BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ: Νέα 24ωρη απεργία την ερχόμενη Πέμπτη, 8 Ιουλίου 2010


Νέα 24ωρη απεργία την ερχόμενη Πέμπτη

Απαντούν αγωνιστικά στην πολιτική που θέλει

ομήρους των εφοπλιστών εργαζόμενους, επιβάτες και νησιώτες

Με όπλο την πλούσια πείρα που έχουν κατακτήσει και με την τελευταία απεργιακή αναμέτρηση στο λιμάνι του Πειραιά, με εμπιστοσύνη στο δίκιο τους και τις δυνάμεις τους, με διεκδικητικό πλαίσιο που αφορά όλους τους εργαζόμενους, οι ναυτεργάτες συνεχίζουν τους αγώνες τους με νέα 24ωρη απεργία στις 8 του Ιούλη.

Η απόφαση για απεργία πάρθηκε χτες στην Εκτελεστική Επιτροπή της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας, επιβλήθηκε από τους ίδιους τους ναυτεργάτες, που από νωρίς χτες το πρωί, οργισμένοι και αγανακτισμένοι από τη στάση της πλειοψηφίας της διοίκησης, είχαν κατακλύσει τα γραφεία της Ομοσπονδίας.

Η οργή των ναυτεργατών ξεχείλισε μετά και την προχτεσινή απόφαση της πλειοψηφίας ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομης Παρέμβασης» της διοίκησης της ΠΝΟ να αναστείλει την κινητοποίηση στα ανασφάλιστα πλοία «ROPAX» 1 και 2 στο λιμάνι της Κορίνθου, απόφαση που ήρθε να προστεθεί στην άρνησή της να συμμετάσχει στην πανεργατική απεργία στις 29 Ιούνη. Αυτά, όταν το σύνολο των ναυτεργατικών δικαιωμάτων δέχονται από τους εφοπλιστές και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους μια πρωτόγνωρη επίθεση.

Οι αγώνες που αναπτύσσουν οι ναυτεργάτες, με οργανωτή τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, δεν αφορούν μόνο τον κλάδο τους. Τα αιτήματα που προβάλλουν για κατάργηση του κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης που απελευθερώνει τις εσωτερικές θαλάσσιες συγκοινωνίες, οργανικές συνθέσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πλοίων, φτηνές, σύγχρονες, χειμώνα - καλοκαίρι, ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, με πληρώματα με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση, συνδικαλιστική εκπροσώπηση, αφορά το σύνολο των εργαζομένων που έχουν δικαίωμα σε ένα σύγχρονο και ασφαλές δίκτυο (και) θαλάσσιων μεταφορών.

Με απομόνωση απειλείται και η Γαύδος

Πόσο επιτακτικό είναι ο αγώνας των ναυτεργατών να γίνει υπόθεση του λαού, αποδεικνύεται και από την τελευταία επίθεση που εξαπέλυσαν οι ακτοπλόοι εφοπλιστές, στο πενιχρό εργατικό και λαϊκό εισόδημα. Εφτασαν, με την προσφυγή που κατέθεσε προχτές η Ενωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας, να αξιώνουν την πλήρη απελευθέρωση των τιμών των εισιτηρίων και ναύλων οχημάτων, ακόμα και στα επιδοτούμενα πλοία που εκτελούν «άγονες» γραμμές, όπου υπάρχει πλαφόν.

Η ένταση της επιθετικότητας των εφοπλιστών έχει επιβάλει συνολικά τη σταδιακή απορρύθμιση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και απειλεί ευθέως πλέον νησιά με απομόνωση. Αυτό τον κίνδυνο αντιμετωπίζει και το νησί της Γαύδου. Τα δύο μικρά πλοία που προσέγγιζαν το νησί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που αφορούν ακόμα και τους υποτυπώδεις κανονισμούς ασφαλείας, όπως αυτοί προκύπτουν από την κοινοτική οδηγία που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιούλη.

Ταυτόχρονα με τους ναυτεργάτες και τους νησιώτες, θύματα της εφοπλιστικής ασυδοσίας είναι και οι ναυτιλιακοί υπάλληλοι. Η εταιρεία «Μινωικές Γραμμές», με μεγαλομέτοχο τον όμιλο Γκριμάλντι, μετά τους πέντε εργαζόμενους που απέλυσε πριν λίγο καιρό, χτες απέλυσε άλλους δύο από τα γραφεία του Πειραιά και, όπως έχει ξεκαθαρίσει η εταιρεία, έπεται και συνέχεια.

___________________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΙΔΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5732099&publDate=3/7/2010

Δικαιώνεται ο αγώνας των ναυτεργατών

Η νέα απαίτηση των εφοπλιστών, να καταργηθεί κάθε περιορισμός ακόμα και στα εισιτήρια οικονομικής θέσης και τα ναύλα των οχημάτων, ξετινάζει την επιχείρηση συκοφάντησης και τρομοκράτησης των ναυτεργατών, επιβεβαιώνει και το δίκιο και τη σημασία του αγώνα τους. Αναδεικνύει τον άτιμο αντεργατικό ρόλο που παίζουν οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι της αστικής, έντυπης και ηλεκτρονικής, δημοσιογραφίας, η κυβέρνηση και ο ΛΑ.Ο.Σ. που χύνουν δηλητήριο σε όσους αμφισβητούν και απειλούν την κερδοφορία των εφοπλιστών, επειδή υπηρετούν αυτούς και όλη την τάξη τους.

Οι καθημερινές εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι ο αγώνας στους καταπέλτες των πλοίων αφορά και πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού. Είναι αγώνας προς όφελος όλων των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, των νησιωτών, που χρειάζονται και δικαιούνται φθηνές, ασφαλείς και σύγχρονες μεταφορές για τις διακοπές και τις μετακινήσεις τους. Οσο αυτός δυναμώνει τόσο θα δυναμώνει και η πάλη ενάντια στην πολιτική που καλεί τη λαϊκή οικογένεια να πληρώνει όλο και περισσότερο για τις συγκοινωνίες, ανεβάζοντας ταυτόχρονα και το κόστος του δικαιώματός της σε αναψυχή.

Η απαίτηση κατάργησης του τελευταίου πλαφόν στα ναύλα γίνεται σε μια στιγμή που τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, μόνο από το 2001, έχουν αυξηθεί κατά 400%.

Ενδεικτικά μόνο, αναφέρουμε: Από Πειραιά για Ικαρία, σε 9 χρόνια (2001-2010) τα εισιτήρια αυξήθηκαν κατά 435%! Αντίστοιχα, στον τελευταίο χρόνο (2009-2010) από Πειραιά για Νάξο η τιμή του εισιτηρίου αυξήθηκε 26%, από Πειραιά για Σάμο 9,3% και από Πειραιά για Μύκονο 15,9%. Η κατάργηση του πλαφόν θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις, σε ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος.

Ολη αυτή η εξέλιξη δεν είναι καθόλου άσχετη με την υπόθεση της άρσης του καμποτάζ. Αντίθετα. Αναδεικνύει πόσο επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η πολιτική που «απελευθερώνει» τις θαλάσσιες συγκοινωνίες και η απαίτηση αυτή των εφοπλιστών - για την ιστορία, κατατέθηκε προσφυγή στο ΣτΕ από την Ενωση Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας και τρεις ναυτιλιακές εταιρείες - καταγράφει πόσο αναθαρρεύουν από την κυρίαρχη πολιτική. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι εφοπλιστές, αιτιολογώντας την απαίτηση κατάργησης των ναύλων, επικαλούνται το οπλοστάσιο του πολιτικού τους προσωπικού (ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ). Αυτό που επιδιώκουν είναι ένα: Το πώς, αν και πότε θα μετακινηθεί ο οποιοσδήποτε μέσω θαλάσσιας συγκοινωνίας να εξαρτάται απόλυτα από τις ορέξεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Και είναι αυτό ακριβώς που πονάει το κεφάλαιο, τα ΜΜΕ τους και τα πολιτικά κόμματα της τάξης τους: Οτι οι ναυτεργάτες, μαζί με τους εργάτες της στεριάς, με το ΠΑΜΕ, λένε ΟΧΙ.

Και δε λένε μόνο ΟΧΙ, αλλά επιπλέον προτείνουν συγκεκριμένη λύση. Με ολοκληρωμένη πρόταση για το σύνολο της ναυτιλίας, αποδεικνύουν πως οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν και ασφαλή και φθηνή και σύγχρονη θαλάσσια συγκοινωνία, με μόνο μία προϋπόθεση: «Πετώντας στη θάλασσα» αυτούς που λυμαίνονται τον ιδρώτα των εργατών τόσο της στεριάς όσο και της θάλασσας. Και γι' αυτό η άθλια προβοκατόρικη επίθεση, και γι' αυτό η «φάμπρικα» καταδικαστικών αποφάσεων, και γι' αυτό οι διώξεις συνδικαλιστών.

Απάντηση είναι μόνον η ένταση των ταξικά προσανατολισμένων αγώνων. Σ' αυτή την κατεύθυνση θα δοθεί και η πανεργατική απεργία της ερχόμενης Πέμπτης.

________________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5732098



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.