ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ

BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Η ΝΑΥΤΟΛΟΓΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Την Παρασκευή, 22 Οκτώβρη, ώρα 10 το πρωί, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες των ΑΕΝ (Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού) έχουν δώσει αγωνιστικό ραντεβού στον Ηλεκτρικό του Πειραιά.

Λόγος; Ο κίνδυνος να χάσουν τις σπουδές τους. Να πάνε στο βρόντο και τα διαβάσματα τα δικά τους και τα έξοδα των γονιών τους.

Για τον πολύ απλό λόγο. Δεν μπόρεσαν τα παιδιά αυτά να βρουν καράβι να κάνουν πρακτική άσκηση. Και ο κανονισμός της σχολής είναι αμείλικτος. Δεν τους επιτρέπει να συνεχίσουν στο επόμενο εξάμηνο σπουδών!

Ποιος όμως φταίει που τα παιδιά αυτά βρίσκονται σήμερα επί ξύλου κρεμάμενα;

Μήνες τώρα χτυπάνε τις πόρτες των εφοπλιστών και τις βρίσκουν κλειστές. Ειδικά οι κοπέλες, οι σπουδάστριες των σχολών πλοιάρχων και μηχανικών.

Στη χώρα μας έχουν κιόλας συμπληρωθεί πάνω από τριάντα χρόνια που οι δημόσιες σχολές εμπορικού ναυτικού δέχονται και γυναίκες. Το 1978 ήταν η πρώτη χρονιά.

Από τότε μέχρι σήμερα εκατοντάδες γυναίκες αποφοίτησαν από τις σχολές και εργάστηκαν σε πλοία. Στην αρχή ως δόκιμοι, μετά ανθυποπλοίαρχοι και αρκετές γυναίκες κατάφεραν να φτάσουν στο βαθμό του υποπλοιάρχου ενώ έχουμε πλέον και ελληνίδες πλοιάρχους. Και όχι μόνο στα χαρτιά. Και όχι μόνο σε μικρά καραβάκια.

Οι ελληνίδες πλοίαρχοι, όπως και οι συναδέλφισσές τους σε άλλες χώρες, έχουν κυβερνήσει ακόμη και μεγάλα γκαζάδικα. Βάζοντας οριστικά τέλος στις μεσαιωνικές αντιλήψεις πως τάχα και καλά η γυναίκα δεν μπορεί να γίνει πλοίαρχος.

Κι ενώ αυτά είναι γνωστά, κι ενώ μέχρι πέρυσι πολλές ναυτιλιακές εταιρείες ναυτολογούσαν γυναίκες, ξαφνικά παρουσιάστηκε στο λιμάνι το παλιό φάντασμα. Δεν θέλουμε γυναίκες!

Πότε μωρέ το καταλάβατε ότι δε θέλετε γυναίκες; Μετά από τριάντα χρόνια που σας δουλεύουν στα καράβια σας;

Και που εσείς οι ίδιοι τις ξεσηκώνατε να ακολουθήσουν μια λαμπρή καριέρα στη θάλασσα;

Και για να μη λέμε λόγια του αέρα. Θα παραπέμψουμε στο περιοδικό ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ. Που κατ' επανάληψη έχει προβάλει το θεσμό της γυναίκας ναυτικού και μάλιστα με το βαρύγδουπο τίτλο πως τώρα οι γυναίκες κυβερνούν στις γέφυρες και στα μηχανοστάσια!

Τώρα δε θέλουν τις γυναίκες ούτε ως δοκίμους! Τι άλλαξε ξαναρωτάμε;

Μάλιστα από το τεύχος του ΕΦΟΠΛΙΣΤΗ του περασμένου Απρίλη βρήκαμε και το εξής:

http://www.efoplistis.gr/new_view.php?id=261

• Στην ενθάρρυνση των ναυτιλιακών εταιρειών ώστε να απασχολούν περισσότερους δόκιμους στα πλοία τους, συμπεριλαμβανομένων και γυναικών δοκίμων.

Πρόκειται για πόρισμα συνεδρίου που έγινε το Μάρτιο με θέμα την προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα. Και μάλιστα υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Επιτροπής (E.E.S.C.). Στις Βρυξέλλες.

Και το συνέδριο ανάμεσα στα άλλα κατέληξε πως η Ευρώπη πρέπει να επικεντρώσει τις προσπάθειές της και στην ενθάρρυνση των ναυτιλιακών εταιρειών να προσλαμβάνουν περισσότερους δοκίμους στα πλοία, και μάλιστα και γυναίκες δοκίμους!

Δεν το λέμε λοιπόν μόνο εμείς. Οι Ελληνίδες Καπετάνισσες. Δεν το λένε μόνο οι σπουδάστριες των ΑΕΝ. Ούτε καν τα ναυτεργατικά σωματεία που πρόσκεινται οι διοικήσεις τους στην αριστερά.

Η Ευρώπη το λέει. Και το συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν και εκπρόσωποι των Ελλήνων Εφοπλιστών.

Τι στο καλό λοιπόν άλλαξε; Και ξαναγύρισαν το δίσκο ανάποδα; Και πάλι οι γυναίκες ναυτικοί τελούν υπό διωγμό από τα καράβια;

Μα πολύ απλά... Δόθηκε στους εφοπλιστές η πολυπόθητη άρση του καμποτάζ!

Που σημαίνει αθρόα ναυτολόγηση αλλοδαπών!

Οι γυναίκες είναι απλώς το πρόσχημα. Είναι ο αδύνατος κρίκος. Πάντα έτσι συνέβαινε...

Πετιούνται τώρα οι γυναίκες και σειρά έχουν και όλοι οι άλλοι Έλληνες ναυτικοί.

Και δε πα να λέει η Ευρώπη για πρόσληψη περισσότερων δοκίμων, συμπεριλαμβανομένων και των γυναικών δοκίμων;

Την Ευρώπη οι εφοπλιστές τη θυμούνται μόνο όταν όσα λέει συνάδουν με τα δικά τους συμφέροντα. Γιατί ο δικός τους υπερνόμος είναι μόνο τα κέρδη τους.

Ε, και για τους εργάτες αντίστοιχα: Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Και του ναυτεργάτη. Και της ναυτεργάτισσας.

Ο νόμος που λέει πως Μ' ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΑΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Αυτός ο μόνος δρόμος. Αφού και την Ευρώπη μπαίγνιο την έχουν κάνει για να εξυπηρετούν τσ συμφέροντά τους.

Αν όχι, τότε να εφαρμόσουν εδώ και τώρα το πόρισμα του συνεδρίου!

Και όχι μόνο τα καλά και συμφέροντα!

Δημοσιεύτηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο



10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.