ΠΕΡΙ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ

Εμείς εδώ δεν έχουμε και δε θέλουμε να έχουμε σχέση με το Λιμενικό. Ένα αυτό.

Και δεύτερο. Δε θέλουμε να φυτρώνουμε εκεί που δε μας σπέρνουν.

Όμως αφορά όλους μας η ύπαρξη του Λιμενικού Σώματος και πολύ περισσότερο αφορά όσους ασχολούνται επαγγελματικά με τη θάλασσα.

Διαβάσαμε λοιπόν ότι το Λιμενικό Σώμα δε θα απωλέσει το όνομά του. Αν και δε μας κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη το πώς θα ονομάζεται, αλλού είναι η ουσία, να πούμε ότι ως ευχάριστο το βλέπουμε. Η αλλαγή ονομάτων διαταράσσει την ιστορική σχέση που έχουμε συνηθίσει και δε βοηθά η συγκεκριμένη τουλάχιστον αλλαγή σε τίποτε το ιδιαίτερο.

Οφείλουμε μάλιστα να πούμε ότι το τελευταίο διάστημα βλέποντας τα καθημερινά άρθρα γύρω από την αλλαγή ονόματος του Λιμενικού Σώματος σε Ελληνική Ακτοφυλακή, δεν αποφύγαμε τις κακές σκέψεις. Αναρωτηθήκαμε δηλαδή αν μια τέτοια αλλαγή ονόματος εντάσσεται στη διαδικασία εκχώρησης των λιμανιών της χώρας σε ξένους, οπότε τι να φυλάξει το λιμενικό; Τα λιμάνια που δεν είναι πια δικά μας;

Διαβάζαμε επίσης και τις προθέσεις για μετάθεση των νυν λιμενικών σε διάφορες άγονες μεριές της πατρίδας, κι αυτό που καταλαβαίναμε ήταν πως τελικά οι λιμενικοί μας θα αναλάβουν τη φύλαξη των ακτών της χώρας, όθεν και ακτοφύλακες θα καλούνται...

Ταυτόχρονα με ανησυχία βλέπαμε (και δεν καταλαβαίναμε) την προσπάθεια για αποστρατικοποίηση του σώματος, Λιμενικού ή Ακτοφυλακής. Τι είδους φύλακες θα ήταν αυτοί δίχως στρατιωτική εκπαίδευση και εννοείται στρατιωτική πειθαρχία;

Ακόμη και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις προσλαμβάνουν ως προσωπικό ασφαλείας ανθρώπους που έχουν στρατιωτική πείρα και εκπαίδευση. Ή τουλάχιστον παρεμφερή...

Εμείς βέβαια, ως απόφοιτοι των πάλαι ποτέ ΑΔΣΕΝ και νυν με αλλαγμένο το όνομα αποκαλουμένων ΑΕΝ, έχουμε πείρα του τι σημαίνει στρατιωτική εκπαίδευση και πειθαρχία, πλην πείρα πικρή. Το στρατιωτικό στιλάκι το έχουμε νιώσει στο πετσί μας, όχι μόνο φορώντας στολή και πηλίκιο, ούτε μόνο λέγοντας κάθε πρωί το "ευπειθώς αναφέρω".

Πιθανόν βέβαια αυτός ο αναγκαστικός συγχρωτισμός με τα στρατιωτικά ήθη και έθιμα, να μας άφησε κατάλοιπο μια έμφυτη προτίμηση προς κάθε τι που εκφράζει ο όρος "στρατιωτικός". Όσο και αν αγωνιστήκαμε στο παρελθόν να αποτάξουμε από τις σχολές Εμπορικού Ναυτικού τη στρατικοποίηση.

Άλλο όμως οι σχολές που παράγουν στελέχη του Εμπορικού Ναυτικού και άλλο το τι ισχύει στο σώμα εκείνο που είναι επιφορτισμένο με την ασφάλεια των λιμένων και των θαλάσσιων μεταφορών.

Έτσι κι αλλιώς, ακόμη κι εμείς που υποστηρίζαμε και πολύ μαχητικά μάλιστα την αποστρατικοποίηση των σχολών μας, είμαστε ένθερμοι υποστηρικτές της διατήρησης του νόμου και της τάξης και της αυστηρής μάλιστα πειθαρχίας εντός των εμπορικών πλοίων. Βεβαίως μέσα στα όρια που θέτει η νομοθεσία και ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας και εξυγίανση στον τρόπο λειτουργίας τους θέλουμε όλοι. Απορρίπτουμε την παλιά μορφή του "μπάτσου" και κατ' επέκταση και του λιμενόμπατσου (αλήθεια, αν τους άλλαζαν το όνομα, θα είχαμε ένα πρόβλημα εδώ να βρούμε το κατάλληλο σύνθετο) αλλά μη φτάσουμε και στο άλλο άκρο. Να μετατρέψουμε τους φύλακες σε γιάπηδες.

Η ουσία λοιπόν δεν είναι στο όνομα. (Ας τους λένε όπως θέλουν. Προτιμάμε βέβαια να εξακολουθήσουν να τους λένε όπως τους ξέραμε μέχρι τώρα. ) Αλλά στον τρόπο λειτουργίας του Λιμενικού Σώματος. Που πρέπει να συνάδει με τις σημερινές ανάγκες της ζωής και το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας.

Κι ακόμη, ως πιο ουσιαστικό κρίνουμε το αντικείμενο που θα τους ανατεθεί. Δεν μπορούμε δηλαδή να διανοηθούμε λιμάνια της Ελλάδας να φυλάσσονται από κινέζους σεκιουριτάδες.

Προτιμούμε τον έλληνα λιμενικό ακόμη και έχοντας την πικρή πείρα του παρελθόντος που μας έφερε αντιμέτωπους με τα γκλομπς και τον αυταρχισμό που το λιμενικό σώμα κατ' επανάληψη χρησιμοποίησε στο παρελθόν τόσο κατά των ναυτεργατών όσο και εναντίον κάθε άλλου πολίτη τόλμησε να διαμαρτυρηθεί. Βεβαίως συνεχίζουμε να λέμε όχι σ' αυτό το αυταρχικό προφίλ και να απαιτούμε τον εκσυγχρονισμό των σωμάτων ασφαλείας, τόσο του λιμενικού όσο και γενικότερα.

Μας αρέσει λοιπόν ο νέος προσανατολισμός που δηλώνει και το όνομα του αρμόδιου υπουργείου και ευχόμαστε να μη μείνει μόνο στο όνομα. Να γίνει ουσία, να γίνει πραγματική προστασία του πολίτη. Και στη στεριά και στη θάλασσα.

Βεβαίως, για να μη σταθούμε άδικοι απέναντι σε πρόσωπα που τίμησαν με την παρουσία τους το Λιμενικό, και εξακολουθούν και πολλοί σημερινοί να το πράττουν, θα πρέπει να πούμε ότι παρά το καθεστώς του παρελθόντος υπήρξαν φωτεινοί εκπρόσωποι του Λιμενικού Σώματος. Που τίμησαν τη στολή τους και φάνηκαν αντάξιοι των καθηκόντων που τους ανέθεσε ο ελληνικός λαός.

Προσωπικά με ιδιαίτερη συγκίνηση ενθυμούμαι τον κύριο Γερακάρη, πλωτάρχη τότε που τον γνώρισα, και υποδιοικητή του ΚΕΣΕΝ. Του χώρου δηλαδή που στεγάστηκε η πρώτη δημόσια σχολή πλοιάρχων γυναικών, η ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ.

Τόσο στα χρόνια των σπουδών μας, όσο και αργότερα που ο κ. Γερακάρης υπηρέτησε σε λιμάνια του εξωτερικού, στάθηκε για μας σαν πατέρας μας. Και μας προστάτευσε από άλλους που θέλησαν να μας βλάψουν. Του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και ελπίζουμε με κάποιον τρόπο να φτάσει και στα αυτιά του η ευγνωμοσύνη που νιώθουμε.

Ξέρουμε από πρώτο χέρι ότι και σήμερα υπηρετούν στο Λιμενικό Σώμα αξιωματικοί που έχουν την ίδια στάση με τον αγαπητό μας υποδιοικητή. Κάποιοι και κάποιες (γιατί σήμερα υπηρετούν στο Λιμενικό και αρκετές γυναίκες) υπήρξαν και συσπουδαστές μας στις σχολές Εμπορικού Ναυτικού.

Ειδικά αυτοί, που έχουν βραχεί με θάλασσα και έχουν λερωθεί με κατράμι, γνωρίζουμε ότι κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν τον έλληνα ναυτικό σε όποιο μέρος του πλανήτη και αν βρίσκεται.

Δε θα αναφέρουμε ονόματα, δε θα το ήθελαν και οι ίδιοι. Όταν όμως λέμε Λιμενικό Σώμα, έρχονται στο νου μας και τα δικά τους πρόσωπα, τα αγαπημένα και φιλικά πρόσωπα που εκτιμούμε και σεβόμαστε για το έργο που προσφέρουν. Και ξεθωριάζουν οι κακές μνήμες του παρελθόντος δίνοντας αφορμή να ελπίζουμε πως μπορεί και πρέπει η πατρίδα μας να αποκτήσει ένα Λιμενικό Σώμα που όλοι θα θαυμάζουμε.

Βεβαίως αυτό δε θα γίνει πράξη μόνο με τις ατομικές προσπάθειες του κάθε λιμενικού. Ούτε και με αλλαγή ονόματος... Ο θεσμός είναι που πρέπει να αλλάξει ρότα και εδώ το καθήκον βαραίνει την πολιτεία και μόνο.

Ευχή μας να συμπλέει η ρότα αυτή με τα ζητούμενα του λαού μας για δημοκρατία και ασφάλεια...