Aegean Angel: Δεν κατάλαβαν τι τους βρήκε, λέει τώρα ο Κύπριος Υποπλοίαρχος

Πέρασαν πάνω από δυο μήνες από την τραγωδία του Aegean Angel. Στις 30 Δεκέμβρη του 2010. Κάπου στον Ατλαντικό. 800 τόσα μίλια από τις Βερμούδες. Τραγωδία που στοίχισε τη ζωή του καπετάνιου του σκάφους, του 47χρονου Δημήτρη Μποζώνη, και του πρώτου μηχανικού, του 33χρονου Θανάση Παπαγεωργίου.

Ως ιστολόγιο ασχοληθήκαμε με την τραγωδία αυτή από την πρώτη στιγμή. Μάλιστα δεχτήκαμε και πολλά σχόλια στις αναρτήσεις μας από ανθρώπους που γνώριζαν καλά τα δυο θύματα. Από συναδέλφους, φίλους ακόμη και συγγενείς. Μαθαίνοντας από τα σχόλια αυτά πολλά περισσότερα από όσα τα ΜΜΕ καταδέχτηκαν να γράψουν για τη ναυτική τραγωδία.

Τώρα, δυο και πλέον μήνες μετά, ασχολούμαστε και πάλι με αφορμή τα σχόλια που αφήνει σε ένα άλλο μας ιστολόγιο, το educandus, ένας άνθρωπος που δηλώνει γνωστός του τρίτου ανθρώπου που έζησε την τραγωδία, του 34χρονου Κύπριου υποπλοιάρχου Αντώνη Ιωάννου από την Πάφο.

http://educandus.blogspot.com/2011/01/aegean-angel_02.html

Από ένα τέτοιο σχόλιο πληροφορηθήκαμε και για τη συνέντευξη του καπετάν Αντώνη στα Νέα, ένα μήνα πριν:

http://www.tanea.gr/default.asp?artid=4618063&ct=1&pid=2

«Χάθηκαν από το κύµα - φονιά»

Μιλάει στα «ΝΕΑ» ο κύπριος υποπλοίαρχος

για τον χαµό των δύο ελλήνων ναυτικών

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΗΣ, pstefanis@dolnet.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

«Εχω συνηθίσει να ταξιδεύω µε διψήφιο αριθµό µποφόρ. Αλλά τέτοιο κακό, να σκοτωθούν µπροστά στα µάτια µου δυο συνάδελφοί µουαπό ένα τέτοιο ύπουλο κύµα, δεν έχω ξαναζήσει! Χτυπηθήκαµε και οι τρεις µαζί, µόλις λίγα µέτρα ο ένας απ’ τον άλλον. Ούτε που καταλάβαµε ότι η θάλασσα έρχεται κατά πάνω µας».

Τα σηµάδια της τραγωδίας που έζησε είναι ακόµα αποτυπωµένα και στο σώµα του. Ενάµιση µήνα µετά τον χαµό των δύο ελλήνων ναυτικών του ελληνόκτητου δεξαµενόπλοιου «Aegean Angel» στον Ατλαντικό, ο 34χρονος κύπριος υποπλοίαρχος Αντώνης Ιωάννου µετράει ακόµη σπασµένα πλευρά. Εµφανίζει και µετατόπιση δίσκου στη σπονδυλική στήλη, φέρει εκτεταµένατραύµατα στο πρόσωπο. Αυτός ωστόσο γλίτωσε. Ο 47χρονος πλοίαρχος ∆ηµήτρης Μποζώνης και ο 33χρονος Α’ µηχανικός Θανάσης Παπαγεωργίου δεν είχαν την ίδια τύχη. Ενα και µόνο,αλλά πρωτοφανές σε µανία, «χαστούκι» της θάλασσας πάνω στο πρωραίο κατάστρωµα έφερε το διπλό κακό. «∆εν ήταν κύµα - θηρίο, σαν κι αυτά που βλέπει κανείς στις ταινίες. ∆εν µιλάµε και για τσουνάµι, που έρχεται και σε χτυπά κατάφατσα. Είχε φυσιολογικό για την περιοχή ύψος, αλλά τεράστια υπόγεια δύναµη κι εκτόξευση προς τα πάνω!», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ιωάννου, που µετρά έντεκα χρόνια ταξιδιών σε όλες τις θάλασσες του κόσµου.

Σε στάδιο αποθεραπείας, βρίσκεται σήµερα στην Πάφο. Ανακαλεί εύκολα στη µνήµη του όσα διαδραµατίστηκαν το πρωινό της 30ής ∆εκεµβρίου, 790 ναυτικά µίλια βορειοανατολικά των Βερµούδων:

«Ο καπετάνιος, εγώ κι ο Α’ µηχανικός ήµασταν στο κατάστρωµα για µια επιθεώρηση ρουτίνας στο αξιόπλοο του πλοίου µας. Μετά και τα προηγούµενα δώδεκα µποφόρ, ο καιρός είχε πέσει σε εφταράκι όταν βγήκαµε έξω, τότε που τίποτεδεν προµήνυε τι θα επακολουθούσε. Κι όµως, στα επόµενα λεπτά δεν προλάβαµε ούτε να δούµε, ούτε και να ακούσουµε τη θάλασσα. Για την ακρίβεια, δεν είχαµε την αίσθηση τού τι µας βρήκε, αιφνιδιαστήκαµε. Εγώ σώθηκα, γιατί έτυχε, µόλις µε παρέσυρε το κύµα, να σφηνώσει το χέρι µου κάτω από τη σιδηροκατασκευή της άγκυρας. Αυτή µε συγκράτησε!», περιγράφει.

Ηταν ο πρώτος από το πλήρωµα που λίγο µετά κατάλαβε τιακριβώς είχε συµβεί. «Αφού κατάφερα µε δυσκολία να απεγκλωβιστώ, σηκώθηκα όρθιος κι άρχισα να φωνάζω. Αναζητούσα τους άλλους δυο συναδέλφους µου, αλλά δεν τους έβλεπα πουθενά. Ωσπου γύρισα προς τα πίσω και τους βρήκα πεσµένους στο κατάστρωµα. Για τον καπετάνιο µας, ωστόσο, ήταν ήδη αργά. Ο νιόπαντρος Α’ µηχανικός έσβησε στα χέρια µου. Η προθυµία του τού κόστισε τη ζωή: “έρχοµαι κι εγώ µαζί σας καπετάνιε, να βοηθήσω!” είχε πει λίγο πριν βγούµε και οι τρεις µας έξω. Πέντε λεπτά νωρίτερα ή αργότερα αν είχαµε πάει για έλεγχο δεν θα είχε συµβεί το παραµικρό. Λες και είχαµε ραντεβού µε τη συµφορά...», µονολογεί.

Εκτοτε δοξάζει τον Θεό που ζει. «Μακάρι, σκέφτοµαι, να τα είχαν καταφέρει και οι άλλοι δυο συνάδελφοί µου, χάσαµε αξιόλογους σε ανθρωπιά και γνώσεις ναυτικούς. Οπως και να ’χει, το πολύ σε δώδεκα µήνες τα σωµατικά αυτά τραύµατά µου θα επουλωθούν. Από δω και πέρα σκέφτοµαι µόνο το πρώτο παιδί που θα φέρει αρχές Απριλίου στον κόσµο η γυναίκα µου.

Γονάτισε κι αυτή και η οικογένειά µου µε όσα πέρασα. ∆εν ήταν και λίγα όσα άκουγαν, µέχρι να τους πάρω τηλέφωνο να τους καθησυχάσω», αφηγείται.

Εγώ σώθηκα γιατί, µόλις µε παρέσυρε το κύµα, σφήνωσε το χέρι µου στην άγκυρα...

ΕΙΧΕ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΡΙΝ 9 ΜΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ - ΦΟΝΙΑΔΕΣ

Τραγική ειρωνεία, αν µη τι άλλο, είναι πλέον οι δηλώσεις του άτυχου πλοιάρχου Δηµήτρη Μποζώνη. Μόλις τον περασµένο Μάρτιο είχε µιλήσει σε ρεπορτάζ στο «Βήµα» µε αφορµή την περίπτωση του κρουαζιερόπλοιου «Louis Μajesty», που επίσης χτυπήθηκε από κύµατα ανοιχτά της Μασσαλίας, µε τραγικό απολογισµό δύο νεκρούς και έξι τραυµατίες. «Τα κύµατα - φονιάδες δεν είναι πια ένα τόσο σπάνιο φαινόµενο όσο κατά το παρελθόν. Συνήθως τα συναντά κανείς σε γεωγραφικά σηµεία όπου ενώνονται ωκεανοί, όπως είναι η θαλάσσια περιοχή ανοιχτά του Κέιπ Τάουν, όπου συναντώνται τρεις θάλασσες. Πραγµατικά, κανείς δε γνωρίζει µε ακρίβεια τι είναι αυτό που τα δηµιουργεί. Είναι ένα φυσικό φαινόµενο που προκαλεί η ίδια η φύση. Γνωρίζουµε ότι είναι ικανά να προκαλέσουν ακόµη και ναυάγια...», έλεγε ο άτυχος καπετάνιος, ο οποίος έχασε τη ζωή του από τέτοια κύµατα.

ΕΜΠΕΙΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΝΑΥΤΙΚΟΙ

«Και οι δύο ναυτικοί µας ήταν ικανότατοι, έµπειρος είναι και ο υποπλοίαρχος…», λέει στα «ΝΕΑ» από την πλευρά της πλοιοκτήτριας εταιρείας Arcadia Shipmanagement Co Ltd ο διευθυντής ασφαλείας της Δηµήτρης Ματθαίου. «Από µέρους µας, δεν µένει παρά να παράσχουµε κάθε δυνατή συνδροµή και στις τρεις αυτές οικογένειες – από την πρώτη στιγµή, άλλωστε, στείλαµε στις Βερµούδες και τον πατέρα του κ. Ιωάννου».

Αυτά λέγει ο Κύπριος υποπλοίαρχος, Αντώνης Ιωάννου. Εκείνος όμως που μας αφήνει σχόλια στο educandus και που δηλώνει ότι είναι και ο ίδιος υποπλοίαρχος εν ενεργεία και γνωρίζει και τον κ. Ιωάννου, προσπαθεί να μας πείσει ότι ήταν γραφτό να συμβεί η τραγωδία.

Η αντίληψη περί του πεπρωμένου φυγείν αδύνατον είναι παμπάλαιη και δε μας προκαλεί έκπληξη που ακόμη κάποιοι την ασπάζονται. Οι δικές μας όμως αντιλήψεις δεν ακολουθούν την οδό της μοιρολατρίας. Αλλά εκείνο το δρόμο που προσπαθεί να βγάλει διδάγματα από τα τραγικά και απρόβλεπτα ώστε στο μέλλον να περιοριστούν οι πιθανότητες να ξανασυμβούν.

Για μια λοιπόν ακόμη φορά θα καλέσουμε τους αρμοδίους και ιδιαίτερα τον ΙΜΟ να μελετήσουν την τραγωδία του Aegean Angel και να πάρουν μέτρα. Γιατί εκτός από τους δύο θανάτους και το σοβαρό τραυματισμό του υποπλοιάρχου, για αρκετές μέρες μπήκε σε κίνδυνο και η ζωή του υπόλοιπου πληρώματος και η ασφάλεια του σκάφους. Καθώς αίφνης βρέθηκε ένα τόσο τεράστιο καράβι και δη δεξαμενόπλοιο χωρίς καπετάνιο και πρώτο μηχανικό και με τον υποπλοίαρχο βαριά τραυματισμένο. Κι αυτό δεν είναι γραφτό. Είναι ανθρώπινη αμέλεια. Και ανθρώπινο λάθος.

Φυσικά δεν είναι δουλειά δική μας να επιδικάσουμε το λάθος σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Εξάλλου δεν ήμασταν εκεί να ξέρουμε τι ακριβώς συνέβη. Και χωρίς να θέλουμε να θέσουμε εν αμφιβόλω τις δηλώσεις του υποπλοιάρχου, θα πούμε όμως ότι όλοι μας έχουμε πικρή εμπειρία από ανάλογες δηλώσεις στο παρελθόν. Ακόμη και οι στεριανοί θα θυμούνται την παλιά ελληνική ταινία με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Κούρκουλο...

Θα σημειώσουμε μάλιστα ότι τις δηλώσεις του καπετάν Δημήτρη Μποζώνη πριν από μήνες στο Βήμα για τα κύματα φονιάδες ήμασταν εμείς ως ιστολόγιο που ανακαλύψαμε όταν συνέβη η τραγωδία και τις φέραμε στο φως.

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/aegean-angel_03.html

Στις 3 Γενάρη 2011 και όχι στις 14 Φεβρουαρίου που γράφτηκε στα Νέα και χωρίς οι άλλες εφημερίδες να κάνουν την παραμικρή νύξη για την τραγική σύμπτωση. Γι' αυτό και από την πρώτη στιγμή διατυπώσαμε απορίες πώς ένας τέτοιος πλοίαρχος που ήξερα καλά από κύματα φονιάδες έπεσε και ο ίδιος θύμα τους... Αδύνατον να πιστέψουμε πως μέσα σε λίγους μήνες είχε ξεχάσει τι έλεγε και πήρε τον πρώτο και τον υποπλοίαρχο και έφτασαν στην πλώρη έτσι απλά για έναν έλεγχο ρουτίνας που λέει τώρα ο γραμματικός. Και που παραδέχεται ότι είχαν αντιμετωπίσει καιρό 12 μπωφόρ λίγες ώρες πριν. Μετά όμως έπεσε ο καιρός σε "εφταράκι" - δικό του το υποκοριστικό - και άρα δεν περίμεναν αυτό που συνέβη.

Περίεργα ακούγονται και όσα λέει για τον πρώτο μηχανικό. Πώς βρέθηκε κι αυτός στον τόπο της τραγωδίας. Ότι οικειοθελώς θέλησε να συνοδεύσει τους άλλους δύο και όχι γιατί έλαβε σχετική εντολή. Ειδικά εκείνο το "να βοηθήσω" σε συνδυασμό με την "επιθεώρηση ρουτίνας" δεν κολλάει. Τι βοήθεια θα προσέφερε σε μια υπόθεση ρουτίνας;

Και το υπογραμμίζουμε αυτό γιατί έχουμε ενοχληθεί από την εμμονή του ανώνυμου σχολιαστή να μας πείσει ότι μόνο ο υποπλοίαρχος ξέρει τι έγινε στο Angel και ουδείς άλλος. Και ούτε λίγο ούτε πολύ πως δεν έχουμε καν δικαίωμα να εκφράσουμε άλλη γνώμη!!!!!!!! Και πάλι σε συνδυασμό με όσα δήλωσε ο ίδιος ο υποπλοίαρχος στα Νέα. Πως δεν κατάλαβε τι έγινε και πώς τους βρήκε το κακό.

Αλλά και με μια ακόμη πληροφορία που είχε δημοσιευτεί πριν δυο μήνες. Ότι παρόντες στην τραγωδία ήταν και ο λοστρόμος και ο ανλιωρός του σκάφους.

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/aegean-angel_07.html

Οι οποίοι δεν τραυματίστηκαν. Και σαφώς κατάλαβαν καλύτερα από τον τραυματία τι συνέβη. Όσο εκείνος ήταν σφηνωμένος στην άγκυρα, εκείνοι (αν ευσταθεί το δημοσίευμα) έβλεπαν τα περιστατικά. Και είχαμε τονίσει όταν το αναφέραμε αυτό πως εκατό στα εκατό είδαν τι έγινε και ο αξιωματικός φυλακής και ο ναύτης οπτήρας. Ιδιαίτερα ο αξιωματικός φυλακής είναι ο πλέον αρμόδιος να μιλήσει και να εξηγήσει τι έγινε. Κι όχι εκείνος που τον βούτηξε η θάλασσα και είδε το χάρο με τα μάτια του. Εκτός και δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει τους χτύπησε κύμα.... Μπορούσε μωρέ να δει τι γίνεται από την ώρα που όρμησε η θάλασσα; Εδώ παρά τρίχα γλίτωσε. Εκείνη την ώρα τι έγινε με τους άλλους δύο θα κοίταγε ή να σωθεί;

Και να με συγχωρέσει που το λέω αλλά σίγουρα δεν το λέω έξω από το χορό. Έπαθα κάποτε σοβαρό τροχαίο. Οδηγούσα ένα μικρό αυτοκινητάκι και έχασα τον έλεγχο. Το όχημα ντελαπάρησε κι εγώ κατά τύχη δε σκοτώθηκα. Οργίστηκα όμως πολύ όταν αργότερα μου είπαν ότι εγώ δεν κατάλαβα τι έγινε και το κατάλαβαν καλύτερα οι φίλοι που βρίσκονταν σε προπορευόμενο όχημα γιατί έβλεπαν τα συμβάντα από το καθρεφτάκι. Όχι, δε λέω πως ο υποπλοίαρχος δε βίωσε χειρότερα από τον καθένα την τραγωδία. Λέω όμως ότι δεν μπορεί να έχει καθαρή εικόνα για όλες τις λεπτομέρειες. Ακριβώς γιατί ήταν στο μάτι του κυκλώνα. Άλλο το βίωμα και που το σεβόμαστε απόλυτα και άλλο η γνώση του πώς έγιναν όλα αυτά.

Γι' αυτό και θα επαναλάβουμε ότι πρέπει να μελετήσουν οι αρμόδιοι σε βάθος τα περιστατικά. Και να βγουν ασφαλή συμπεράσματα που θα καταλήξουν σε μέτρα ώστε να μην ξαναζήσουμε τέτοια τραγωδία.

Να εξετάσουν πώς και γιατί ένας τόσο έμπειρος πλοίαρχος που γνώριζε καλά από κύματα φονιάδες και πως χτυπούν απρόβλεπτα δεν πήρε τα μέτρα του εκείνη τη "μοιραία" μέρα. Πώς δέχτηκε να πάρει μαζί του και το γραμματικό και τον πρώτο. Και να αφήσει έναν πολύ πιο άπειρο αξιωματικό πίσω στη γέφυρα. Είχαν προηγηθεί 12 μπωφόρ. Έστω και αν ο καιρός είχε πια πέσει σε 7άρι, δεν ήξερε πως η θάλασσα μετά από σφοδρή θαλασσοταραχή βγάζει σουέλ; Ή μήπως αγνοούσε ότι κοντά στην περιοχή που έπλεε το καράβι του, 790 μίλια από τις Βερμούδες, έχουν συμβεί αμέτρητα περίεργα ναυτικά ατυχήματα; Που κάνουν τους μοιρολάτρες και τους δεισιδαίμονες να ομιλούν για το περίφημο τρίγωνο των Βερμούδων;

Με όσα έχω διαβάσει για τον καπετάν Δημήτρη Μποζώνη λέω πως δεν μπορεί να μην ήξερε και δεν μπορεί να μην πήρε τα μέτρα του. Μήπως λοιπόν συνέβη κάτι άλλο; Που τον ανάγκασε να παραβλέψει όλα τα άλλα και να δράσει με αυτόν τον τρόπο;

Να φωτιστεί δηλαδή σε τι αποσκοπούσε η επιθεώρηση που τώρα ο υποπλοίαρχος την παρουσιάζει ως θέμα ρουτίνας. Ποιο στοιχείο αξιοπλοΐας αναζητούσαν και οι τρεις μαζί στην πλώρη; Και έκρινε και ο πρώτος ότι μπορεί να βοηθήσει; Να κλείσουν κανένα ξεχασμένο ανοικτό μαγαζί; Να δούνε μήπως παρασύρθηκε κάτι από τον εξοπλισμό του σκάφους; Αυτά τα βλέπει και ο λοστρόμος. Δε χρειάζεται κοτζάμ καπετάνιος και με συνοδεία των δύο ανώτερων αξιωματικών να πάει να τα διαπιστώσει...

Επίσης υπεύθυνος καταστρώματος είναι ο γραμματικός. Εκείνος όφειλε από τη στιγμή που ξημέρωσε και αφού όλη τη νύχτα το σκάφος είχε χτυπηθεί από τρικυμία να προβεί σε έλεγχο και να ενημερώσει τον καπετάνιο του για τυχόν αβαρίες. Το έκανε; Γράφτηκε κάτι σχετικό στο ημερολόγιο; Ενημερώθηκε η εταιρεία; Τι απάντησε;

Κι ακόμη. Με δεδομένο αυτό που γράφτηκε για το λοστρόμο και τον αντλιωρό. Πού ακριβώς βρίσκονταν; Γιατί δε συνόδευσαν τους αξιωματικούς; Οι ναύτες; Είχαν βγει για δουλειά εκείνη τη μέρα; Αν όχι γιατί; Μέρα καθημερινή ήταν. Όχι Κυριακή και αργία για να μην εργάζονται. Ο γραμματικός (δηλαδή ο υποπλοίαρχος) οφείλει να τα ξέρει όλα αυτά. Γιατί είναι ο άμεσος προϊστάμενος του προσωπικού καταστρώματος. Τι εντολές είχε δώσει στο πλήρωμά του εκείνη τη μέρα; Σε ποια πόστα τους είχε αναθέσει να εργαστούν;

Ας απαντηθούν όλα αυτά και μετά ας βγει το όποιο συμπέρασμα. Κι όχι βιαστικά βιαστικά να το κλείνουμε με τον ισχυρισμό πως ήταν γραφτό!!!!!!!! Αλλιώς να πιάσουμε το γερο - Βάρναλη και να ξανατραγουδήσουμε το "φταίει το κακό το ριζικό μας, φταίει ο Θεός που μας μισεί". Από το γνωστό του ποίημα: Οι Μοιραίοι. Με την περίφημη φωνή διαμαρτυρίας του ποιητή:

Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα

προσμένουν ίσως κάποιο θάμα!