BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Το ανθρώπινο πρόσωπο της Ηγουμενίτσας παλεύει ενάντια στην πολιτική της ανεργίας, της φτώχειας, της πείνας, της τρομοκρατίας και της ξενοφοβίας!

Οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ δεν ταξιδεύουν μόνο στα πέλαγα. Έχουν και το δικό τους λιμάνι. Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας που είναι η έδρα του ιστολογίου μας. Και από το λιμάνι αυτό αναμεταδίδουν κάθε τι σημαντικό. Γιατί οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ δεν είναι "χαμένες στα πέλαγα" αλλά "πολίτες του κόσμου εν πλω" και όταν ταξιδεύουν και όταν ξεμπαρκάρουν.

Και από την Ηγουμενίτσα σήμερα αναμεταδίδουμε τον αγώνα της μικρής μας πόλης για ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Ενάντια σε κάθε τι που αντιστρατεύεται τον άνθρωπο.

Σήμερα η ανακοίνωσή μας αφορά τη διοργάνωση ομιλίας και συζήτησης στο πολιτιστικό κέντρο της πόλης, στο ΠΑΝΘΕΟΝ, με ομιλητή τον Ντίνο Παντελίδη και διοργανωτές τα μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους μετανάστες:

Κοινός αγώνας

ενάντια στην πολιτική της ανεργίας, της φτώχειας, της πείνας,

της τρομοκρατίας και της ξενοφοβίας

Είμαστε όλοι εδώ, εργάτες, υπάλληλοι, μαγαζάτορες, μαθητές, φοιτητές, αγρότες, δάσκαλοι, καθηγητές, συνταξιούχοι, μετανάστες. Ζούμε στον ίδιο τόπο με κοινά προβλήματα, εργάτες χωρίς δουλειά (ανεργία), μαγαζάτορες χωρίς πελάτες (λουκέτα), υπάλληλοι με μείωση μισθών και αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (περικοπές, ασφαλιστικό), μαθητές και φοιτητές χωρίς μέλλoν (γενιά των 500 ευρω), αγρότες να βλέπουν την παραγωγή τους να σαπίζει ή να χαρίζεται στους μεγαλέμπορους, μετανάστες να είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας .

Είμαστε εμείς όλοι αυτοί που δεχόμαστε καθημερινά στον τόπο μας μια επίθεση χωρίς τελειωμό απ΄ αυτούς που κερδίζουν από την δουλειά μας. Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις που εκφράζουν αυτούς που μας ξεζουμίζουν, κατάφεραν να μας χωρίσουν για να μην μπορούμε να διεκδικούμε όλοι μαζί τα δικαιώματα μας και τις ανάγκες μας.

Σήμερα είναι ανάγκη να καταλάβουμε ότι ο εχθρός είναι για όλους κοινός, είναι το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και οι εκφραστές του ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΕΕ και ΔΝΤ.

Οι πόλεμοι και η άγρια εκμετάλλευση των φτωχών χωρών από τους ισχυρούς της γης και τα αντιδραστικά καθεστώτα τους, γεννούν την πείνα και την δυστυχία, φέρνουν τις στρατιές μεταναστών στο Λιμάνι της Ηγουμενίτσας, πύλη μιας Ευρώπης-φρούριο, που μέσα από τη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ, που προσυπέγραψαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, υποχρεώνει τους πρόσφυγες να παραμένουν στην χώρα πρώτης εισδοχής και δεν τους επιτρέπει να πάνε στη χώρα που επιθυμούν. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ, είναι η μετατροπή της χώρα μας σε μια απέραντη αποθήκη εξαθλιωμένων μεταναστών, τα υπαρκτά προβλήματα που βιώνουμε εμείς ως δημότες αυτής της πόλης, αλλά και οι μετανάστες.

Αν εμείς δεν οργανώσουμε τον αγώνα μας απέναντι σε αυτούς που καθημερινά ψηφίζουν και ένα καινούριο «μνημόνιο» ενάντια στον λαό, θα μας ωθούν να βλέπουμε για εχθρό ο ένας τον άλλον, δηλαδή οι εργάτες τους δημόσιους υπαλλήλους, οι μαθητές τους καθηγητές, οι αγρότες τους φορτηγατζήδες και όλοι μαζί τους μετανάστες. Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή την επιχείρηση κοινωνικού αυτοματισμού.

Γι΄ αυτό εμείς σήμερα, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ αγωνιζόμαστε Έλληνες και ξένοι εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, νεολαίοι, επαγγελματίες για το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή, κόντρα στην φτώχια και την εξαθλίωση, στην αντιμεταναστευτική και ξενοφοβική πολιτική.

> τον δρόμο τον δείχνουν οι αγώνες του λαού μας .

> τον δρόμο τον δείχνει οι νίκη των 300 μετανάστες απεργών πείνας.

Δουλειά για όλους - δικαιώματα για όλους

Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, κατάργηση της Συμφωνίας Δουβλίνο 2, χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων στους μετανάστες, νομιμοποίηση, ανθρώπινες συνθήκες παραμονής των μεταναστών.

Εκδήλωση -συζήτηση

Παρασκευή 11 -3 στις 7¨30 μμ στο ΠΑΝΘΕΟΝ

Ομιλητής ο Ντίνος Παντελίδης

μέλος της ¨Δ.Ο.Ε¨ & της Αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας .

Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Μετανάστες

http://metanastes-igoumenitsas.blogspot.com/




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.