BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και οι αρχιτέκτονες των εύλογων (!!!) ρατσιστικών αντιδράσεων...

Κωνσταντινούπολη. Σεπτεμβριανά.

Ο τούρκικος όχλος λεηλατεί, βιάζει, διοπομπεύει, δολοφονεί. Την ελληνική μειονότητα. (1)

Σε κείνο το άγριο πογκρόμ σε βάρος των αδελφών μας της Πόλης, το 1955, τεράστιο ρόλο έπαιξαν οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι της γείτονος. Ήταν αυτοί που προετοίμασαν το έδαφος και ανέλαβαν να στρέψουν τον όχλο κατά των Ελλήνων. Δίνοντας χείρα βοηθείας τόσο στους πολιτικούς της χώρας τους όσο και πολύ περισσότερο στους Βρεττανούς. Που τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν από το μακελειό...

Και παραθέτω το ακόλουθο χαρακτηριστικό απόσπασμα:

http://boraeinai.blogspot.com/2010/09/1955.html

[...] Η βρετανική διπλωματία, με μια μοναδική τέχνη, εξάπτει τον τουρκικό φανατισμό, διεγείρει τον μόνιμα υποβόσκοντα σωβινισμό και οδηγεί κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε μια ανθελληνική υστερία.

Η Κύπρος που λίγα μόλις χρόνια νωρίτερα ήταν ανύπαρκτη για την Τουρκία και που την έβρισκε στο γεωγραφικό χάρτη με δυσκολία, έγινε ξαφνικά το κυρίαρχο θέμα που απασχολούσε τις εξαθλιωμένες λαϊκές μάζες.

Η Τουρκία, πάντα με τη βρετανική καθοδήγηση, πλημμυρίζει με τις οργανώσεις «Η Κύπρος είναι Τουρκική» και ο αρχηγός της οργάνωσης Χικμέτ Μπιλ, δημοσιογράφος της Χουριέτ, αναδεικνύεται σε ένα καταπληκτικό έμπορο του φανατισμού και του κιτρινισμού.

Η εφημερίδα του, η «Χουριέτ», από 11.000 φύλλα κυκλοφορία που είχε όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1948, ξετινάχτηκε με μια πύρινη ανθελληνική αρθρογραφία, στις 600.000 φύλλα ημερησίως! Το παράδειγμα, όπως ήταν φυσικό, ακολούθησαν και οι υπόλοιπες Τουρκικές εφημερίδες που, ξεπερνούσαν η μια την άλλη σε παραπληροφόρηση και ανθελληνικές υπερβολές, με αποτέλεσμα να χτίζεται σταδιακά στις λαϊκές μάζες ένα έντονο ανθελληνικό μένος.[...]

Αλλά και τούτο:

http://www.antibaro.gr/node/2302

[...]Ο τουρκικός Τύπος προετοίμασε το έδαφος για την πρόκληση των ανθελληνικών γεγονότων, πάντα με τη βρετανική οικονομική υποστήριξη.

Ειδικότερα, ο Hikmet Bil, συντάκτης της τουρκικής εφημερίδας Hurriyet και ηγέτης της πολιτικής οργάνωσης «Η Κύπρος είναι Τουρκική» (“Kibris Turktur”) και ο Ahmet Emin Yalman, ιδιοκτήτης της παλαιότερης φυλλάδας της Κωνσταντινούπολης, Vatan, χρηματοδοτήθηκαν από βρετανικές πηγές, προκειμένου να «προωθήσουν» την κινητοποίηση δύο φοιτητικών οργανισμών από την τουρκική κυβέρνηση το 1952.

Η πραγματοποίηση συχνών επισκέψεων στο Λονδίνο από τους Yalman και Bil (1954-1955), καθώς επίσης η διενέργεια ανθελληνικών εκδηλώσεων στην Κωνσταντινούπολη από τους δυο φοιτητικούς οργανισμούς, αλλά και από τον τουρκικό Τύπο τον Ιούλιο του 1955 αποτελούσαν μέρος του ίδιου «σχεδίου».

Λίγο πριν την έναρξη των τριμερών συζητήσεων μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Μεγάλης Βρετανίας στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 1955, η βρετανική κυβέρνηση ζήτησε από τους Τούρκους να διαδηλώσουν για το Κυπριακό, αποσκοπώντας στην ενίσχυση της αγγλοτουρκικής θέσης.

Στις 27 Αυγούστου του 1955, ο τουρκικός Τύπος αποδοκιμάσε το Πατριαρχείο, με την αιτιολογία ότι το πρώτο ενίσχυε οικονομικά τον Κυπριακό Αγώνα για την «Ένωση» με την Ελλάδα. Εφημολογείτο από τον τουρκικό Τύπο στην Κωνσταντινούπολη ότι οι Ελληνοκύπριοι σκόπευαν να προβούν σε γενοκτονία των Τουρκοκυπρίων.

Αυτό το ρόλο φαίνεται ζήλεψαν τώρα και οι δικοί μας δημοσιογράφοι. Προκαλώντας κλίμα πανικού για το τι θα πάθουν οι κάτοικοι της Ηγουμενίτσας από τους λαθρομετανάστες της πόλης. Και τι θα πάθουν και οι λιμενικοί. Που κινδυνεύουν λέει να μην τους ξαναδούν οι γυναίκες και τα παιδάκια τους. Όπως, λένε, το Σωτήρη Τατσάκη, το λιμενικό που σκοτώθηκε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Και δε διστάζουν να το παίξουν και Πυθίες μαντεύοντας ρατσιστικές αντιδράσεις που μάλιστα φτάνουν στο απαράδεκτο σημείο να τις αποκαλούν και εύλογες! Τις ρατσιστικές αντιδράσεις εύλογες! Και με την υποκριτική σημείωση "μέχρι ενός ορίου"!

Βαστάτε, Τούρκοι, τ' άρματα!

Από πότε μωρέ ο ρατσισμός χωράει στα καλούπια του εύλογου; Γνωρίζουν ελληνικά αυτοί που τα γράφουν; Γνωρίζουν τι σημαίνει ρατσισμός; Αν δε γνωρίζουν, να τους πάω στη γειτόνισσά μου στη Νέα Σμύρνη, που έζησε τα γεγονότα της Πόλης. Να τους εξηγήσει των ανιστόρητων. Τι πάει να πει να πληρώνεις το ρατσιστικό μένος. Γιατί ως φαίνεται ούτε ελληνικά γνωρίζουν ούτε και ελληνική ιστορία. Και αν τη γνώριζαν τέτοια παιχνίδια με τη Θεσπρωτία δε θα έπαιζαν. Ειδικά με τη Θεσπρωτία. Εκτός και δεν έχουν ακούσει ποτέ τους ούτε τη λέξη Τσάμηδες. Και ιδέα δεν έχουν για τις επιδιώξεις των Τσάμηδων.

Μόλις προχτές ακούσαμε τους Τούρκους. Να δικαιολογούν την επί τόσες δεκαετίες παρουσία τους στην Κύπρο. Κι εμείς τι; Πάμε να βάλουμε φιτίλι και στην άλλη ακριτική γωνιά του ελληνισμού; Δε μας φτάνουν τα τόσα άλλα χάλια μας;

Και είναι και το θέμα του Τατσάκη. Που ασύστολα εμπλέκουν το όνομά του αφήνοντας να εννοηθεί σε όσους δεν κατέχουν πώς έχασε τη ζωή του ότι είχε σχέση το περιστατικό με τους λαθρομετανάστες. Όση είχαν τα Αλβανάκια του σχολείου μου με το δικό μου πέσιμο από τις σκάλες σε ώρα εφημερίας. ΟΥΔΕΜΙΑ! Μπορεί να έφταιξε η σκάλα, μπορεί η δική μου απροσεξία. Μπορεί η κούρασή μου. Και σίγουρα έφταιξε η βροχή. Εγώ στάθηκα τυχερή. Δε σκοτώθηκα. Ο Σωτήρης όχι. Και παραθέτω από το ΕΘΝΟΣ την περιγραφή:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=8784914

«E» 8/12/2009

[...] Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες προχτές στις 7.30 το βράδυ κι ενώ βρισκόταν στο πλάι νταλίκας, που οδηγούσε Τούρκος, έπεσε για άγνωστο λόγο στη νησίδα και το κεφάλι του για κακή του τύχη σφηνώθηκε μεταξύ λασπωτήρα και τροχού. Η νταλίκα έκανε όπισθεν και ο θάνατος για τον λιμενικό ήταν τραγικός.

Από πού κι ως πού εμπλέκουν το όνομά του με τους λαθρομετανάστες; Έπεσε ο άνθρωπος. Και έκανε όπισθεν η νταλίκα. Τραγικός ο θάνατος αλλά ατύχημα. Καμία σχέση με τους φουκαράδες που ζουν κάτω από τη γέφυρα στο Λαδοχώρι.

Ενώ ατύχημα δεν ήταν ο θάνατος του Αριβάν Οσμάν Αζίζ. Κι ούτε ηλίθιοι είμαστε να πιστέψουμε πως πήρε λέει φόρα και κοπάναγε μόνος του το κεφάλι του στο τσιμέντο... Του Αριβάν, του Κούρδου. Που έχασε τη ζωή του μετά από το ξύλο έως θανάτου από λιμενικούς της Ηγουμενίτσας. Γιατί λέει τον κατέβασαν μία φορά από νταλίκα και αυτός ξανατρύπωσε.

Εύλογα λοιπόν κι εκείνοι τον πλάκωσαν στο ξύλο! Εύλογα;;;

Κι ατύχημα δεν ήταν πριν δυο μήνες ο πυροβολισμός στα γεννητικά όργανα ενός Ιρακινού μετανάστη. Λίγα χιλιόμετρα από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας.

Ούτε από ατύχημα οι πυροβολισμοί την περασμένη Τρίτη. Από λευκό αυτοκίνητο με ελληνικές πινακίδες. Στο πρόσωπο ενός ακόμη μετανάστη που λίγο έλειψε να χάσει το μάτι του από τα σκάγια...

Για όλα τούτα εμείς πρέπει τώρα ΕΥΛΟΓΑ να προβούμε σε ρατσιστικές αντιδράσεις σε βάρος των μεταναστών; Που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι πεινάνε; Ποιον έχουν πειράξει στην Ηγουμενίτσα αυτοί οι άνθρωποι πέρα από όσο πείραξε ο Αγιάννης του Ουγκό για να χορτάσει την πεινασμένη κοιλιά του;

Ήταν λέει τις προάλλες μια μεγάλη αντροπαρέα σε κεντρική καφετέρια της πόλης. Και τους πλησίασαν δυο λαθρομετανάστες. Οι δύο εξαθλιωμένοι τους πολλούς. Ζήτησαν χρήματα. Δεν τους έδωσαν. Και τότε ο ένας πήρε το πιάτο με τους μεζέδες, εκεί στην καρδιά της πόλης, και άρχισε να τρώει! ΕΓΚΛΗΜΑ!!!! Τόσο μεγάλο που οι συμπολίτες μας ντράπηκαν. Γιατί δεν έχουν ξεχάσει ακόμη την Κατοχή. Και έβγαλαν και τους έδωσαν και χρήματα.

Έχω περάσει δεκάδες φορές από τη γέφυρα στο Λαδοχώρι. Και μέρα και νύχτα. Ποτέ δε μου δημιούργησαν οι λαθρομετανάστες το παραμικρό πρόβλημα. Και έχω σταματήσει και τους έχω μιλήσει και τους έχω δώσει τρόφιμα, όπως εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι αυτής της πόλης. Και πήραν αυτό που τους έδωσα, το λίγο που μπορώ να τους δώσω, με χίλια ευχαριστώ και χωρίς να απλώσουν χέρι να πάρουν κι άλλο.

Τώρα εσείς, από την Αθήνα, μας λέτε πως είναι εύλογο να αντιδράσουμε και να τα βάλουμε με τους φουκαράδες. Που το μόνο που θέλουν είναι φύγουν από δω. Αλλά δεν τους αφήνουμε. Και βάζουμε και τους λιμενικούς να ξεσκονίζουν τις νταλίκες μπας και το σκάσουν από την Ελλάδα. Το ΠΑΡΑΛΟΓΟ!!!

Γιατί δεν έπεσαν από τον ουρανό της Ηγουμενίτσας οι λαθρομετανάστες. Από κάπου μπήκαν στην Ελλάδα. Κι αφού δεν έχουν χαρτιά, σημαίνει μπήκαν παράνομα. Και σημαίνει πως τα σύνορά μας είναι τρύπια... Ή οι λαθρομετανάστες ξέρουν μαγικά... Ή κάποιοι έκαναν τα στραβά μάτια.

Αλλά κι εδώ, στην Ηγουμενίτσα, οι λαθρομετανάστες δεν κρύβονται. Τελείως φανερά μένουν κάτω από τη γέφυρα της Εγνατίας. Και τους βλέπει και η αστυνομία. Όχι μόνο εμείς οι απλοί άνθρωποι.

Κρύβονται μόνο όταν είναι για να φύγουν για Ιταλία. Τότε όμως τους ξετρυπώνουν οι λιμενικοί και τους βάζουν στο κρατητήριο. Γιατί λέει απαγορεύεται να φύγουν από την Ελλάδα!

Εγώ ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω όλο αυτό το σκηνικό του παραλόγου. Να τους κρατάμε εδώ με το ζόρι, χωρίς να έχουν κάποια δουλειά να ζήσουν, χωρίς να τους προσφέρουμε στοιχειώδη ανθρωπιστική βοήθεια και από πάνω να τους κατηγορούμε γιατί κλέβουν για να φάνε!!!

Και ρωτώ. Γιατί τους αφήνουν να μπουν; Ή γιατί δεν τους επαναπροωθούν στην πατρίδα τους; Τι είναι όλο αυτό; Μια ιδιότυπη καταδίκη σε θάνατο από ασιτία γιατί τόλμησαν να μπουν παράνομα στη χώρα μας;

Και δε φτάνει που τόσον καιρό έχουν γεμίσει εφιάλτες οι νύχτες μας από την απέραντη ντροπή μπροστά στο ανθρώπινο δράμα, μας ζητάτε τώρα να προχωρήσουμε και σε εύλογες ρατσιστικές αντιδράσεις εναντίον τους; Μας ζητάτε να γίνουμε κτήνη;

Είχαμε το συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης. Να προσβάλλει την εθνική μας μνήμη.

Τώρα αποκτήσαμε και τον εύλογο ρατσισμό στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας;

Αιδώς. Αυτό μόνο. Αιδώς. Δημοσιογράφοι...

_____________________

(1) ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ HOMA EDUCANDUS

http://educandus.forumotion.com/t925-topic#5331

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.