ΛΥΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑΥΤΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ!

Επανερχόμαστε στο φλέγον ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι δόκιμοι πλοίαρχοι και ιδιαίτερα οι γυναίκες δόκιμοι, δηλαδή οι σπουδάστριες των ΑΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ.

Αφορά την υποχρέωση των σπουδαστών να ναυτολογηθούν σε εμπορικά πλοία και για δύο εξάμηνα συνολικά κατά τη διάρκεια των σπουδών. Αν δεν το κάνουν, δεν μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Και στο τέλος καταλήγουν ή να μην πάρουν πτυχίο από τη σχολή ή και να διαγραφούν πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Καλά τα λέει ο κανονισμός σπουδών. Βεβαίως και χρειάζεται η εμπειρία σε καράβι για να πάρει κανείς πτυχίο. Όμως εκτός από τον κανονισμό υπάρχει και το Προεδρικό Διάταγμα που όπως διαβάσαμε σε πρόσφατη ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ) αναφέρει τα εξής για το ζήτημα της ναυτολόγησης των δοκίμων:

http://kapetanisses.blogspot.com/2010/10/blog-post.html (δείτε εδώ ολόκληρη την ανακοίνωση)

[...] Το Π.Δ. 251/2002 καθορίζει ότι: «Οι εφοπλιστικές ενώσεις υποχρεούνται να εξασφαλίζουν τον απαιτούμενο αριθμό πλοίων και να δέχονται τους σπουδαστές που αποστέλλονται από τις ΑΕΝ για ναυτολόγηση.

Η ναυτολόγηση των εκπαιδευομένων σπουδαστών γίνεται με την εποπτεία του ΥΕΝ και οι σχετικές δαπάνες αποστολής και παλιννόστησης τους βαρύνουν τους πλοιοκτήτες».[...]

Στην πράξη όμως αυτά δεν τηρούνται. Οι σπουδαστές τρέχουν μόνοι τους να βρουν καράβι και ειδικά οι σπουδάστριες συναντούν πόρτες κλειστές στις εφοπλιστικές ενώσεις. Κι όταν αποτανθούν στις σχολές τους και ζητήσουν βοήθεια δεν είναι λίγες οι φορές που συναντούν όχι μόνο αδιαφορία αλλά και αυτά που μας κατήγγειλε παλιότερα μια δόκιμος, αφήνοντας σχόλιο στο ιστολόγιό μας:

http://kapetanisses.blogspot.com/2010/02/blog-post_19.html

Είμαι κι εγώ σπουδάστρια ΑΕΝ και αντιμετοπίζω σοβαρό πρόβλημα με το δεύτερο μου μπάρκο. Έχω χάσει το εξάμηνο μου και ψάχνω ακόμη για ναυτιλιακή εταιρία. Μάταια νομίζω γιατί όπου και αν πήγα συνάντησα άρνηση. Ακόμη και ο διευθυντής της σχολής μου μου απάντησε να ΠΑΡΩ ΤΑ ΓΕΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΑ.Αρρώστησα 2 φορές απο στεναχώρια για την συγκεκριμένη σχολή γιατί νομιζω τελικά οτι δεν αξίζει ούτε αυτή ούτε και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΑΣΚΟ.

23 Φεβρουαρίου 2010 2:41 μ.μ.

Όταν ένας ανώνυμος σου αφήνει σχόλιο στο διαδίκτυο πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να λέει ανυπόστατα πράγματα. Αυτό και το σημειώνουμε και το υπογραμμίζουμε. Γι' αυτό και προσπαθούμε να διασταυρώσουμε τα στοιχεία και να δούμε αν ευσταθούν όσα λέει. Ειδικά όταν καταγγέλλει τόσο σοβαρά γεγονότα. Εκτός αν δεν είναι σοβαρό ο διευθυντής εκπαιδευτικού ιδρύματος να μιλάει έτσι σε σπουδάστρια.

Δεν είμαστε όμως και σε ρόλο εισαγγελέα ή διωκτικών αρχών. Και από την άλλη ξέρουμε το χώρο των ΑΕΝ και έχουμε γνώση του τι μπορεί να φοβάται ο κάθε σπουδαστής ή σπουδάστρια για να κάνει επώνυμη καταγγελία.

Έτσι με τη συγκεκριμένη σπουδάστρια προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή και εκτός ιστολογίου ώστε να επιβεβαιώσουμε τα λεγόμενά της πως δεν είναι απλά ένα κακόγουστο αστείο ενός ανώνυμου επισκέπτη. Πράγματι η κοπέλα ήρθε και στο γκρουπ που έχουμε στο φέις μπουκ και επανέλαβε όσα είχε γράψει κι εδώ. Λίγο καιρό όμως αργότερα εξαφανίστηκε...

Λαμβάνοντας υπόψη και όσα έγραφε, η εξαφάνιση αυτή μας πίκρανε αφάνταστα και μας δημιούργησε μεγάλη ανησυχία για χίλια δύο...

Πέρναγε ο καιρός και κανένα νέο της. Ώσπου προχτές λάβαμε στο φέις μπουκ και πάλι μήνυμα από τον αδερφό της:

"τον φεβρουαριο την ...αδελφη μου θα την διαγραψουν απο την αεν λογω μη ευρεσης πλοιου για2ο εκπ. ταξιδι.ειναι η χριστινα που εγραψε παλαιοτερα σε σας και οσες ενεργειες και αν εκανε επεσαν στο κενο.ενιωσε την απορριψη και τον ρατσισμο αρκετα νωρις.ειχε μπει δευτερη στην αεν.πληγωθηκε εκλαψε για ολο αυτο που χανετε αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα.΄χαμενα χρονια."

Από τη μία χαρήκαμε, γιατί δεν είχε συμβεί στο κορίτσι το χειρότερο που μας πέρναγε από το νου και από την άλλη απογοητευτήκαμε βλέποντας πως τόσους μήνες μετά το πρόβλημά της με τη σχολή δεν είχε ακόμη λυθεί.

Προσπερνάμε λοιπόν το αν της είπε την επίμαχη φράση ή όχι ο διευθυντής της, γιατί το ξαναλέμε ότι δεν είμαστε σε ρόλο εισαγγελέα, και μένουμε στην ουσία. Αυτή που γνωρίζουμε με στοιχεία ότι αφορά δεκάδες κορίτσια που σπουδάζουν στις ΑΕΝ. Την κατάσταση που καταγγέλλει και επίσημα η ΠΕΜΕΝ. Και που με βάση όσα κι εμείς γνωρίζουμε από πρώτο χέρι αφορά περισσότερο τις γυναίκες δοκίμους.

Προσθέτουμε μάλιστα με βάση τα στοιχεία μας ότι δόκιμος σπουδάστρια των ΑΕΝ υποχρεώθηκε πριν λίγους μήνες να πληρώσει από την τσέπη της τα έξοδα ναυτολόγησης προκειμένου να κάνει την περιβόητη πρακτική άσκηση σε καράβι, σε αντίθεση με όσα προβλέπει το προεδρικό διάταγμα.

Κι ακόμη πως είναι σε γνώση μας ότι τελειόφοιτη σπουδάστρια σε ΑΕΝ που είναι πρώτη βαθμολογικά στο έτος της και γύρισε από το εκπαιδευτικό της ταξίδι με άριστα από τον καπετάνιο της για τις επιδόσεις και στο καράβι, δεν κατάφερε να συμπληρώσει το δωδεκάμηνο της πρακτικής άσκησης και αυτό σημαίνει πως τελειώνοντας το καλοκαίρι τη σχολή δε θα λάβει πτυχίο. Και το "δεν κατάφερε να συμπληρώσει το δωδεκάμηνο" ξέρουμε πολύ καλά ότι δε βαρύνει την ίδια. Έλιωσε τα παπούτσια της η κοπέλα στην Ακτή Μιαούλη να βρει καράβι. Αλλά τζίφος... Μετά την ανακοίνωση της άρσης του καμποτάζ οι πόρτες των εφοπλιστικών ενώσεων, ακόμη και εκείνων που έως πρόσφατα προσελάμβαναν γυναίκες, έκλεισαν για τις κοπέλες!

Λίγες μέρες πριν επίσης, διαβάζοντας τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων για τις ΑΕΝ, είδαμε πολλά ακόμη κορίτσια να σημειώνουν πρωτιές. Και σφίχτηκε η καρδιά μας για το τι τις περιμένει και αυτές. Γιατί η πίκρα και η απογοήτευση γίνονται μεγαλύτερες για ένα παιδί όταν η αποτυχία δεν οφείλεται στο ίδιο μα σε άλλους παράγοντες. Είναι τρομερά άδικο ο ίδιος να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και όμως να βλέπεις τα όνειρά σου να καταστρέφονται.

Πολλές φορές ως τώρα γίναμε αποδέκτες τέτοιας απογοήτευσης και απόγνωσης ακόμα. Και λόγια να απαντήσουμε ειδικά στα παιδιά αυτά που και σκίζονται στο διάβασμα και παλεύουν με νύχια και με δόντια στο καράβι να αποδείξουν την αξία τους, δε βρίσκουμε.

Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ειπωθεί από μας η κουβέντα που όπως λένε η ίδια ακούγεται συχνά μέσα στις ΑΕΝ: Πως δεν κάνουν τα κορίτσια για τα καράβια και να τα παρατήσουν!

Πρώτον γιατί περάσαμε από το επάγγελμα αυτό. Και ξέρουμε από πρώτο χέρι το αν κάνει ή όχι μια γυναίκα για αξιωματικός καταστρώματος εμπορικού ναυτικού. Αλλά και πέρα από την προσωπική μας γνώμη υπάρχουν και τα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Μετά από 30 χρόνια λειτουργίας των σχολών για γυναίκες πλοιάρχους, αν οι γυναίκες δεν έκαναν για το επάγγελμα θα έπρεπε η πολιτεία να τους κλείσει την πόρτα. Και να σταματήσουν οι φορολογούμενοι πολίτες να πληρώνουν τζάμπα έξοδα για εκπαίδευση γυναικών πλοιάρχων.

Αντίθετα όμως... η πολιτεία όχι μόνο δεν έκλεισε την πόρτα στις γυναίκες αλλά και απελευθέρωσε την είσοδο κοριτσιών που στα πρώτα χρόνια γινόταν με μικρό ποσοστό του συνολικού αριθμού εισαγομένων. Τώρα πια ο ένας στους πέντε εισαγόμενους στις σχολές πλοιάρχων είναι γυναίκα. Κι αυτό δεν το ρυθμίζει η πολιτεία αλλά προκύπτει ως αποτέλεσμα του πόσες γυναίκες ενδιαφέρονται να σπουδάσουν εκεί και από το συναγωνισμό μεταξύ των υποψηφίων. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σε όλες τις άλλες σχολές...

Ξεκινάνε λοιπόν τα κορίτσια σπουδές στις ΑΕΝ επί ίσοις όροις με τα αγόρια αλλά λίγο αργότερα, και συγκεκριμένα με τη λήξη του πρώτου εξαμήνου σπουδών, τα πράγματα αλλάζουν. Είναι η στιγμή που οι δόκιμοι πρέπει να κάνουν το πρώτο τους εξάμηνο σε καράβι.

Στη φάση λοιπόν αυτή οι περισσότερες σπουδάστριες δεν καταφέρνουν να ναυτολογηθούν. Περνάνε οι μήνες και όταν το επόμενο εξάμηνο σπουδών αρχίσει δεν τις δέχονται στη σχολή. Εξαίρεση γίνεται μόνο για όποιον δόκιμο έχει πραγματοποιήσει έστω ένα μίνιμουμ της άσκησης αλλά με την προϋπόθεση πως θα συμπληρώσει τους μήνες που του λείπουν πριν πάρει πτυχίο...

Εδώ να σημειώσουμε και το τραγελαφικό που συμβαίνει. Να ψάχνει μια σπουδάστρια μήνες για δουλειά. Και τελικά να βρίσκει επιτέλους καράβι. Χαράς ευαγγέλια! Και μετά, πριν συμπλληρώσει το εξάμηνο, να αναγκάζεται να φύγει γιατί ξεκινάει η σχολή!!! Και μετά, στο δεύτερο εκπαιδευτικό, ξανά τα ίδια. Τρέχει πάλι για μήνες και ο καιρός περνάει. Και όταν και αν βρει καράβι δεν καταφέρνει να συμπληρώσει το διάστημα που της λείπει γιατί πρέπει να γυρίσει στη σχολή!!!

Απορώ ποιο σοφό μυαλό σχεδίασε αυτό το σύστημα του σάντουιτς κόρσιζ χωρίς να λάβει υπόψη την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές. Και αδιαφορώντας για τις συνέπειες στα παιδιά αυτά. Και καλά το σχεδίασε... στην πορεία δεν υπάρχει φορέας που να σημειώνει τα αρνητικά του συστήματος και να τα διορθώνει;

Σε άλλους επαγγελματικούς χώρους οι νέοι που βγαίνουν στην παραγωγή αντιμετωπίζονται με διάφορους τρόπους κατά καιρούς ώστε να μη δημιουργούνται τα παρατράγουδα που γίνονται με τους δοκίμους πλοιάρχους. Πχ στους δασκάλους παλιότερα ίσχυε λίστα αναπληρωτών και στην οποία λαμβανόταν υπόψη το έτος αποφοίτησης αλλά και ο βαθμός πτυχίου. Σε άλλες περιπτώσεις μέτραγαν μόνο το έτος αποφοίτησης ή μόνο το βαθμό πτυχίου. Και τώρα όλοι γνωρίζουν το σύστημα του ΑΣΕΠ όπου οι υποψήφιοι διαγωνίζονται και παίρνουν σειρά ανάλογα με την επιτυχία τους σε κοινές εξετάσεις.

Ανεξάρτητα από το αν διαφωνούμε με το θεσμό του ΑΣΕΠ, και δεν είναι του παρόντος να εξηγήσουμε το γιατί, θα πούμε όμως ότι κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει ώστε να αποφεύγονται οι αυθαίρετες διακρίσεις στη ναυτολόγηση των σπουδαστών των ΑΕΝ. Και ειδικά οι διακρίσεις φύλου.

Μια λύση θα μπορούσε να είναι η ποσόστωση. Να οριστεί δηλαδή ποσοστό στη σύνθεση του πληρώματος που να διασφαλίζει τη ναυτολόγηση γυναικών. Όπως αντίστοιχα η Πολιτεία έχει επιλέξει για την κατάρτιση ψηφοδελτίων στις εκλογές.

Έχοντας επίσης υπόψη ότι κατά τη ναυτολόγηση των δοκίμων επικρατεί συνήθως ο νόμος ο γνωστός του γνωστού... με αποτέλεσμα όσοι έχουν γνωριμίες να ναυτολογούνται απρόσκοπτα και οι άλλοι να μένουν απέξω και με το τραγελαφικό φαινόμενο να παίρνουν τελικά πτυχίο ακόμη και οι τελευταίοι βαθμολογικά και να μένουν με άδεια χέρια αρκετοί αριστούχοι, πιστεύουμε ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να αρθούν αυτές οι αδικίες. Και να μην μπορεί η κάθε εφοπλιστική ένωση να παίρνει όποιον της αρέσει αλλά όποιον έχει σειρά να ναυτολογηθεί.

Με ποιον τρόπο θα οριστεί αυτή η σειρά; Ας το αποφασίσουν οι αρμόδιοι. Γιατί έτσι κι αλλιώς εμείς είμαστε της άποψης πως για όλα τα παιδιά θα πρέπει να διασφαλίζεται η ναυτολόγηση σε πλοίο χωρίς να περνάνε τα ίδια γολγοθά για να βρουν καράβι. Και πως δεν μπορεί να αυξάνεται ο αριθμός εισαγομένων σε μια σχολή που οι ήδη σπουδαστές τους οδηγούνται στη διαγραφή γιατί δεν μπόρεσαν να βρουν καράβι να ναυτολογηθούν...

Κι εδώ θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μια εκ πρώτης άποψης άσχετη είδηση:

http://e-igoumenitsa.gr/news/thesprotia/5335-2010-10-01-10-24-10.html

"Πρόσφατα έτυχε να ταξιδέψω με τα ΚΤΕΛ απο την Ηγουμενίτσα προς Αθήνα.Λιγο πριν την Αρτα τρεις άντρες τις αστυνομίας σταμάτησαν το λεωφορείο για να κάνουν τον τυπικό έλεγχο.Μέσα στο λεωφορείο υπήρχαν λαθρομετανάστες οι οποίοι δεν είχαν διαβατηρια!

Οι άντρες της ΕΛ.ΑΣ τους κατέβασαν κατω(μέσα στην βροχή) και δεν τους επετρεψαν να... συνεχίσουν το ταξίδι τους,όπως 'ηταν λογικό αφού δεν είχαν διαβατήρια!

Αυτό που εγώ δεν μπορώ να καταλάβω,αλλά και όσοι έβλεπαν αυτό το θέαμα είναι γιατί δεν τους ζητούνται απο την αρχη τα διαβατήρια πριν εκδόσουν το εισητήριο....???????Όλοι ξέρουμε τι θυσίες κανουν αυτοί οι άνθρωποι για να βγάλουν ένα εισητήριο το οποίο κοστίζει σχεδόν 40 ευρώ!

Είναι άδικο να πληρώνουν ένα εισητήριο το οποίο στην ουσία δεν τούς οδηγεί ποτέ μέχρι την Αθήνα! Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις δεν ειπε κανείς να μην γίνεται ο έλεγχος απλά να γίνεται πριν αυτοί οι άνθρωποι δώσουν τα λεφτα τους.........!!!Ελεοςςς!!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ

ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ"

Και λέω πως αν είναι άδικο για κάποιους συνανθρώπους μας να πληρώνουν εισιτήριο για Αθήνα και ποτέ να μην φτάνουν στην Αθήνα, είναι έγκλημα σε βάρος των νέων παιδιών να παρασύρονται σε σπουδές που αντί να τα οδηγήσουν σε πτυχίο τα αποβιβάζουν ενδιάμεσα στη στάση της ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ!

Εμείς, μπροστά στον παραλογισμό αυτό που κυρίως πλήττει τα κορίτσια, και έχοντας και τη δική μας προσωπική εμπειρία στο χώρο, φτάνουμε στο σημείο να λέμε:

ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΙΣ ΑΕΝ!

Ναι, είναι προτιμότερο αυτό από το να καταστρέφουν τις ζωές νέων κοριτσιών. Και το λέμε με όλη την πικρία της καταστροφής της δικής μας ζωής. Και όχι γιατί πιστεύουμε πως δεν μπορεί μια γυναίκα να γίνει αξιωματικός καταστρώματος μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα...

Είναι η κουβέντα αυτή, και το παραδεχόμαστε, πρόκληση προς κάθε αρμόδιο να παραδεχθεί πως στη χώρα μας δεν υπάρχει ισότητα των δύο φύλων. Πως οι ελληνίδες αντιμετωπίζουν ρατσιστικές διακρίσεις λόγω του φύλου τους και πως η ισότητα είναι μόνο στα χαρτιά.

Και το λέμε αυτό σε μια περίοδο που με πρόσχημα την ισότητα των δύο φύλων απαιτούν από τις γυναίκες να εξισωθούν με τους άντρες και στα θέματα της συνταξιοδότησης. Γιατί δήθεν σε όλους τους άλλους τομείς είμαστε ίσες με τους άντρες!

Δεν είμαστε. Γι' αυτό και ζητάμε να πάψει η κοροϊδία σε βάρος μας.

Η ισότητα το ξαναλέμε είναι πρόσχημα για να μας εκμεταλλεύονται ακόμη χειρότερα. Εκμετάλλευση που στις γυναίκες ναυτικούς φτάνει στα όρια της βαρβαρότητας. Και δεν το λέμε έτσι...

Κάθε γυναίκα ναυτικός γνωρίζοντας πώς έχουν τα πράγματα στη ναυτιλία αναγκάζεται να κάνει πράγματα που οι άντρες συνάδελφοι δεν κάνουν. Όπως συμβαίνει με κάθε άνθρωπο που θεωρείται δευτέρας κατηγορίας και προσπαθεί να επιβιώσει. Δεν ήταν τυχαίο που λίγο πριν αναφερθήκαμε σε λαθρομετανάστες... Και οι γυναίκες στα καράβια έτσι αντιμετωπίζονται. Όχι ως εργαζόμενες με ίσα δικαιώματα αλλά ως λαθρεπιβάτες που για να μην τις πετάξουν στη θάλασσα πρέπει να κάνουν τα κέφια του καθενός. Και βεβαίως να είναι πειθαρχικές και υπάκουες και στόμα να έχουν και μιλιά να μην έχουν. Αλίμονο σε όποια γυναίκα τόλμησε να διεκδικήσει τα δικαιώματά της μέσα σε καράβι...

Και ξεκαθαρίζουμε. Δε θέλουμε ευνοϊκή αντιμετώπιση, δε θέλουμε χάρες. Θέλουμε μόνο να μας αντιμετωπίζουν με ίσους όρους με τους άντρες συναδέλφους και μόνη εξαίρεση βάζουμε το ρόλο της μητρότητας. Παράδειγμα: Συνάδελφός μου, καπετάνισσα δηλαδή απόφοιτος της πρώτης σειράς ελληνίδων πλοιάρχων, αναγκάστηκε για να μη χάσει τα δικαιώματα ασφάλισης να μείνει σε εμπορικό πλοίο μέχρι και τον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης και μάλιστα να εργάζεται σε βαριές χειρωνακτικές εργασίες στο κατάστρωμα. Γιατί ο άντρας της ήταν αλλοδαπός και άνεργος εκείνη την περίοδο και γιατί πίσω υπήρχαν άλλα τρία παιδιά... Πώς το επέτρεψε ο πλοίαρχος; Μα δεν το γνώριζε καν. Και όλοι στο καράβι την πείραζαν πως πάχυνε πολύ τελευταία!!!

Είναι ένα δείγμα αυτό του πόσα τραβάνε και τράβηξαν ως τώρα οι γυναίκες ναυτικοί για να επιβιώσουν στο επάγγελμα. Και η κάθε μία πολλά έχει να προσθέσει από τις προσωπικές της εμπειρίες. Για το πόσες φορές αναγκάστηκε να ξεπεράσει τον εαυτό της για να μη δώσει αφορμή να της πουν πως δεν κάνει για τα καράβια.

Δε θέλουμε να μας λυπηθούν γι' αυτό. Μόνο να αναγνωρίσουν επιτέλους τον αγώνα που δώσαμε και δίνουμε. Και να σταματήσουν οι διακρίσεις σε βάρος μας. Και θα το ξαναπούμε. Αν κάποια συγκεκριμένη γυναίκα δεν αξίζει για το καράβι, να της κλείσουν την πόρτα. Όχι όμως να την κλείνουν σε όλες απλά και μόνο γιατί είναι γυναίκες.

Δεκάδες γυναίκες σήμερα καπετανεύουν σε καράβια εμπορικά διεθνώς. Από το ιστολόγιό μας έχουμε αναφερθεί και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις γυναικών που τίμησαν τα γαλόνια του πλοιάρχου. Θα θυμίσουμε τη ρωσίδα Anna Ivanovna Schetinina:

η οποία έγραψε ιστορία στα 1935 αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση πλοίου και μάλιστα σε ηλικία μόλις 27 ετών:

http://kapetanisses.blogspot.com/2008/08/blog-post.html

Αλλά και τη σύγχρονη Karin Stahre-Janson:

τη σουηδέζα πλοίαρχο που κυβερνά ένα από τα μεγαλύτερα κρουαζιερόπλοια στον κόσμο.

Ή την αργεντίνα Laura Virginia Scyzoryk Guzman:

που στα τριάντα της μόλις πλοιάρχευσε σε γκαζάδικο.

Ή και την ιταλίδα Λάουρα Πινάσκο:

πλοίαρχο σε ζωάδικο. (περισσότερα δείτε εδώ http://educandus.forumotion.com/forum-f7/topic-t1297.htm ).

Σας παρουσιάσαμε επίτηδες και τα πρόσωπά τους. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, λένε οι κινέζοι. Για να συνειδητοποιήσουν όλοι πως μιλάμε για πραγματικές περιπτώσεις, όχι φανταστικές. Τέσσερις γυναίκες από τέσσερις διαφορετικές χώρες. Που έφτασαν και οι τέσσερις στο βαθμό του πλοιάρχου. Ας προσθέσουμε και μια ελληνίδα. Την κ. Βάσω Κονιδάρη:

Αυτά τα πρόσωπα να φέρνετε στο νου όταν διαβάζετε τις σελίδες του ιστολογίου μας. Για γυναίκες κανονικές σας μιλάμε όταν μιλάμε για καπετάνισσες. Όχι για μυθικά τέρατα. Γυναίκες φυσιολογικές που όμως επέλεξαν επαγγελματικά το δρόμο της θάλασσας. Και πέρασαν δια πυρός και σιδήρου για να φτάσουν στο ανώτατο σκαλί του βάθρου. Παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από συνέντευξη της τελευταίας, της ελληνίδας:

http://educandus.forumotion.com/forum-f7/topic-t485-30.htm

"... Ήταν ένα ταξίδι στο Χονγκ-Κονγκ. Κάναμε δεξαμενισμό με ένα φορτηγό και πέρασε κυκλώνας πάνω από το λιμάνι και από το πλοίο με ταχύτητα 220 χλμ την ώρα! Σε όλο το λιμάνι επικρατούσε χαλασμός από τις πέντε τα ξημερώματα έως τις 12 το μεσημέρι. Ο κυκλώνας τα ξήλωνε όλα στο πέρασμά του. Εγώ τότε ήμουν υποπλοίαρχος, όλες αυτές τις ώρες ήμουν δεμένη στην πλώρη με μια χοντρή μπαρούμα. Εγώ κι ο λοστρόμος ήμασταν δεμένοι εκεί για να βλέπουμε την καδένα και να αναφέρουμε στον πλοίαρχο ώστε να βοηθάει με τις μηχανές. Αυτή ήταν η δυσκολότερη στιγμή μου.

ΕΡ: Φοβηθήκατε, σας πέρασε έστω και στιγμιαία η σκέψη ότι μπορεί να πλησίαζε το τέλος;

ΑΠ: Εκείνη τη στιγμή, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, δεν υπάρχουν περιθώρια να σκεφτεί κανείς τι θα γίνει μετά. Εκείνη τη στιγμή προσπαθεί κάποιος να βοηθήσει την όλη κατάσταση. Δεν υπάρχει σκέψη για το αν «θα ζήσω ή θα πεθάνω». Εκείνο που σε απασχολεί είναι το τι θα κάνω για να βοηθήσω το πλοίο και να μην πάθουμε ζημιά."

Κι ενώ όλα αυτά είναι γνωστά στο χώρο της ναυτιλίας και είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις γυναικών που στάθηκαν άξια στις γέφυρες των πλοίων, βρίσκονται κάποιοι σήμερα να λαμβάνουν την απόφαση να πετάξουν τις γυναίκες από τα καράβια. Και μάλιστα σε μια χώρα που θέλει να καμαρώνει πως έχει τη μεγαλύτερη εμπορική ναυτιλία στον κόσμο.

Και άλλο επιχείρημα δεν έχουν παρά πως είναι γυναίκες!!!

Σε ποιον αιώνα ζουν; Στο μεσαίωνα;

Γι' αυτό κι εμείς φτάνουμε στο σημείο να τους προκαλούμε. Να κλείσουν την πόρτα των ΑΕΝ στις γυναίκες! Και να παραδεχθούν πως στην Ελλάδα του 2010 επιχειρείται όχι η ανάπτυξη αλλά μια αναχρονιστική αντιμετώπιση σε βάρος του μισού πληθυσμού της χώρας. Δεν έχουν παρά να μας αποδείξουν το αντίθετο! Και να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση της αδικίας.