BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Πού μας έφτασαν οι εύλογες ρατσιστικές σου αντιδράσεις...

14 Γενάρη 2011 ήταν που διάβασα και ανατρίχιασα το ακόλουθο απόσπασμα:

[...]Έχει ξεφύγει η κατάσταση.
Η πόλη κινδυνεύει.
Οι κάτοικοι.
Θα γίνει κανένα φοβερό κακό σε παιδί και τότε ,η οργή του κόσμου θα ξεσπάσει κατα των μεταναστών, με τραγικές συνέπειες.
Έξω από το λιμάνι μαχαιρώματα.
Στην πύλη εισόδου επιθέσεις με κοτρόνες και ξύλα στα κεφάλια των Κεατζήδων.
Τι να κάνουν υπουργέ , τα παιδιά στα ΚΕΑ;;;;

ΠΕΣ ΤΟΥΣ , ΕΣΎ ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΥΠΟΥΡΓΌΣ.
Να πάνε, αύριο, στη δουλειά;;;
Θα τους ξαναδούν τα παιδάκια και οι γυναίκες τους;;;
Άνθρωποι, οικογενειάρχες με ανήλικα παιδια είναι.
Σκοτώθηκε ο ΣΩΤΗΡΗΣ Ο ΤΑΤΣΑΚΗΣ !!!
Να σκοτωθούν κι άλλοι;;;;

Ποιος νοιάζεται, ο παραιτηθείς η ο νέος αρχηγός;;;;
Πηγαίνετε, ο ίδιος, επιτόπου.
Και στείλτε ενισχύσεις και λιμενικούς και αστυνομικούς.

ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ !!!

ΟΙ ΜΆΧΕΣ ΕΊΝΑΙ ΝΎΧΤΑ ΜΈΡΑ ...ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ.
ΜΑΧΑΙΡΩΜΑΤΑ, ΠΙΣΤΟΛΙΕΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΥΛΟΓΕΣ, ΜΕΧΡΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ.
Η ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ....ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ.
ΓΑΖΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ....
ΤΟ ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ.[...]

Στο διαδίκτυο. Και με υπογραφή δημοσιογράφου εξ Αθηνών.

Εγώ όμως ζω στην Ηγουμενίτσα. Και εργάζομαι μάλιστα στο λιμάνι. Δίπλα δίπλα με τους μετανάστες. Τους λαθρομετανάστες όπως τους λένε οι πολλοί. Τους παράτυπους μετανάστες όπως αντιπροτείνει η Διεθνής Αμνηστία. Και που φρόντισα να γίνω μέλος της αμέσως μετά την ανάγνωση αυτού του ανερμάτιστου δημοσιεύματος. Γιατί η αρχική ανατριχίλα έδωσε τη θέση της στο ψύχραιμο συμπέρασμα πως δεν πάει άλλο. Και κανένας μας δε δικαιούται να μένει αμέτοχος και αδιάφορος όταν τα σύννεφα προμηνύουν καταιγίδα.

Ζω στην Ηγουμενίτσα και παρακολουθώ τις εξελίξεις από κοντά. Μέχρι που γράφτηκε αυτό το δημοσίευμα, που ευλογούσε τις ρατσιστικές αντιδράσεις - μέχρι ένα σημείο!!!!!!!! λες και υπάρχει σημείο που να ξεχωρίζει το ρατσισμό σε καλό και κακό, σε παράλογο και εύλογο - η κατάσταση με τους μετανάστες στην πόλη βρισκόταν σε νορμάλ κατάσταση. Καμία σχέση με όσα το δημοσίευμα περιέγραφε.

Αμέσως μετά μας πήρε η κάτω βόλτα. Ίδια με όσα συμβαίνουν με τις χιονοστιβάδες.

Θα ξεχωρίσω από τα γεγονότα που ακολούθησαν τη διοργάνωση πανελλαδικού αντιρατσιστικού συλλαλητηρίου στην Ηγουμενίτσα. Και την παρουσία διαδηλωτών που έφτασαν εδώ με πούλμαν για να φωνάξουν πως εκεί στο Λαδοχώρι, επάνω στο βουνό, γίνεται ένα έγκλημα καθημερινό. Και φυσικά να στολίσουν με τα γνωστά κοσμητικά επίθετα τους αστυνομικούς.

Η μία ακρότητα κόντρα στην άλλη. Και η χιονοστιβάδα να παίρνει πλέον απειλητικές διαστάσεις. Και η ζωή στην πόλη να μην είναι πια η ίδια.

Και το Η ΒΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΒΙΑ να γίνεται πράξη και καθημερινό μας βίωμα.

Ώσπου χτες φτάσαμε σε νέο δημοσίευμα. Κατάπτυστο. Και πάλι εξ Αθηνών. Ναι, δεν κοστίζει τίποτε από 500 χιλιόμετρα μακριά να κάνεις παιχνίδι. Να στέκεσαι στο απυρόβλητο και να βάζεις τους άλλους να πλακώνονται. Αυτή τη φορά το δημοσίευμα δεν ήταν στο διαδίκτυο. Αν και από κει το πληροφορήθηκα αρχικά.

http://892fm.blogspot.com/2011/03/blog-post_1499.html

Ήταν πρωτοσέλιδο εφημερίδας. Και μιλούσε για κανίβαλους στην Ηγουμενίτσα. Που έφαγαν λέει άνθρωπο! Αφήνοντας να εννοηθεί πως δράστες και θύμα ήταν μετανάστες. Στο Λαδοχώρι... Και με ψιλά γράμματα προκαλώντας την αστυνομική διεύθυνση Θεσπρωτίας να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το γεγονός.

Όπερ και εγένετο βεβαίως βεβαίως. Διαψεύστηκε η είδηση και το θέμα εστάλη στον Εισαγγελέα για τα περαιτέρω.

http://katoci.blogspot.com/2011/03/blog-post_7331.html

http://892fm.blogspot.com/2011/03/blog-post_5815.html

Τι τα θες όμως και τι τα γυρεύεις; Όταν πετούν λάσπη μεγατόνων ακόμη και οι διαψεύσεις δεν αρκούν να διορθώσουν το κακό. Κάτι μένει...

Και ειδικά στην περίπτωση αυτή που μόλις πριν λίγες μέρες έγινε συγκέντρωση των κατοίκων του Λαδοχωρίου και δημιουργήθηκαν διαπληκτισμοί ακόμη και με τον αντιδήμαρχο της πόλης, τον κ. Ι. Τζάνη, επειδή τόλμησε να προτείνει το λογικό και το αυτονόητο: Να δημιουργηθεί καταυλισμός για τους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους.

http://katoci.blogspot.com/2011/02/blog-post_7551.html

Και ταυτόχρονα απειλούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους...

http://892fm.blogspot.com/2011/02/7-binteo.html

Αλλά και οι μετανάστες πήραν την κατάσταση στα δικά τους χέρια. Αμέσως μετά τη συνέλευση των κατοίκων είχαμε πρωτοφανή επεισόδια στο Λαδοχώρι με δεκάδες μετανάστες να σπάνε αυτοκίνητα και βιτρίνες... Τα ίδια και στο Γραικοχώρι την επόμενη μέρα. Και τώρα πια όντως τρέμουμε να περάσουμε από τη γέφυρα της Εγνατίας. Ναι. Τώρα πια η κατάσταση είναι στην Ηγουμενίτσα όπως την περίεγραφε το Γενάρη εκείνο το ανερμάτιστο δημοσίευμα. Τεταμένη και μυρίζει μπαρούτι.

Μπορεί λοιπόν να χαίρεται ο ... προφήτης! Και να τρίβει τα χέρια του που η προφητεία ζωντάνεψε...

Και φαντάζομαι πως η ηδονή του θα υπερχειλίσει αν ξεσπάσουν και οι ρατσιστικές αντιδράσεις. Να έχει να το κοκορεύεται στο βιογραφικό του. Πως όχι μόνο καταγράφει ειδήσεις αλλά και προκατασκευάζει.

Αυτός είναι ο ρόλος ενός δημοσιογράφου;

Και μπορεί να βρήκα υπερβολικό το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται από τον κ. Καστανίδη για τα θέματα του ρατσισμού, αλλά για τέτοιες περιπτώσεις θα είναι ευχής έργο να εφαρμοστεί. Όπως πχ στην εμπλοκή του ονόματος του Σωτήρη Τατσάκη, του λιμενικού που έχασε τη ζωή του από τραγικό ατύχημα στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας το Δεκέμβρη του 2009, και ασύστολα η δημοσιογραφική γραφίδα συνδέει το περιστατικό με τους μετανάστες. Κι άλλη λάσπη!

Ήταν κι αυτό, η αναφορά στον Τατσάκη, που όχι μόνο με ανατρίχιασε αλλά και με αγανάκτησε. Γιατί ο Σωτήρης Τατσάκης δεν ήταν απλά ένας λιμενικός στην Ηγουμενίτσα. Ήταν από τα μέρη μας. Δικός μας άνθρωπος. Και για μένα ακόμη περισσότερο αφού είχε καταγωγή από το χωριό της γιαγιάς μου. Ρωτώ λοιπόν:

Με ποιο δικαίωμα προσβάλλουν τη μνήμη του αφήνοντας ψευδή υπονοούμενα για το πώς σκοτώθηκε;

Τώρα οι κάτοικοι στο Λαδοχώρι απειλούν ακόμη και να κλείσουν το λιμάνι της Ηγουμενίτσας.

http://katoci.blogspot.com/2011/02/blog-post_28.html

Οι κάτοικοι της Ηγουμενίτσας σύστησαν Επιτροπή Αγώνα και απειλούν ότι θα κλείσουν για πέντε μήνες το λιμάνι και θα δημιουργήσουν ομάδες περιφρούρησης. Εξαθλιωμένοι άνθρωποι στο επίκεντρο διαμάχης πολιτών και κράτους. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Τεταμένη είναι η κατάσταση στην Ηγουμενίτσα, μετά και την χθεσινοβραδινή λαϊκή συνέλευση των κατοίκων του Γκραικοχωρίου και του Λαδοχωρίου. Αποφασίστηκε να συσταθεί Επιτροπή Αγώνα, που θα προσπαθήσει να φύγουν το συντομότερο δυνατό οι μετανάστες από την Ηγουμενίτσα. Ο τόπος είναι μικρός και δεν μπορεί να τους αντέξει, είπαν οι κάτοικοι, διευκρινίζοντας πως δεν είναι ρατσιστές.

Απείλησαν, μάλιστα, ότι αν η Πολιτεία δεν τους μεταφέρει από την περιοχή άμεσα, θα κλείσουν το λιμάνι και θα δημιουργήσουν ομάδες περιφρούρησης.

Από τη μια, λοιπόν, οι κάτοικοι. Με το δίκιο τους. Και από την άλλη εξαθλιωμένοι συνάνθρωποι. Και αυτοί με το δίκιο τους. Άλλωστε δεν θέλουν να μείνουν στην Ηγουμενίτσα. Να φύγουν επιθυμούν προς την Ευρώπη. Είναι, όμως, πεινασμένοι και ρακένδυτοι, εγκλωβισμένοι στην Πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας. Οι αρχές δεν τους επιτρέπουν να ταξιδεύψουν προς την ελπίδα, αλλά και αν το κατορθώσουν, τους επιστρέφουν πίσω οι Ιταλοί. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Για όλους...

Κι αυτό μας ενδιαφέρει και ως Καπετάνισσες. Και ως Έλληνες. Και όχι μόνο ως κατοίκους Ηγουμενίτσας. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

Ποιος έχει το δικαίωμα, ξαναρωτώ, να παίζει με όλα αυτά;

Και ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι μόνο με περίσκεψη και σοβαρότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα τόσο τεράστιο πρόβλημα; Κι όχι με κορώνες ακρότητας και μυθεύματα και προφητείες και λάδι στη φωτιά;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.