Μας λένε πως οι ναυτεργάτες είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των νησιωτών. Αλήθεια ή ψέμα;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ:

Οι νησιώτες, ο τουρισμός και οι «τουρίστες»

Ο μεγαλύτερος εχθρός των νησιωτών και του τουρισμού στην Ελλάδα - σύμφωνα με τους εφοπλιστές, την κυβέρνηση, τη ΝΔ, τον ΛΑ.Ο.Σ. κ.ο.κ. - είναι... οι ναυτεργάτες.

Κατ' αρχάς, λοιπόν, ας πάμε στους νησιώτες.

*

1. Η κυβέρνηση και το κράτος ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τους νησιώτες, που προχτές ανακοίνωσε τη δεύτερη μέσα στο 2010 αύξηση του ΦΠΑ για τα νησιά του Αιγαίου.

Ετσι, από 1η Ιούλη, ο νησιώτης στο Αιγαίο που θέλει να ντυθεί θα πληρώσει για μια μπλούζα 16% ΦΠΑ από 13% και εκείνος που θέλει να ταΐσει τα παιδιά του θα πληρώσει για τρόφιμα 8% ΦΠΑ από 6%.

*

Σημειωτέον ότι το ίδιο κράτος που απομυζά με τη μορφή της έμμεσης φορολογίας τους νησιώτες

πρώτον, ενώ μέσα σε σχεδόν μια δεκαετία (1991 - 1999) οι επιδοτήσεις στους εφοπλιστές για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές» ήταν 26 εκατ. ευρώ, μέσα σε ένα χρόνο από την απελευθέρωση, το 2003, το ποσό αυτό το έφτασε στα 25 εκατ. ευρώ, δηλαδή για μία και μόνο χρονιά οι εφοπλιστές επιδοτήθηκαν με τόσα χρήματα όσα τους είχαν διατεθεί προηγουμένως για μια ολόκληρη δεκαετία (!),

δεύτερον, στον ένα χρόνο από την απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, τις επιδοτήσεις στους εφοπλιστές από 12 εκατ. ευρώ το 2002 τις εκτίναξε στα 25 εκατ. ευρώ το 2003 (αύξηση 110%)!

*

2. Η κυβέρνηση, το κράτος και οι εφοπλιστές (βεβαίως) αγωνιούν για τους νησιώτες.

Να πώς εκφράζεται το «ενδιαφέρον» τους:

Στην Ελλάδα, με επίσημη ανεργία 11,7%,

η πρωταθλήτρια στην ανεργία περιφέρεια είναι η Ν. Αιγαίου, με ποσοστό 21,3% (!), δηλαδή σχεδόν διπλάσια ανεργία από την υπόλοιπη Ελλάδα,

δευτεραθλήτρια είναι η περιφέρεια Ιονίων Νήσων, με ποσοστό 16,8%

και στην πρώτη πεντάδα κατατάσσεται και η Κρήτη, με ποσοστό ανεργίας 14,3%...

*

Σε αυτή την Ελλάδα, στη νησιωτική Ελλάδα, είναι που οι εφοπλιστές έχουν από το 2001 και μετά αυξήσει τις τιμές των εισιτήριων κατά 450% (!) και έτσι από 10 ευρώ που είχε το εισιτήριο για Σάμο έχει φτάσει τα 52,5 ευρώ και από 8,5 ευρώ που κόστιζε το εισιτήριο για τη Νάξο έχει εκτιναχθεί στα 46 ευρώ...

Αλήθεια, ποιος νησιώτης (και ποιος Ελληνας εργαζόμενος γενικά) είδε να αυξάνεται κατά 6 φορές το αντίτιμο για τους κόπους του, όσο δηλαδή αυξήθηκε το αντίτιμο που καταβάλλουν οι Ελληνες ταξιδιώτες, από και προς τα νησιά, για να πληρώνουν τους «κόπους» των εφοπλιστών;

*

3. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ.,η ΕΕ, το ΔΝΤ και (φυσικά) οι εφοπλιστές αγαπούν τους νησιώτες και τους προστρέχουν εξ απαλών ονύχων...

Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι η εγκατάλειψη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης

στην Κρήτη αγγίζει το 10,3%,

στα νησιά του Αιγαίου το 8,3%

και στο Ιόνιο το 8,45%!

Στο νησιωτικό κορμό της χώρας, δηλαδή, τα 8 με 10 παιδιά στα 100 εγκαταλείπουν το σχολείο πριν καν να βγάλουν το Γυμνάσιο και είτε παλεύουν για τον άρτο τον επιούσιο στον τόπο τους, είτε συγκροτούν τις ουρές μιας απελπισμένης (εσωτερικής και εξωτερικής) μετανάστευσης.

*

Σε αυτά τα νησιά είναι που συμπυκνώνεται το νόημα της πολιτικής των «άγονων γραμμών», της πολιτικής που αφήνει τα νησιά - ομήρους των εφοπλιστών,

χωρίς δυνατότητα μετακίνησης και επικοινωνίας για μέρες και μήνες,

εδώ είναι που η πολιτική στον τομέα της Υγείας αποτυπώνεται στην ευχή και κατάρα «αλίμονο αν αρρωστήσεις» (από τη Σκόπελο που δεν υπάρχει παιδίατρος μέχρι τη Σαμοθράκη με τον έναν απογευματινό νοσηλευτή, κι από την χωρίς γυναικολόγο και ακτινολόγο Τήνο μέχρι την χωρίς καρδιολόγο Πάρο),

αλλά εδώ μεγαλουργεί και η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής, που ενώ οδηγεί τα νησιά στο μαρασμό και τους νησιώτες στην απόγνωση, ταυτόχρονα έχει εξασφαλίσει από το 2000 μέχρι και το 2010, επιδοτήσεις για τα ταμεία των εφοπλιστών που ανέρχονται στα 400 εκατ. ευρώ!

***

Ας πάμε, τώρα, στο θέμα του τουρισμού.

Αλήθεια, πώς εξηγούν οι τηλεδικαστές των ναυτεργατών και τα διάφορα «παγκαλοειδή» ότι όλες οι διεθνείς εκθέσεις μιλούν για μείωση του αριθμού της τουριστικής κίνησης, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που χτυπά τα λαϊκά στρώματα σε κάθε χώρα;

Το 2009 - σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας - οι αφίξεις αλλοδαπών τουριστών μειώθηκαν κατά 6,4% και των αντίστοιχων εισπράξεων κατά 10,6%, λόγω της ύφεσης που αποτυπώνεται και στην μείωση της μέσης τουριστικής δαπάνης.

Αραγε, την οικονομική κρίση που πλήττει τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία κ.λπ. και είχε την αντανάκλασή της στην τουριστική κίνηση στη χώρα ήδη από πέρσι, την προκάλεσε το ΠΑΜΕ;

Πώς εξηγούν, επίσης, ότι παρ' όλα αυτά, οι μεγαλοξενοδόχοι (με τους «είλωτες» ξενοδοχοϋπάλληλους) και οι κυρίαρχοι του «τουριστικού προϊόντος - Ελλάδα» έχουν εξασφαλίσει υψηλές αποδόσεις;

Για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες, οι εκτιμήσεις του μεγαλύτερου γερμανικού τουριστικού ομίλου «TUI» ήταν ότι «η Ελλάδα έχει για τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο τις ίδιες σχεδόν κρατήσεις όπως παλιά».

*

Επομένως, η πτώση της τουριστικής κίνησης στην Ελλάδα και στο βαθμό που αυτή εκφραστεί, θα αφορά στους μικρομαγαζάτορες, στους μικροεπαγγελματίες, στους ανθρώπους που διεκδικούν από τον τουρισμό ένα μεροκάματο και που ποτέ ο τουρισμός δεν υπήρξε γι' αυτούς «πηγή θησαυρισμού».

Αλλά, σε μια χώρα που κόβονται τα επιδόματα άδειας, που κόβονται οι μισθοί, που κόβονται οι συντάξεις, που περικόπτονται μέχρι και τα κουπόνια κοινωνικού τουρισμού (!), ποιος φταίει για τη μετατροπή των διακοπών σε άπιαστο όνειρο για εκατομμύρια Ελληνες;

Ποιος φταίει που το 50% των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας δεν μπορεί να κάνει καθόλου διακοπές, που το μεγαλύτερο μέρος του εργαζόμενου λαού μόλις και μετά βίας μπορεί να ελπίζει σε κάποια «διήμερα απόδρασης» όλο κι όλο;

*

Το ποια είναι η αλήθεια (ή έστω ένα μέρος της) καταγράφεται στις ετήσιες έρευνες για την τουριστική συμπεριφορά των Ελλήνων.

Τα πορίσματα της φετινής έρευνας (από την «Κάπα Research», 3/7/2010) έχουν εξαφανιστεί από τα ΜΜΕ των εφοπλιστών. Ιδού το γιατί:

*

α. Μόλις το 4,7% των Ελλήνων δηλώνει ότι μπορεί να κάνει ένα μήνα διακοπές φέτος, από 12,3% το 2007, δηλαδή τρεις φορές λιγότεροι.

β. Μόλις το 2,2% δηλώνει ότι μπορεί να κάνει διακοπές πάνω από ένα μήνα, από 8,8% το 2007, δηλαδή τέσσερις φορές λιγότεροι.

γ. Πάνω από το 50% δηλώνει ότι χρειάζεται τουλάχιστον 1.000 ευρώ για στοιχειώδη ξεκούραση που δεν τα διαθέτει.

δ. Μόλις το 2,9% δηλώνει ότι μπορεί να κάνει περισσότερες και πιο άνετες διακοπές από πέρσι, όταν το 83,5% δηλώνει ότι είτε θα κάνει μικρότερες σε διάρκεια διακοπές, είτε οικονομικότερες (43,8%), είτε ότι μόλις και μετά βίας θα κατορθώσει να κάνει τις ίδιες διακοπές με πέρσι (39,7%).

ε. Το 12% δηλώνει πως ούτε ως όνειρο, ούτε ως ελπίδα δεν μπορεί να σκεφτεί έστω και μια μέρα διακοπών.

στ. Το 25,7% δηλώνει ότι θα περιοριστεί σε διακοπές μόλις μιας βδομάδας.

*

Σε όλες, δε, τις σχετικές εκθέσεις καταγράφεται ένα ποσοστό της τάξης του 60% που ζητά τη μείωση των τιμών από τους ξενοδόχους, με τους υπόλοιπους να επιλέγουν λίγες μέρες καταφύγιο στα χωριά τους είτε σε σπίτια συγγενών και φίλων.

***

Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αλλά οι υπεύθυνοι, οι ένοχοι γι' αυτήν την κατάσταση, οι «τουρίστες» - απάτριδες του κεφαλαίου, πρωτοστατούν στη συκοφαντία και στην πλύση εγκεφάλου.

Οι εφοπλιστές, ένα από τα πιο αδυσώπητα τμήματα της τάξης των κεφαλαιοκρατών, είτε μέσω του Τύπου που ελέγχουν, είτε μέσω των «συνδικαλιστικών» τους εκπροσώπων, είτε μέσω των πολιτικών τους «μούτσων»,

παριστάνουν τους «εθνικούς ευεργέτες»,

πάλλονται από ενδιαφέρον (!) για τους Ελληνες νησιώτες και για την «τουριστική βιομηχανία» του τόπου,

που, όπως λένε, πλήττονται, όχι από την πολιτική που θρέφει εφοπλιστές και ξεκληρίζει ναυτεργάτες,

αλλά από τους αγώνες του λαού ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ...

__________________________________

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Εξαιρετικό το άρθρο του Ριζοσπάστη, πλούσιο σε στοιχεία και αποκαλυπτικότατο για τα ψέματα που μας βομβαρδίζουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης ή πιο σωστά τα μέσα παραπληροφόρησης του λαού και συστηματικής κατασυκοφάντησης του ταξικού ναυτεργατικού κινήματος.

Τέτοια άρθρα οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ έχουν κάθε λόγο να τα αναδημοσιεύουν ώστε η φωνή της αλήθειας να φτάνει σε όσο περισσότερους γίνεται. Κόντρα στα παπαγαλάκια του κεφαλαίου που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία ενάντια στον έλληνα ναυτεργάτη, ευτυχώς υπάρχουν και οι τίμιοι δημοσιογράφοι που με τη γραφίδα τους και τα συνεχή ρεπορτάζ τους στέκονται στο πλευρό μας και δίνουν τη δική τους μάχη για να μην περάσουν τα σχέδια εναντίον μας.

Τους ευχαριστούμε από καρδιάς για την άοκνη προσπάθειά τους. Που για τους ναυτεργάτες λόγω φύσης του επαγγέλματος είναι τεράστιας σημασίας. Ο ναυτεργάτης δε γυρνά σπίτι μετά τη δουλειά. Δεν μπορεί ούτε καν στο φιλικό του περιβάλλον να μεταφέρει όσα αντιμετωπίζει στο χώρο εργασίας. Απομονωμένος ανάμεσα ουρανό και θάλασσα υποφέρει και στενάζει μα τον πόνο του μόνο το κύμα τον ακούει. Ναι, ευτυχώς που υπάρχουν δημοσιογράφοι που τείνουν ευήκοον ους και ακροάζονται το μακρινό αντίλαλο από τα πέλαγα.

Γιατί και έξω στη στεριά να βρεθεί ο ναυτικός και πάλι σιωπηλός παραμένει. Λίγο από συνήθεια, λίγο που νιώθει ότι οι στεριανοί μιλάνε άλλη γλώσσα και περισσότερο γιατί τον πνίγουν τα προβλήματα και τον φιμώνουν οι άγραφοι κανόνες της πιάτσας. Οι κανόνες που επιβάλλουν μπλακ λιστ για όποιον ναυτικό ξεσπαθώσει και πει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη κι ακόμη περισσότερο για εκείνον που θα βγει μπροστάρης στους αγώνες.

Έτσι οι δημοσιογράφοι της αλήθειας έχουν ρόλο διττό. Όχι μόνο μεταφέρουν προς την κοινή γνώμη στοιχεία και αποδείξεις που ξεσκεπάζουν την ενορχηστρωμένη επίθεση κατά των ναυτεργατών, τις αιτίες της και τους ενόχους, μα και πληροφορούν τον ίδιο το ναυτεργάτη και του δίνουν αφενός επιχειρήματα σε όσα ασύστολα τον κατηγορούν αλλά και την αναγκαία ενθάρρυνση για να μην το βάζει κάτω.

Σ' αυτό τον αγώνα παίρνουμε μέρος κι εμείς, ως ιστολόγιο. Και δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότεροι διαβάζουν τις αναρτήσεις μας και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά που τώρα μπαίνουν στο τόσο δύσκολο επάγγελμα του ναυτεργάτη. Τεράστια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, από το πρώτο κιόλας εξάμηνο στη σχολή, και ελάχιστες οι πηγές πληροφόρησης που τους μιλάνε με τη γλώσσα της αλήθειας.

Παράλληλα το σπουδαστικό κίνημα των ΑΕΝ δεν καταφέρνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πού ο παλιός καιρός που οι σπουδαστές των ΑΔΣΕΝ σε καθημερινή βάση και με συνέπεια κρατούσαν ψηλά τη σημαία των αγώνων και των διεκδικήσεων. Παρότι εκείνο τον καιρό η συνδικαλιστική δράση ήταν παράνομη στις σχολές εμπορικού ναυτικού και δε μας αναγνώριζαν ούτε καν το δικαίωμα να έχουμε συλλόγους:

Τώρα, και ως απότελεσμα εκείνων των αγώνων, σύλλογοι μεν υπάρχουν. Αλλά το σύστημα έχει φροντίσει να προστατευθεί από τη δράση τους με άλλα όπλα. Σύλλογοι σφραγίδες οι περισσότεροι που οι κομματικοί εγκάθετοι καταφέρνουν επιστρατεύοντας όλα τα γνωστά μέσα να ελέγχουν και να κρατούν μακριά από τα αληθινά προβλήματα των σπουδαστών και σε μόνιμη αδράνεια.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι σπουδαστές αντιδρούν όταν τους προτείνω να συσπειρωθούν μέσα από τους συλλόγους τους και συντονισμένα να διεκδικήσουν λύσεις στα προβλήματά τους. Δεν μπορεί όλοι να ψεύδονται. Κάπου θα υπάρχει και ένα μέρος αλήθειας σε όσα καταγγέλλουν πως συμβαίνουν στο σπουδαστικό κίνημα των σχολών τους.

Δικαιολογία βεβαίως δεν υπάρχει, κι αυτό το λέμε ευθέως. Αν οι σύλλογοι δεν είναι αυτοί που πρέπει, να φροντίσουν να τους αλλάξουν. Οι ατομικές λύσεις πέραν του ότι είναι απείρως πιο ανίσχυρες είναι καταδικασμένες να σώζουν μόνο ελάχιστους. Και μάλιστα εκείνους που είναι έτοιμοι να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές. Στάση που δε συνάδει με μελλοντικούς αξιωματικούς.

Οι δημοσιογράφοι του Ριζοσπάστη μπορεί να υπερβάλλουν εαυτούς για να στηρίξουν το ναυτεργατικό κίνημα μα την κύρια δουλειά δεν μπορεί παρά το ίδιο το κίνημα να την κάνει. Ναι, η δύναμη της ενημέρωσης είναι τεράστια. Μα τι να την κάνεις την ενημέρωση όταν δεν καταλήγει σε πράξεις;

Και θα είμαστε οι τελευταίοι που θα ξεσηκώσουμε τα παιδιά των σχολών χωρίς να τα προειδοποιήσουμε για τις ιδιαιτερότητες του χώρου. Η εμπειρία μας, η πικρή εμπειρία μας, δεν επιτρέπει να παρασύρουμε κι άλλους να υποστούν όσα πάθαμε εμείς. Δεν τους ζητάμε λοιπόν να γίνουν Δον Κιχώτες. Με κανόνες αυστηρής περιφρούρησης πρέπει να δίνουν τους αγώνες τους. Και πάντα με τον μανδύα της συλλογικής προσπάθειας.

Δεν ψάχνουμε για ήρωες που στο επόμενο βήμα θα γίνουν θύματα. Μα η συμμετοχή στα συλλογικά όργανα και επιτρέπεται σήμερα και δε θέτει σε κίνδυνο κανέναν. Τουλάχιστον ας κάνουν αυτό. Να συμμετέχουν ενεργά στους συλλόγους τους.

Και να φροντίζουν συνεχώς να ενημερώνονται. Ολόπλευρα. Και να σκέφτονται. Να διαμορφώνουν προσωπική γνώμη και άποψη για όσα αντιμετωπίζουν. Και όχι να γίνουνται καρυδότσουφλα της αήθους επίθεσης των αστικών μέσων ενημέρωσης που άλλο δεν κάνουν παρά να προπαγανδίζουν τις θέσεις και θελήσεις των εφοπλιστών.

Για παράδειγμα: Δεν επιτρέπεται ένας νέος που σπουδάζει σήμερα σε ΑΕΝ να μη γνωρίζει τι είναι το καμποτάζ. Και γιατί εκεί κάτω στο λιμάνι δίνουν μάχη οι δυνάμεις του ταξικού ναυτεργατικού κινήματος να μην περάσει η άρση του. Πρέπει να ξέρουν σε τι θα επηρεάσει τη ζωή τους η άρση του καμποτάζ.

Γιατί σε τίποτε δε θα τους ωφελήσει η τακτική που προσπαθούν να τους επιβάλουν, να είναι καλά παιδιά και να κοιτάνε τη δουλίτσα τους... όταν τέτοια δουλίτσα θα σταματήσει να υπάρχει. Κι όταν ξεκληριστεί το ΝΑΤ.

Στην πραγματικότητα, αν θέλουν να κοιτάξουν τη δουλίτσα τους, πρέπει ακριβώς το αντίθετο να κάνουν από όσα τα τσιράκια του συστήματος τους υποβάλλουν. Γιατί υπάρχει μια αλήθεια που τα τσιράκια όσο και να θέλουν δεν μπορούν να κρύψουν. 85.000 ναυτικοί ήταν το 1980. Λιγότεροι από 20.000 είναι σήμερα. Και με μαθηματική ακρίβεια σε λίγα χρόνια ο κλάδος θα σβήσει.

Εκτός αν υπάρξει οργανωμένη και ισχυρή αντίδραση. Προς όλους εκείνους που μεθοδεύουν τον αφανισμό των ελλήνων ναυτικών.

Έτσι, παρά τις ιδιαιτερότητες του ναυτεργατικού επαγγέλματος, που κι εμείς παραδεχόμαστε, άλλος δρόμος από το δρόμο του αγώνα δεν υπάρχει.

Κι ο καθένας και η καθεμιά ας φροντίσει στον αγώνα αυτό να λάβει μέρος με όποιον τρόπο μπορεί και θέλει.

Ειδικά μιλώντας στα νέα παιδιά θα θυμίσω την παλιά σοφή κουβέντα που κι εμάς μας έσωσε. Τότε που πιτσιρίκια ακόμη ξεκινάγαμε τη θάλασσα αλλά και την ταξική μας συνειδητοποίηση:

ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ - ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Η γνώση είναι δύναμη. Και στους αγώνες και στην επαγγελματική καταξίωση.

Δε νοείται αγωνιστής σπουδαστής που δε λιώνει στο διάβασμα. Και για να προστατεύσει εαυτόν από την εκδικητική μανία του συστήματος προς όποιον αγωνίζεται και για να αποτελεί πρότυπο προς μίμηση για τους άλλους σπουδαστές.

Όχι λοιπόν στην απογοήτευση, όχι στην ιδιώτευση. Ψηλά το κεφάλι και με τα χέρια ενωμένα. Στη μάχη της γνώσης και στη μάχη για την ίδια τη ζωή.

Γιατί μπορεί να είναι μέγιστο ψέμα πως οι ναυτεργάτες είναι εχθροί των νησιωτών μα είναι αλήθεια πως εκείνος που δεν αγωνίζεται γίνεται ο πρώτος και σημαντικότερος εχθρός του ίδιου του εαυτού του.

Μια αλήθεια που και σήμερα παραδέχονται οι ναυτικοί με τη γνωστή παροιμία:

- Αη - Νικόλα, βόηθά με!

- Κούνα κι εσύ τα χέρια σου!

Μα και σημείωσε από τα αρχαία χρόνια ο σοφός λαός μας με το ρητό:

Συν Αθηνά και χείρα κίνει!