BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ελευθέρωσαν το Maran Centaurus οι Σομαλοί πειρατές



Επιτέλους το δράμα της ομηρείας του Maran Centaurus έλαβε τέλος. Όπως διαβάσαμε στο Ρόιτερ:

http://af.reuters.com/article/topNews/idAFJOE60H03720100118?sp=true

Somali pirates free oil tanker after record ransom

Mon Jan 18, 2010 9:54am GMT

By Abdi Guled and Abdi Sheikh

MOGADISHU (Reuters) - Somali pirates freed a Greek-flagged tanker carrying 2 million barrels of oil on Monday, a day after the biggest ransom yet paid to them was dropped onto its deck, the pirates and a maritime official said.

The Maran Centaurus was seized on November 29 with 16 Filipinos, nine Greeks, two Ukrainians and a Romanian on board. An aircraft dropped a ransom believed to be between $5.5 million and $7 million onto the vessel on Sunday, officials said.

"We have agreed to solve our disagreements and release the ship. It is free and sailing away now," one of the pirates, Hassan, told Reuters by telephone. "The crew are all safe."

Another pirate and a regional maritime official confirmed that the tanker, hijacked near the Seychelles archipelago in the Indian Ocean, was freed on Monday.

The ransom dwarfed sums paid previously for vessels held by Somali sea gangs. A dispute between two rival pirate groups over the spoils had delayed its release.

Ecoterra International, a Nairobi-based group that monitors shipping off Somalia, said two pirates had been killed in a gun battle with a rival gang as they returned to shore.

"The stash of the record-breaking ransom ... is reportedly now held in a heavily guarded house in Haradheere," it said, adding that the pirate-run port was now very tense because the sharing of the funds had not yet taken place.

"(The) pirates bragged that they even had dished out $500,000 to the crew for what they call 'good co-operation'."

_______________________

Πικρό το χαμόγελο για το τελευταίο σχόλιο του Ρόιτερ... Ελληνιστί θα το αποδίδαμε "με ξένα κόλλυβα"... Άκου πρόσφεραν 500.000 ντόλαρς στο πλήρωμα για την καλή συνεργασία που έδειξαν!!!

Τους ρωτάνε πρώτον αν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς και δεύτερο και κυριότερο αν ξεπληρώνονται με όλα του κόσμου τα λεφτά οι μέρες αγωνίας και οι δικές τους και των συγγενών τους;

Θυμίζουμε ότι η απελευθέρωση του Maran Centaurus ήρθε μετά από την τεράστια αγωνία της χτεσινής μέρας και κατά την οποία συνεπλάκησαν μεταξύ τους οι πειρατές για τη μοιρασιά των λύτρων και απειλούσαν να πυρπολήσουν το σκάφος.

Οι αντιμαχόμενες πειρατικές ομάδες της περιοχής άνοιξα μάλιστα πυρ και δύο πειρατές έχασαν τη ζωή τους. Πειράζει να προσθέσουμε το "έστι δίκης οφθαλμός";

Και το άλλο μεγάλο ζήτημα που οφείλουμε να επισημάνουμε τώρα που το σκάφος ελευθερώθηκε, είναι το τι πρέπει να γίνεται όταν ένα πλοίο πέφτει στα χέρια των πειρατών. Σαφώς είναι και ευθύνη της εταιρείας, του εργοδότη δηλαδή, να κάνει ό,τι καλύτερο για να λήξει η ομηρεία. Όμως κατά την ταπεινή μας άποψη ευθύνη έχει και η πολιτική ηγεσία της χώρας τη σημαία της οποίας φέρει το πλοίο αυτό. Στην προκειμένη δηλαδή περίπτωση της Ελλάδας.

Διαβάσαμε και εκπλαγήκαμε για το τεράστιο ποσό που δέχθηκε ο όμιλος Αγγελικούση να καταβάλει στους πειρατές. Υπερδιπλάσιο ποσό από το μεγαλύτερο που είχε ως τώρα καταβληθεί. Εκτιμάται στα 5,5 έως 7 εκατομμύρια δολλάρια. Ποσό μαμούθ.

Τι προβλέπεται άραγε στις περιπτώσεις αυτές; Όλα αυτά τα χρήματα θα βγουν από τα ταμεία της εταιρείας; Σίγουρα μέρος του ποσού θα δοθεί και από τους ασφαλιστές...

Και πάλι όμως προβληματιζόμαστε. Γιατί η πειρατεία δεν αφορά μόνο τους ιδιώτες. Και πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την οικονομική στήριξη των εταιρειών που υφίστανται τέτοια οικονομική ζημιά. Και σίγουρα πολύ μεγαλύτερη από το ποσό των λύτρων...

Θα μου πεις, έχουν ανάγκη οι εφοπλιστές; Με τέτοιο πακτωλό χρημάτων που διαθέτουν;

Και θα σου απαντήσω ότι ανεξάρτητα από την όποια αντίθεση έχουμε με την τακτική των εφοπλιστών και του κεφαλαίου προς τους εργαζόμενους, υπάρχει και μια ξεχασμένη λεξούλα που λέγεται δίκιο. Και αυτό το δίκιο επιβάλλει να υπάρχει αρωγή της πολιτείας προς μία εταιρεία που ξαφνικά βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα χωρίς καμία δική της ευθύνη.

Εξάλλου, και δεν το κρύψαμε και στα προηγούμενα άρθρα μας, η εταιρεία του Αγγελικούση έχει μια στάση προς τους ναυτικούς της που λίγες ελληνικές εταιρείες έχουν. Φίλοι και γνωστοί που υπηρετούν στα καράβια του ομίλου, έχουν να λένε τα καλύτερα. Και χαρακτηρίζουν τα καράβια αυτά "παράδεισο" για τους ναυτικούς.

Προσωπικά τα όσα μου περιγράφουν μου θυμίζουν τα καράβια του Ωνάση. Του άλλου μάγου της ναυτιλίας... Τέτοιοι εφοπλιστές πρέπει να στηρίζονται από την ελληνική πολιτεία. Με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Κυρίως για να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και για τις υπόλοιπες εταιρείες.

Ελπίζουμε λοιπόν ότι η πολιτεία θα βρει τον τρόπο - αν δεν τον έχει κιόλας βρει - να συνδράμει τον όμιλο Αγγελικούση και να μην ποιήσει τη νήσσα...



Τέλος ευχόμαστε από καρδιάς στο Maran Centaurus να μη συναντήσει στην πλώρη του άλλο κακό ξανά και στα μέλη του πληρώματος τις πιο θερμές ευχές μας για ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ!!!

___________________

  • Υπενθυμίζουμε ότι το Maran Centaurus έως πρόσφατα ονομαζόταν Astro Centaurus, γι' αυτό και οι φωτογραφίες το εμφανίζουν με αυτό το όνομα. Μη θεωρηθεί δηλαδή ότι πρόκειται για άλλο καράβι...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.