BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Σκοτώθηκε ναυτεργάτης στο Εξπρές Πήγασος


Αυτό που βλέπετε είναι η βάση που απέμεινε αποκεφαλισμένη μετά το ατύχημα... Αποκεφαλισμένος όμως κατέληξε και ο Μιχάλης Κοκώνης, ναύτης στο πλοίο Εξπρές Πήγασος. Όπως σημειώνει ο σημερινός Ριζοσπάστης, ήταν απλώς θέμα χρόνου να συμβεί το μοιραίο στο συγκεκριμένο πλοίο. Διότι όχι μόνο η βάση που προκάλεσε το ατύχημα αλλά και άλλες βάσεις παρουσιάζουν προβλήματα. Όπως και η επόμενη που εντόπισε το κλιμάκιο της ΠΕΜΕΝ που επισκέφθηκε το πλοίο.



Οι βάσεις αυτές χρησιμεύουν για τα ράουλα που βοηθούν τους κάβους του πλοίου κατά την πρόσδεση στο λιμάνι. Όμως όπως αναφέρει ο Ριζοσπάστης:



Τις εγκληματικές ελλείψεις στο σαπιοκάραβο «ΕΞΠΡΕΣ ΠΗΓΑΣΟΣ», όπου προχτές ένας 49χρονος ναυτεργάτης αποκεφαλίστηκε όταν το ράουλο του κάβου ξεκόλλησε από τη βάση του (!) στο λιμάνι του Γυθείου, αλλά και τις τεράστιες ευθύνες της πλοιοκτήτριας εταιρείας «HELLENIC SEAWAYS», του «Ελληνικού Νηογνώμονα» του Κλάδου Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων, του ΥΕΝ και της κυβέρνησης, φέρνει στο φως η έρευνα που έκανε στο πλοίο κλιμάκιο της ΠΕΜΕΝ, με επικεφαλής τον πρόεδρο Σάββα Τσιμπόγλου, όταν αυτό κατέπλευσε χτες το πρωί στο λιμάνι του Πειραιά. Στο συνδικαλιστικό κλιμάκιο συμμετείχε και ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Τούσσας.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην καταγγελία που απέστειλαν στον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, τον αρχηγό του Λιμενικού, τον Κλάδο Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων και το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά, διαπίστωσαν πως: Η συγκόλληση στη βάση του ράουλου που έσπασε και σκότωσε το ναύτη ήταν πρόχειρα φτιαγμένη. Η διαπίστωση αυτή αφήνει έκθετο το ΥΕΝ, το οποίο από την πρώτη στιγμή και διαρκώς ισχυριζόταν πως αποκόπηκε ο πρυμναίος κάβος. Βέβαια, αν ομολογούσε την αλήθεια, θα έπρεπε το πλοίο να μείνει στο λιμάνι του Γυθείου και αυτό προφανώς θα ήταν πλήγμα για την εταιρεία. Ετσι το πλοίο έφυγε, έστω κι αν
εγκυμονούσε κινδύνους για ναυτεργάτες και επιβάτες. Επίσης, όπως διαπίστωσε η ΠΕΜΕΝ, οι βάσεις που εδράζονται τα ράουλα, απ' όπου περνούν οι κάβοι, είναι διαβρωμένες και πρόχειρα συγκολλημένες.

Η κατάσταση αυτή, τονίζεται στην καταγγελία, εγκυμονεί άμεσο κίνδυνο για τη ζωή των ναυτεργατών, αφού μπορεί να υπάρξει κι άλλο ατύχημα στο ίδιο σημείο και για την ίδια αιτία. Είναι προφανές ότι χρειάζεται να απαγορευτεί ο απόπλους του πλοίου από τον Πειραιά, να αντικατασταθούν τα φθαρμένα ελάσματα και να ελεγχθεί συνολικά η αξιοπλοΐα του πλοίου. «Σας καθιστούμε υπεύθυνους, καταλήγει η καταγγελία και απαιτούμε να προβείτε άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες για να εξασφαλιστούν οι κανόνες ασφαλείας της ζωής των ναυτεργατών και των επιβατών».


Το ατύχημα στο Εξπρές Πήγασος συνεχίζει τη μακρά σειρά ατυχημάτων σε καράβια που έχουν μέχρι τώρα στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες ναυτεργάτες αλλά και επιβάτες. Και όσο και αν ξέρουμε πως το ατύχημα θα είναι πάντα μέρος της ζωής, άλλο τόσο ξέρουμε πως πολλά ατυχήματα θα είχαν αποφευχθεί αν τηρούνταν οι κανόνες ασφαλείας. Πόσοι ακόμη άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν για να γίνονται συστηματικοί έλεγχοι για το αν τηρούνται ή όχι;


Μόλις προχτές μπήκα κι εγώ σε ένα επιβατηγό οχηματαγωγό. Πριν ακόμη βγει από το λιμάνι του Πειραιά, έγινε η επίδειξη των σωστικών... Ήρθε ένα κυριούλης και στάθηκε στη μέση του σαλονιού, που ακόμη και να ήθελες δεν μπορούσες να δεις τι έκανε, και από τα μεγάφωνα ακούστηκαν στα ελληνικά και στα αγγλικά λίγα λόγια για τα σωσίβια. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά η άσκηση είχε τελειώσει.



Με λίγη καλή προσπάθεια μπορείτε να τον εντοπίσετε τον κυριούλη. Είναι πίσω από την επιβάτισσα που είναι ξαπλωμένη στον καναπέ. Κοιτάξτε πίσω από το κεφάλι της κάτι σε πορτοκαλί... Είναι το σωσίβιο που ναι, έχει λέει και σφυρίχτρα! Το πόσο παρακολούθησαν την άσκηση οι επιβάτες, το αποδεικνύει η φωτογραφία. Αλλά και να τον έβλεπαν... φτάνει αυτό, η επίδειξη του πώς δένουμε το σωσίβιο, για μια δύσκολη ώρα; Αφήστε που μόνο κατά τον απόπλου από Πειραιά έγινε η επίδειξη. Αργότερα το πλοίο έπιασε Πάρο, Νάξο, Δονούσα και Αιγιάλη, μπήκαν δεκάδες νέοι επιβάτες αλλά καμία επίδειξη σωστικών. Άντε να συμβεί καμία στραβή... Πόσες μανούλες θα κλάψουν και πάλι; Και πόσο φτηνή θεωρείται στις μέρες μας η ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα;









2 σχόλια:

  1. το Σάββατο είχαμε την κηδεία του Μιχάλη...
    Και να φανταστείς ότι το Ποσειδών είναι ΄"κούκλα" μπροστά σε άλλα σαπάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ας είναι .... άλλο ένα έγκλημα...
    στοιχηθείτε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.