BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ανασφάλιστο το πλοίο που συγκρούστηκε χτες στον Πειραιά

Κάθε μέρα που περνάει και ένα καινούριο γεγονός έρχεται να επιβεβαιώσει πως η κατάσταση στην ακτοπλοΐα γίνεται κάθε μέρα και πιο επικίνδυνη. Τη μία το Θεόφιλος, την άλλη το Σούπερ Φέρι στην Άνδρο, μετά το Μυρτιδιώτισσα και τώρα σύγκρουση πλοίων μέσα στο πρώτο λιμάνι της χώρας. Από το φόρουμ HOMA EDUCANDUS αναδημοσιεύουμε τα σχετικά στοιχεία:

Κι ενώ οι γυναίκες πανηγυρίζουμε που μια θηλυκή πλοίαρχος βρίσκεται στη γέφυρα ενός από τα μεγαλύτερα κρουαζιερόπλοια στον κόσμο, οι άντρες συνάδελφοι βάλθηκαν να αποδείξουν μέσα στο κατακαλόκαιρο πόσο ατζαμήδες είναι. Ούτε επίτηδες να το έκαναν!!!

Η είδηση σημερινή και μέσα από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, τον Πειραιά:

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ PATHFINDER

Σύγκρουση δύο κρουαζιερόπλοιων σημειώθηκε λίγο πριν τις 7.00 το πρωί της Δευτέρας στο λιμάνι του Πειραιά, όταν το "ZENITH" -σημαίας Μάλτας, με 619 μέλη πληρώματος και 1.819 επιβάτες- συγκρούστηκε με το "AEGEAN PEARL" - ελληνικής σημαίας, με 349 μέλη πληρώματος και 504 επιβάτες- και το οποίο ήταν προσδεδεμένοστην ακτή Ξαβερίου.

Η σύγκρουση έγινε όταν το "ZENITH" έκανε διαδικασία πρόσδεσης και χτύπησε στη πρύμνη του "AEGEAN PEARL".

Κανείς από τους επιβάτες δεν τραυματίστηκε, ενώ, απαγορεύτηκε ο απόπλους των δύο κρουαζιερόπλοιων.

Τι να πεις; Στραβωμάρα; Ο Πειραιάς τουλάχιστον δεν είναι κανένα λιμανάκι σε νησί του Αιγαίου για να βρούμε δικαιολογίες πως έφταιξε ο χώρος. Και δε νομίζουμε πως σε ένα κρουαζιερόπλοιο όπως το ZENITH θα βρίσκεται κανένας τυχαίος καπετάνιος. Όπως και το ZENITH δε βρέθηκε τυχαία στον Πειραιά.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ MARINETRAFFIC.COM

Το βλέπουμε εδώ και πάλι στον Πειραιά, μόλις τον περασμένο Απρίλιο. Αν και έχει σημαία Μάλτας και ανήκει σε ισπανική εταιρεία: PULLMANTUR MADRID - SPAIN, το γερμανικής κατασκευής κρουαζιερόπλοιο περιφέρει τα 207 μέτρα του μήκους του και τα 32 του πλάτους του (αρκετά μεγάλο όχι όμως σαν τον Μονάρχη που κυβερνά η κ. Karin Stahre-Janson) στα νερά του Αιγαίου πιάνοντας λιμάνια όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη και η Ρόδος. Άρα ο καπετάνιος όφειλε να γνωρίζει σαν την τσέπη του το λιμάνι του Πειραιά και όχι να πάει και να πέσει πάνω στο δεμένο ήδη "THE AEGEAN PEARL".

Το άδικο αυτή τη φορά σε σχέση με τη σύγκρουση που είχαμε πριν λίγες μέρες στην Άνδρο, ήταν πως τη μεγαλύτερη ζημιά την έπαθε το δεμένο πλοίο, το θύμα. Μπορεί να ήταν μικρές οι υλικές ζημιές όπως βιάστηκαν να τονίσουν τα ΜΜΕ, και να μην τραυματίστηκε ουδείς, αλλά το PEARL τραυματίστηκε στην ευαίσθητη περιοχή των λέμβων τις οποίες και πρέπει να επισκευάσει πριν του δοθεί ξανά η άδεια για απόπλου.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ MARINETRAFFIC

Και σίγουρα όλοι θέλουν να γίνει σωστή η επισκευή γιατί το πλοίο ανήκει στη γνωστή και μη εξαιρετέα εταιρεία LOUIS TOURIST LIMASSOL - CYPRUS , της ίδιας που στην παραπάνω φωτογραφία έχει ξεχάσει και ένα άλλο πλοίο της εδώ και μήνες. Α, μην το ψάχνετε εις τον αφρό της θάλασσας, εκείνο "ξεκουράζεται" στο βυθό της Σαντορίνης... Μιλάμε φυσικά για το πλοίο που βυθίστηκε πέρυσι το Πάσχα, το SEA DIAMOND. Διαμάντι το ένα, Μαργαριτάρι το άλλο... αλλά ποιος στέκεται στο λαμπερό όνομα ενός πλοίου; Μόνο οι αφελείς και οι άσχετοι. (Ή και κάποιοι περίεργοι που τους αρέσει να ξύνουν τα νύχια τους και μαζί και τις μπογιές... Υπομονή, θα καταλάβετε παρακάτω τι εννοούμε. ) Έτσι τόσο η εταιρεία όσο και οι αρχές οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο πιστοποιητικό αξιοπλοΐας που θα εκδοθεί για το σκάφος πριν συνεχίσει και πάλι τις κρουαζιέρες του στο Αιγαίο.

Δεν είναι μάλιστα χωρίς σημασία και η μεγάλη ηλικία του PEARL. Χτίστηκε το 1971 στα ναυπηγεία FINCANTIERI TRIESTE - ITALY, και έχει μέχρι στιγμής αλλάξει και σημαίες και ονόματα. Τριάντα εφτά χρόνια ζωής είναι αυτά... Να τα βγάλει όλα με το ίδιο όνομα και την ίδια σημαία; Το περίεργο όμως είναι που άλλαξε όνομα και τον περασμένο Μάιο... Μέχρι τις 19 Μάη του 2008 το πλοίο αναφερόταν ως PERLA. Με το όνομα αυτό αναφέρεται και στα εγκαίνια του SEA DIAMOND πριν από δύο χρόνια... Και με το ίδιο όνομα συνδέθηκε και με το τραγικό ατύχημα στη Σαντορίνη. Γιατί λοιπόν άλλαξε όνομα; Ξέρουμε όλοι γιατί ο Κάρατζις κυκλοφορούσε ως Ντάμπιτς ή γιατί και πότε οι άνθρωποι συνηθίζουν να αλλάζουν ονόματα. Τα καράβια όμως; Ποιοι λόγοι άραγε επηρεάζουν μια εταιρεία να αλλάζει το όνομα ενός πλοίου της;

Όποιοι και να είναι οι λόγοι αυτοί, το σημερινό περιστατικό της σύγκρουσης με το ΖΕΝΙΘ μας ανάγκασε να ανακαλύψουμε αυτή την αλλαγή... και να προβληματιστούμε... Κι ας λένε πως η ζημιά έγινε στις λέμβους. Το σπανιόλικο καράβι κατάφερε και να "ξύσει" τη φρέσκια μπογιά στην περιοχή του ονόματος ή τουλάχιστον να ξυπνήσει την περιέργεια όποιων δε στέκονται μόνο στην επιφάνεια μιας είδησης.

Φυσικά μην ψάξετε στα ΜΜΕ τέτοιες "ασήμαντες λεπτομέρειες"... Ο δικός τους ρόλος εξαντλείται συνήθως στο να καθησυχάσουν το κοινό πως δεν υπήρξαν τραυματίες και οι υλικές ζημιές ήταν μικρές...

Εδώ νεκρούς στο Πέραμα είχαμε πριν λίγες μέρες και προσπερνάγανε την είδηση εν ριπή οφθαλμού. Πόσος τηλεοπτικός χρόνος αφιερώθηκε τις μέρες αυτές για τον τριαντάχρονο Γεωργιανό που "έφαγε" τον Σεργιανόπουλο; Και πόσος δόθηκε για να προβληθούν και να διαφωτιστούν οι αιτίες που έκλεισαν οκτώ σπίτια; Μια ζωή στάχτη στα μάτια για να καλύψουν τα αποκαΐδια των αδικοχαμένων αυτής της ζωής, των πραγματικών θυμάτων. Και αγώνας να διατηρήσουν την ιλουστρασιόν επιφάνεια του σταρ σύστεμ και της αποδέλοιπης "χάι σοσάιτι". Και άσε εκεί στα σκοτεινά και τις παρυφές να λαμπαδιάζουν άνθρωποι. Μα τι θαρρείς; Ίδια μετράνε αυτοί και ίδια οι επώνυμοι της κοινωνίας μας; Τα είδωλα και τα ινδάλματα που σερβίρουν στα παιδιά μας;

Το "αστείο" είναι που αυτή η τακτική ώρες ώρες στρέφεται ακόμη και ενάντια στους ίδιους που την επιλέγουν. Γιατί στα κρουαζιερόπλοια δε θα συναντήσεις κανέναν εργάτη από το Πέραμα απλωμένο στις σεζ λονγκ. Τους γιάπηδες και τους νεόπλουτους θα βρεις να λιάζονται. Λέω αυτούς γιατί οι άλλοι, τα πραγματικά αφεντικά του πλούτου, κινούνται με ίδια μέσα στις θάλασσες, με κότερα και θαλαμηγούς και αφήνουν τους λακέδες τους να σέρνονται παριστάνοντας τους σπουδαίους στα διάφορα κρουαζιερόπλοια, μικρά ή μεγάλα, πολυτελή ή και δευτεροκλασάτα. Φαίνεται όμως πως η στραβωμάρα δε χτύπησε μόνο τον καπετάνιο του ΖΕΝΙΘ σήμερα το πρωί, είναι γενικότερο σύμπτωμα της εποχής μας. Μια εποχή που βιάζεται να πάρει πινέλα και μπογιές όταν συμβεί το μοιραίο για να κάνει και πάλι τον κόσμο λαμπερό και γεμάτο από την παγανιστική ομορφιά της Πέρλας και των Διαμαντιών.

@@@@@@@@@@@@

Κι ενώ αυτά γράφαμε χτες στο φόρουμ, σήμερα ήρθε το ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη να μας πληροφορήσει τα ακόλουθα:

Συγκρούστηκαν δύο κρουαζιερόπλοια

Δύο κρουαζιερόπλοια συγκρούστηκαν τα ξημερώματα μέσα στο λιμάνι του Πειραιά! Το με σημαία Μάλτας «ZENITH», με 1.819 επιβάτες και 719 ναυτεργάτες πλήρωμα, κατά τη διάρκεια χειρισμών πρόσδεσης στην Ακτή Ξαβέρη, συγκρούστηκε με πρυμοδετημένο «AEGEAN PERL», στο οποίο επέβαιναν 504 επιβάτες και 349 ναυτεργάτες.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι το «ZENITH» παρουσίασε βλάβη. Πρόκειται για πλοίο ανασφάλιστο, με έτος κατασκευής το 1992, με πλοιοκτήτη που καλύπτεται από το αποικιοκρατικό καθεστώς των «οφ σορ» εταιρειών και υποσυντήρητο, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα στοιχεία.

Πριν από 4 μήνες είχε ελεγχθεί από τις ιταλικές λιμενικές αρχές στο λιμάνι Μεσίνα και παρά το γεγονός ότι οι έλεγχοι αυτοί είναι υποτυπώδεις, είχαν διαπιστωθεί 8 προβλήματα, με πρώτο αυτό που αφορούσε παραβιάσεις ακόμα και των κατωτέρων «στάνταρ» που καθορίζει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO)! Διαπιστώθηκαν προβλήματα στις μηχανές, στα μέτρα πυρασφάλειας, στα σωστικά μέσα, στα μέσα ραδιοεπικοινωνίας (δεν ήταν πιστοποιημένο σύμφωνα με τον κώδικα ασφαλείας ISM) και άλλα, που όλα μαζί δείχνουν ότι πρόκειται για πλοίο που δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Αυτό το καράβι καταπλέει και αποπλέει από το πρώτο λιμάνι της χώρας, χωρίς να έχει ελεγχθεί από τις λιμενικές αρχές, αν τουλάχιστον έχουν αποκατασταθεί τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν στην Ιταλία.

@@@@@@@@@

ΣΧΟΛΙΟ:

Ποιο αποπλέει και καταπλέει; Αυτό το καράβι το τελευταίο διάστημα κινείται αποκλειστικά σε ελληνικά λιμάνια. Έτσι βρήκαμε από τα δρομολόγια του. Κανένας πάλι δε βρέθηκε να το ελέγξει; Έπρεπε να προκαλέσει ατύχημα για να βγουν αυτά τα στοιχεία στην επιφάνεια;

Σκέφτομαι πως ίσως είναι καιρός πια να προγραμματίζουμε διακοπές μόνο στη στεριά... Το να κινείσαι στη θάλασσα έχει καταλήξει κίνδυνος - θάνατος... Άσε που πρέπει να πληρώνεις και τα μαλλιά της κεφαλής σου για εισιτήρια. Και άσε που δε βρίσκεις και εισιτήρια να πας κατευθείαν στον προορισμό σου και διπλοπληρώνεις τα έξοδα. Λοιπόν; Ποιος ο λόγος και να ταλαιπωρηθούμε και να κινδυνέψουμε;

Κι αφήστε που η φωτιά της Ρόδου απέδειξε την ανεπάρκεια και σε άλλα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας στη νησιά. Κι ακόμη όσα άλλα τραγικά έχουμε μάθει για την κατάσταση των υπηρεσιών υγείας. Μη σου τύχει να αρρωστήσεις ή να τραυματιστείς σε νησί... Την πάτησες.

Να πούμε και για τη βενζίνη; Που στα νησιά είναι πάντα ακριβότερη.

Και θέλουμε μετά και τουρισμό...






2 σχόλια:

  1. πολύ ενδιαφέρον σελίδα θα σας διαβάζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άνεμε, θερμά ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Χαρά μας να φυσάς και στα δικά μας πέλαγα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.