Οι δύο κόσμοι της ναυτιλίας

Με τον τίτλο ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ τιτλοφόρησε πριν λίγες μέρες η εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ άρθρο αναφερόμενο στην κατάσταση της ναυτιλίας και ειδικότερα της ακτοπλοΐας:

"... Nαυτεργάτες και εφοπλιστές, εργάτες και κεφάλαιο, είναι δυο κόσμοι σε διαρκή σύγκρουση. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και τα στηρίγματά τους, οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, υλοποιούν και στηρίζουν μια πολιτική κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των εργοδοτών. Αυτό επιβεβαιώνεται σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη..."

Την ίδια ώρα μια άλλη εφημερίδα, το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, μίλαγε για τη μεγάλη ανατροπή... αυτή που παραλίγο να γίνει στη ναυτιλία και να δούμε χέρι χέρι εργοδοσία και εργαζόμενους:

"... Η μεγάλη ανατροπή πήγε να γίνει στην ακτοπλοΐα. Ισως για πρώτη φορά στην επιχειρηματική ιστορία της Ελλάδας, έγινε προσπάθεια να ενωθούν επιχειρήσεις με εργαζόμενους για να διεκδικήσουν από κοινού τα αιτήματα του κλάδου που αφορούν και στις δύο πλευρές..."

Η μεγάλη ανατροπή που ο συντάκτης του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ονειρεύτηκε πως θα μπορούσε και να συμβεί και ο συνάδελφός του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ απορρίπτει κατηγορηματικά, αφορά την πρωτοβουλία της ένωσης ακτοπλόων εφοπλιστών να ζητήσουν από τους ναυτεργάτες δημιουργία κοινού μετώπου αγώνα. Κομιστής της πρότασης ο εφοπλιστής κ. Βεντούρης, όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ:

Ελάτε να απεργήσουμε μαζί και να δέσουμε τα πλοία, για να αυξήσει το κράτος τις... επιδοτήσεις στα πλοία μας!

Την ίδια ώρα ο κ. Απόστολος Βεντούρης έστειλε τελεσίγραφο και στην κυβέρνηση και στον υπουργό Ε. Ν. πως θα μείνουν μόνο δύο εταιρείες ακτοπλοϊκές αν δεν αλλάξει η στάση της πολιτείας στα προβλήματα που ταλανίζουν τους ακτοπλόους εφοπλιστές. Θα κλείσουν, είπε, οι άλλες εταιρείες λόγω οικονομικών προβλημάτων! Και με το ίδιο επιχείρημα προσπάθησε να προσεγγίσει και τους ναυτεργάτες. Να αγωνιστούν μαζί με τα αφεντικά γιατί αλλιώς θα βρεθούν και εκείνοι στο δρόμο.

Πραγματικά συγκινητικό το επιχείρημα και λίαν ελκυστικό... Ποιος θέλει να μείνει στο δρόμο; Και μάλιστα στην Ακτή Μιαούλη; Μόνο όσοι την περπατήσαμε με το φυλλάδιο στην κολότσεπη και χτυπήσαμε δεκάδες πόρτες ζητώντας δουλειά, μπορούμε να νιώσουμε τι σημαίνει αυτό. Κι ακόμη καλύτερα το νιώθουμε ως τα τρίσβαθα της ψυχής μας όσοι στο τέλος βρήκαμε όλες τις πόρτες κλειστές και αλλάξαμε ζωή... Πού ήσουν τότε κ. Βεντούρη να μας προτείνεις συμμαχία και συνεργασία; Πόσο σας απασχόλησε το θέμα των εκατοντάδων ανθρώπων που πετάχτηκαν σαν στυμμένες λεμονόκουπες και των οικογενειών τους που μοιράστηκαν τη φτώχεια και την ανέχεια και τον αγώνα για νέο ξεκίνημα;

Οι παλαιοί μας συνάδελφοι που παραμένουν ακόμη στο επάγγελμα, τόσο ο καπετάν Γιάννης Χαλάς εκ μέρους της ΠΝΟ όσο και ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, ο αγαπητός κ. Σάββας Τσιμπόγλου, σας έδωσαν την απάντηση με τα τωρινά δεδομένα. Με τους μισθούς που οφείλετε στους ναυτεργάτες. Από το ΕΘΝΟΣ σημειώνω και πάλι:

«η ΣΑΟΣ χρωστάει δύο μηνιάτικα στους ναυτικούς, ενώ η ΑΝΕΚ έκοψε τα 100 ευρώ (για τον Ιούνιο) που η ΣΣΕ αναφέρει ρητά πως δικαιούνται οι ναυτικοί για τα εξπρές δρομολόγια».

Εμείς, οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ, θα σας δώσουμε τη δική μας. Από τα βάθη του τενεκέ που μας πετάξατε χωρίς να λογαριάσετε τα χρόνια που σας δουλέψαμε, και εσάς και τους "συναδέλφους" σας τους ποντοπόρους... Κοντεύουν τριάντα χρόνια από τότε. Πόσο νοιαστήκατε στο διάστημα αυτό όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους άντρες συναδέλφους μας που βρεθήκαμε στα αζήτητα της ναυτιλιακής αγοράς εργασίας; Ρωτήσατε έστω να μάθετε ποιο γολγοθά ανέβηκε ο καθένας για να καταφέρει να επιβιώσει;

Φροντίσατε έστω να εξασφαλιστούν τα συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα από τα χρόνια που σας προσφέραμε τον ιδρώτα μας; Με όλο το δικαίωμα των τεσσάρων χρόνων που έχασα από τη ζωή μου αλλά και με τα εκατοντάδες όλων των συναδέλφων μου που βρέθηκαν στο δρόμο, σας λέω ότι μας χωρίζει άβυσσος. Εσείς με βίλες και με κότερα κι εμείς μια ζωή στην ψάθα να παλεύουμε για το ξεροκόμματο. Και μας ζητάτε τώρα να σας λυπηθούμε; Ε, όχι δα!

Προσωπικά θα υποστηρίξω ανεπιφύλακτα εκείνον τον άνθρωπο που τον θυμάμαι με πόδι μπανταρισμένο στο γύψο να ανεβαίνει στο καράβι που τότε δούλευα μεταφέροντας τη φωνή των ναυτεργατικών σωματείων.

Πού πας βρε Σάββα, τον ρώτησα; Με χτυπημένο πόδι;

Και μου απάντησε, εκεί που τον καλεί το καθήκον!

Τότε ήταν ένα απλό μέλος του ΔΣ της ΠΕΜΕΝ. Σήμερα κρατά το τιμόνι της ως πρόεδρος. Και συνεχίζει πάντα τον ίδιο βασανισμένο αγώνα. Του κόσμου των ναυτεργατών ενάντια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και στην εργοδοσία. Γιατί είμαστε ενάντια... Μια ζωή ενάντια. Και αυτό δεν αλλάζει. Όχι τουλάχιστον με όμορφα λόγια... Και όπως τόνισε ο αγαπητός Σάββας στο ΕΘΝΟΣ:

«Οι ναυτεργάτες, οι εργαζόμενοι είναι τα μόνιμα υποζύγια. Η πεμπτουσία του κ. Βεντούρη και όλων των εφοπλιστών είναι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και η κερδοφορία του. Ο μόνος δρόμος είναι ο αγώνας ενάντια σ' αυτήν την πολιτική την αντιλαϊκή. Αγώνας των εργαζομένων σκληρός!»

Ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος. Ο αγώνας των ναυτεργατών ενάντια και στην εργοδοσία και σε όποιον άλλο την υποστηρίζει. Από το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ το αποκαλυπτικό σχόλιο:

Είναι καταφανέστατη η μεροληψία του κράτους και των μηχανισμών του σε όλα τα επίπεδα υπέρ του εφοπλιστικού κεφαλαίου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση εκφράζεται από τον Βεντούρη και την εταιρεία του.

Αυτή η προκλητική μεροληψία επιβεβαιώθηκε και όταν το πλοίο «Θεόφιλος», της ίδιας πλοιοκτήτριας, χτύπησε σε ξέρα και κόντεψε να πνίξει πάνω από 500 ανθρώπους, επιβάτες και πλήρωμα. Αμεση ήταν η ενεργοποίηση των μηχανισμών του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μη θιχτεί η φήμη του εφοπλιστή, να αποδοθούν όλα σε «ανθρώπινο λάθος» και να λήξει η υπόθεση χωρίς να ανοίξει ρουθούνι για την κερδοφορία της πλοιοκτήτριας, η οποία, μάλιστα, επιδοτείται αδρά για τα δρομολόγια της άγονης γραμμής.

Να και πάλι το όνομα του ίδιου εφοπλιστή. Εδώ ως ιδιοκτήτη του πλοίου Θεόφιλος... Ιδιοκτήτη επίσης του πλοίου ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ, για το οποίο επίσης διαβάζουμε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ τα ακόλουθα:

Αλλη μια εργατική απεργία κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική από τους μηχανισμούς της «αμερόληπτης» Δικαιοσύνης. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ, η δικαστής υπηρεσίας στον Πειραιά δέχτηκε την περασμένη Παρασκευή το αίτημα του εφοπλιστή Βεντούρη και αποφάνθηκε ότι οι ναυτεργάτες του «Παναγία Τήνου», οι οποίοι διεκδικούν δεδουλευμένα και την εφαρμογή της Σύμβασης, είναι νομικά υπότροποι. Με όπλο τη δικαστική απόφαση, ο μεγαλοεφοπλιστής απαίτησε άμεσα να αποπλεύσει το καράβι, το οποίο, όπως επιβεβαιώνει και το χτεσινό ρεπορτάζ του «Ρ», δεν πληρεί ούτε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές για την εκτέλεση δρομολογίων.

Το αίτημα του εφοπλιστή διεκπεραιώθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Δε συνέβη, όμως, το ίδιο και με τις καταγγελίες των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων και του πληρώματος του «Παναγία Τήνου», οι οποίοι, με συγκεκριμένα στοιχεία, ζήτησαν να ελεγχθεί το βράδυ της Παρασκευής το πλοίο για να αποδειχτεί ότι δεν είναι αξιόπλοο. Παρά το γεγονός ότι η καταγγελία ήταν έγγραφη, ο υπολιμενάρχης του Λαυρίου φρόντισε να δώσει όλο το χρόνο στους μπιστικούς του εφοπλιστή, ώστε να «καθαρίσουν» το καράβι από τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Και όταν κάτω από την πίεση των ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ αποφάσισε τελικά να ερευνήσει το πλοίο, αναλώθηκε σε μια τυπική καταγραφή, προκαλώντας με τη στάση του τους ναυτεργάτες.

Αυτή είναι η αληθινή σχέση των δύο κόσμων, κ. Βεντούρη, του δικού σας και των ναυτεργατών. Δύο κόσμοι σε σύγκρουση κι ας περιμένουν και οι δύο να ζήσουν από τη ναυτιλία.

Αν μάλιστα πάρουμε το λόγο και ως επιβάτες των πλοίων σας, θα σας πούμε πολλά χειρότερα. Για τις τριτοκοσμικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε κάθε που περνάμε τους καταπέλτες των σκαφών της ακτοπλοΐας. Για τα πανάκριβα εισιτήρια. Αλλά και για τα εισιτήρια που ψάχνουμε και δε βρίσκουμε για τα επιδοτούμενα δρομολόγια... Με στοιχεία θα αναφερθώ στην περίπτωση της Αστυπάλαιας. Μία μόνο ναυτιλιακή εταιρεία εξυπηρετεί φέτος το νησί από και προς Πειραιά. Και αυτή η εταιρεία όπως δείχνουν τα στοιχεία που δημοσιεύει στο ίντερνετ, δεν έχει καθόλου θέσεις για αυτοκίνητα το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου. Σε μερικά δρομολόγια δεν υπάρχουν ούτε θέσεις για επιβάτες... Ενάμιση μήνα πριν!!!

Κι εσείς, κ. Βεντούρη, ζητάτε μεγαλύτερη επιδότηση!!! Επιδότηση για ποιο λόγο; Για την τεράστια ταλαιπωρία που περνάμε κάθε καλοκαίρι που χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες σας; Από ποιων την τσέπη θα βγει αυτή η επιδότηση; Από τη δική μας και πάλι, κ. Βεντούρη. Από την τσέπη του κάθε φορολογούμενου πολίτη.

Και από τη δική μου βεβαίως. Που πέρυσι για τον ίδιο λόγο υποχρεώθηκα να σπάσω το ταξίδι της επιστροφής από το ίδιο νησί στη μέση. Αναγκάστηκα αφού εισιτήριο δεν έβρισκα να γυρίσω μέσω Νάξου, που σημειώνω ότι δεν είναι λιμάνι άγονης γραμμής. Και επομένως δεν επιδοτείται ως τέτοιο. Έλα όμως που για εκεί βρίσκεις πάντα εισιτήρια!!! Κι ας μην υπάρχει έξτρα επιδότηση. Και βρίσκεις και διπλοπληρώνεις βεβαίως. Και προς απόδειξη σας παραθέτω φωτογραφία από τα εισιτήρια:

71 ευρώ για να πάει το αυτοκίνητο από τον Πειραιά στην Αστυπάλαια και 62.50 + 72 = 134,50 για να γυρίσει από την Αστυπάλαια στον Πειραιά.

Και προσέξτε και κάτι ακόμη... Πειραιάς - Αστυπάλαια κόστισε 71 ευρώ, Νάξος - Πειραιά που είναι πολύ πιο κοντά 72 ευρώ!!! Προφανώς γιατί η Αστυπάλαια επιδοτείται ως άγονη γραμμή. Αλλά στράφι πάει η επιδότηση όταν ο επιβάτης υποχρεώνεται ελλείψει εισιτηρίων να σπάσει το ταξίδι του στη μέση και να πληρώσει τα διπλά.

Αν μάλιστα συγκρίνουμε τα ναύλα με τους μισθούς μας... άστα κ. Βεντούρη. Μονάχα για τα εισιτήρια πρέπει να εργάζομαι μία βδομάδα... Και τώρα εσείς θέλετε και άλλη επιδότηση!!! Τους δικούς μας μισθούς ποιος θα τους επιδοτήσει;

Το πιο αστείο είναι που πιο ακριβά πληρώνουμε σήμερα τα εισιτήρια για να πάμε σε ένα νησάκι και πιο φτηνά το δωμάτιο που θα μείνουμε... Και το τραγικό; Πως οι καημένοι οι νησιώτες που περιμένουν πώς και πώς να παρθούν μέτρα για τη διευκόλυνση των τουριστών να φτάσουν στο μακρινό νησί τους, βλέπουν κάθε χρόνο αντί για βελτίωση στις συγκοινωνίες να γίνονται συνεχώς και οι χειρότερες οι συνθήκες. Ποιος θα αποφασίσει να πάει ως εκεί όταν ενάμιση μήνα πριν είναι αδύνατον να βρει εισιτήριο;

Σας τα λέω όλα αυτά κ. Βεντούρη, για να μη σας περάσει η ιδέα να ζητήσετε και τη δική μας υποστήριξη, των επιβατών, ούτε και των κατοίκων της άγονης γραμμής, για μεγαλύτερες ακόμη επιδοτήσεις. Γιατί και αυτές που σας δίνουν στο βρόντο πάνε. Καλύτερα λοιπόν να τις κόψουν και τελείως και να δίνουν τα χρήματα στους ίδιους τους επιβάτες που αντέχουν να ταξιδεύουν με τέτοια ταλαιπωρία, επιμένοντας να στηρίζουν αυτά τα ξεχασμένα νησιά... Ή, ακόμη καλύτερα, στους ίδιους τους ανθρώπους που μένουν εκεί φυλάγοντας Θερμοπύλες και αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για ένα ξεροκόμματο...