Πόσοι είναι τελικά οι δόκιμοι που δε βρήκαν καράβι;

Σε ανακοίνωση της ΠΕΜΕΝ διαβάσαμε:

Με στοιχεία του ίδιου του Υπουργείου για το Β’ Εκπαιδευτικό ταξίδι που έπρεπε να είχαν ξεκινήσει από τον Ιούνιο οι σπουδαστές των ΑΕΝ, δεν το έχουν ακόμα πραγματοποιήσει 94 Πλοίαρχοι και 44 Μηχανικοί, ενώ υπάρχουν ακόμα σπουδαστές που δεν έχουν πραγματοποιήσει το Α’ Εκπαιδευτικό ταξίδι με κίνδυνο να χάσουν την χρονιά και να επωμίζονται με πρόσθετα οικονομικά βάρη οι οικογένειες τους.

http://www.pemen.gr/deltia/deltia/deltio7October.2010.doc

Στις εφημερίδες όμως και συγκεκριμένα στο χτεσινό Ριζοσπάστη η παραπάνω πληροφορία δημοσιεύτηκε ως εξής:

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, το Β' εκπαιδευτικό ταξίδι (που έπρεπε να είχε ξεκινήσει για τους σπουδαστές από τον Ιούνιο) δεν το έχουν πραγματοποιήσει ακόμα 94 πλοίαρχοι και Μηχανικοί, ενώ υπάρχουν σπουδαστές που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιήσει το Α' ταξίδι!

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5882103

Όπως βλέπουμε εδώ ο δαίμων του τυπογραφείου εξαφάνισε 44 σπουδαστές... Αλλά δε χόρτασε! Στο σημερινό φύλλο του Ριζοσπάστη αναφέρεται η ίδια πάντα πληροφορία ως εξής:

ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Ομηροι των εφοπλιστών οι σπουδαστές

Συζητήθηκε στη Βουλή Ερώτηση του ΚΚΕ

Οι εφοπλιστές κρατούν ...ομήρους τους σπουδαστές των Ακαδημιών του Εμπορικού Ναυτικού, μέσω της μη ναυτολόγησής τους, και ζητούν για «λύτρα» επιδοτήσεις με χρήματα του ελληνικού λαού! Την πραγματικότητα αυτή ανέδειξε χτες με Ερώτησή του στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πρωτούλης, χωρίς όμως να λάβει ουσιαστική απάντηση από την πλευρά του υπουργείου Θαλάσσιων Υποθέσεων.

Ο αρμόδιος υπουργός Ι. Διαμαντίδης αρκέστηκε να δηλώσει ότι «θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια, τουλάχιστον από την πλευρά μας, για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης των θαλασσίων εκπαιδευτικών ταξιδιών, των σπουδαστών» που είναι υποχρεωτικά για το πτυχίο τους. Πρόσθεσε γενικόλογα επίσης ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου.

Τοποθετούμενος, ο Γιάννης Πρωτούλης τόνισε πως οι εφοπλιστές «κρατούν ομήρους τους σπουδαστές των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού, όπως επίσης και τους πρώτους μηχανικούς που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στο στάδιο της μετεκπαίδευσής τους». Οπως είπε, «αξιώνουν να επιδοτούνται για το σύνολο των εκπαιδευτικών ταξιδιών, όχι μόνο για το πρώτο έτος όπως ίσχυε μέχρι σήμερα, αλλά ακόμα και για τους απόφοιτους των ναυτικών ΕΠΑΛ, των Επαγγελματικών Λυκείων».

Παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία, τόνισε ότι «94 σπουδαστές, μηχανικοί και πλοίαρχοι, δεν έχουν κάνει το πρώτο τους εκπαιδευτικό ταξίδι. Πάρα πολλά παιδιά δεν έχουν κάνει και το δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι.

Επίσης, πολύ χειρότερη είναι η κατάσταση για τις κοπέλες, για τα κορίτσια που είναι σπουδάστριες στο Εμπορικό Ναυτικό, όπου οι ναυτιλιακές εταιρείες δεν τις ναυτολογούν, ενώ είναι υποχρέωσή τους να ναυτολογούν και τις κοπέλες».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ προκάλεσε την κυβέρνηση να πάρει θέση, θέτοντας το ερώτημα: «Για την υποχρέωσή τους, που τα έξοδα πρέπει να βαρύνουν τους ίδιους, τις πλοιοκτήτριες εταιρείες, για να παίρνουν τα παιδιά από τις ακαδημίες και να τα εκπαιδεύουν, πρέπει να πληρώσει ξανά ο ελληνικός λαός ιλιγγιώδη ποσά;».

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5884914

Εδώ οι 94 φαίνονται να μην έκαναν το Α' εκπαιδευτικό ταξίδι. Και όχι το δεύτερο, όπως διαβάσαμε παραπάνω. Και παραμένουν αγνοούμενοι 44 σπουδαστές που έλεγε η ΠΕΜΕΝ...

Τελικά ποιο είναι το σωστό;

Αλλά και πόσοι είναι συνολικά οι σπουδαστές των ΑΕΝ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα;

Θα προσφέρανε μεγάλη υπηρεσία οι δημοσιογράφοι του Ριζοσπάστη που τόσο υποστηρίζουν με τα άρθρα τους τα προβλήματα των σπουδαστών των ΑΕΝ αλλά και υπογραμμίζουν διαρκώς την ιδιαίτερη κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι σπουδάστριες, αν έφερναν στη δημοσιότητα τα ακριβή στοιχεία. Από μητέρα σπουδάστριας μάθαμε ότι υπάρχει σχετικός πίνακας αναρτημένος στο υπουργείο.

Προσοχή όμως... Ίσως και ο πίνακας να μην είναι ενημερωμένος για τα πραγματικά στοιχεία. Διότι υπάρχουν σπουδαστές που ναι μεν μπάρκαραν αλλά δεν κατάφεραν να συμπληρώσουν όλη την υπηρεσία που χρειάζεται για να πάρουν πτυχίο.

Σημαντικό επίσης είναι να αναδειχθεί το πόσοι σπουδαστές όχι μόνο χάνουν το εξάμηνο αλλά κινδυνεύουν και με διαγραφή. Υπάρχουν κάποια όρια από τον κανονισμό της σχολής... Και είναι εδώ που πρέπει να υπάρξει πίεση για λήψη άμεσων μέτρων. Να μην υπάρξουν παιδιά που όχι μόνο θα καθυστερήσουν να λάβουν πτυχίο αλλά και θα βρεθούν εκτός σχολής.

Θα σημειώσουμε επίσης ότι από τις μαρτυρίες των ίδιων των σπουδαστών στις ναυτολογήσεις ισχύει ο νόμος του μπάρμπα στην κορώνη. Για να βρει ένας δόκιμος καράβι πρέπει να έχει γνωστό. Το μέσον παίρνει και δίνει... Και όποιος δεν έχει μέσον μένει με το φυλλάδιο στο χέρι.

Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη τις καταγγελίες του βουλευτή, για τις πραγματικές αιτίες που έχουν δημιουργήσει και διογκώσει το πρόβλημα, λέμε πως για να σταματήσουν τα παιγνιδάκια σε βάρος των παιδιών ίσως χρειάζεται να ισχύσει λίστα. Και να μην μπορεί η κάθε εταιρεία να ναυτολογήσει το γιο του τάδε υπαλλήλου ή του τάδε καπετάνιου την ανιψιά, αλλά όποιο παιδί έχει σειρά να ναυτολογηθεί.

Με ποια κριτήρια θα γίνει μια τέτοια λίστα; Ώστε να λειτουργήσει δίκαια; Ας το δουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

Σίγουρα όμως με τη λίστα ο καθένας θα ξέρει πως κάποια στιγμή θα έρθει η σειρά του. Και δε θα λιώνει τα παπούτσια του στην Ακτή Μιαούλη δίχως καμιά βεβαιότητα για το αν και πότε θα ναυτολογηθεί.

Σημαντικό επίσης είναι να μπορεί ένα παιδί να συνεχίσει το εξάμηνο σπουδών όχι μόνο το Φλεβάρη ή τον Οκτώβρη αλλά και το Φλεβάρη και τον Οκτώβρη. Επειδή μοιάζει μπερδεμένο αυτό, εξηγώ:

Προχτές έμαθα από μια πρωτοετή ότι κατάφερε να βρει καράβι. Από το Μάρτη που έπρεπε να είχε φύγει... Κανονικά πρέπει να καθίσει μέσα εξάμηνο. Όμως η σχολή ήδη έχει ξεκινήσει... Θεωρώντας πως από Μάρτη μέχρι τώρα είχαν οι σπουδαστές καιρό να κάνουν το ταξίδι τους. Όταν εκείνη ξεμπαρκάρει οι άλλοι σπουδαστές θα έχουν κάνει το παρόν εξάμηνο και θα βρίσκονται στο επόμενο. Θα πρέπει λοιπόν να περιμένει ως τον ερχόμενο Οκτώβριο για να συνεχίσει τις σπουδές της.

Αντίστοιχο πρόβλημα υπάρχει και στους δευτεροετείς. Αυτοί μπαρκάρουν τέλη Ιουνίου και πρέπει να γυρίσουν ως τις αρχές Φλεβάρη. Αν δεν τα καταφέρουν, πρέπει να περιμένουν τον επόμενο Φλεβάρη για να πάνε στη σχολή...

Αυτό λοιπόν που λέμε είναι να δοθεί η δυνατότητα στους σπουδαστές που γυρίζουν από το πρώτο εκπαιδευτικό να συνεχίζουν σπουδές και το Φλεβάρη ενώ αντίστοιχα για εκείνους που γυρίζουν από το δεύτερο ταξίδι να μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους και τον Οκτώβρη.

Αν και το καλύτερο θα ήταν να επανεξεταστεί όλο αυτό το πρόγραμμα του σάντουιτς κόρσιζ και να βρεθεί λύση που ούτε την ποιότητα των σπουδών να υποβιβάσει ούτε όμως και να βάζει τους σπουδαστές σε γολγοθά.

Επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μιλάμε για νέους ανθρώπους. Και πως υπάρχουν και όρια αντοχής. Δεν μπορεί ένα παιδί 19 - 20 χρονών να είναι επί όσα χρόνια διαρκεί η σχολή είτε στο θρανίο είτε στο καράβι είτε ακόμη χειρότερα με το φυλλάδιο στο χέρι και να ψάχνει καράβι. Έχουν κι αυτά δικαίωμα να χαλαρώσουν και να ξεκουραστούν και να αναλάβουν δυνάμεις. Πώς θα συγκεντρωθούν στο διάβασμα και πώς περιμένουμε βελτίωση του επιπέδου σπουδών με τέτοιες συνθήκες;

Απορούμε μετά που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους και στρέφονται σε άλλους κλάδους;

Κι εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι μαζί με τα μαθήματα της σχολής υπάρχουν και τα διάφορα σεμινάρια. Πχ σεμινάρια σωστικών. Και με αυτά γίνεται πανικός. Διότι δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις σε όλες τις σχολές και τα παιδιά από τις περιφερειακές ΑΕΝ συνήθως έρχονται στον Ασπρόπυργο για να τα κάνουν. Όμως κι εκεί υπάρχει ουρά... Και δεν είναι πάντα εύκολο ο σπουδαστής να βρει θέση στο σεμινάριο που τον εξυπηρετεί. Ταυτόχρονα υπάρχει τεράστια οικονομική επιβάρυνση. Κάπου πρέπει να μείνει όσον καιρό παρακολουθεί το σεμινάριο...

Λύσεις βεβαίως και υπάρχουν. Πχ να μην υπάρχουν τόσες ΑΕΝ ανά την επικράτεια αλλά σε όσες λειτουργούν να μπορεί ένας σπουδαστής να κάνει μαζί με τα άλλα μαθήματα και αυτά που σήμερα γίνονται με μορφή σεμιναρίων. Να ενσωματωθούν δηλαδή στο βασικό πρόγραμμα σπουδών.

Επίσης... είναι καιρός να σταματήσει η ανισοτιμία μέσα στις σχολές σε βάρος των κοριτσιών ως προς το δικαίωμα να μείνουν στις εστίες. Σε πολλές από τις ΑΕΝ τα κορίτσια δε γίνονται δεκτά στις εστίες ενώ τα αγόρια μπορούν αν θέλουν να μείνουν σ' αυτές. Αποτέλεσμα οι οικογένειες των σπουδαστριών να υφίστανται πολλά περισσότερο έξοδα για τη διαμονή του παιδιού σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο έξω. Καθώς μάλιστα αρκετές ΑΕΝ βρίσκονται σε τόπους που δεν έχουν μεγάλο αριθμό ενοικιαζομένων, γίνεται πανικός και για την εύρεση στέγης. Ενώ βεβαίως λειτουργεί σε βάρος των σπουδαστών ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης... Δε διευκολύνει επίσης καθόλου η υποχρέωση των σπουδαστών για ναυτολόγηση. Δεν είναι δηλαδή μπορετό όπως στους σπουδαστές άλλων σχολών να βρει ο σπουδαστής των ΑΕΝ ένα σπίτι για όλα τα έτη σπουδών. Αφού μετά το πρώτο εξάμηνο πρέπει να μπαρκάρει... Και το ίδιο μετά το δεύτερο έτος.

Καταλαβαίνετε τι περνάει ένα παιδί που σπουδάζει σε ΑΕΝ;

Συν βεβαίως και τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσει μέσα στο καράβι...

Θυμίζω εδώ πως τον περασμένο χειμώνα μία δόκιμος έζησε το δράμα του AEGEAN WIND. Όπως όλοι είδαμε και στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις...

Κι άλλη μία, που ουδέποτε ήρθε στη δημοσιότητα, βρέθηκε μαζί με το καράβι που ταξίδευε αιχμάλωτος των Σομαλών πειρατών.

Κι αν αυτά είναι ακραίες καταστάσεις, δεν είναι καθόλου ρόδινες οι συνθήκες στο πλοίο για τα περισσότερα παιδιά όπως και για τους υπόλοιπους ναυτεργάτες. Ναι, αυτό είναι το επάγγελμα που διάλεξαν, και πρέπει να ψηθούν. Αλλά και το ψήσιμο έχει όρια.

Οι μαρτυρίες που έχουμε μιλάνε για παραβίαση των κανονισμών για τα εκπαιδευτικά ταξίδια σε πολλές περιπτώσεις. Άλλα παιδιά βρίσκονται να φτιάχνουν καφέδες και βλέπουν τη γέφυρα με το κυάλι. Άλλα τα υποχρεώνουν να κάνουν μόνα τους βάρδια και να επωμίζονται ευθύνες και βάρη που δεν μπορούν ακόμη να σηκώσουν. Έχουμε επίσης περιπτώσεις διαρκούς εργασίας όχι απλά πέρα από το 8ωρο αλλά και πέρα από το 24ωρο!!! Σας φαίνεται απίστευτο; Ωραία. Να συμπληρώσω τότε πως έχω υπόψη περίπτωση δοκίμου που εργάστηκε 72 ώρες συνεχόμενες. Είπατε τίποτε;

Ειδικά στα κορίτσια που πρέπει να καταπολεμήσουν και τις προκαταλήψεις σε βάρος τους, οι συνθήκες στα καράβια είναι μαρτυρικές. Από τη μια πρέπει να αποδείξουν πως αντέχουν να εργαστούν σαν άντρες. Από την άλλη να μη δώσουν το παραμικρό δικαίωμα στους άντρες... Μη μιλήσεις, μη γελάσεις και εννοείται μην ερωτευθείς. Δουλειά - καμπίνα, καμπίνα - δουλειά.

Και μετά επιστροφή στη σχολή. Καταλαβαίνετε σε τι κατάσταση καταπλέει ένας δόκιμος στη σχολή; Κι εκεί τον περιμένει νέο μαρτύριο.

- Θα προλάβει το εξάμηνο;

- Θα βρει σπίτι;

- Πότε θα τον πάρουν στο σεμινάριο;

- Θα βρει καράβι για το επόμενο εκπαιδευτικό;

- Και επιπλέον. Το νέο φρούτο: Θα βρει τους καθηγητές στη θέση τους;

Ή τζάμπα το τρέξιμο να προλάβει;

Έχει δίκιο ο υπουργός να βλέπει την ανάγκη αλλαγών στη Ναυτική Εκπαίδευση. Γιατί αυτό δεν είναι εκπαίδευση είναι σκέτο παίδευση και παιδεμός και μαρτύριο... Και είναι καιρός να λάβει τέλος!