2 Οκτώβρη και φέτος. Καιρός να θυμηθούμε τι γράφαμε πέρυσι τέτοια μέρα...

2 του Οκτώβρη σήμερα. Και δεν ξεχάσαμε χτες την πρωτομηνιά. Αλλά δε βρήκαμε και κανέναν λόγο να αλληλοκοροϊδευτούμε με το "καλό μήνα". Ειδικά βλέποντας να αναδημοσιεύουν αναρτήσεις μας σε άλλα ιστολόγια κουτσουρεμένες.

Πήραν και αναδημοσίευσαν από μας την ανακοίνωση της ΠΕΜΕΝ και άφησαν απέξω τα σχόλια που κάναμε. Δεν είχαν χώρο; Ή ενόχλησαν; Ίσως, ποιος ξέρει, να βρήκαν έξω από τα όρια κάποιες εκφράσεις.

Να πω την αλήθεια το ίδιο πρόβλημα το είχα και παλιά. Ειδικά όταν γύριζα στη στεριά από μπάρκο. Ενοχλούνταν οι στεριανοί να ακούνε την άλλη γλώσσα. Ακόμη και η μάνα μου.

- Μη μιλάς, μου έλεγε, σαν κορίτσι του λιμανιού!

- Εμ, τι να κάνω; Κορίτσι του λιμανιού είμαι! της αντιγύριζα. Με τι γλώσσα να μιλάω; Του σαλονιού και του Κολωνακίου;

Αργότερα που άλλαξα επάγγελμα προσπάθησα να αλλάξω και γλώσσα. Μη με παρεξηγήσουν στη νέα θέση. Έπαψε πια και η δικαιολογία "κορίτσι του λιμανιού"... Ώσπου συνάντησα στο δρόμο μου το Λιαντίνη. Δάσκαλός μου αυτός κι εγώ μαθήτριά του και μάλιστα σε τμήμα μετεκπαίδευσης δασκάλων.

Είναι που είναι ο κλάδος των δασκάλων της συντήρησης και του καθωσπρέπει, καταλαβαίνεις τι ήταν μια σχολή μετεκπαίδευσης δασκάλων.

Και μπαίνει που λες μια μέρα στην τάξη εκείνος ο αθεόφοβος καθηγητής, ο Δημήτρης Λιαντίνης. Ο τόσο ξεχωριστός από όλους τους άλλους. Γι' αυτό και πολυαγαπημένος. Και τι μας λέει;

- Πηδούσε ο Σωκράτης τους μαθητές του ή όχι;

Αμηχανία στο ακροατήριο. Ακόμη και σε μένα. Το πρώην κορίτσι του λιμανιού. Φανταστείτε τις άλλες. Τις συναδέλφισσες με τον κότσο. Κοκκίνισαν, πρασίνισαν, σηκώθηκαν και βγήκαν έξω από την αίθουσα.

Ο Λιαντίνης; Σημασία μία. Ίσα ίσα που το χάρηκε.

- Τώρα που μείναμε αυτοί που πρέπει, είπε, ας συνεχίσουμε το μάθημά μας.

Και άλλη βωμολοχία πια δεν ακούστηκε. Μόνο η εξήγηση δια στόματος Μακρυγιάννη:

"Με συμπαθάτε, τίμιοι αναγνώστες, που λέει και ο αγνός Μακρυγιάννης. Αλλά δε νταγιαντώ η κακοήθεια της ζωής να γίνεται σεμνοτυφία της γλώσσας. Τέτοιες προτάσεις άσπιλες δε γράφουνται αλλιώς."

Δημήτρης Λιαντίνης, Γκέμμα, σελ. 63

Κι εμένα με συμπαθάτε, δικοί μου αναγνώστες. Που έφτασα χτες να διαμαρτυρηθώ για τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών δοκίμων. Και την άρνηση των εφοπλιστικών εταιριών να προσλάβουν γυναίκες την ίδια ώρα που οι εφοπλιστές κλαίγονται πως τους λείπουν πάνω από 4.000 αξιωματικοί. Κι έφτασα λέω να γράψω:

http://kapetanisses.blogspot.com/2010/10/blog-post.html

Τι πρέπει άλλο να κάνουμε για να σταματήσουν οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών;

Ζούμε σε κράτος σύγχρονο και ευρωπαϊκό ή να φορέσουμε μπούργκα να τελειώνουμε;

Εμείς δε λέμε πως όλες ανεξαιρέτως οι γυναίκες μπορούν να γίνουν καπετάνισσες. Όπως δεν μπορούν και όλοι ανεξαιρέτως οι άντρες. Αλλά είναι άδικο να κλείνουν την πόρτα σε όσους και όσες το αξίζουν. Και είναι πέραν κάθε λογικής αντί να κοιτάνε τι έχει μέσα στο κεφάλι του ο υποψήφιος αξιωματικός να κοιτάνε τι έχει ανάμεσα στα πόδια του. Σε ποιον αιώνα ζούμε πια; Στο μεσαίωνα;

Να με συμπαθάτε όχι γιατί τόλμησα να κατεβάσω τη συζήτηση ανάμεσα στα πόδια αλλά γιατί φοβήθηκα μην ακουστεί για πολλοστή φορά το "είσαι και δασκάλα" (που επάξια έχει πια αντικαταστήσει στη ζωή μου το "μη μιλάς σαν κορίτσι του λιμανιού") με αποτέλεσμα να ψαλιδίσω εκείνο που πραγματικά ήθελα να πω.

Φαίνεται όμως πως και πάλι ενόχλησα. Δεν είναι βρε παιδί μου σικ να μιλάει μια γυναίκα έτσι!

Τι να σας κάνω; Η συγκεκριμένη γυναίκα πέρασε κάποτε και από τα λιμάνια και από τα καράβια. Και όσο και να φυλάγεται να μην ενοχλήσει τα ευαίσθητα αυτάκια σας είναι και ώρες που την πνίγει η κακοήθεια της ζωής και δεν νταγιαντά να τη μετατρέπει σε σεμνοτυφία της γλώσσας. Γιατί η αλήθεια αν δεν την ξεβρακώσεις και δεν την πεις γυμνή καταντάει ψέμα. Και ψέμα δεν είναι πως τελικά εκεί κάτω στο λιμάνι κοιτάνε τι έχει ο υποψήφιος δόκιμος ανάμεσα στα σκέλια του και όχι τι γνώσεις κουβαλάει στο κεφάλι του. Σας αρέσει δε σας αρέσει αυτή είναι η αλήθεια και αυτή η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν δεκάδες κοπέλες που πηγαίνουν να ναυτολογηθούν.

Και ήθελα και χτες να ρωτήσω. Μα κρατήθηκα. Κακώς. Τι πρέπει πια να κάνουν τα κορίτσια δόκιμοι για να βρουν καράβι; Εγχείριση αλλαγής φύλου;

Έφτασαν οι γυναίκες να κυβερνούν χώρες και κάποιοι κομπλεξικοί παριστάνουν πως δεν τις εμπιστεύονται να κυβερνήσουν τις μαούνες τους. Σιγά μωρέ το δύσκολο που τάχα και καλά χρειάζεται "μήδεα λαχνήεντα" - από το Λιαντίνη κι αυτό, Γκέμμα σελ. 143. Εκεί θα βρείτε και την ερμηνεία του αρχαίου όρου. Αν και τη φαντάζεστε ποια είναι. Και λόγος επομένως δεν υπάρχει να την παραθέσω αυτούσια εδώ. Γιατί σκοπός δεν είναι να προκαλέσουμε λεκτικά. Μόνο να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Όπως τα λέγαμε και πέρυσι την ίδια μέρα σαν σήμερα. Όταν το ίδιο ιστολόγιο που πετσόκοψε την τωρινή ανάρτηση δανείστηκε μια φωτογραφία μας για να ντύσει άρθρο του που ουδεμία σχέση είχε με τη φωτογραφία.

http://kapetanisses.blogspot.com/2009/10/blog-peiratiko-reportaz.html

Και είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τι λέγαμε τότε. Που ακόμη δεν είχαν γίνει οι βουλευτικές εκλογές. Κι εμείς τους φωνάζαμε πως "Είτε σας αρέσει είτε όχι οι Καπετάνισσες έμειναν άνεργες επί ΠΑΣΟΚ".

Τώρα που το πλήρωμα του χρόνου ήρθε, και που πάλι οι Καπετάνισσες τριγυρνάνε άνεργες στο λιμάνι, ας αναρωτηθούν όλοι ποιος είχε δίκιο. Εκείνοι που προσπαθούσαν να μας γανώσουν το μυαλό πως θα φύγουν οι γαλάζιοι και θα έρθουν οι πράσινοι και όλα καλά;

Ή εμείς που επιμέναμε πως δεν είναι θέμα προσώπων των υπουργών η ανεργία των δοκίμων, ούτε πολύ περισσότερο θέμα χρώματος του κόμματος που κυβερνά αλλά της πολιτικής που ακολουθείται. Και πως πέρα από την πολιτική απαιτείται οι ίδιοι οι δόκιμοι να αγωνιστούν και όχι να περιμένουν να τους λυπηθούν οι όποιοι υπουργοί...

http://kapetanisses.blogspot.com/2009/10/blog-peiratiko-reportaz.html

Στα χρόνια τα δικά μου το εφοπλιστικό κεφάλαιο είδε στις γυναίκες ναυτικούς μια καλή ευκαιρία για να λύσει το πρόβλημα των πληρωμάτων. Σήμερα έχουν πλέον ανοιχτεί προς Ασία και άλλες χώρες του τρίτου κόσμου. Κι αυτό δεν αλλάζει με τις πιέσεις του όποιου υπουργού... Μόνο με αλλαγή πολιτικής. Και αλλαγή πολιτικής δε γίνεται χωρίς αγώνες εκείνων που αδικούνται. Αυτή είναι η λύση και η μόνη εγγύηση.

Αυτή ήταν και η διαφορά τότε. Υπήρχε ζωντανό ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Σήμερα; Σήμερα όλα τα θεωρούμε ζήτημα προσώπων. Και πανηγυρίζουμε που θα βγει ο τάδε ή ο τάδε για να μας λύσει τα προβλήματα. Κούνια που μας κούναγε.

Αν δεν αγωνιστούμε οι ίδιοι, αν δεν αγωνιστούν και οι δόκιμοι των ΑΕΝ, τίποτε δε θα αλλάξει προς το καλύτερο. Προς το χειρότερο θα πηγαίνουμε συνεχώς.

Κι είναι πραγματικά θλιβερό να καλλιεργούνται απόψεις ότι ο υπουργός θα μας λύσει το ζήτημα χωρίς να κουνήσουμε εμείς ούτε το δαχτυλάκι μας. Γιατί είναι λέει υποχρεωμένος. Λάθος!

Και περιμένω κι εγώ να μου πείτε πότε έκαναν τελευταία φορά κινητοποίηση οι σπουδαστές των ΑΕΝ; Πότε συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί να πιέσουν τον Υπουργό και την κυβέρνηση και τους εφοπλιστές;

Παρά κάθονται και περιμένουν να τους λυπηθούν. Ή αναζητούν ατομικές λύσεις ο καθένας. Νομίζοντας πως αύριο που η οικονομική κρίση θα βαθύνει, δε θα τους πάρει και αυτούς η μπάλα. Και δε θα πάθουν ό,τι πάθαμε και οι παλιότεροι όταν τελείωσε η εποχή των παχιών αγελάδων...

Ευθύνη σ' αυτό το χάλι έχουν βεβαίως και οι διάφοροι συντάκτες. Που κάνουν πλύση εγκεφάλου στους πολίτες ότι αν αλλάξει κυβέρνηση κάτι θα τρέξει στα ... γύφτικα. Και δε λένε πως μόνο αν αλλάξουμε εμείς, μόνο αν αγωνιστούμε οι ίδιοι, μπορεί να δούμε άσπρη μέρα. Και μάλιστα όλοι μαζί. Και οργανωμένα.

Για να λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους. Και να αποδίδουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα των δημοσιογράφων στους δημοσιογράφους. Αλλά και των δοκίμων στους δοκίμους. Που ευτυχώς πια ξύπνησαν και βγήκαν στους δρόμους. Τι σημασία έχει αν τα φώτα της δημοσιότητας αδιαφόρησαν για την κινητοποίησή τους; Το σημαντικό είναι οι ίδιοι να συνειδητοποιήσουν πως χωρίς αγώνα τίποτε δεν κερδίζεται. Και πολύ περισσότερο δε χαρίζεται.

Άνευ σημασίας λοιπόν και η επιλογή του Πειρατικού Ρεπορτάζ να αναδημοσιεύσει από το ιστολόγιό μας μόνο την ανακοίνωση της ΠΕΜΕΝ χωρίς τα σχόλια. Που θα μπορούσαν κάλλιστα να την αναδημοσιεύσουν κατευθείαν από το σάιτ της ΠΕΜΕΝ. Σωστά; Και όχι από τις Καπετάνισσες. Εξάλλου δίναμε και το λινκ. Που όλως περιέργως κόπηκε και αυτό στην αναδημοσίευση. Όπως κόπηκε και το λινκ της συγκεκριμένης ανάρτησης και μπήκε μόνο το γενικό λινκ του ιστολογίου.

Τυχαία; Δε νομίζω. Γιατί και προχτές που δημοσιεύσαμε την είδηση για τη συγκέντρωση των σπουδαστών, πάλι αναδημοσίευσαν την είδηση αλλά με καθυστέρηση μιας μέρας. Και για του λόγου το αληθές:

http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2010/09/blog-post_1630.html

Αφήνοντας μάλιστα στον τίτλο το "αύριο"... από τη δική μας ανακοίνωση που όμως είχε γίνει μια μέρα πριν:

http://kapetanisses.blogspot.com/2010/09/blog-post_1226.html

Τι την αναδημοσίευσαν τότε; Για να δείξουν πως νοιάζονται και για τους δοκίμους και όχι μόνο για το λιμενικό; Είναι βλέπεις σημαντικότερο θέμα που έκοψαν τα τζάμπα εισιτήρια με αεροπλάνο των λιμενικών ή που πληρώνουν λέει ενοίκιο για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα νησιά! από το κόψιμο της πρακτικής άσκησης των δοκίμων πλοιάρχων και τα τζάμπα λεφτά των σπουδαστών για ενοίκια και σπουδές στις διάφορες γωνιές της επικράτειας που βρήκαν οι αρμόδιοι να ιδρύσουν τις ΑΕΝ. Λες και οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι δικαιούνται δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια. Ή εισπράττουν χρήματα για ενοίκιο εκεί που καλούνται να εργαστούν.

Όχι, κύριοι και κυρίες. Το μόνο σημαντικό είναι αυτό το απελπισμένο μήνημα που διάβασα σήμερα:

τον φεβρουαριο την αδελφη μου θα την διαγραψουν απο την αεν λογω μη ευρεσης πλοιου για 2ο εκπ. ταξιδι.ειναι η ......... που εγραψε παλαιοτερα σε σας και οσες ενεργειες και αν εκανε επεσαν στο κενο.ενιωσε την απορριψη και τον ρατσισμο αρκετα νωρις.ειχε μπει δευτερη στην αεν.πληγωθηκε εκλαψε για ολο αυτο που χανετε αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα.΄χαμενα χρονια.

Εδώ άνθρωποι χάνονται και βαρκούλες αρμενίζουν. Κι αντί κοτζάμ δημοσιογράφοι να φέρνετε εσείς στο φως τα σημαντικά μείνατε να ασχολείστε με το αν οι τουαλέτες του υπουργείου είναι καθαρές και να αναδημοσιεύετε από μας πετσοκομμένες και ετεροχρονισμένες ειδήσεις. Ίσως να νομίζετε πως μας κάνετε και χάρη. Που μας προβάλλετε. Ε, όχι. Δε χρειαζόμαστε διαφήμιση. Και οι χάρες να μας λείπουν.

Εξάλλου χάρη κάνετε μόνο στο δικό σας χώρο. Αναδημοσιεύοντας από μας αραιά και πού τα ανώδυνα σαν σπάσιμο της μονοτονίας περί του λιμενικού και ξανά περί του λιμενικού και πάλι περί του λιμενικού. Φτάνοντας να αγωνιάτε και αν θα αποκτήσει ή όχι αρχηγείο το λιμενικό. Μα είναι δουλειά των δημοσιογράφων αυτό; Με βιάση και πρεμούρα να ειδοποιήσετε τους λιμενικούς να καταθέσουν τις προτάσεις στον κ. Παπουτσή ως το βράδυ, χτες; Και όταν το θέμα αφορά συγκέντρωση διαμαρτυρίας των δοκίμων το ανεβάζετε μετά την πραγματοποίηση της συγκέντρωσης και μάλιστα με τον παραπλανητικό τίτλο πως θα γίνει την επόμενη μέρα;

Γι' αυτό σας λέμε, να μας λείπουν και οι χάρες και το ενδιαφέρον.

Εξάλλου τι σχέση έχουν τα προβλήματα των δοκίμων των ΑΕΝ ανάμεσα στην ακατάσχετη λιμενικολογία; Δεν έχουμε τίποτε με τους λιμενικούς ως πρόσωπα αλλά και δεν ξεχνάμε το ρόλο του λιμενικού στην ιστορία της ναυτικής εκπαίδευσης. Δεν ξεχνάμε πως τον καιρό που σπουδάζαμε μας παρακολουθούσαν σε ρόλο χαφιέ. Να δουν τι εφημερίδα διαβάζουμε και αν θα πάμε σε κάποια συγκέντρωση. Κι έπειτα έτρεχαν και έδιναν αναφορά στο Διοικητή. Για να έχει στοιχεία να μας μειώσει τη διαγωγή. *

Τι δουλειά λοιπόν έχουν οι ανακοινώσεις για συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των σπουδαστών των ΑΕΝ σε ένα χώρο που βασικό του αντικείμενο είναι το λιμενικό;

Ίσως για να μας θυμίζουν τις απειλές για κόψιμο των ποδιών... Τότε που κι εμείς κάναμε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Αυτή είναι η δική μας σχέση με το λιμενικό. Και παρά τα χρόνια που πέρασαν δεν την ξεχνάμε. Όπως δεν ξεχνάμε πως ό,τι τότε κατακτήσαμε το κατακτήσαμε με αγώνες, πληρώνοντας βεβαίως και το ανάλογο τίμημα. Μείωση διαγωγής. Από τους λιμενικούς που είχαν και εξακολουθούν να έχουν τη διοίκηση των σχολών εμπορικού ναυτικού.

Φυσικά δε μετανιώνουμε. Γιατί αν δεν είχαμε τότε αγωνιστεί, θα είχε σβήσει πριν καλά καλά γεννηθεί ο θεσμός της ελληνίδας καπετάνισσας. Ναι. Δε μας έκαναν χάρη που μας πήραν στα καράβια.

Το ίδιο και τώρα. Δε θέλουμε χάρες. Από κανέναν.

Μας αρκεί, το ξαναλέμε, που οι σπουδαστές βγήκαν στο δρόμο και αγωνίζονται. Αυτός είναι ο δρόμος. Και σ' αυτό το δρόμο οι λιμενικοί ως σώμα ασφαλείας βρίσκονται στην αντίπερα όχθη.

Τι δουλειά λοιπόν έχουν οι αναδημοσιεύσεις ανακοινώσεων για τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των σπουδαστών σαν αλατοπίπερο σε αναρτήσεις ακατάσχετης λιμενικολογίας;

Γι' αυτό και επιμένω. Πως δεν ήταν τυχαίο που κουτσουρεύτηκε η ανάρτηση.

Ούτε και έφταιξαν οι όποιες εκφράσεις. Αλλά η ουσία. Η καταγγελία της βάρβαρης καταπάτησης της ισότητας των δύο φύλων στη χώρα μας. Και η αποκάλυψη της γελοιότητας. Να προΐσταται γυναίκα ενός υπουργείου που στον τομέα ευθύνης του οι άλλες γυναίκες είναι υπό διωγμό.

Τόσο ασήμαντα τα βρήκε αυτά η συντάκτρια του Πειρατικού Ρεπορτάζ και τα έκοψε;

Ε, δυο χέρια θα μου πεις έχει. Πού να τα προλάβει όλα; Εδώ έχει να λύσει το σημαντικότατο ζήτημα σε ποιο γραφείο θα στεγαστεί η νέα υφυπουργός.

http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2010/10/blog-post_6530.html

μη λεκιαστούν τα ρούχα της... Να της προσθέσει και άλλες σκοτούρες - ακόμη δεν ανέλαβε το πόστο της - με κάποια κορίτσια του λιμανιού; Που δεν έχουν καμία υπομονή πρώτα να βρεθεί γραφείο για την υφυπουργό. Να προλάβει έστω ο αρχηγός του λιμενικού να της δείξει τις τουαλέτες;

Είδες βρε παιδί μου; Τελείως ανάγωγες αυτές οι κοπέλες του λιμανιού. Μιλάνε σαν μαουνιέρηδες και δεν έχουν καθόλου τακτ. Και θέλουν μετά να γίνουν και αξιωματικοί!

Εμ, αυτό μας έφαγε κοπελιά. Τα πολλά κολλητιλίκια με τους κυρίους με τα άσπρα. Και χάθηκε η μπάλα. Έτσι κατάντησε το μείζον έλασσον και το έλασσον μείζον. Κι αντί για ρεπορτάζ από τη συγκέντρωση των σπουδαστών φτάσαμε να μας ενημερώνεις αν έχει κωλόχαρτο το υπουργείο... Ωχ, σόρι. Χαρτί υγείας. Εσύ για χαρτί υγείας έγραψες.

Κουράγιο. Πέρασε βλέπεις και ο καιρός του Βυζαντίου και εξέλιπαν οι σφουγγοκωλάριοι... Οι επίσημοι. Γιατί από τους ανεπίσημους βρωμάει ο τόπος. Μπόχα να δεις! Ποια δυσοσμία μας λες στις τουαλέτες του υπουργείου. Με την άλλη μπόχα τι να κάνουμε. Αυτή που δηλητηριάζει την ίδια μας τη ζωή. Η σαπίλα. Εσένα; Δεν σου μυρίζει;

Βγάλε λίγο το κεφάλι από τις τουαλέτες του υπουργείου. Κάτι σάπιο μυρίζει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Και δεν είναι τα οδοιπορικά των λιμενικών. Ούτε το γραφείο της υφυπουργού.

Τι είναι; Τι είναι; Κανένα στόμα δεν το βρε και δε στο πε ακόμα;

__________________________________

* Και μη μου πείτε πως άλλαξαν πια. Δεν κάνουν τέτοια πράγματα οι λιμενικοί σήμερα. Γιατί μόλις την περασμένη βδομάδα έπεσε λέει ένας φουκαράς λαθρομετανάστης εδώ στη γειτονιά μου και μέσα στα κρατητήρια του λιμενικού. Τι απρόσεκτος...

Κι ας είναι ακόμη νωπές οι μνήμες από τον άλλο απρόσεκτο λαθρομετανάστη που έχασε πέρυσι τη ζωή του. Τον Αριβάν Οσμάν Αζίζ. Είχατε γράψει κι εσείς γι' αυτόν. Και τα αφιερώνατε και στο υπουργείο. Επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας. Για να μην ξεχνιόμαστε.

Για το τωρινό επεισόδιο ούτε λέξη. Μάλλον θα σας διέφυγε.

Όταν όμως πρόσφατα επισκεφθήκατε την Ηγουμενίτσα ανακαλύψατε πως οι εδώ λιμενικοί τρέμουν μην πάθει κανένας λαθρομετανάστης τίποτε και φροντίζουν λέει να μπουν στα κρατητήρια κλιματιστικά! και χημικές τουαλέτες! (ρε μανία με τις τουαλέτες, κορίτσι μου... )

Και μετά βγήκατε και παρακαλούσατε τον Παπουτσή να πάρει επειγόντως μέτρα γιατί οι λαθρομετανάστες εξεγέρθηκαν και απειλούν την Ηγουμενίτσα!

Λάθος σας τα είπαν. Εμείς εξεγερθήκαμε. Οι κάτοικοι της πόλης. Και απαιτήσαμε ανθρώπινες συνθήκες για τους λαθρομετανάστες. Ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση είναι Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι χαμαιλέοντες οι ανθρώπινες αξίες να αλλάζουν χρώμα ανάλογα με το ποιος κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας.

Γι' αυτό και είπαμε να θυμηθούμε τι γράφαμε πέρυσι τέτοια μέρα. Κι εσείς κι εμείς. Αναλυτικά. Μη νομιστεί δηλαδή απλή αντίδραση που δεν αναδημοσιεύσατε ολόκληρη την ανάρτηση. Θα ήταν και άδικο να αντιδράσουμε μόνο γι' αυτό. Για την περικοπή. Μετά μάλιστα από τόσες αναδημοσιεύσεις που έχετε κάνει δικών μας αναρτήσεων. Και ανακόλουθο των ευχαριστιών που είχαμε εκφράσει στο παρελθόν.

Η αντίδρασή μας είναι επί της ουσίας. Και της διαφορετικής πολιτικής που εκφράζει ο χώρος σας από το δικό μας.

Κρίναμε λοιπόν απαραίτητο να το διευκρινίσουμε. Προς αποφυγή παρανοήσεων και κυρίως εκ μέρους όσων μας διαβάζουν.

Ειδικά τα νέα παιδιά. Που αύριο μεθαύριο θα ξανακατεβούνε στο λιμάνι.

και θα δούνε τα ανθρωπάκια με τα άσπρα να τρέχουν προς το μέρος τους

και μια άσχημη μπόχα θα πλημμυρίσει την ατμόσφαιρα, κάτι ξινό που σου καίει το λαιμό και και τσούζει στα μάτια

μη νομίσουν λέω πως πρόκειται για χημικές τουαλέτες!

ούτε πως έχουμε κι εμείς σχέση με όλο αυτό το σινάφι!

Ουδεμία!

Τι κόλλημα όμως κι αυτό με τις τουαλέτες... Ρε μπας και είναι σαν τις μεθόδους της ομοιοπαθητικής; Να χώνεις εκεί συνέχεια το κεφάλι σου για να μη σου μυρίζει η άλλη μπόχα, η μεγάλη;

Όσο για κωλόχαρτα μην ανησυχείς. Βουνά τα άχρηστα πτυχία. Να σας τα στείλουμε. Να κάνετε τη δουλειά σας.