Ποια είναι η αλήθεια για το Aegean Angel; Αυτή που είπε ο πατέρας του υποπλοιάρχου τις πρώτες μέρες ή όσα λέει τώρα ο ίδιος ο υποπλοίαρχος;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτή η ανάρτηση αρχίζει λιγάκι αιρετικά. Έχουμε το λόγο μας που το κάνουμε. Σας παρακαλούμε όμως να τη διαβάσετε ως την τελευταία λέξη. Κι ελπίζουμε να δικαιώσετε την επιλογή μας και για την αιρετική έναρξη και για την παράκληση να διαβάσετε όλα όσα γράφουμε. Γιατί μερικές φορές δεν είναι εύκολο να γράψεις στα ίσα όσα σκέφτεσαι. Όχι από φόβο. Αλλά γιατί θέλεις να παραμείνεις άνθρωπος... Κι ο μόνος τρόπος είναι να αφήσεις τα συμφραζόμενα να αποκαλύψουν την αλήθεια. Όση και όποια τουλάχιστον υποψιαζόμαστε σε σχέση με τον τίτλο της ανάρτησης. Υπογραμμίζω δε ότι σε όσα ακολουθούν δεν περισσεύει ούτε λέξη. Αρκεί να τα διαβάσετε προσεκτικά...

________________________________

Πριν λίγο μόλις καιρό διάβασα στο διαδίκτυο την επιστολή ενός "μπάτσου" και συγκλονίστηκα. Τόσο που δε νομίζω να ξαναπώ μπάτσους τους αστυνομικούς. Κι ας μην έχω και τις καλύτερες εμπειρίες από το ρόλο τους σε ώρες που διεκδικούμε το δίκιο μας στους δρόμους. Έχει σημασία να το τονίσω αυτό. Πως ούτε συγγενείς αστυνομικούς έχω ούτε και ανήκω στους συμπαθούντες τα σώματα ασφαλείας. Λέω όμως πως είμαι λογικός άνθρωπος που παραδέχεται ότι κράτος χωρίς αστυνομία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Κι ακόμη πως στις περισσότερες περιπτώσεις οι αστυνομικοί εκτελούν εντολές. Και όταν φταίει το γομάρι δε βαράμε το σαμάρι.

Κυρίως όμως όταν υπάρχουν νεκροί οφείλουμε το δέοντα σεβασμό. Στη μνήμη τους. Και στους δικούς τους που δε θα τους ξαναδούν. Άδικα δεν ειπώθηκε το ο νεκρός δεδικαίωται ακόμη και για ανθρώπους που όσο ζούσαν έφταιξαν. Πόσο μάλλον για δυο νέα παιδιά, τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, που έπεσαν στο βωμό του καθήκοντος. Χτυπημένοι από τις σφαίρες αδίστακτων κακοποιών.

Πως μπορείς λοιπόν να βγαίνεις κυρία μου και να λες ότι αυτή ήταν η δουλειά τους; Και πως δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί τόσος ντόρος για το θάνατο δύο αστυνομικών; Λες και πρόκειται για ζώα και όχι για ανθρώπους. Και για αναλώσιμα είδη που τι να κάνουμε, αυτός είναι ο προορισμός τους, να πληρώνουν και με τη ζωή τους το επάγγελμα που διάλεξαν;

Δε συμπαθείς τους αστυνομικούς; Κι εγώ το ίδιο. Και χιλιάδες άλλοι έλληνες. Που βρέθηκαν μπροστά σε διμοιρίες των ΜΑΤ και τους ράντισαν με ληγμένα χημικά. Και προσγειώθηκαν πάνω τους από γκλομπς μέχρι σιδερογροθιές. Αυτοί οι χιλιάδες που ξεσηκώθηκαν όταν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός από τις σφαίρες δυο ανθρωπόμορφων τεράτων που φορούσαν στολή αστυνομικού. Ήμουν κι εγώ εκεί. Και φώναξα με τους χιλιάδες άλλους εξοργισμένους πολίτες. Κατά των αστυνομικών. Όχι όμως συλλήβδην. Όχι βάζοντας όλους τους αστυνομικούς στο ίδιο σακί.

Γι' αυτό και όσο πόνεσα με το θάνατο του Αλέξη άλλο τόσο πόνεσα και με το θάνατο των δύο παλικαριών τώρα. Και κυρίως για τις μανάδες τους. Γιατί οι νεκροί περνάνε αυτόματα στη χώρα του μεγάλου Τίποτα. Οι μανάδες όμως;

Τι σημασία έχει ποιος είναι ο καθένας μας; Ο πόνος της μάνας μπρος στο νεκρό παιδί της είναι ο ίδιος. Και είναι απερίγραπτος. Και το λέω εγώ που μάνα δεν είμαι. Ακριβώς γι' αυτό. Επειδή εκτιμώ αφάνταστα το ρόλο της κάθε γυναίκας που φέρνει έναν άνθρωπο στον κόσμο. Και δεν της πρέπει, δεν αξίζει, σε καμιά μάνα να θάβει το ίδιο το παιδί της.

Και μαζί με τις μανάδες όλοι οι δικοί τους άνθρωποι. Οι σύντροφοί τους, τα παιδιά τους, οι συγγενείς, οι φίλοι... Για όλους αυτούς που εκείνος ο αστυνομικός έγραψε πως δεν είναι ο μπάτσος, είναι ο Τασούλης.

Εδώ: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/03/blog-post_7786.html μπορεί κανείς να διαβάσει ολόκληρη την επιστολή του. Κι ανάμεσα στ' άλλα και τούτο:

Έγραψες: "γιατί εγώ δεν εχω καταλάβει τι τόσο περίεργο συνέβη!"

Είναι η δεύτερη καλύτερη "ατάκα" που πέφτει στην αντίληψή μου τα τελευταία 14 χρόνια. Η πρώτη ήταν η εξής "εντάξει ρε παιδιά , έκανα ένα λάθος, πως κάνετε έτσι;". Την είχε πει μια γυναίκα οδηγός , η οποία κατάφερε να μπει αντίθετα στον Κηφισό (Αθήνα) , συγκρούστηκε με κανονικά κινούμενα αυτοκίνητα και σκοτώθηκε η μάνα της και αν θυμάμαι καλά άλλα δύο άτομα που επέβαιναν σε άλλο αυτοκίνητο. Διευκρινιστικά το ανωτέρω το δήλωσε σε κανάλι της τηλεόρασης.

Τασούλη,

σε λέω έτσι γιατί από την ώρα που διάβασα το γράμμα σου είσαι και για μένα ο Τασούλης, να προσθέσεις στις ατάκες σου ακόμη μία. Που γράφτηκε ως σχόλιο σε ένα άλλο ιστολόγιο που διατηρούμε. Αλλά αφορά το παρόν, το ιστολόγιο ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ. Και αφορά το δικό μας επάγγελμα. Το θαλασσοβρεγμένο.

Εσύ, Τασούλη, με όσα διάβασα στο γράμμα σου, σίγουρα μπορείς να καταλάβεις πως και το επάγγελμα του ναυτικού μοιάζει πολύ με το δικό σου. Είναι πολλές οι φορές που και οι ναυτικοί πέφτουν εν ώρα εργασίας. Γιατί και το επάγγελμα το δικό τους είναι γεμάτο κινδύνους. Το διαλέγουν βέβαια μόνοι τους. Όπως και εσείς το δικό σας. Ποιο όμως νέο παιδί την ώρα που διαλέγει επάγγελμα, ακόμη και ένα επάγγελμα επικίνδυνο, επιλέγει και να πεθάνει; Και ποιος δικαιούται να λέει καλά να πάθει, μόνος του διάλεξε αυτό το επάγγελμα; Ή έστω πως δεν βρίσκει περίεργο το θάνατό του;

Ποιος ζωντανός έχει δικαίωμα να υποτιμά το θάνατο ενός άλλου;

Στη δική μας περίπτωση, Τασούλη, η ατάκα μιλούσε για γραφτό. Και έλεγε ακριβώς αυτά:

http://educandus.blogspot.com/2011/01/aegean-angel_02.html

θα πρεπει να αλλαξουν πολλα στην ναυτιλια και επιτελους ο ναυτικος πρεπει να κανει την του ναυτικου καθως εχουμε φτασει σε ενα σημειο στο οποιο εχουμε καταντησει γραφειαδες. Ασχολουμαστε με το δεντρο και χασαμε το δασος, ποσα πραγματα λογω χρονου και πιεσης εχουν γινει στα χαρτια και οχι στα αληθεια; παρα πολλα και το λεω καθως ειμαι του επαγγελματος και ειμαι και εγω ενα γραναζι τοθ συστηματος. Αντι να κοιταμε να κανουμε ασφαλη ναυσιπλο'ι'α και ασφαλη φορτοεκφορτωση κοιταμε να ικανοποιουμε τις απαιτησεις του καθε επιθεωρητη και της καθε πετρελαικης εταιρειας για να μην μας γραψουν παρατηρηση, φτανει πια και επειδη τον ηξερα προσωπικα τον Καπτα Δημητρη θα σας πληροφορησω πως δεν θα εβαζε πρωτα απ'ολα σε κινδυνο την ζωη του πληρωματος του και επειτα την δικη του απλα ηταν το γραφτο τους. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΗ ΚΑΠΤΑ ΔΗΜΗΤΡΗ!!!!!!!!

Εσύ, Τασούλη, τι λες; Που ξέρεις από κινδύνους; Που κάθε μέρα τους συναντάς μπροστά σου; Μόλις δεις τον κίνδυνο λουφάζεις; Ή τρέχεις εκεί που σε καλεί το καθήκον; Δεν το ξέρεις πως κινδυνεύεις; Το ξέρεις. Και παίρνεις και τα μέτρα σου. Αλλά δεν το βάζεις στα πόδια. Σωστά;

Το ίδιο κάνουν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι που κάνουν επικίνδυνα επαγγέλματα. Οι πυροσβέστες που ορμούν στις φλόγες. Τα ΕΜΑΚ που χώνονται σε ερείπια για να ανασύρουν τα θύματα των σεισμών. Οι γιατροί που περιθάλπτουν αρρώστους με επικίνδυνα για μετάδοση νοσήματα. Και τόσοι άλλοι που η δουλειά τους είναι να βάζουν το χέρι τους στην τρύπα όταν παρουσιαστεί το φίδι. Σημαίνει πως δεν ξέρουν τον κίνδυνο να τους τσιμπήσει; Σημαίνει πως θέλουν να τους τσιμπήσει; Πως δεν προσπαθούν και το φίδι να βγάλουν και να γλιτώσουν;

Και τι θα σήμαινε για όλους μας αν δεν υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι; Να θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο αν και έχουν και επίγνωση του κινδύνου και θέληση να ζήσουν; Το έχουμε σκεφτεί; Πόσα χρωστάμε σε αυτούς τους ανθρώπους; Που καθημερινά παίζουν κορόνα - γράμματα τη ζωή τους;

Κάποιοι κερδίζουν το παιγνίδι. Κάποιοι το χάνουν. Αυτό μαρτυρά η εμπειρία και η ζωή. Πως δε βγαίνουν όλοι νικητές από την αναμέτρηση στα μαρμαρένια αλώνια.

Εμείς; Που μένουμε πίσω; Τι πρέπει να κάνουμε; Να κουνήσουμε το κεφάλι και να πούμε:

Απλά ήταν γραφτό τους! Καλό ταξίδι!

Αυτή την ατάκα, Τασούλη, πρέπει να την προσθέσεις στις άλλες δύο. Και λέω μάλιστα να τη βάλεις πρώτη. Και από εκείνη που είπε η οδηγός, γιατί εκείνη μιλούσε σε κατάσταση σοκ. Δεν καταλάβαινε τι έλεγε. Και από εκείνη που έγραψε η άγνωστη κοπέλα για τους συναδέλφους σου. Γιατί δεν είναι αστυνομικός και η ίδια. Και δε γνωρίζει τι σημαίνει να είσαι αστυνομικός.

Αυτή την ατάκα όμως την είπε κάποιος που ήταν συνάδελφος. Που ήταν γνωστός των θυμάτων. Και την είπε δύο και πλέον μήνες μετά το χαμό τους.

Κι όχι μόνο πως ήταν γραφτό αλλά και "απλά". Κι άλλο τόσο απλά πέταξε και το Καλό Ταξίδι. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς που λένε και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους. Τόσο απλά. Και τόσο αδιάφορα. Και τόσο "μη μου τους κύκλους τάραττε!"

Δεν ξέρω ειλικρινά ποιος είναι αυτός ο ανώνυμος που έγραψε αυτήν την ... ατάκα.

Ούτε και πώς και γιατί δυο ολόκληρους και πλέον μήνες μετά την τραγωδία θυμήθηκε να τη γράψει. Όταν είχαμε σταματήσει την κάθε συζήτηση. Άλλοι ξεχνώντας την ξένη συμφορά και άλλοι από σεβασμό στους συγγενείς. Να ηρεμήσουν λίγο. Να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το κακό που τους βρήκε. Να μην έχουν και όλους εμάς να λέμε τούτο ή το άλλο. (Και συγνώμη που σπάσαμε αυτή τη σιωπή, τη συνειδητή από μέρους μας, αλλά έχουμε σοβαρό λόγο όπως θα δείτε παρακάτω να το κάνουμε.)

Θα τονίσουμε ότι ακόμη και η συνέντευξη του Κύπριου υποπλοιάρχου στα Νέα (που επικαλέστηκε σε επόμενο σχόλιό του) πάει σχεδόν μήνας που δημοσιεύτηκε. (14/2/2011) Άσχετα που εμείς δεν την πήραμε είδηση και δεν την αναφέραμε. Ή μήπως γι' αυτό ακριβώς; Μήπως, λέω, ενόχλησε που πέρασε στα ψιλά η συνέντευξη; Και έπρεπε να ακουστεί η μαρτυρία για το πώς συνέβησαν τα γεγονότα στην πλώρη του Angel;

Δεν μπορώ να ξέρω. Ειλικρινά δεν μπορώ να ξέρω ποιος είναι ο ανώνυμος σχολιαστής. Κρατώ μονάχα όσα ο ίδιος έγραψε για τον εαυτό του. Πως είναι και ο ίδιος ναυτικός. Υποπλοίαρχος και μάλιστα εν ενεργεία. Πως γνώριζε τον καπετάνιο που χάθηκε και μέσα στα καράβια και έξω. Και γνωρίζει και τον υποπλοίαρχο που γλίτωσε. Αλλά και από πρώτο χέρι όσα συνέβησαν:

Ανώνυμος είπε...
Δαναη σε πληροφορω πωσ τον ηξερα και παρα πολυ καλα μαλιστα και επειδη εχω μαθει απο πρωτο χερι τι εχει συμβει θα σε συμβουλευα να μην με αμφιβητεισ καθωσ κατι παραπανω απο εσενα ξερω. 9 Μαρτίου 2011 11:32 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...
Δαναη σε πληροφορω πως τον ηξερα παρα πολυ καλα χρονια τωρα και μεσα στα καραβια αλλα και εκτος γι'αυτο μην αμφισβητεις τα λεγομενα μου και δεν ειπα κατι κακο ουτε προσβλητικο καθως ξερω απο πρωτο χερι το συνεβη την συγκεκριμενη ημερα οποτε ασε με να ξερω καλυτερα απο εσενα. 10 Μαρτίου 2011 1:22 π.μ.

Κρατώ επίσης πως δεν έγραψε μία φορά και τέλος. Επανήλθε ξανά και ξανά επιμένοντας να μας πείσει πως μόνο ο Κύπριος υποπλοίαρχος γνωρίζει τι έγινε. Μόνο η δική του γνώμη μετράει:

Ανώνυμος είπε...
Πιστευω Δαναη πως θα ηταν φρονιμο να πιστεψουμε τι λεει εκεινος που ηταν παρων και εχει ακομα επανω του τα σημαδια απο το χτυπημα και οχι τι λενε οι συγγενεις και οι φιλοι οι οποιοι ηταν πολυ μακρια απο το συμβαν. 11 Μαρτίου 2011 12:51 π.μ.

Σημειώνω όμως ότι ο ίδιος ο Κύπριος υποπλοίαρχος στη συνέντευξή του δήλωσε πως δεν κατάλαβε τι και πώς έγινε... Άρα; Να δεχτούμε πως δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη τι έγινε... Αφού ο ένας και μοναδικός που δικαιούται να έχει γνώμη λέει πως δεν ξέρει τι έγινε. Να κλείσει λοιπόν και ο φάκελος της υπόθεσης και να μπει στο αρχείο. Με τίτλο: Απλά ήταν το γραφτό τους! Καλό τους ταξίδι!

Έλα μου ντε όμως που εκτός από τη συνέντευξη του ίδιου του Κύπριου υποπλοιάρχου, στις 14/2 στα Νέα, υπάρχει και μια άλλη συνέντευξη; Και όχι ανώνυμη. Όπως το σχόλιο που μας άφησαν στο Εντουκάντους... Συνέντευξη του πατέρα του Κύπριου υποπλοιάρχου και που την έχουμε αναρτήσει εδώ και καιρό στο ιστολόγιό μας:

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/aegean-angel_09.html

Στην κυπριακή εφημερίδα Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ και με ημερομηνία δημοσίευσης 9/1/2011:

http://www.sigmalive.com/simerini/news/local/342576

Αξίζει πραγματικά να την ξαναδιαβάσουμε και να τη συγκρίνουμε με τη συνέντευξη που έδωσε ένα μήνα μετά ο γιος. Γιατί άλλα έλεγε τότε ο πατέρας του και άλλα είπες μετά εκείνος. Υπογραμμίζω μάλιστα πως ο πατέρας είχε μιλήσει τηλεφωνικά με το ίδιο το παιδί του πριν από τη συνέντευξη. Κι ας δούμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του τι έλεγε:

[...] ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς ακριβώς συνέβη το περιστατικό;

ΠΑΤΕΡΑΣ: Επικρατούσαν άσχημες καιρικές συνθήκες, γύρω στα 11 μποφόρ, και όταν κόπασε η κατάσταση φτάνοντας τα 8-9 μποφόρ, ο καπετάνιος μαζί με το γιο μου και τον α’ μηχανικό ανέβηκαν να ελέγξουν τι ζημιές είχαν προκληθεί. Αν υπάρχουν διαρροές, μήπως έσπασαν σωλήνες, καθώς είναι ένα φορτηγό πλοίο που μεταφέρει καύσιμα. Εκείνη την ώρα που βρίσκονταν στο κατάστρωμα, ένα μεγάλο κύμα τους χτύπησε. Ο καπετάνιος και ο α’ μηχανικός χτύπησαν με το κεφάλι στα σίδερα με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο, ενώ ο Αντώνης έπεσε με το πρόσωπο.

Μούγκριζε από τους πόνους

Δ.: Τι τραυματισμούς έχει υποστεί ο Αντώνης;

Π.: Επειδή όπως σας είπα έπεσε με το μπροστινό μέρος του σώματός του και το πρόσωπό του, έχουν σπάσει τα δόντια του, έχει κοπεί η μύτη του, έχει μια σχισμή από τα ούλα προς τα άνω. Είναι πρησμένο όλο του πρόσωπο. Επίσης, έχει σπασίματα στα πλευρά και στο θώρακα.

Δ.: Πότε ήταν η πρώτη σας επικοινωνία μαζί του μετά το ατύχημα;

Η πρώτη επικοινωνία μας έγινε το Σάββατο το βράδυ στις 9:30. Αρχικά τηλεφώνησα στο πλοίο την Παρασκευή και σε συνομιλία μου με το β’ μηχανικό, τον ρώτησα τι γινόταν. Εκείνος μου είπε ότι είναι καλά και να μην ανησυχώ, αλλά μου εξήγησε ότι ο Αντώνης δεν μπορούσε να μετακινηθεί και να έρθει στο τηλέφωνο, εξαιτίας των καταγμάτων. Ωστόσο, του είπα ότι ήθελα πάση θυσία να του μιλήσω για να δω ότι είναι ζωντανός. Έτσι το Σάββατο με πήραν οι ίδιοι από το τηλέφωνο του πλοίου. Όταν το απάντησα, άκουσα τη φωνή του γιου μου, να μου φωνάζει «παπά». Ακουγόταν σαν μοσχάρι που μουγκρίζει, λόγω των πόνων που είχε. Τον ρώτησα πώς είναι και μου εξήγησε πώς έχει η υγεία του. Μου είπε ότι πονά πολύ. Είναι πολύ σοκαρισμένος, συγκινείται συνέχεια. Επίσης, σε άλλη επικοινωνία μας την Κυριακή, μου εξήγησε ότι τους έστειλαν σαν αρνιά στη σφαγή. Γνώριζαν για τις καιρικές συνθήκες.

Ήξεραν για την κακοκαιρία

Δ.: Όταν του μιλήσατε και σας περιέγραψε πώς είναι, ποια ήταν τα συναισθήματά σας;

Π.: Ένιωσα αγανάκτηση. Έχουμε μεγάλη αγωνία. Η μητέρα του κλαίει συνεχώς.
Η αρραβωνιαστικιά του, η Δήμητρα, που είναι έγκυος στον πέμπτο μήνα, είναι σε δύσκολη κατάσταση και αυτή. Εάν αποδειχθεί ότι όντως η εταιρεία γνώριζε για την κακοκαιρία και επέλεξαν να συνεχίσουν αντί να τους κρατήσουν για 3-4 μέρες στην Εσθονία, θα το χειριστούμε σίγουρα με νομικά μέσα.

Δεν θα το αφήσουμε έτσι. Πάντως, μιλώντας με ένα φίλο του γιου μου που του μίλησε, μου είπε ότι άλλαξαν πορεία γιατί ερχόταν τυφώνας επάνω τους. Αυτά θα τα κουβεντιάσουμε όταν δω το γιο μου και θα το χειριστούμε ανάλογα.[...]

Αυτά είπε ο πατέρας του. Κι επειδή μίλησε και στα κανάλια και έτυχε να δω τη ζωντανή συνέντευξη, λέω πως αυτά είπε. Εξάλλου ένας πατέρας που κινδυνεύει το παιδί του δε λέει ψέματα. Και ειδικά ενώ βρίσκεται υπό την επίδραση του σοκ και ακόμη δεν έχει συναντήσει το τραυματισμένο παιδί του.

Ο γιος όμως, ένα μήνα αργότερα, αλλιώς τα παρουσίασε τα πράγματα στη δική του συνέντευξη. Ούτε πως τους πήγαν σαν αρνιά στη σφαγή, ούτε πως γνώριζαν την επικινδυνότητα του καιρού, ούτε πως βγήκαν να ελέγξουν ζημιές. Επιθεώρηση ρουτίνας, λέει, πήγαν να κάνουν. Κι έτσι από την καλή του την καρδιά πήγε μαζί τους και ο μαστο - Θανάσης, ο πρώτος. Κι όχι γιατί ήταν ανάγκη. Ακόμη και τα μπωφόρια άλλαξαν. Ο πατέρας του μίλησε για 8 - 9 κι εκείνος για εφταράκι!!!!!! ναι, εφταράκι, με το υποκοριστικό να μειώνει ακόμη περισσότερο την ένταση του ανέμου.

Αυτό όμως που πραγματικά αξίζει να προσέξουμε είναι πως ο μεν πατέρας είπε ότι δεν μπορούσε λόγω των καταγμάτων ούτε στο τηλέφωνο να πάει και να καθησυχάσει τους δικούς του ενώ ο ίδιος μας λέει ότι αμέσως μετά το συμβάν σηκώθηκε και έψαχνε τους συναδέλφους του και μάλιστα πως ο πρώτος μηχανικός ξεψύχησε στα χέρια του!

Από πότε τραυματίας με κατάγματα είναι σε θέση να σηκωθεί μόνος του και να βοηθήσει και άλλους;

Κι από πότε τραυματίας με σπασμένα πλευρά είναι σε θέση να φωνάζει; Και με σπασμένα δόντια. Και με κομμένη μύτη! Αυτά αξίζει να τα μελετήσει ως νέα δεδομένα η ιατρική επιστήμη.

Αλλά και όλοι οι άλλοι αρμόδιοι. Να εξετάσουν τις δύο συνεντεύξεις και να ερευνήσουν ποια είναι η αλήθεια. Γιατί δεν ξέρω αν ευσταθούν τα περί αρνιών που τα οδήγησαν στη σφαγή (ποιος άραγε;;;;;;; ) αλλά σίγουρα εμείς που τα διαβάζουμε δεν είμαστε πρόβατα να τρώμε κουτόχορτο. Και να καταπίνουμε αμάσητα όσα μας γράφει ο χι ανώνυμος σχολιαστής στο διαδίκτυο. Φτάνοντας να μας αποκαλεί και ισχυρογνώμονες που δεν τον πιστεύουμε:

Ανώνυμος είπε...
Επειδη δεν εισαι η μονη που ξερει απο καραβια καθως και εγω υποπλοιαρχος ειμαι και ενεργος μαλιστα θελω να σου πω πως αν ειχες διαβασει παραπανω θα καταλαβαινες. Σου ειχα γραψει πως ξερω την κατασταση απο πρωτο χερι που παει να πει πως εχω μιλησει με τον Αντωνη Ιωαννου καθως τον γνωριζω και εχω δει την κατασταση του οποτε εχω προσωπικη αποψη περι του θεματος οποτε ασε με να ξερω κατι παραπανω και μην εισαι τοσο ισχυρογνωμων καθως απο κουβεντες του καπνηστηριου πολλα θα ακουστουν αλλα στην τελικη ενας ξερει τι εγινε στα αληθεια. Εσυ και πολυ αλλοι καλα τα λετε απο το γραφειο σας αλλα εκεινη την στιγμη εκεινος παλευε με τον χαρο ενω ολοι εμεις ειμασταν ειτε στο κρεβατι μας, ειτε στο γραφειο να λεμε οτι μας κατεβαινει στο κεφαλι. 11 Μαρτίου 2011 12:07 μ.μ.

Τον ανώνυμο. Που ξέρει λέει από πρώτο χέρι τι έγινε. Ενώ οι συγγενείς δεν ξέρουν. Γιατί ήταν πολύ μακριά από το συμβάν!

Τότε λοιπόν γιατί να πιστέψουμε και αυτόν; Κι αυτός πολύ μακριά από το συμβάν δεν ήταν; Επειδή τα άκουσε από το στόμα του υποπλοιάρχου; Ο πατέρας του Αντώνη Ιωάννου από ποιον τα άκουσε; Και σε ποιον λέει κάποιος όλη την αλήθεια; Σε ένα συνάδελφο ή στον πατέρα του; Κι από πού κι ως πού νομιμοποιείται να παριστάνει τον αυτόκλητο δικηγόρο του συναδέλφου του; Του έδωσε εκείνος την άδεια; Γνωρίζει έστω πως ο συνάδελφος βγήκε και έγραψε στο διαδίκτυο όσα του εξομολογήθηκε; Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να ξέρω.

Περιορίζομαι λοιπόν στις δύο συνεντεύξεις. Στη Σημερινή και στα Νέα. Τις επώνυμες συνεντεύξεις. Κι όχι στα ανώνυμα σχόλια του διαδικτύου. Έτσι κι αλλιώς οι συνεντεύξεις αυτές είναι η ουσία. Που αναιρούν η μία την άλλη σε μεγάλο βαθμό.

Και που οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον ανώνυμο σχολιαστή γιατί από εκείνον μάθαμε την ύπαρξη της συνέντευξης στα Νέα. Εκείνος όμως αμφιβάλλω αν γνώριζε την ύπαρξη της άλλης συνέντευξης. Στη Σημερινή. Ή αν τη γνώριζε, ίσως πίστευε πως την αγνοούμε εμείς. Αφού τη συγκεκριμένη συνέντευξη την είχαμε ανεβάσει μόνο στις ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ και όχι και στο Εντουκάντους όπου εκείνος μας άφησε τα σχόλιά του. Αλλιώς θα ήταν τελείως παράλογο να ανακινήσει το ζήτημα. Μα τι πίστευε; Πώς θα αποσιωπήσουμε ένα τόσο σοβαρό στοιχείο;

Κι ας ελπίσουμε πως το στοιχείο αυτό θα φτάσει στους άμεσα ενδιαφερόμενους. Να το αξιοποιήσουν όπως εκείνοι νομίζουν καλύτερα ώστε να λάμψει επιτέλους η αλήθεια για την τραγωδία στο Aegean Angel...