ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ

BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΜΙΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

Το πληροφορηθήκαμε μόλις σήμερα πως μια Καπετάνισσα κατεβαίνει υποψήφια στην περιφέρεια Κρήτης. Η συναδέλφισσα και φίλη, καπετάν Βάσω Μυρωνάκη.

Από την ιστοσελίδα του συνδυασμού που συμμετέχει, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ: Μια Κρήτη - περιβάλλον, άνθρωπος, παραθέτουμε τα ακόλουθα:



Μυρωνάκη (Δαϊλάκη) Βασιλική του Ματθαίου

H Bασιλική Μυρωνάκη-Δαϊλάκη γεννήθηκε στο Καστέλλι Πεδιάδος. Είναι παντρεμένη με τον Γιώργο Δαϊλάκη Ταξίαρχο ε.α.. Έχει δύο κόρες, την Κωνσταντίνα, φοιτήτρια της Νομικής Αθηνών και την Μαριεύα, φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

Η Βασιλική είναι από τις πρώτες Ελληνίδες που αποφοίτησαν από την σχολή Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού.

Εργάστηκε επί σειρά ετών σε Ναυτιλιακές εταιρείες. Τα επαγγελματικά της ταξίδια της έδωσαν την δυνατότητα να επισκεφτεί τα μεγαλύτερα λιμάνια του πλανήτη. Να γνωρίσει πολιτισμούς, ανθρώπινες κοινωνίες και να αντιληφθεί τα Κοινά Ανθρώπινα Προβλήματα. Εμπειρίες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση και την εξέλιξή του χαρακτήρα και της προσωπικότητας της. Στη συνέχεια οι συχνές μεταθέσεις του συζύγου της, της δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσει την Ελληνική πραγματικότητα.

Το θέμα της υγείας που τα τελευταία 15 χρόνια διαχειρίζεται, δεν την αποθαρρύνει, γίνεται μια πρόκληση για εθελοντική προσφορά στους συνανθρώπους της που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εκείνη. Ως πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Σκλήρυνσης κατά Πλάκας δίνει το μήνυμα ότι στη ζωή δεν υπάρχουν προβλήματα, αλλά ασκήσεις και δοκιμασίες που σε προκαλούν και σε προσκαλούν να τις διαχειριστείς με θάρρος και αυτογνωσία ώστε να γίνεσαι ένας Καπετάνιος στη ζωή που νοιάζεται για το καλό όλων, όπου μέσα σε αυτό το σύνολο είσαι και Εσύ.

Θερμές ευχές, καπετάν Βάσω, για ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Οι συμπατριώτες σου ελπίζουμε να τιμήσουν τους πολυετείς αγώνες σου και τη μαχητική στάση ζωής σου και να αποκτήσει η Περιφέρεια Κρήτης μια τόσο δυναμική παρουσία, όσο εσύ!

Η όλη πορεία σου καθώς και η συμμετοχή σου τώρα στα κοινά της πόλης σου, περιποιούν ιδιαίτερη τιμή για τις Ελληνίδες Καπετάνισσες. Γιατί αποδεικνύουν έμπρακτα ποιες ήταν εκείνες οι κοπέλες που πριν τριάντα χρόνια έσπασαν τα ταμπού στο χώρο της ναυτιλίας και ανέβηκαν στις γέφυρες των πλοίων. Πόση θέληση έκρυβαν μέσα τους για να δαμάσουν φουρτούνες και όχι μόνο στη θάλασσα.

Πιστεύουμε πως πέρα από τη δική σου προσωπικότητα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πορεία αυτή και η φοίτηση στην Ανώτερη Δημόσια Σχολή Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού (ΑΔΣΕΝ) Πειραιά και χάλκευσαν οι γνώσεις και τα ιδανικά που εκεί διδάχθηκες έναν χαρακτήρα που να επιβεβαιώνει το προσωνύμιο που στα πρώτα μας βήματα μας απέδιδαν: της Μπουμπουλίνας! Καπετάνισσα δηλαδή στα πέλαγα αλλά καπετάνισσα και στη στεριά και στη ζωή!

Καλή Επιτυχία, καρδούλα μου!

Κι αν δεν μπορούμε να ψηφίσουμε στο Ηράκλειο, σου στέλνουμε όλη την αγάπη μας και την εκτίμησή μας!

Δημοσιεύτηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο



10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.