BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Γύρισε ο έλληνας πλοίαρχος... οι άλλοι ναυτικοί πότε θα γυρίσουν;


Γύρισε. Το διαβάσαμε στις εφημερίδες και στα ιντερνέτια. Χτες το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά τον ακούσαμε να δίνει συνέντευξη και στο ραδιόφωνο.

Ο λόγος για τον πλοίαρχο Αλεξίου:

Αποφυλακίστηκε ο έλληνας πλοίαρχος που εκρατείτο στο Ιραν

Επέστρεψε στην Ελλάδα

Συγγραφέας Μεγαδούκας Ν. (ANA) – 5 ημέρες πριν

Επέστρεψε σήμερα στην Αθήνα ο Έλληνας Πλοίαρχος Άγγελος Αλεξίου, μετά από δεκατετράμηνη κράτησή του στο Ιράν. Η επιστροφή του επετεύχθη μετά από συντονισμένες και συστηματικές προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και επαφές σε πολιτικό και υπηρεσιακό επίπεδο με τις αρχές του Ιράν. Με τον τρόπο αυτό δόθηκε αίσιο τέλος σε ένα κατ' εξοχήν ανθρωπιστικό ζήτημα και κατέστη δυνατή η επανένωση του Έλληνα καπετάνιου με την οικογένειά του. Τον Έλληνα Πλοίαρχο υποδέχθηκε στο Αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών. Υπενθυμίζεται ότι ο πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου είχε συναντηθεί με τον Πρόεδρο του Ιράν Μ. Αχμαντινετζάντ, στο περιθώριο της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή.



Και χτες, ακόμη κράταγε το ημίφως, τον ακούσαμε σε κάποιο ραδιόφωνο να μιλά. Γιατί τον έπιασαν, για δήθεν παραβίαση των χορικών υδάτων του ΙΡΑΝ, πού τον κράταγαν τόσον καιρό, σε φυλακή βεβαίως... Και πώς.

Μαζί με 60 - 70 κρατούμενους, ποινικούς και πολιτικούς. Και με τις ίδιες συνθήκες που επιφυλάσσει το Ιράν για τους κρατουμένους των φυλακών του.

"Έμαθα και περσικά, απέκτησα και φίλους εκεί μέσα", απάντησε πικρόχολα ο πλοίαρχος στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου.

Να καλή ιδέα! Να μπουν και άλλες ξένες γλώσσες στις ΑΕΝ. Να μπορούν οι καπεταναίοι μας όταν καταλήγουν κρατούμενοι σε ξένες φυλακές να συνεννοούνται.

Μα ποιος τολμάει τέτοια πράγματα να πει στα νέα παιδιά που κινούν για το λαμπρό επάγγελμα του έλληνα πλοιάρχου;

Κι όμως αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Και όχι μόνο για τον κ. Άγγελο Αλεξίου. Κατ' επανάληψη έλληνες πλοίαρχοι βρέθηκαν να σαπίζουν σε ξένες φυλακές και μερικές φορές τελείως άδικα.

Μαζί με τούτους, τους - ακόμη και άδικα μερικές φορές - νόμιμα φυλακισμένους, να μη λησμονούμε γράφει ο Θάνος Λαμπρόπουλος στη χτεσινή Ελευθεροτυπία και τους άλλους, που κρατούν, Κύριος οίδε πού, οι πειρατές. Από το άρθρο του παραθέτουμε το εξής χαρακτηριστικό:

Ομηροι ένοπλων Σομαλών πειρατών κρατούνται σε άγνωστο σημείο της Αφρικής 13 Ελληνες και 60 αλλοδαποί ναυτικοί -πληρώματα των ελληνόκτητων εμπορικών πλοίων «Filitsa», «Navios Apollon» και «Maran Cantaurus».

Το αρχηγείο της Ελληνικής Ακτοφυλακής προσπαθεί να ενημερώνεται από τις πλοιοκτήτριες εταιρείες των τριών εμπορικών μας πλοίων για την όποια συναλλαγή γίνεται με τους πειρατές, αλλά αντιμετωπίζει δυσκολίες γιατί οι πλοιοκτήτες δεν δίνουν πληροφορίες για τις διαβουλεύσεις και τους χειρισμούς.

Εμείς όμως δώσαμε πληροφορία. Και δυστυχώς δεν είδαμε κανέναν να συγκινείται. Ίσως και να νόμισαν πως λέμε λόγια του αέρα. Και κακώς νόμισαν.

Είπαμε, αναγκαστήκαμε να πούμε διαβάζοντας τι συνέβη στο ελληνόκτητο πλοίο Αριάνα, πως βιάστηκε γυναίκα μέλος του πληρώματος κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του πλοίου λίγο καιρό πριν από τους Σομαλούς πειρατές, πως αυτή τη στιγμή ανάμεσα στους έλληνες αιχμαλώτους των πειρατών έχουμε την πληροφορία πως βρίσκεται και ελληνίδα δόκιμος αξιωματικός καταστρώματος.

Κανείς δεν άκουσε την κραυγή της αγωνίας μας;

Να πιέσει να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις και να βρεθεί η κοπελιά και το υπόλοιπο πλήρωμα πίσω στην πατρίδα;

Ξέρουμε και το όνομα της κοπέλας και το καράβι. Δεν έχει όμως νόημα να τα αποκαλύψουμε. Ιδίως γιατί μπορεί την ίδια ώρα να κρατείται και άλλη γυναίκα, ένα αυτό, και δεύτερο γιατί ίδια ζυγίζουμε τη ζωή όλων των ναυτικών που βρίσκονται από τον αγώνα του μεροκάματου αίφνης μπροστά στις κάνες των πειρατών.

Εξάλλου και ο κ. Λαμπρόπουλος αναφέρει στο άρθρο του πως επιβεβαιωμένα εκεί κάτω συμβαίνουν και δολοφονίες ναυτικών:

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΜΒ, στο 9μηνο του 2009 οι πειρατές κατέλαβαν συνολικά 114 εμπορικά πλοία, λεηλάτησαν 34 ενώ 88 δέχτηκαν πυρά από σύγχρονα πυροβόλα όπλα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 6 ναυτικοί. Επίσης, 8 ναυτικοί είναι αγνοούμενοι, 668 κρατήθηκαν όμηροι και 12 απήχθησαν και μεταφέρθηκαν σε άγνωστα σημεία.

Κι εμείς την ίδια ώρα χολοσκάμε με ποιους εφοπλιστές και γιατί συναντήθηκε η υπουργός...

Να χολοσκάμε. Δε λέω. Αλλά να χολοσκάμε περισσότερο για το αν τέθηκε στο τραπέζι και αυτό το πρόβλημα. Οι χειρισμοί των εταιριών σε περίπτωση πειρατείας.

Γιατί αν δεν κάνω λάθος, τούτη η νέα κυβέρνηση του τόπου μάς έταξε πως θα βάλει στο κέντρο του ενδιαφέροντός της τον πολίτη. Τον άνθρωπο. Και είναι πολίτες, είναι και άνθρωποι, και οι ναυτικοί.

Χαιρόμαστε που ο κ. πρωθυπουργός βρήκε το χρόνο να ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα του έλληνα πλοιάρχου, και με πολύ θετικά αποτελέσματα απ' ό,τι είδαμε.

Παρακαλούμε κάντε όλοι κάτι να φτάσει στ' αυτιά του και η δική μας πληροφορία.

Γιατί η παρατήρηση του κ. Λαμπρόπουλου, πως οι εταιρείες δε δίνουν πληροφορίες στο αρχηγείο της ελληνικής ακτοφυλακής, μας θορύβησε ιδιαίτερα. Και μας περνά από το μυαλό η σκέψη πως δεν έχει γίνει γνωστό και το ζήτημα που φέραμε στη δημοσιότητα. Παρότι το έχουμε υπεύθυνα αναφέρει και σε συνδικαλιστές του ναυτεργατικού χώρου και δια ζώσης σε δημοσιογράφους που καλύπτουν ναυτεργατικά ζητήματα.

Η ανησυχία μας γίνεται ακόμη μεγαλύτερη καθώς γνωρίζουμε αυτό που εύστοχα αναφέρει και ο κ. Λαμπρόπουλος στην Ελευθεροτυπία:

οι ΗΠΑ ζητούν από όλους τους πλοιοκτήτες να μην υποκύπτουν στον εκβιασμό και να μην καταβάλλουν λύτρα

Οι ΗΠΑ μπορεί να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια και για τους δικούς τους λόγους. Δε θέλουμε όμως να παίζει κανένας με τις ζωές ανθρώπων. Αθώων ανθρώπων που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα απλά και μόνο γιατί θέλησαν να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί...

Παρακαλούμε θέστε υπόψη της υπουργού το ζήτημα.

Γυναίκα είναι, δεν μπορεί να μη δείξει ευαισθησία για ένα τέτοιο λεπτό ζήτημα. Έστω και αν εμάς δε μας συμφέρει καθόλου που το φέραμε στο φως. Και ο νοών νοείτω... αλλά δε θα κάνουμε αυτό που κατηγορούμε άλλους, να παίξουμε με τη ζωή ενός κοριτσιού μόνο και μόνο για να μη δείξουμε και τη δυσάρεστη αυτή πλευρά της παρουσίας γυναικών στα πλοία.

Ούτε καταδεχόμαστε να βάλουμε στη ζυγαριά τη δική της ζωή και ασφάλεια και από την άλλη τις επαγγελματικές επιδιώξεις όλων των άλλων κοριτσιών. Ελπίζουμε το ίδιο να πρεσβεύουν και όλες οι υπόλοιπες γυναίκες ναυτικοί.

Υπόψην ότι το κορίτσι αυτό σπουδάζει ακόμη σε ΑΕΝ. Σε λίγες μέρες η σχολή της θα ξεκινήσει μαθήματα. Εκείνη θα απουσιάζει. Τουλάχιστον ας φροντίσουν γι' αυτό, για το αυτονόητο. Να μη θεωρηθεί αδικαιολογήτως απούσα.

Εννοείται πως το ίδιο ενδιαφέρον θα πρέπει να δείξει το υπουργείο και για όποιον άλλο δόκιμο βρίσκεται πιθανόν εκεί κάτω... Διότι στην τελική, έχει μια ιδιαίτερη ευθύνη για τα παιδιά αυτά το υπουργείο. Δεν είναι ακόμη επαγγελματίες ναυτικοί, μαθητευόμενοι είναι. Και βρίσκονται στα καράβια σε εφαρμογή των διατάξεων για πρακτική άσκηση. Δεν μπορεί μόνο οι εταιρείες να έχουν λόγο στους χειρισμούς για την απελευθέρωσή τους.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.