Να γίνουν λαϊκή περιουσία πλοία, ναυπηγεία και λιμάνια

Να γίνουν λαϊκή περιουσία

πλοία, ναυπηγεία και λιμάνια

Σε συγκέντρωση της ΚΟΠ του ΚΚΕ για τις θέσεις του Κόμματος σχετικά με τη Ναυτιλία, τα λιμάνια και την ναυπηγοεπισκευή μίλησε χτες το μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ

Σε μια μαζική συγκέντρωση που διοργάνωσε η ΚΟΠ του ΚΚΕ στην πλατεία Ηρώων στο Πέραμα, με θέμα τις θέσεις του ΚΚΕ για τη Ναυτιλία, τα Λιμάνια και τη Ναυπηγική Βιομηχανία, μίλησε χτες βράδυ ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων, σημείωσε:

«Ο Πειραιάς, οι Δυτικές Συνοικίες, το Πέραμα, το Κερατσίνι, η Κοκκινιά, ο Κορυδαλλός έχουν πείρα από τις δραστηριότητες που αφορούν τη ναυτιλία, το λιμάνι, τη ναυπηγοεπισκευή.

Τι γίνεται στη Ναυτιλία; Οι Ναυτεργάτες ζούνε μια πολύ σκληρή ζωή, παράγουν τον πλούτο τον οποίο καρπώνονται οι εφοπλιστές που έχουν στα χέρια τους τα καράβια. Αυτοί κερδίζουν. Εχουν αμύθητες περιουσίες, δισεκατομμύρια δολάρια και χρυσό στα θησαυροφυλάκιά τους.

Τα μεγάλα πλοία που έχουν στα χέρια τους οι Ελληνες εφοπλιστές έφτασαν το 2010 τα 3.996, με μεταφορική ικανότητα εκατομμυρίων τόνων. Κτίζουν καράβια, αγοράζουν από δεύτερο χέρι, βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας ναυτιλίας. Απολαμβάνουν προκλητικά προνόμια που τους παρέχουν όλα τα χρόνια οι αστικές κυβερνήσεις, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας.

Φοροαπαλλαγές, μειώσεις στις οργανικές συνθέσεις, εντατικοποίηση της δουλειάς, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Τα μεγαθήρια της Ακτοπλοΐας γεμίζουν το λιμάνι του Πειραιά και τα άλλα λιμάνια. Οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι ανταγωνίζονται για το μοίρασμα της αγοράς, γίνονται συνεχώς και πιο επιθετικοί.

Τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι οδυνηρά για τους ναυτεργάτες. Δραματική συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, ανεργία και ανασφάλεια. Χαμηλοί βασικοί μισθοί και κατώτερες συντάξεις. Εντατικοποίηση της δουλειάς. Ληστεία του ΝΑΤ από τους εφοπλιστές και τις αστικές κυβερνήσεις που προκάλεσαν έλλειμμα που ξεπερνάει το 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μαραζώνει η ναυπηγοεπισκευή

Τι γίνεται στα ναυπηγεία, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος; Εχουμε μια μίζερη, πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Ναυπηγεία παραδομένα στο κεφάλαιο, στα χέρια ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων, που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους οδηγώντας σε πορεία απαξίωσης μια σημαντική υποδομή και χιλιάδες εργαζόμενους, κατόχους μιας σπουδαίας τεχνογνωσίας, μιας αναντικατάστατης πείρας, σημαντική βάση για την ανάπτυξη αυτού του νευραλγικού κλάδου για το καλό του λαού μας.

Η ιδιωτικοποίηση, η παράδοση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην κοινοπραξία της "Abu Dhabi Mar" και της "Thussen Krup", στην κοινοπραξία των Αραβικών και Γερμανικών μονοπωλιακών ομίλων είναι καταστροφική για τους εργαζόμενους, υπονομεύει κυριαρχικά δικαιώματα, το μέλλον της εγχώριας παραγωγής. Απαξιώνουν τη Ζώνη, βασανίζουν χιλιάδες μεταλλεργάτες που τους καταδικάζουν στη χρόνια ανεργία.

Οι Ελληνες εφοπλιστές, που αρμέγουν την ελληνική οικονομία και ληστεύουν το μόχθο χιλιάδων εργαζομένων ναυπήγησαν την τελευταία δεκαετία περίπου δυόμισι χιλιάδες καράβια στα ασιατικά και σε άλλα ναυπηγεία, καταβάλλοντας μυθικά ποσά, καταβάλλοντας πάνω από εκατόν είκοσι δισεκατομμύρια δολάρια, επιλέγοντας τα ελληνικά ναυπηγεία για να κτίσουν μόνο δύο επιβατηγά - οχηματαγωγά πλοία!

Αυτή είναι η κατάσταση που διαμορφώνει η καπιταλιστική ανάπτυξη, ο καταμερισμός που έχει καθοριστεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με την συνενοχή των ελληνικών αστικών κομμάτων.

Λιμάνια στα χέρια των πολυεθνικών

Στο λιμάνι του Πειραιά, στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, γίνεται ένα ακόμα μεγάλο έγκλημα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το παρέδωσαν στην κινέζικη πολυεθνική COSCO, που κερδίζει ήδη και προσδοκά να κερδίσει τεράστια κέρδη.

Μιλάμε για υποδομή που δημιουργήθηκε με το μόχθο και τα χρήματα του εληνικού λαού, με το μόχθο εκατοντάδων λιμενεργατών που δέχονται μια συντονισμένη επίθεση με σκοπό την κατάργηση κάθε δικαιώματος και βλέπουν τη μαζική αντικατάσταση από εργαζόμενους σε εργολάβους, με άθλιες αμοιβές και τις πιο αντεργατικές εργασιακές σχέσεις.

Δεν σταματάνε εδώ. Παραδίνουν τα πάντα στο μεγάλο κεφάλαιο και καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες. Το Πρόγραμμα επενδύσεων του ΟΛΠ Ανώνυμη Εταιρεία και το λεγόμενο αναπτυξιακό σχέδιο για τον Πειραιά, αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που έχει κριτήριο το κέρδος των πολυεθνικών, το κέρδος των εφοπλιστών και των άλλων καπιταλιστών που ρουφάνε το αίμα του λαού μας.

Με αυτό το κριτήριο δουλεύουν για τη μετατροπή της χώρας μας σε διεθνές κέντρο μεταφορών - εμπορίου - ενέργειας, τη μετατροπή της Αττικής σε κέντρο χρηματοπιστωτικών, ναυτιλιακών υπηρεσιών, και του Πειραιά σε κέντρο μεταφοράς και διαμετακόμισης εμπορευματοκιβωτίων, για την προώθηση κινέζικων και άλλων εμπορευμάτων στην Ευρώπη, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια.

Αλλάζουν τη χρήση των χώρων του λιμανιού, σχεδιάζουν μεγάλα ξενοδοχεία, προετοιμάζουν νέους ντόκους για να γίνει ο Πειραιάς αφετηρία κρουαζιερόπλοιων που θα κινούνται με πληρώματα σκλάβους, στα πλαίσια της πολιτικής της απελευθέρωσης του Καμποτάζ, της κατάργησης κάθε ελέγχου. Αυτήν την ανάπτυξη διαφημίζει το ΠΑΣΟΚ, μαζί με την πλουτοκρατία, για να εγκλωβίσουν την εργατική τάξη, να κοροϊδέψουν τους μικρούς επαγγελματίες.

Η πολυεθνική COSCO και τα άλλα μεγαθήρια, μαζί με τους εφοπλιστές και τους άλλους επιχειρηματίες δεν επενδύουν για την ψυχή της μάνας τους, επενδύουν να αυξήσουν τα κέρδη τους, με καθεστώς ισοπέδωσης των μισθών, των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αξιοποιώντας τη χώρα μας για την προώθηση των συμφερόντων τους στην ευρύτερη περιοχή, δίνοντας τη μάχη στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Προδιαγεγραμμένες τάσεις σε βάρος του λαού

Οι τάσεις είναι προδιαγεγραμμένες. Οι θέσεις εργασίας είναι μετρημένες και θα μειώνονται συνεχώς στα καράβια, στα Ναυπηγεία, στο λιμάνι. Οι δρόμοι που κινείται το χρήμα είναι καθορισμένοι, ανάμεσα στα κρουαζιερόπλοια και στα ξενοδοχειακά συγκροτήματα με τα οποία οι Tour operatorς έχουν συνάψει συμβάσεις. Τα μικρά μαγαζιά, οι μικρές βιοτεχνίες, οι επαγγελματίες που κινούνται αυτά τα χρόνια με το λιμάνι, θα μπούνε σε μεγάλη περιπέτεια.

Οι δουλειές, οι υπηρεσίες, η αποθήκευση, η συσκευασία θα συγκεντρωθούν σε λίγα χέρια, οι αυτοκινητιστές θα χάσουν έδαφος, τα εμπορευματοκιβώτια θα μεταφέρονται στο εμπορευματικό κέντρο του Θριασίου με το τρένο.

Τι θα γίνει με τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη;

Η μονάδα που ετοιμάζει ο ΟΛΠ με την COSCO, με τη Δεξαμενή για τις επισκευές των πλοίων της πολυεθνικής όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα αλλά προδίδει τις επικίνδυνες στοχεύσεις για αλλαγή χρήσης των χώρων, ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση, μέχρι και διάλυση της Ζώνης, χτυπώντας ακόμα περισσότερο τους μεταλλεργάτες και τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους.

Πρέπει να σημάνει συναγερμός, να εμποδιστούν τα αντεργατικά σχέδια, να αναμετρηθούμε με αυτόν, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων. Αυτό το σχέδιο δεν εγγυάται τίποτα για τους εργαζόμενους του Πειραιά. Δεν εξασφαλίζει το δικαίωμα στην πλήρη-σταθερή εργασία, δεν εξασφαλίζει σύγχρονα κοινωνικά -ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα σε αντιστοιχία με τις δυνατότητες που διαμορφώνει ο παραγόμενος πλούτος, η παραγωγικότητα της εργασίας, η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Δεν εξασφαλίζει τακτικές, ασφαλείς, φτηνές θαλάσσιες συγκοινωνίες, λιμάνια, Ναυπηγεία στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων.

Οσο η εξουσία θα είναι στα χέρια του κεφαλαίου, όσο τα πλοία, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία, γενικότερα τα μέσα παραγωγής, θα είναι στα χέρια των εφοπλιστών και των άλλων καπιταλιστών, όσο η ανάπτυξη της οικονομίας θα έχει κριτήριο το κέρδος,η ζωή των ναυτεργατών, των μεταλλεργατών, των εργαζόμενων στα λιμάνια, η ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών θα χειροτερεύει. Αυτή είναι η πραγματικότητα που είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί και από τους πιο διστακτικούς.

Απαιτούνται ριζικές αλλαγές

Η ικανοποίηση των αναγκών των ναυτεργατών, των λιμενεργατών, των μεταλλεργατών, η ικανοποίηση, συνολικά των λαϊκών αναγκών απαιτεί ριζικές αλλαγές, απαιτεί να περάσει η εξουσία στα χέρια του λαού μας, ο πλούτος στα χέρια αυτών που τον παράγουν, να γίνουν τα πλοία, τα ναυπηγεία, τα λιμάνια, γενικότερα τα μέσα παραγωγής λαϊκή περιουσία, να στηριχθεί η ανάπτυξη στον κεντρικό σχεδιασμό που θα εκφράζεται σε κλαδικό και περιφερειακό επίπεδο.

Να οργανωθεί εργατικός - κοινωνικός έλεγχος μέσα από τον οποίο θα συμμετέχουν οι εργαζόμενοι, οι λαϊκοί φορείς στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.

Γι' αυτό παλεύει το ΚΚΕ δίνοντας σκληρό αγώνα για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων. Σ' αυτόν το δρόμο ανάπτυξης που κουμάντο θα κάνει ο λαός μπορούν τα ναυπηγεία, οργανωμένα σε ενιαίο - δημόσιο φορέα, να συμβάλλουν σχεδιασμένα στην κατασκευή σύγχρονων πλοίων, στην επισκευή και στη συντήρηση των καραβιών, επεκτείνοντας τη δραστηριότητά τους γενικότερα στις μεταφορές, σε κάλυψη αναγκών της Εθνικής Αμυνας.

Σ' αυτόν το δρόμο ανάπτυξης μπορούμε να έχουμε σύγχρονα αξιόπλοα, ασφαλή ακτοπλοϊκά πλοία, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση όλων των νησιών, με φτηνό εισιτήριο. Ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τουριστικά πλοία που θα δώσουν ώθηση, πρώτα απ' όλα, στο λαϊκό τουρισμό, θα συμβάλλουν στην αξιοποίηση της φυσικής ομορφιάς και της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, στην αναβάθμιση των νησιών αλλά και των παραθαλάσσιων περιοχών της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Ικανοποίηση των μεταφορικών αναγκών της χώρας σε καύσιμα, σε εμπορεύματα στα πλαίσια νέων οικονομικών σχέσεων με άλλα κράτη, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, αξιοποίηση των δυνατοτήτων συμμετοχής των ποντοπόρων πλοίων στις διεθνείς μεταφορές. Σ' αυτόν το δρόμο ανάπτυξης μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στην πλήρη-σταθερή εργασία, σύγχρονα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, το δικαίωμα στη μόρφωση, στην επαγγελματική εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, δωρεάν.

Σ' αυτόν το δρόμο ανάπτυξης μπορούν να αναβαθμιστούν οι κανόνες προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, να παρθούν μέτρα ουσιαστικής προστασίας της Υγείας, της ασφάλειας και της ζωής των εργαζομένων, να αποκτήσει άλλη θέση στη ζωή τους ο ελεύθερος χρόνος, η ψυχαγωγία, η ξεκούραση, ο λαϊκός πολιτισμός.

Αυτή είναι η προοπτική της πάλης μας, αυτό πρέπει να κτίσουμε με κόπο, με αυτοθυσία, σε ρήξη με το εκμεταλλευτικό καθεστώς».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5727192

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

Και περιγράφει ο Γιώργος Μαρίνος, ο παλιός μου σύντροφος, έναν κόσμο ονειρικό. Που φέρνει στο νου μου εκείνη την ταινία με τον τίτλο: Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο.

Γι' αυτό αγαπώ τους ναυτεργάτες και ευλογώ την καλή τύχη που τους έφερε στη στράτα μου. Γιατί με έμαθαν να βλέπω την ελπίδα να χαράζει εκεί στο βάθος της απόγνωσης. Και ξέρουν με στοιχεία να αποδεικνύουν πως ναι, μπορεί να υπάρξει ένα άλλο είδος ανάπτυξης. Όχι πράσινης. Που μόνο πράσινα άλογα φέρνει στο νου. Μα ανάπτυξης στα μέτρα του ανθρώπου. Ανάπτυξης ελληνικής. Γιατί οι έλληνες δίδαξαν πρώτοι πως ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Τέτοια ανάπτυξη θέλουμε. Που επίκεντρο θα έχει τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη και το κεφάλαιο.

Γιατί η άλλη "ανάπτυξη" ούτε ανάπτυξη είναι αλλά και κόλαση αποτελεί για τους εργαζόμενους.

Για να μπορούν οι λίγοι να κατασπαταλούν σε ανόητες διασκεδάσεις αμύθητα ποσά, πρέπει λέει να φυτοζωούμε όλοι εμείς. Ως πότε θα ανεχόμαστε τους λακέδες τους να μας πουλάνε τα απύθμενα ψέματά τους και να καταληστεύουν τον ιδρώτα μας;

Έμεινα μια φορά στη ζωή μου άνεργη. Στα 25 μου χρόνια. Αφού σπούδασα με έξοδα των γονιών μου για δυο χρόνια σε ΑΔΣΕΝ. Έξοδα που έβγαλαν με πολύ κόπο και δουλεύοντα από τα ξημερώματα ως αργά το βράδυ. Κι αφού ταξίδεψα κι εγώ άλλα δυο χρόνια σε φορτηγά και γκαζάδικα. Σε καράβια που πολλές φορές ήταν σκουριασμένα και επικίνδυνα. Και βλέποντας αρκετές φορές το χάρο με τα μάτια μου.

Θυμάμαι τότε που υποχώρησε η σκουριασμένη σκάλα στο αμπάρι. Και βρέθηκα να κρέμομαι στο κενό. Και κάτω να χάσκει η λαμαρίνα. Έτοιμη να με πολτοποιήσει.

Θυμάμαι εκείνες τις βρύσες. Που έβγαζαν υφάλμυρο και σκουριασμένο νερό της βαπορέτας.

Θυμάμαι τα ψυγεία. Που με έβαλαν ως δόκιμο να κάνω απογραφή. Και μέτραγα μήνες και μήνες να είναι εκεί τα τρόφιμα.

Θυμάμαι εκείνον το συνάδελφο δόκιμο. Που κόλλησε το παράσημο σε ένα λιμάνι... Κι όταν μεσοπέλαγα άρχισε να ουρλιάζει από τους πόνους στο φαρμακείο δε βρέθηκε κανένα φάρμακο να απαλύνει έστω την ταλαιπωρία του...

Θυμάμαι τα 48ωρα συνεχόμενης εργασίας. Χωρίς ύπνο. Χωρίς ξεκούραση. Και στο φούρνο του Περσικού. Να παραλύει το σώμα σου από την κούραση κι εσύ να πρέπει να αντέξεις. Για να πάει καλό ραπόρτο στην εταιρεία. Να μη χάσεις τη δουλειά σου.

Θυμάμαι και της θάλασσας τα τερτίπια. Τότε που άνοιξε να μας καταπιεί. Κάπου στον Ινδικό. 19 Φλεβάρη του 1982. Και διάλεξε τότε ακριβώς να χαλάσει και ο ασύρματος και η γυροπυξίδα.

Κι έπειτα θυμάμαι που ξεμπάρκαρα. Άνοιξη του 1982. Για τελευταία φορά. Από ένα σάπιο γκαζάδικο που πήγε για παλιοσίδερα. Ευτυχώς πριν προλάβει να πάει για "σκραπ" κι εμάς τους ίδιους. Αν και το προσπάθησε κατ' επανάληψη. Σαν τότε που ξεκόλλησαν κοντά στο Καίηπ Τάουν οι σκουριασμένες λαμαρίνες των αμπαριών του.

Και γύρισα Πειραιά. Με την πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ να έχει μόλις ανέβει στην εξουσία. Και να μας τάζει και πάλι πράσιν' άλογα...

Και γύρναγα ώρες στην Ακτή Μιαούλη. Και όλες οι πόρτες κλειστές. Και τα καράβια δεμένα στις ράδες.

Μαζευτήκαμε μία, δύο, τρεις, εκατόν τρεις. Και φωνάξαμε για το δίκιο μας. Φτάσαμε ως το Καστρί. Να μας ακούσει ο ηγέτης του τόπου. Μα δε μας άκουσε.

Ένας ένας αρχίσαμε να φεύγουμε. Να ψάχνουμε αλλού δουλειά.

85.000 ψυχές τότε οι ναυτεργάτες. Λιγότεροι από 20.000 σήμερα.

Αυτά είναι τα στοιχεία που δεν μπορούν να κρύψουν ποια ήταν η ανάπτυξη που μας έταξαν.

Πόσων ανθρώπων καταστρέψαν τις ζωές; Αυτοί που σήμερα καμώνονται πως νοιάζονται λέει για τον τουρισμό και την οικονομία της χώρας;

Πόσες οικογένειες ναυτικών πλήρωσαν την πολιτική τους;

Κι αφού πληρώσαμε μία φορά το βαρύ φόρο, τώρα και στα νέα επαγγέλματα που υποχρεωθήκαμε να ακολουθήσουμε, συναντάμε και πάλι την πολιτική τους να μας τσακίζει τα όνειρα.

Ήταν να βγω στα 60 στη σύνταξη. Με 35 χρόνια δουλειάς. Και να πάρω και το εφάπαξ.

Τώρα απαιτούν να μείνω ως τα 65. Με σαράντα χρόνια στη νέα δουλειά. Και με άγνωστες προοπτικές για τα άλλα δύο που έχω στη θάλασσα... Και με σύνταξη λιγότερη παρά την πενταετία που μου φόρτωσαν. Άγνωστο τι θα γίνει και με το εφάπαξ. Κάτι αναμασάνε για δεκαετή ομόλογα. Που σημαίνει να πάρεις στα 65 ένα χαρτί αντί για λεφτά και να έχεις δικαίωμα να εισπράξεις το μόχθο σου (γιατί από δικές μας κρατήσεις είναι το εφάπαξ) στα 75!!!

Την ίδια ώρα γυρνώ και βλέπω δίπλα μου δεκάδες νέα κορίτσια. Τα έπεισαν πως η ναυτιλία είναι το λαμπρό τους μέλλον! Κι αφού βρεθήκαν στις σχολές τους εξήγησαν πως για να πάρουν πτυχίο πρέπει να συμπληρώσουν 12 μήνες θαλάσσιας υπηρεσίας.

Πώς όμως; Που οι θέσεις εργασίας για έλληνες ναυτικούς διαρκώς μειώνονται;

Απελπισμένες γυρίζουν κι εκείνες στους ίδιους δρόμους που γύριζα κι εγώ πριν από 30 χρόνια... Και δουλειά πουθενά.

Την ίδια ώρα δρομολογείται η άρση του καμποτάζ. Που θα σημάνει το πλήρες ξεκλήρισμα των ελλήνων ναυτικών.

Αλλά και την ίδια ώρα κηρύσσονται παράνομες οι απεργίες των ναυτεργατών που δίνουν μάχη επιβίωσης. Είναι παράνομο λέει να απεργείς ζητώντας να μη σε πετάξουν στην ανεργία!!! Και είναι τελείως νόμιμο να καταλήγεις σαν λεμονόκουπα στον κάδο απορριμμάτων.

Όχι. Δεν είναι αυτό το νόμιμο.

ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗ!