ΤΟ ΑΛΛΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

Ξεκινήσαμε χτες στο φόρουμ (το HOMA EDUCANDUS είναι το δικό μας φόρουμ για καπετάνισσες και όχι μόνο) ένα καινούριο θέμα, ΤΟ ΑΛΛΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ. Το είπαμε "άλλο" για να το ξεχωρίσουμε από το λεύκωμα που είχαμε ανοίξει μήνες πριν με φωτογραφίες πλοίων και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία για τα καράβια και τη θάλασσα.

Είναι ένα ιδιότυπο λεύκωμα αυτό. Στηριγμένο σε άλλη φιλοσοφία... Το παρακάτω απόσπασμα από τις σελίδες αυτού του άλλου λευκώματος, εξηγεί ποια είναι αυτή η φιλοσοφία...

Εσύ λοιπόν γλυκιά μου καπετάνισσα,

που παρακολουθείς ετούτο το ιδιότυπο λεύκωμα, ήδη θα το κατάλαβες πως δεν ανοίξαμε απλώς έναν κατάλογο νεκρών...

Θελήσαμε εδώ να συγκεντρώσουμε κάποια από κείνα τα απαραίτητα εφόδια που οι σχολές ξέχασαν να σου πουν.

Ξέρεις, σε πολλές άλλες σχολές είθισται οι σπουδαστές να διδάσκονται και αντικείμενα επιφανειακά άσχετα με τον κύκλο σπουδών. Και κυρίως να διδάσκονται φιλοσοφία... κι ας είναι να βγουν μηχανικοί.

Αυτά που γράφουμε εδώ σίγουρα δεν είναι η κλασική μορφή της φιλοσοφίας. Εξάλλου κι εμείς δεν είμαστε κλασικοί φιλόσοφοι.

Είναι όμως η άλλη όψη των πραγμάτων, μια φιλοσοφία πρακτική γύρω από τη ζωή στη θάλασσα.

Όταν στέκεις στη γέφυρα ή και τρέχεις από το ραντάρ στο τσατ ρουμ και από το VHF σε όποιο άλλο όργανο της σημερινής γέφυρας, στάσου λίγο και σκέψου.

- Είσαι εκεί μονάχα για να κουβαλάς από τη μια άκρια της γης στην άλλη διαφόρων λογιών αγαθά;

Παίρνεις πχ πετρέλαιο από τον Περσικό και το πας στην Ευρώπη, ή από την Αφρική και το πας στην Αμερική, κάτσε λίγο και σκέψου...

- Από ποιον το παίρνεις και σε ποιον το πας; Και γιατί;

Μη με ρωτάς πώς ακριβώς κατέβηκε η ιδέα για τούτο το λεύκωμα. Ήταν πολλά που έγιναν αυτές τις μέρες και πολλά που ήρθαν στην επιφάνεια από τα ξεχασμένα του κάθε ανθρώπου. Ένα από τούτα ήταν και όσα ανακάλυψα ψάχνοντας λίγο καλύτερα το θέμα της πειρατείας στη Σομαλία.

Από τη μια είναι εκείνο το κορίτσι, που καλώς ή κακώς και ας μην το λέει κανένας ξέρω ότι βρίσκεται εκεί κάτω, όμηρος στα χέρια των Σομαλών. Ο νους μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει και συνέχεια βασανίζομαι σε τι κατάσταση να είναι... Είθε βεβαίως να είναι καλά. Μα από την ώρα που διάβασα τι συνέβη σε ένα άλλο ελληνόκτητο καράβι, το ΑΡΙΑΝΑ, η καρδιά μου πάγωσε. (δες περισσότερα εδώ και αν ξέρεις και ισπανικά δες και εδώ το χρονικό μιας πειρατείας... )

Βιάζονται πια οι γυναίκες όμηροι των Σομαλών.

Κανείς όμως δε φαίνεται να βιάζεται για να απελευθερωθούν τα καράβια που πέφτουν στα χέρια των Σομαλών. Κοιτάνε μόνο να κάνουν όσες περισσότερες διαπραγματεύσεις μπορούν για να μειώσουν τα λύτρα.

Στα τσακίδια τα λύτρα τους. Εμένα με νοιάζουν μόνο οι άνθρωποι. Και με νοιάζεις κι εσύ που τριγυρνάς εκεί κάτω. Τρέμει η ψυχή μου μη μου πάθεις το παραμικρό.

Και δε φτάνει μόνο να σου λέω να προσέχεις. Πάνω από όλα είναι να σκέφτεσαι. Να μην τριγυρνάς τις θάλασσες με άδειο κεφάλι.

Πέρα από τα σήματα αποφυγής συγκρούσεων, τις ευθείες μαρκ και τους υπολογισμούς φόρτωσης, υπάρχουν κι εκείνα που αφορούν τη ζωή. Τη δική σου και τη ζωή όλων.

Και είναι πάνω από όλα η ζωή και η προστασία της ζωής.

Ξέρεις, ήταν η πρώτη φορά που με άφησαν να κάνω μόνη μου βάρδια σε γκαζάδικο. Κάπου στα νερά της Βεγγάζης.

Εκεί, ξέρεις, στην περιοχή της Βεγγάζης, ήταν λέει και ο κήπος με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Έφτασε κάποτε εκεί ο μυθικός Ηρακλής για να τα κλέψει. Τον θυμάσαι το μύθο; Πρέπει να τους θυμάσαι εκείνους τους μύθους, γιατί δεν είναι παραμυθάκια να περνά η ώρα...

Κατάφερε που λες ο ημίθεος και έκλεψε τα μήλα. Και τα πήγε στον Ευρυσθέα που τα ζήταγε. Μα εκείνος του τα χάρισε σαν δώρο για τον άθλο του. Κι ο Ηρακλής; Δεν τα κράτησε! Τα παρέδωσε λέει στην Αθηνά, τη θεά της σοφίας, που άλλο δεν είναι παρά η λογική του ανθρώπου, κι εκείνη με τη σειρά της τα ξαναπήγε στον κήπο των Εσπερίδων γιατί εκεί λέει ο μύθος ήταν η θέση τους!

Εμείς όχι. Οι σημερινοί άνθρωποι πάμε και βουτάμε τα χρυσά μήλα από κάθε γωνιά της γης και τα πάμε εκεί που δεν πρέπει. Παίρνουμε το πετρέλαιο για παράδειγμα, από τις φτωχές χώρες της Αφρικής και το πάμε πού; Στους γιάπηδες για να γκαζώνουν στις μεγάλες λεωφόρους των πολιτισμένων χωρών τους.

Κι ας φωνάζουν την ίδια ώρα κάποιοι τρελοί πως το πετρέλαιο λίγο ακόμη και θα σωθεί. Κι ας λένε άλλοι τρελοί πως η υπερκατανάλωση ενέργειας έχει καταστρέψει το κλίμα του πλανήτη και κινδυνεύει η γη με άνοδο της στάθμης των θαλασσών κατά 7 μέτρα τα επόμενα χρόνια...

Σκεφτόμουν, καλό μου, τίποτε από όλα αυτά εγώ εκείνο το βράδυ που πέρναγα στα ανοιχτά της Βεγγάζης; Όχι! Φυσικά όχι.

Ήμουν κι εγώ τότε μόλις είκοσι χρονών. Και σκεφτόμουν μόνο πώς να καταφέρω να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να γίνω καπετάνισσα!

Έτρεμαν θυμάμαι τα χέρια μου από το άγχος και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να φέρω σε πέρας τη βάρδια μου. Να ακούσω το μπράβο από τον καπετάνιο.

Γιατί λοιπόν να τα σκεφτείς τώρα εσύ; Σε όποια νερά και αν αρμενίζεις;

Μόνο για τούτο. Επειδή η κάθε γενιά πρέπει να γίνεται καλύτερη από την προηγούμενη. Το πολλώ κάρονες που έλεγαν κάποτε τα μικρά της Σπάρτης. Μόνο για τούτο.

Πόνεσε που λες η ψυχή μου όταν διάβασα για εκείνη την ουκρανή μαγείρισσα του ΑΡΙΑΝΑ που βιάστηκε από τους Σομαλούς. Κι ανατρίχιασα τι μπορεί να συμβαίνει και με το άλλο κορίτσι που βρίσκεται τώρα στα χέρια τους.

Κι έπειτα κάθισα και έψαξα. Τι είναι αυτοί οι Σομαλοί πειρατές; Τι στο διάτανο τους έχει μπει στο μυαλό και δε αφήνουν ήσυχα τα καράβια να περνούν;

Κι έπεσα που λες πάλι στον κήπο των Εσπερίδων. Και σε όλους εκείνους που λεηλατούν τις θάλασσες της Σομαλίας. Ή και τις χρησιμοποιούν για θαλάσσια χωματερή των τοξικών αποβλήτων των πολιτισμένων χωρών.

Φτωχοί ψαράδες ήταν οι Σομαλοί. Ήθελαν μόνο να μπορούν να ψαρεύουν στις θάλασσές τους και να ζουν την οικογένειά τους. Κι ήρθαν έπειτα τα μεγάλα αλιευτικά, τα ξένα αλιευτικά, και δεν άφησαν ούτε σπόρο από ψάρι... Και ήρθαν και τα καράβια των ξένων και άδειασαν βαρέλια ολόκληρα με τοξικά. Έπειτα με το τσουνάμι του 2004 ξεβράστηκαν τα βαρέλια στις παραλίες της Σομαλίας. Κι εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν μόνο γιατί τα ακούμπησαν...

Αγγλικά ξέρεις. Πρέπει να ξέρεις. Πάτα εδώ

http://en.wikipedia.org/wiki/Piracy_in_Somalia

να διαβάσεις περισσότερα. Να μάθεις δηλαδή τι στο διάολο θέλουν οι πειρατές από τη δική σου ζωή. Και πώς η δική σου ζωή και η ζωή όλων μας σχετίζεται με την πειρατεία.

Σου τα έμαθαν αυτά στη σχολή; Γιατί να στα μάθουν; Δε θα πέσουν στα χέρια των πειρατών οι καθηγητές της σχολής. Εσύ κινδυνεύεις να πέσεις. Γι' αυτό εσύ πρέπει να ξέρεις. Πρέπει να μάθεις. Να μη γυρνάς τις θάλασσες με άδειο κεφάλι. Γεμάτο μόνο με τους υπολογισμούς που σου έμαθαν στη σχολή.

Ποιος ξέρει... ίσως κι εκείνος ο άτυχος καπετάνιος που σκοτώθηκε πέρυσι στο Καμερούν, αν λίγο είχε προβληματιστεί τι στο καλό γυρεύει ψάρια εκεί κάτω και γιατί... να μην είχε πληρώσει με τη ζωή του το λάθος του να μη σκέφτεται παρά μονάχα τη δουλειά του!

Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο δουλειά. Πάνω από όλα είναι η ζωή. Και πρέπει να τη σκεφτόμαστε λιγάκι κι αυτή τη ρημαδιασμένη τη ζωή... τη ζωή μας!