BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Μια καπετάνισσα που έγινε ... ακρωτήρι!

Όλα άρχισαν από το άρθρο της φίλης καπετάνισσας Θαλασσινής στο φόρουμ Homa Educandus. Δηλαδή το ταξίδι στα πέλαγα του διαδικτύου με αφορμή όσα η Θαλασσινή ανακάλυψε για καπετάνισσες από όλο τον κόσμο. Μια τριαντάχρονη Αργεντίνα, μια τριαντάχρονη μελαχρινή καλλονή, που πλοιαρχεύει σε γκαζάδικο, κι άλλη μια συμπατριώτισσά της λίγο μεγαλύτερη αλλά και μια ηλικιωμένη Ρωσίδα, η Anna Ivanovna Schetinina παρέα με μια Αγγλίδα, τη Victoria Alexandrina Drummond που υπήρξε λέει μηχανικός στα πλοία... Όλη αυτή η γυναικεία συντροφιά με υποδέχτηκε πρωί πρωί και έκανε τη μέρα μου χαρούμενη.

Ομολογώ πως δε γνώριζα την ύπαρξή τους. Κι ένιωσα βαθιά την ανάγκη να διορθώσω τη μεγάλη παράληψη. Ας είναι καλά η Θαλασσινή που μου έδωσε το ερέθισμα. Θαλασσινούλα, σε ευχαριστώ από καρδιάς!

Από τις τέσσερις κυρίες το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μου τράβηξε η Ρωσίδα με τα λευκά μαλλιά. Η πρώτη, λέει, καπετάνισσα στον κόσμο...



Προφανώς εννοούν στο σύγχρονο κόσμο γιατί οι καπετάνισσες έχουν μεγάλη ιστορία πίσω τους. Πέρα από τη δική μας πασίγνωστη Μπουμπουλίνα και τις άλλες ηρωίδες της επανάστασης του '21 που κυβέρνησαν πλοία (πχ η Θρακιώτισσα Δόμνα Βισβίζη) είναι γνωστό πως μια καπετάνισσα πήρε μέρος ακόμη και στη μακρινή ναυμαχία της Σαλαμίνας, η περίφημη βασίλισσα Αρτεμισία που ήταν και η μόνη που διέβλεψε τον κίνδυνο καταστροφής των Περσικών δυνάμεων, όταν ο Ξέρξης συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο.

Στην εποχή μας όμως ως πρώτη καπετάνισσα που αποφοίτησε μάλιστα από σχολή και έφτασε στο βαθμό του πλοιάρχου, αναφέρεται η Ρωσίδα Anna Ivanovna Schetinina, η οποία έγραψε ιστορία στα 1935 αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση πλοίου και μάλιστα σε ηλικία μόλις 27 ετών:



Η Άννα γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1908 στο Okeanskoy του Βλαδιβοστόκ. Φέτος μάλιστα γιορτάστηκαν με λαμπρότητα τα 100 χρόνια από τη γέννησή της, καθώς εκτός από καπετάνισσα υπήρξε και ήρωας του λαού της, τιμημένη με το βραβείο Λένιν και άλλες σημαντικές διακρίσεις.

Αποφοίτησε από τη Ναυτική Ακαδημία στα 1929 και άρχισε την καριέρα της από ναύτης. Μέσα σε έξι μόλις χρόνια κατάφερε να γίνει πλοίαρχος. Συγκεκριμένα παρέλαβε το φορτηγό πλοίο "Hohenfelz" από το Αμβούργο, το οποίο μετονομάστηκε σε "Chavycha", και το οδήγησε στο Πετροπαβλόβσκ-Kamchtsky, κάτι που την έκανε γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο.



Τη βλέπουμε εδώ με τη στολή της και τα τέσσερα χρυσά σιρίτια στα χέρια. Είναι πια η εποχή του φοβερού πολέμου και η καπετάν Άννα δίνει με επιτυχία και αυτόν τον αγώνα. Επικεφαλής των πλοίων "Karl Libkneht", "Rodina" και Jean Jores" κατάφερε να διασχίσει επιτυχώς 17 φορές τον Ειρηνικό.

Μετά τον πόλεμο η Άννα φοίτησε στο Higher Marine Engineering College του Λένινγκραντ και έγινε μέλος ΔΕΠ εκεί. Από το 1960 εργάστηκε σε χώρες της Άπω Ανατολής διδάσκοντας πάντα σε ναυτικές ακαδημίες. Ασχολήθηκε επίσης με το γράψιμο εγχειριδίων ναυτικής τέχνης αλλά και με την καταγραφή των απομνημονευμάτων της.

Η Άννα Ιβάνοβνα απεβίωσε στις 25 Σεπτεμβρίου 1999. Στο λιμάνι του Βλαδιβοστόκ κατασκευάστηκε προς τιμή της ειδικό μνημείο:




Επιπλέον δόθηκε και το όνομά της σε ένα ακρωτήριο! Ένα ακρωτήριο της χερσονήσου Shkota, στον κόλπο Amur στη θάλασσα της Ιαπωνίας, με συντεταγμένες 43 ° 05,9 Β γεωγραφικό πλάτος και 131 ° 51,4' Α γεωγραφικό μήκος. Βρίσκεται κοντά στη Ναυτική Ακαδημία που δίδαξε επί σειρά ετών:

Government of the Russian Federation on October, 20th, 2006, in memory of Master Anna Ivanovna Shchetinina, decided to name the cape in Amur bay of Japan sea "cape Shchetininoy". (ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ FESCO)

Με αφορμή του ιωβηλαίου από τη γέννησή της και που συμπίπτει με τα τριάντα χρόνια από την ίδρυση της πρώτης ελληνικής δημόσιας σχολής πλοιάρχων για γυναίκες, είναι νομίζω μια καλή ευκαιρία στην επέτειο του θανάτου της, στις 25 Σεπτέμβρη, να οργανώσουμε μία συνάντηση - εκδήλωση για να τιμήσουμε τόσο την πρώτη γυναίκα πλοίαρχο της σύγχρονης εποχής όσο και όλες τις άλλες γυναίκες που κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή της ιεραρχίας και να κυβερνήσουν πλοία.

Όσες και όσοι ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος στη διοργάνωση, δεν έχουν παρά να επικοινωνήσουν μαζί μας.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.