γιατί είναι άλλο κάποιος νέος να αποτυγχάνει ο ίδιος λόγω ελλιπούς προσπάθειας ή μειωμένων ικανοτήτων και άλλο να αποκεφαλίζονται τα παιδιά που διακρίνονται. Η απογοήτευση στην περίπτωση αυτή είναι τεράστια. Και μη προβλέψιμα τα αποτελέσματα. Γι' αυτό σας λέμε πως μας λούζει κρύος ιδρώτας.

Ένας λόγος παραπάνω που ζήσαμε στο πετσί μας αυτή την αδικία. Και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις συνέπειες... Ας μη το ζήσουν και άλλοι. Είναι προτιμότερο μάλιστα να μην παίρνουν οι ΑΕΝ γυναίκες όπως γινόταν ως τα 1978 ή να παίρνουν περιορισμένο αριθμό παρά αυτό που συμβαίνει τώρα.

Στο κάτω κάτω είναι ασύμφορο και οικονομικά. Να πλημμυρίζουν οι σχολές γυναίκες, φέτος στις σχολές πλοιάρχων ο ένας στους πέντε εισαχθέντες είναι γυναίκα, δηλαδή ποσοστό 20 στα εκατό, και τελικά μετρημένες στα δάκτυλα να είναι εκείνες που καταφέρνουν να αποφοιτήσουν. Τέτοια ισότητα να μας λείπει...

Βεβαίως εδώ θα υπογραμμίσουμε ότι οι ελληνίδες έχουν καταφέρει να αποδείξουν στην πράξη πως είναι ικανές να φτάσουν ως το βαθμό του πλοιάρχου και να κυβερνήσουν ακόμη και μεγάλα εμπορικά πλοία. Σίγουρα το υπουργείο διαθέτει στοιχεία και για το ζήτημα αυτό. Πόσες γυναίκες κατάφεραν να πάρουν του πρώτου και αν στη συνέχεια ταξίδεψαν ως πλοίαρχοι. Παρά τις τεράστιες δυσκολίες που έχει μια γυναίκα να υπερνικήσει...

Να το λάβετε λοιπόν κι αυτό υπόψη στα όποια μέτρα θα πάρετε για τις γυναίκες ναυτικούς ή για εκείνες που θέλουν να σπουδάσουν στη ναυτική εκπαίδευση.

Κάποτε, κ. Διαμαντίδη, η ιστορία θα καταγράψει τη βασανιστική πορεία του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας. Όπως έχει ήδη καταγράψει την πορεία των γυναικών και στα άλλα επαγγέλματα που θεωρούνταν αντρικά. Δεν είναι νομίζουμε ανάγκη να σας αναφέρουμε πως δεν υπάρχει σήμερα επάγγελμα που να μην κατάφεραν να το κατακτήσουν οι γυναίκες. Ενίοτε μάλιστα διαπρέποντας και αποδεικνύοντας πως είναι πέρα για πέρα αναχρονιστικό να γίνονται διακρίσεις στην επαγγελματική καριέρα με βάση το φύλο.

Το θέμα είναι αν η Ελλάδα, η Ελλάδα μας, θα βαδίσει στο δρόμο της προόδου ή θα επιλέξει την οπισθοδρόμηση όσον αφορά το θεσμό της γυναίκας αξιωματικού εμπορικών πλοίων;

Φέτος συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τη μέρα που αποφοίτησαν από δημόσια σχολή οι πρώτες Ελληνίδες καπετάνισσες. Στο εξωτερικό ο θεσμός μετράει πολλές περισσότερες δεκαετίες. Λέγεται ότι η πρώτη καπετάνισσα στο σύγχρονο κόσμο υπήρξε η σοβιετική Άννα Σετίνινα. Κυβέρνησε πλοίο μόλις στα 27 της, στα 1935. Η καπετάν Άννα δε ζει πια. Όμως δεκάδες άλλες γυναίκες και από πολλές χώρες ταξιδεύουν σήμερα ως πλοίαρχοι στους ωκεανούς της γης. Σουηδέζες, Ιταλίδες ακόμη και από την Αργεντινή...

Δεν είναι άδικο, κύριε Υπουργέ, οι Ελληνίδες, οι απόγονοι μιας Μπουμπουλίνας, να εμποδίζονται από κάποιους στενόμυαλους να συνεχίσουν τη ναυτική παράδοση της χώρας μας; Μια παράδοση που ξεκινάει χιλιετίες πριν... όταν οι Έλληνες έφτιαχναν τη Μυθολογία τους και έβαζαν την Αταλάντη να συνοδεύει τον Ιάσονα στην Αργοναυτική Εκστρατεία... Τόσο παλιά είναι η παράδοση των Ελληνίδων ναυτικών!

Χαιρόμαστε ως γυναίκες που επί της δικής σας υπουργίας υπάρχει επιτέλους και θηλυκή παρουσία στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου θαλασσίων υποθέσεων. Όπως βεβαίως υπάρχει εδώ και χρόνια έντονη γυναικεία παρουσία και στην ηγεσία των εφοπλιστικών ενώσεων. Προσωπικά υπηρέτησα κάποτε ως δόκιμος αξιωματικός καταστρώματος στο στόλο της Χριστίνας Ωνάση.

Δεν είναι λοιπόν άδικο όταν η γυναίκα έχει αποδείξει πως μπορεί να κατακτήσει ακόμη και τα επιτελεία της ναυτιλίας, πολιτικά και επιχειρηματικά, να διαιωνίζονται οι διακρίσεις σε βάρος της ακόμη και για θέση δοκίμου στη γέφυρα;

Κύριε Υπουργέ, δε σας ζητάμε ούτε χάρες ούτε οίκτο. Μόνο να λάβετε μέτρα για να σταματήσει η αδικία σε βάρος των γυναικών ναυτικών. Και είμαστε πρώτες εμείς που θα υποστηρίξουμε ότι το ναυτικό επάγγελμα δεν κάνει για όλες τις γυναίκες. Όπως δεν κάνει και για όλους τους άντρες. Ιδιαίτερα σήμερα που όπως τονίζετε και εσείς απαιτούνται υψηλές γνώσεις. Αν έτσι είναι και δεν κινούνται στον αιώνα μας με τα μπράτσα αλλά με το μυαλό τα πλοία, δεν καταλαβαίνουμε ειλικρινά τη στάση των εφοπλιστικών ενώσεων. Πώς δηλαδή θέτουν ως κριτήριο το φύλο. Είναι το φύλο κριτήριο των νοητικών ικανοτήτων; Αν είναι, θα πρέπει να ξαναγραφτεί από την αρχή η επιστήμη της παιδαγωγικής... Και το λέγω έχοντας πλέον στη ζωή μου ακολουθήσει και παιδαγωγικές σπουδές, πτυχιακές και μεταπτυχιακές.

Από μία άποψη λοιπόν με ωφέλησε τα μέγιστα στην προσωπική μου ζωή το κλείσιμο της πόρτας προς τη θάλασσα. Μπορεί να σταμάτησα στο βαθμό του ανθυποπλοιάρχου, μπορεί να έκλαψα και να πόνεσα αλλά κατάφερα να συνεχίσω τη ζωή μου και να διακριθώ στο νέο μου επαγγελματικό χώρο. Δεν είμαι η μόνη... Παρόμοια πορεία ακολούθησαν και οι άλλες συσπουδάστριές μου όταν οι εφοπλιστικές ενώσεις μάς ξεμπάρκαραν στη στεριά.

Ναι, κάποιες στελέχωσαν και το στόλο των ταξί. Όπως κατά κόρον συνέβη και με τους άντρες συναδέλφους μας, όπως τονίσατε κι εσείς... Όμως, και δεν είναι τυχαίο, οι περισσότερες πρώην καπετάνισσες διακρίθηκαν στους νέους τομείς εργασίας τους. Είτε σπουδάζοντας εκ νέου είτε ακολουθώντας επιχειρηματική δραστηριότητα. Και υπάρχουν στοιχεία που το αποδεικνύουν. Δε σας λέγω λόγια του αέρα.

Και είναι απλό το γιατί. Είναι το ίδιο που μας ζητήθηκε στις πρώτες γυναίκες υποψηφίους σχολών πλοιάρχων να αναπτύξουμε στην έκθεση: Η ΔΥΝΑΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΔΑΜΑΖΕΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ. Κι εμείς, κύριε υπουργέ, είχαμε τέτοια θέληση. Δεν κινήσαμε κατά λάθος προς τη θάλασσα. Τη θάλασσα που χρειάζεται όπως μας δίδαξε ο Όμηρος και νου και ψυχή για να την ταξιδέψεις.

Φαίνεται όμως πως οι Έλληνες εφοπλιστές διαφωνούν και με τον Όμηρο. Από τη μια διαμαρτύρονται πως δεν επαρκούν οι αξιωματικοί για το στόλο τους και ζητούν αύξηση των εισακτέων στις ΑΕΝ και από την άλλη οδηγούν στον καιάδα δεκάδες δοκίμους αξιωματικούς. Όσο για μας, τις γυναίκες, μας λένε στα ίσα πως είναι δικό μας φταίξιμο που θελήσαμε να γίνουμε ναυτικοί.

Κι όμως. Όταν πέρυσι μια γυναίκα αποφοίτησε πρώτη από την ΑΕΝ ΚΡΗΤΗΣ, εκπρόσωπος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών της παρέδωσε βραβείο για την πρωτιά της. Και πολλά ακόμη παραδείγματα έχουμε που οι εκπρόσωποι των εφοπλιστικών ενώσεων έχουν παραδεχθεί πως οι γυναίκες είναι ικανές να κυβερνήσουν πλοία ακόμη και πλοία μεγάλα και δύσκολα. Χαρακτηριστικά παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (7 Αυγούστου 2000 )

"Παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία για το Ιδρυμα Ωνάση αποτελεί το γεγονός ότι ένα από τα μεγαλύτερα καράβια, το «Ολύμπικ Σερένιτι», το κυβερνά μια γυναίκα, η Αθανασία Μπουμπουράκη.

«Οταν ήρθε να ζητήσει δουλειά, μάς ζήτησε να υπογράψουμε ένα χαρτί που έλεγε ότι, αν μείνουμε ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες της, θα την αφήσουμε να φτάσει ψηλά», εξηγεί ο έτερος αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, Παύλος Ιωαννίδης. «Είναι πραγματικά αξιέπαινη η προσπάθειά της να κατορθώσει να επιβληθεί σε τόσους άνδρες και παράλληλα να κυβερνά καράβια 100.000 τόνων. Το πρόβλημα στα πλοία, τύπου άφραμαξ, είναι ότι μπαίνουν τέσσερις με πέντε φορές το μήνα σε λιμάνια, για να φορτώσουν και να ξεφορτώσουν. Τα καράβια κινδυνεύουν περισσότερο στα στενά παρά στις ανοιχτές θάλασσες»."

Εμείς, κύριε Υπουργέ, δε ζητάμε χάρες και οίκτο. Όπως ήδη είπαμε. Και προσωπικά έχοντας πλέον περάσει το 50ο έτος της ηλικίας και συμπληρώσει 25 χρόνια στο άλλο επάγγελμα, το στεριανό, κανένα προσωπικό όφελος δε θα έχω από το όποιο μέτρο πάρετε για τις γυναίκες ναυτικούς. Κι αν έλαβα το θάρρος να σας ζητήσω όσα ζήτησα είναι απλά θέμα δικαιοσύνης προς τις γυναίκες τις σημερινές και αναγνώρισης για όσα πέρασαν οι παλαιότερες.

Τόσο η Αθανασία Μπουμπουράκη, που έφτασε στο βαθμό του πλοιάρχου, όσο και όποια άλλη γυναίκα ταξίδεψε στα καράβια ως μέλος πληρώματος, πέρασε πολλά. Υπάρχει γυναίκα αξιωματικός που παρέμεινε στο καράβι ως και τον όγδοο μήνα της κύησης, αφήνοντας τους άλλους να πιστεύουν πως απλά πάχυνε, για να μη χάσει τα δικαιώματα ασφάλισης και το μισθό που τον είχε απόλυτη ανάγκη ως μητέρα τριών ακόμη παιδιών. Κι αν οι σύζυγοι των αντρών συναδέλφων έχουν ποτίσει με δάκρυα τη θάλασσα, όχι βέβαια για να ενισχύσουν τη γνώμη των πυθαγορείων πως από δάκρυο είναι φτιαγμένο το αρμυρό νερό της, οι γυναίκες ναυτικοί έχουν κι αυτές μανάδες να καρδιοχτυπούν και να υποφέρουν. Όχι, δε θέλω να μας λυπηθείτε. Μόνο να αναγνωρίσετε τις θυσίες που έγιναν. Για να φτάσει ο θεσμός μας να συμπληρώσει τριάντα χρόνια ζωής. Χωρίς ουσιαστική στήριξη από κανέναν. Κι αντιμετωπίζοντας αντίθετα συχνά τον πόλεμο, και στη στεριά και μέσα στο καράβι.

Η καπετάν Μπουμπουράκη συνάντησε μπρος της φωτισμένους ανθρώπους. Και όλοι ξέρουμε πως η εταιρεία Ωνάση είναι από τις σπουδαιότερες εφοπλιστικές εταιρείες της πατρίδας μας. Της έδωσαν την ευκαιρία να αποδείξει αν αξίζει. Το ίδιο ζητάμε και από σας. Να δώσετε την ευκαιρία. Στα σημερινά κορίτσια. Που οι στενόμυαλοι τους έκλεισαν την πόρτα. Οδηγώντας τες στην απόγνωση.

Να λάβετε άμεσα μέτρα, κύριε Υπουργέ. Για να μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Να μην πληρώσουν χωρίς να φταίνε τα λάθη άλλων. Και για να μη συνεχίζουμε να πληρώνουμε όλοι μας αυτά τα λάθη. Να πληρώνουμε για λειτουργία σχολών που αντί για αξιωματικούς παράγουν ανέργους.

Αλλιώς, πάρτε την απόφαση να κλείσετε οριστικά την πόρτα για τη θάλασσα στις Ελληνοπούλες. Αν δεν σας έπεισαν όσα έγραψα, ναι. Κάντε και πάλι τις σχολές πλοιάρχων σχολές αρρένων.

Και μην ανησυχείτε. Δε θα υπάρξουν νέες Καλλιπάτειρες. Δεν ήρθαν οι γυναίκες στις σχολές πλοιάρχων κατ' απαίτηση του γυναικείου κινήματος. Ήρθαν γιατί η πατρίδα τις κάλεσε. Ήμουν από την πρώτη γενιά Ελληνίδων που σπούδασαν σε δημόσια σχολή πλοιάρχων και το ξέρω από πρώτο χέρι. Και συνεχίζει να τις καλεί. Με πανάκριβες διαφημίσεις κάθε καλοκαίρι στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Τάζοντάς τους λαμπρή καριέρα στη μεγαλύτερη ναυτιλία του κόσμου. Χαρακτηριστικά παραθέτω από το σάιτ του υπουργείου:

http://www.yen.gr/wide/yen.chtm?prnbr=25216

Η Εμπορική Ναυτιλία αποτελεί για τη χώρα μας Εθνικό Κεφάλαιο και έχει καταξιωθεί σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία είναι πρώτη μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ο Ελληνόκτητος στόλος κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο. Για να παραμείνει η Ναυτιλία μας κυρίαρχη και στον 21ο αιώνα χρειαζόμαστε αξιόλογα και άρτια εκπαιδευμένα στελέχη. Οι Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού παρέχουν σύγχρονη εκπαίδευση στην ναυτιλιακή θεωρία και τη χρήση των νέων τεχνολογιών, ανοίγοντας προοπτικές για μια λαμπρή σταδιοδρομία στους Αξιωματικούς του Εμπορικού Ναυτικού. Η ναυτιλία μας είναι οι άνθρωποί της και η τεχνογνωσία τους. Δική μας ευθύνη είναι ο συνεχής εκσυγχρονισμός των υποδομών και των λειτουργιών, μέτρα στήριξης και προσέλκυσης, ο γρήγορος χρόνος εξέλιξης. Κι' αυτό, κάνουμε για να είναι το επάγγελμα αυτό ασφαλές, ποιοτικό και προσοδοφόρο, να είναι ένα επάγγελμα κύρους, όπως αρμόζει στους πρωταγωνιστές των θαλασσίων μεταφορών του κόσμου.

Αυτά διαβάζει ο κάθε νέος και η κάθε νέα στο σάιτ του υπουργείου. Και τα ίδια ακούει στις διαφημίσεις των ΜΜΕ. Πως τον χρειάζονται! Πως θα έχει λαμπρή σταδιοδρομία. Γρήγορη εξέλιξη. Κι ένα επάγγελμα κύρους όπως αρμόζει στους πρωταγωνιστές των θαλάσσιων μεταφορών του κόσμου! Κι έπειτα, στη προκήρυξη, διαβάζει πάνω πάνω:

Για την εισαγωγή σπουδαστών/σπουδαστριών στις Α.Ε.Ν.

Και σπουδαστριών... Χωρίς άλλη διάκριση σε όσα ακολουθούν εκτός αυτής:

Στις Α.Ε.Ν. μικτής φοίτησης ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ–ΚΥΜΗΣ–ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ–ΣΥΡΟΥ–ΥΔΡΑΣ–ΧΙΟΥ και ΗΠΕΙΡΟΥ, για λόγους ενδιαίτησης, οι σπουδάστριες υποχρεωτικά ακολουθούν εξωτερική φοίτηση κατά παρέκκλιση της διάταξης της παρ.1 του άρθρου 38 του Εσωτερικού Κανονισμού των Α.Ε.Ν.

Μια διάκριση που επαναλαμβάνεται αμέτρητες φορές στην προκήρυξη. Λες και ο συντάκτης του εγγράφου ήθελε να προειδοποιήσει τα κοριτσάκια του κόσμου. Πως οι σπουδές τους στις ΑΕΝ είναι μια παρέκκλιση... Μα και χωρίς να τους το λέει ανοιχτά. Πως δε θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα αγόρια.

Ναι. Η ανισοτιμία αρχίζει από τις ίδιες τις σχολές. Ξέρετε, κ. Υπουργέ, τι σημαίνει στην πράξη αυτή η διάκριση στην προκήρυξη; Πως τα κορίτσια που σπουδάζουν σ' αυτές τις ΑΕΝ θα πρέπει να πληρώσουν τεράστια ποσά για νοίκια. Γιατί; Δε φορολογούνται το ίδιο οι γονείς και των κοριτσιών και των αγοριών που σπουδάζουν στις ΑΕΝ; Ή μήπως οι ΑΕΝ δε λειτουργούν με χρήματα των φορολογούμενων πολιτών;

Και σαν να μη φτάνει αυτό, έρχονται και οι άλλες διακρίσεις κατά των κοριτσιών στη ναυτολόγηση. Που τις αναγκάζουν είτε να παρατείνουν το χρόνο σπουδών ή και να τις εγκαταλείψουν τελείως.

Πρέπει λοιπόν να τις καταλάβετε αυτές τις κοπέλες, κύριε Υπουργέ. Γιατί τις πνίγει και η απογοήτευση αλλά και η οργή. Γιατί αισθάνονται όχι μόνο αδικημένες αλλά και εξαπατημένες. Διαβάστε και μόνος σας τι καταγγέλλουν οι ίδιες στο Ριζοσπάστη. Ειδικά για το θέμα των διαφημίσεων...

Χαιρόμαστε, κύριε Υπουργέ, που στην απάντησή σας στην επερώτηση του βουλευτή κ. Πρωτούλη, τονίσατε πως:

[...] θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια τουλάχιστον από την πλευρά μας για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης των θαλασσίων εκπαιδευτικών ταξιδίων των σπουδαστών και σπουδαστριών των ΑΕΝ και την έγκαιρη ναυτολόγησή τους σε ποντοπόρα φορτηγά (Φ/Γ-Δ/Ξ) πλοία, καθώς και σε επιβατηγά (Ε/Γ) και επιβατηγά-οχηματαγωγά (Ε/Γ-Ο/Γ) ακτοπλοϊκά πλοία.[...]

κάνοντας ειδική μνεία στις σπουδάστριες των ΑΕΝ. Και ελπίζουμε η υπόσχεση να γίνει πράξη.

Όμως δε φτάνει αυτό. Ούτε απαντά αυτή η υπόσχεση στην επερώτηση του βουλευτή.

Άμεσα μέτρα χρειάζονται. Για να μη χάσουν τα κορίτσια τις σπουδές τους. Για κάποιες αυτό θα σημάνει και την εγκατάλειψη της σχολής. Είτε γιατί δεν αντέχουν οικονομικά, είτε γιατί δέχονται αφόρητες πιέσεις από την οικογένειά τους. Μια ιδιαίτερη παράμετρος και αυτή, οι πιέσεις της οικογένειας, στο γολγοθά που ανεβαίνει κάθε γυναίκα που θέλει να γίνει ναυτικός. Και δικαιολογημένα. Να μην αντιδράσει ένας γονιός βλέποντας όλα αυτά;

Ακόμη κι εγώ, που κάποτε σήκωσα μπαϊράκι στις διαφωνίες των γονιών μου, και τράβηξα για τη θάλασσα, δεν ξέρω σήμερα τι να συμβουλέψω τα νέα κορίτσια. Από τη μια τις καμαρώνω. Που αντέχουν. Και συνεχίζουν. Από την άλλη τρέμω για το αύριο που τις περιμένει. Και πιο πολύ τη στιγμή που θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν. Εκείνη τη φοβερή στιγμή που νιώθεις να γκρεμίζεσαι στα Τάρταρα. Και όλα της ζωής σου τα σχέδια και τα όνειρα, γκρεμίζονται.

Γι' αυτό και ξαναλέω και λέμε πολλές από τις παλιές καπετάνισσες. Αν δεν μπορεί η Πολιτεία να στηρίξει έμπρακτα το θεσμό που δημιούργησε, να τον καταργήσει τελείως. Κουραστήκαμε πια να στέλνουμε γενιές και γενιές κοριτσιών στο στόμα του Μινώταυρου...