ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΚΤΩΝ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΜΙΚΡΑ ΤΕΡΑΤΑΚΙΑ.

Σήμερα πάμε παραλία!!!

Παγκόσμια ημέρα σήμερα του καθαρισμού των ακτών!

Πάρτε γαντάκια και σακούλες, πάρτε και το μαγιό σας γιατί ο καιρός είναι όμορφος και γλυκός ακόμη, και ξεκινήστε για την αγαπημένη σας παραλία.

Ήρθε ο καιρός να βάλουμε όλα τα σκουπίδια στη θέση τους! Ήρθε ο καιρός τα ίδια τα παιδιά να μας διδάξουν πως δεν επιτρέπεται να αφήνουμε σκουπίδια στις παραλίες!

Μπορείτε αν θέλετε να πάρετε μέρος και στο επίσημο ραντεβού της HELMEPA JUNIOR:

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών 2007, η HELMEPA σε συνεργασία με το Δήμο Βουλιαγμένης και το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας οργανώνει εθελοντικό καθαρισμό ακτής το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου στις 10:00 πμ στο Μεγάλο Καβούρι Αττικής.

ΝΗΡΗΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΝΗΡΗΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ
“Νηρηίδες Νύμφαι ν' τον αριθμόν είσιν" (Σούδα)

Οι Έλληνες, θαλασσινός κατ εξοχήν λαός, κατά την αρχαιότητα θεοποίησαν και λάτρεψαν το απέραντο υγρό στοιχείο του πόντου, που τόσο στις καλές όσο και στις κακές στιγμές του είχε συνδεθεί στενά και άμεσα με τη ζωή τους.

Μεταξύ άλλων, με τον μεγάλο αριθμό των Νυμφών της θάλασσας, των Νηρηίδων - 50 λέει ο Ησίοδος ότι ήταν, καταγράφει όμως 51 ονόματα - προσωποποίησαν όλες τις εκδηλώσεις και τις εκφράσεις της, όπως λ.χ. την ορμητική της δύναμη (Μενίππη, Ιπποθόη), τη γαλήνια όψη της (Κυματολήγη, Γαλήνη), τα χρώματα της (Γλαύκη, Γαλάτεια), το χάδι της στην άμμο (Ψαμάθη), το σκάψιμο των βράχων (Σπειώ), τον πλούτο πού φέρνει με τους υγρούς της δρόμους (Ευδώρη, Δωτώ) και τα μακρινά ταξίδια (Ποντοπόρεια), σώζοντας τους ναυτικούς (Σαώ, Λυσιάνασσα) και που για όλα αυτά και άλλα πολλά γίνεται αξιέραστη (Ερατώ).

Αλλά και την γενεαλογία τους την θέλει ο Έλληνας κι αυτήν θαλασσινή. Πατέρας τους ο Νηρεύς, θεότητα θαλασσινή από τις αρχαιότερες, και αυτού του Ποσειδώνος ακόμη, και παππούς των, από την πλευρά του πατέρα, ο Πόντος. Μητέρα τους η Ωκεανίς Δωρίς και παππούς, από την πλευρά αυτής, ο Ωκεανός. Πλήρης αποθέωση του υγρού στοιχείου, που θωπεύει τις ακτές και περιβάλλει τα νησιά του Ελλαδικού χώρου στην ευρύτερη έννοια αυτού. Ειδικότερα περί όλων αυτών:

Νηρεύς. Οι λαϊκές παραδόσεις και σχεδόν όλοι οι Έλληνες ποιητές και καλλιτέχνες παρουσιάζουν τον Νηρέα ως "γέροντα της θάλασσας" (Μεσογείου), μειλίχιο, αγαθό, αξιαγάπητο. Είναι "έμπιστος κι ευγενικός", λέει ο Ησίοδος, κι ακόμη "έχει σκέψεις αγαθές και ποτέ δεν λέει ψέματα" (Θεογ. 233-235).

Είχε και το χάρισμα της μαντικής. Έτσι στον Πάρι, όταν αυτός πραγματοποιούσε την απαγωγή της Ελένης, προείπε την καταστροφή της πατρίδας του ως συνέπεια της άδικης πράξεώς του.

Και όπως όλες οι θαλάσσιες θεότητες (Πρωτεύς, Φόρκυς) μπορούσε να αλλάζει μορφές και να παρουσιάζεται, ανάλογα με τις περιστάσεις, με τα πιο περίεργα και απίθανα σχήματα. Έτσι μεταμορφώθηκε σε φίδι, όταν ο Ηρακλής πάλευε μαζί του. Ο ήρωας όμως, καθοδηγημένος από τις Θεές της Τύχης, τον έδεσε και έτσι τον υποχρέωσε να του δείξει τον δρόμο για τον κήπο με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Η σταθερή του όμως απεικόνιση από την τέχνη τον θέλει άνδρα με ιχθυόμορφο σώμα.

Τέλος, από τις ετυμολογικές προσεγγίσεις του ονόματος Νηρεύς, εκείνη που μας βρίσκει πιο σύμφωνους είναι αυτή που το συνδέει με την κολύμβηση και την διατυπώνει ως έξης το Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικόν: "Νηρεύς: ο θαλάσσιος δαίμων από της νύξεως και του ραδίως νειν, οιονεί νηχόμενος Θεός" (= θαλάσσια θεότητα* από την κολύμβηση και την ευκολία να πλέει, δηλ. ο κολυμβητής Θεός). Νήχομαι + ραδίως, λοιπόν, μας δίνουν το Νηρεύς που δηλώνει εκείνον που κολυμπάει με ευκολία.

Νηρηίδες. Έχοντας πατέρα τον Νηρέα ήταν φυσικό οι 50 θυγατέρες του να ονομαστούν Νηρηίδες (πρβλ. Δαναός - Δαναΐδες) και συγχρόνως να είναι κι αυτές "καλές κολυμβήτριες", όπως εκείνος.

Οι 50 αυτές αδελφές ήταν τόσο ωραίες και περήφανες για την καλλονή τους, ώστε σε καμιά θνητή δεν συγχωρούσαν να παραβάλλεται μαζί τους σε ομορφιά.

Αυτές προκαλούσαν τις θαλασσοταραχές, αλλά και γαλήνευαν τα κύματα. Η διασκέδασή τους ήταν να τρέχουν ή να κάθονται επάνω στα κύματα, να "ιππεύουν" σε δελφίνια και καθισμένες σε βράχους να στεγνώνουν τα πλούσια και μακριά μαλλιά τους με τις θαλασσινές ανταύγειες.

Στην αρχαία τέχνη, σε ανάγλυφα και αγγειογραφίες, αλλά και αγάλματα, οι Νηρηίδες παριστάνονται ως νεαρές παρθένες, ντυμένες με μακριά κυματιστά ενδύματα, να συνοδεύουν τις άμαξες των θαλασσινών Θεών ή να κάθονται επάνω σε τεραστία ποικιλόμορφα κήτη ή και ίππους.

Το ωραιότερο αγαλμάτινο σύμπλεγμα Νηρηίδων ήταν εκείνο που φιλοτέχνησε, κατά τον Παυσανία, ο Σκόπας. Σ' αυτό απεικονιζόταν η μεταφορά του νεκρού Αχιλλέως για ταφή από τον Ποσειδώνα, την Θέτιδα και τις Νηρηίδες.

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ ΝΗΡΗΙΔΩΝ

(Κατά τον Ησίοδο, "Θεογονία", 240-264)

Γη (μόνη) Ουρανός - Γη

Πόντος Ωκεανός - Τηθύς

Νηρεύς Δωρίς

Νηρηίδες (51):

Πλωτώ

Ευκράντη

Σαώ

Αμφιτρίτη

Ευδώρη

Θέτις

Γαλήνη

Γλαύκη

Κυμοθόη

Σπειώ

Θόη

Αλίη

Πασιθέη

Ερατώ

Ευνίκη

Μελίτη

Ευλιμένη

Αγαυή

Δωτώ

Πρωτώ

Φέρουσα

Δυναμένη

Νησαίη

Ακταίη

Πρωτομέδεια

Δωρίς

Πανόπεια

Γαλάτεια

Ιπποθόη

Ιππονόη

Κυμοδόκη

Κυματολήγη

Κυμώ

Ηιόνη

Αλιμήδη

Γλαυκονόμη

Ποντοπόρεια

Λειαγόρη

Ευαγόρη

Λαομέδεια

Πολυνόη

Αυτονόη

Λυσιάνασσα

Ευάρνη

Ψαμάθη

Μενίππη

Νησώ

Ευπόμπη

Θεμιστώ

Προνόη

Νημερτής
http://www.alidromos.gr/

GRACIAS EN EL MAR

GRACIAS EN EL MAR

A Margot Arce.

Por si nunca más yo vuelvo
de la santa mar amarga
y no alcanza polvo tuyo
a la puerta de mi casa,
en el mar de los regresos,
con la sal en la garganta,
voy cantándote al perderme:
-¡Gracias, gracias!

Por si ahora hay más silencio
en la entraña de tu casa,
y se vuelve, anocheciendo,
la diorita sin mirada,
de la joven mar te mando,
en cien olas verdes y altas,
Beatrices y Leonoras,
y Leonoras y Beatrices
a cantar sobre tu costa:
-¡Gracias, gracias!

Por si pones al comer
plato mío, miel, naranjas;
por si cantas para mí,
con la roja fe insensata;
por si mis espaldas ves
en el claro de las palmas,
para ti dejo en el mar:
-¡Gracias, gracias!

Por si roban tu alegría
como casa transportada;
por si secan en tu rostro
el maná que es de tu raza,
para que en un hijo tuyo
vuelvas, en segunda albada,
digo vuelta hacia el Oeste:
-¡Gracias, gracias!

Por si no hay después encuentros
en ninguna Vía Láctea,
ni país donde devuelva
tu piedad de blanco llama,
en el hoyo que es sin párpado
ni pupila, de la nada,
oigas tú mis dobles gritos,
y te alumbren como lámparas
y te sigan como canes:
-¡Gracias, gracias!

Para tallarte
gruta de plata
o hacerte el puño
de la granada,
en donde duermas
profunda y alta,
y de la muerte seas librada,
mitad del mar yo canto:
-¡Gracias, gracias!

Para mandarte
oro en la ráfaga,
y hacer metal
mi bocanada,
y crearte ángeles
de una palabra,
canto vuelta al Oeste:
-¡Gracias, gracias!

Gabriela Mistral (Chile)

Συνάντηση του Naytilia.gr

Την ερχόμενη Τετάρτη, 26 Σεπτεμβρίου 2007 και ωρα 8.30μ.μ. στο εντευκτήριο του Ι.Ο.Π. (Ιστιοπλοικός Όμιλος Πειραιά) στο ισόγειο, στο Μικρολίμανο, θα συναντηθούν τα μέλη του αγαπημένου μας φόρουμ του Naytilia.gr.

Ελπίζω ότι το σχέδιο είναι αρκετά διαφωτιστικό και το Μικρολίμανο σημείο που διευκολύνει πολύ για συνάντηση.

Θαλασσινή, θα πάμε, ε; Ευκαιρία να γνωριστούμε επιτέλους από κοντά.

Εννοείται ότι θα χαρούμε πολύ αν έρθουν και άλλοι φίλοι του blog. Και μη μου πείτε πώς θα γνωριστούμε... Με τόσες φωτογραφίες στο blog, μόνο τέτοιο πρόβλημα δε θα έχετε. Κι ακόμη, όπως διάβασα στο φόρουμ, αρκεί να ζητήσετε από ένα γκαρσόνι να σας δείξει το τραπέζι της παρέας του Ναυτιλία.

Άρτι Αφιχθέντα

& οι Θησαυροί των Αμπαριών

ΜΟΛΙΣ ΕΔΕΣΑΝ

1. Ιστιοπλοΐα (Αγώνες)
2. Το Ναυτικό και η Χούντα (Ναυτική Ιστορία)
3. Τα Μικρά Τερατάκια στο Θωρηκτό Αβέρωφ (βίντεο)
4. Ρίτσος: 17 χρόνια από το θάνατό του (Ποιήματα)

ΘΑΛΑΣΣΑ

1. ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΟΛΠΟΙ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ...
2. Οι Αέρηδες
3. Γιγάντια κύματα των ωκεανών
4. Ναυτικός Χάρτης της Ελλάδας
5. Τα παλιά βαπόρια...

ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ...

1. Δεν έχει πλοίο για με...
2. Όνειρα που φοράνε θαλασσιά
3. Καμπίνα Πλοιάρχου
4. Ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα
5. Τα χρυσά γαλόνια
6. Στη μάνα μου
   

ΜΑΤΣΑΚΟΝΙΣΜΑΤΑ

1. Γιώργος Ζαρέντης

ΠΟΛΙΤΙΚΑ - ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ

1. ΠΑΜΕ... πού το ΠΑΜΕ;
2. ΤΟ ΝΑΤ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ ΤΟ ΕΦΑΠΑΞ
3. Πώς θα ψηφίσουν οι Ναυτικοί
4. Γιατί τόσα ατυχήματα στη Θεσσαλονίκη;
5. Ενταση αστυνόμευσης στα λιμάνια

ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1. Τα νέα φυντανάκια των ΑΕΝ

ΠΟΙΗΣΗ

1. Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ
2. Κατερίνα Γώγου: Μια καπετάνισσα της ζωής
3. ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
4. ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ
5. Η ΕΥΡΥΚΟΜΗ
6. GRACIAS EN EL MAR
7. OS POETAS-NAVIO DE ESPELHOS (Βίντεο)
8. O NAVIO DE ESPELHOS
9. Mujer y mar Η γυναίκα και η θάλασσα
10. Καββαδίας: Mal du depart
11. Γιάννης Σκαρίμπας: Το βαπόρι
12. Θάλασσα, ψυχή μου
13. Στίχοι Αρμυροί
    

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

1. Δισκοθήκη Θαλασσινή
2. Ήτανε μια φορά... ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ
3. Ο Σταυρός του Νότου - Μικρούτσικος
4. Πες μου θάλασσα. Άλκηστις Πρωτοψάλτη
5. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Λοΐζος
6. Μ' ένα καράβι φορτηγό - Trailer
7. LIZETA KALHMERH -Σαλπάρει το καράβι απαλά...
8. Dalaras, Andreatos - Oi thalassinoi (live)
9. Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο. Β. Παπακωνσταντίνου
10. Vasilis Papakonstantinou - Sto limani tou Amsterda...
11. Η ιστορία του θερμαστή...
12. Black and White
13. Το πλοίο θα σαλπάρει...
14. Σε στίχους Καββαδία
15. Σε όλους τους ναυτικούς
    
    
    

ΕΙΚΟΝΟΘΗΚΗ

1. Εικονοθήκη: Πλοία
2. Αφιέρωμα στον Ευγενίδη

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

1. Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών 2007
2. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΚΤΩΝ
3. 2007. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΤΟΣ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ
4. Αν τη θάλασσα φροντίζεις...
   
   

ΒΙΝΤΕΟ

1. Ήτανε μια φορά... ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ
2. Me And The Sea
3. memories
4. Ελληνίδες Καπετάνισσες Τα κορίτσια που σάλπαραν
   

ΝΑΥΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

1. Ναυτικό Μουσείο Χίου
2. Αφιέρωμα στον Ευγενίδη
3. Καπετάνισσες μιας άλλης εποχής
   
   

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

1. ΝΗΡΗΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

1. ΠΝΙΓΜΟΣ - ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
2. ΒΙΝΤΕΟ Τεχνητή Αναπνοή
   

ΔΙΑΦΟΡΑ

1. Βοήθεια! Χρειάζονται Αιμοπετάλια!
2. Συνάντηση του Naytilia.gr
3. Μια καπετάνισσα στεριανή
4. Καλωσορίζουμε το νέο μέλος του πληρώματος!
5. Κι αν φύγαμε μακριά της...

ΠΛΟΗΓΗΣΗ

1. Βίρα τις άγκυρες (Αρχική Σελίδα blog)
2. Και αμόλα τους κάβους
3. Ημερολόγιο Καταστρώματος
4. ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ
   
   

Me And The Sea

Μου άρεσε ο τίτλος, μου άρεσαν οι εικόνες. Κυρίως όμως οι υπότιτλοι.

Μουσική θα προτιμούσα κάτι σε Σπανουδάκη ή Μίλβα.

Ελπίζω να σας αρέσει...

Δανάη

Τα νέα φυντανάκια των ΑΕΝ

Σεπτέμβρης και τα νέα "φυντανάκια" ετοιμάζονται να καταπλεύσουν στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Διαβάζω τους προβληματισμούς τους στο φόρουμ Ναυτιλία και κάνω αθέλητες διαδρομές στο παρελθόν. Τότε που κι εμείς ξεκινάγαμε τη σχέση μας με τη θάλασσα. Τι χρόνια όμορφα! Τι στιγμές αξέχαστες! Να πω πως τους ζηλεύω; Δε θα το πω. Και δε θα το πω γιατί μέσα σε όλα τα άλλα εντόπισα και το παρακάτω άρθρο σε αναδημοσίευση από το Έθνος:

«Βουλιάζει» η Ναυτική Εκπαίδευση

«E» 26/6

«Βουλιάζει» στην εγκατάλειψη η Ναυτική Εκπαίδευση. Το δραματικό σήμα κινδύνου εκπέμπει η Πανελλήνια Ενωση Εκπαιδευτικών Δημόσιας Ναυτικής Εκπαίδευσης, που σε γενική συνέλευση αποφάσισε να προχωρήσει ακόμα και σε δυναμικές κινητοποιήσεις. Οι καθηγητές των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού αλλά και των Κέντρων Επιμόρφωσης του Ε.Ν. τονίζουν ιδιαίτερα τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, ενώ χαρακτηρίζουν «κοροϊδία» την αναπροσαρμογή του ωρομισθίου για τις ΑΕΝ που έγινε έπειτα από τέσσερα χρόνια.

Γιατί βρε παιδιά; Γιατί να βουλιάζει και η Ναυτική Εκπαίδευση; Επιτρέπεται αυτό το πράγμα σε μια χώρα που έχει τέτοια παράδοση στη Ναυτιλία σαν την Ελλάδα;

Μόνο οργή και θλίψη μπορεί κανείς να νιώσει με τέτοιες ειδήσεις! Τι άλλο θα δούμε να βουλιάζει σ' αυτή τη χώρα; Αφήσανε τίποτα όρθιο;

Δεν έχει πλοίο για με...

Μπάρκο "Μαρία"

"Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου ― σαν νεκρός ― θαμένη.
Ο νους μου ώς πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω,
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά ’βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού ― μη ελπίζεις ―
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες."

Καβάφης «Η Πόλις». Τα ποιήματα, Α΄. Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία, 1991. 21.

ΠΗΓΗ: http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=127

_________________________________________________

Δεν έχει πλοίο για με, δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή μου ρήμαξα εδώ,

σ' όλη τη γη τη χάλασα.

__________________________________________________

Όταν καμιά φορά βρεθώ σε ανάγκη να περιμένω με τις ώρες αδρανής, σε τρένο ή προθάλαμο γιατρού, άλλο δε βρίσκω να "σκοτώσω" την ώρα παρά παίζοντας ένα χαζό παιχνίδι στο κινητό. Για διάβασμα ούτε να το συζητάτε, το αγαπώ πολύ για να το κάνω παρουσία άλλων...

Είναι, που λέτε, ένα ανθρωπάκι που προσπαθεί να γλιτώσει από τα κοτρόνια που έρχονται καταπάνω του. Αν προλάβει να ρίξει κουτουλιά, έχει καλώς. Αλλιώς, πάει καλλιά του. Τέζα το ανθρωπάκι... Στην αρχή τα κοτρόνια έρχονται αργά αργά. Όσο όμως περνά η ώρα, οι ρυθμοί γίνονται όλο και πιο γρήγοροι. Το ανθρωπάκι μου αγωνίζεται να ξεφύγει, έστω κι αν ξέρει πως οι Μήδοι θα διαβούν στο τέλος. Το παιχνίδι δεν τελειώνει παρά μόνο αν έρθει η μοιραία κοτρόνα.

Μερικές φορές κουράζομαι και το αφήνω απροστάτευτο. Να αντιμετωπίσει την τύχη του και το αναπόφευκτο τέλος. Και είναι ανακούφιση. Όσο και λύπη. Δηλαδή μηδέν συναισθήματα. Ψυχρή λογική και αποδοχή του μοιραίου.

Τώρα τελευταία αισθάνομαι σαν αυτό το ανθρωπάκι. Κουτούλησα και ξανακουτούλησα από βότσαλα μέχρι αγκωνάρια. Γέμισε το κεφάλι μου καρούμπαλα και γνώση. Μα το πράμα παράγινε. Κι αρχίζω να ανησυχώ. Γιατί αυτό δεν είναι παιχνίδι. Είναι η ζωή μου.

Χτες βράδυ, μετά από ένα γερό ογκόλιθο, φέρθηκα έξυπνα. Σταύρωσα τα χέρια και φώναξα τη Σίβυλλα. Να τελειώνουμε πια. Ξύπνησα και ήμουν ακόμη ζωντανή. Η Σίβυλλα και πάλι στο μπαλαούρο. Διπλά μανταλωμένη. Συναίσθημα κανένα. Λες και άλλος γλυκοκουβέντιαζε χτες με τη μάντισσα. Και τα καρούμπαλα σταμάτησαν να πονάνε. Με ξέχασαν κι αυτά.
Κι έπιασα να θυμάμαι, τι; Τότε που ταξίδευα τις θάλασσες, παιδί ακόμη. Και καθόμουνα στη πρύμη και έβλεπα τα απόνερα. Παφ παφ η προπέλα έσκιζε τη γλαφυρόγλουτη. Και άφριζε εκείνη και θύμωνε και άνοιγε τα σωθικά της. Κι έπειτα έβλεπα να κλείνουν οι πληγές. Λήθη. Πού πήγαινε τόσος πόνος; Πού τον έπνιγε; Ήρθε μετά ο ποιητής και μου έμαθε:

"Τα σπλάχνα σου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν."

Μα είχα πια χωρίσει τους δρόμους μου από τη γαλανή κυρά. Και δεν μπόρεσα, δεν πρόκαμα να τη ρωτήσω. Να σκύψω και να αφουγκραστώ όσα καλά μού κράταγε κρυμμένα. Έμεινα μόνο να πηγαίνω στις ακρογιαλιές και να της λέω τα δικά μου μυστικά. Κι εκείνη μεγαλόψυχη να με παρηγορεί και να με νανουρίζει. Κι εγώ, σαν που με είχε μαθημένη, έκλεινα τις πληγές και τραβούσα παρακάτω. Και παρακάτω. Να φεύγεις και να φεύγεις. Ώσπου μου έγινε συνήθειο και δεύτερο δέρμα. Κι είναι αυτό που με τρομάζει και με φοβίζει πιο πολύ. Όλα αυτά τα πνιγμένα μου, που τόσο βιαστικά τα φυλακίζω εντός μου. Και βρικολακιάζει ο λόγος του ποιητή:

"Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί

και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει..."

Ο εαυτός μου... Που τον σκοτώνω ασύστολα κάθε μέρα κι από λίγο. Και τον φεύγω συνέχεια. Ή τον αποφεύγω; Δεν ξέρω τελικά τι να αποκριθώ.

Είναι λύση να σε ξεχάσει ο πόνος; Είναι λύση να μάθεις έτσι εύκολα τον πόνο να θάβεις και να τον ξεχνάς; Λύση, τη Σίβυλλα να αστοχάς κλεισμένη στο αμπάρι; Της Σίβυλλας η τρυφερή ματιά. Θα το πιστέψεις; Απόψε μου λείπει πιο πολύ. Μου λείπει που έτσι και πάλι την παράτησα... Καράβι που όλο φεύγει και φεύγει. Σε ένα ταξίδι ατέλειωτο για τη θολή γραμμή των οριζόντων. Ένας ανάξιος εραστής, ένας αλήτης, στο δρόμο της αιώνιας φυγής.

_________________________________________________

ΥΓ. Η ιστορία είναι παλιά. Μετράει κιόλας κάτι μήνες που γράφτηκε. Έχω καιρό να παίξω με το ανθρωπάκι και τα καρούμπαλα έχουν υποχωρήσει. Για το αύριο δεν ξέρω. Γιατί αν και προσπάθησα να πάρω καράβι και να φύγω, η μοίρα με άφησε στο ίδιο το λιμάνι. Στο ίδιο σχολείο. Είπαμε, δεν έχει πλοίο για με. Δεν είχε και απόσπαση να μου δώσει η υπηρεσία μου. Εντός και επί τα αυτά για μια χρονιά ακόμη.

• ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για τη Σίβυλλα διαβάστε εδώ.
  
  

Ο Σταυρός του Νότου - Μικρούτσικος

Έβραζε το κύμα του Γαρμπή...

Για τη Θαλασσινή, που τα έβαλε με τα κύματα. Και που δε φοβήθηκε ούτε τα κύματα ούτε τα άστρα του νοτιά.

OS POETAS-NAVIO DE ESPELHOS

Το θαυμάσιο βίντεο που συνοδεύει το ωραιότατο ποίημα του Mário Cesariny που αναδημοσίευσε από το πορτογαλέζικο blog "Heart of Saturday Night" o Homo Navigatus, αναδημοσίευσε εδώ ο Captain Nemos και απέδωσε στην ελληνική η Θαλασσινή.

Για δείτε τι χαρές μπορεί το διαδίκτυο να προσφέρει στους ανθρώπους. Να κάνει τον πλανήτη ένα μικρό χωριό και άνθρωπους άγνωστους μεταξύ τους να σμίξει στη χώρα του ωραίου και της εμορφιάς, στη χώρα της ποίησης.

Γέμισε η καρδιά μου αγαλλίαση.

Μεταφέρω και το σχόλιο από το πορτογαλέζικο blog προς όσους δεν είναι Πορτογάλοι:


3. For all you non-Portuguese people out there, this is a poem, called ''The ship of Mirrors'', by one of the most important Portuguese poets of the 20th century, read by the poet himself. The music is an original piece written by the musician and composer, former member of the group Madredeus, Rodrigo Leão. If you liked the music, you will surely love his last album, Cinema.


Και για όσους δεν καταλαβαίνουν αγγλικά, το σχόλιο διευκρινίζει πως στο βίντεο το ποίημα διαβάζει ο ίδιος ο ποιητής και δίνει πληροφορίες για τη μουσική που το συνοδεύει.

Οι στίχοι ενός δικού μας ποιητή μου έρχονται στο νου:

"Τι όμορφα σαν σμίγουνε, σαν αγαπιούνται οι ανθρώποι.

Φεγγοβολούν οι ουρανοί, μοσκοβολούν οι τόποι."

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (Επιτάφιος)


Δανάη

O NAVIO DE ESPELHOS

Για τη Θαλασσινή ένα ποίημα που "ξεσήκωσα" από τον αγαπημένο ιστότοπο ενός άλλου ανθρώπου της θάλασσας, του Homo Navigatus:

O NAVIO DE ESPELHOS



O navio de espelhos

não navega cavalga

Seu mar é a floresta

que lhe serve de nível

Ao crepúsculo espelha

sol e lua nos flancos

Por isso o tempo gosta

de deitar-se com ele

Os armadores não amam

a sua rota clara

(Vista do movimento

dir-se-ia que pára)

Quando chega à cidade

nenhum cais o abriga


O seu porão traz nada

nada leva à partida

Vozes e ar pesado

é tudo o que transporta

(E no mastro espelhado

uma espécie de porta)



Seus dez mil capitães

têm o mesmo rosto


A mesma cinta escura

o mesmo grau e posto


Quando um se revolta

há dez mil insurrectos


(Como os olhos da mosca

reflectem os objectos)


E quando um deles ala

o corpo sobre os mastros

e escruta o mar do fundo


Toda a nave cavalga

(como no espaço os astros)

Do princípio do mundo

até ao fim do mundo


Mário Cesariny

Αντιγραφή/Copiar/copy.

http://mgreis-hsn.blogspot.com/search/label/Poetry

Σώσε με, Θαλασσινή. Κάνε μια ελεύθερη μετάφραση μήπως και μπορέσω να καταλάβω τι λέει. Μέσες άκρες πιάνω και δυσκολεύομαι πολύ. Μιλά για καράβι, έτσι δεν είναι;

Mujer y mar Η γυναίκα και η θάλασσα

Mujer y mar


(Dulce María Loynaz)


Eché mi esperanza al mar:

y aún fue en el mar, mi esperanza

verde mar...

Eché mi canción al mar:

y aún fue en el mar, mi canción

cristal...

Luego eché tu amor al mar...

y aún en el mar fue tu amor,

sal...

Όνειρα που φοράνε θαλασσιά

Αγκαλιά ανοιχτή, που απογυμνώνει από τα "τυπικά", για τη χαρά που μου δώσατε να είμαι παρέα σας...
Τιμή ξεχωριστή, κόρες της θάλασσας, να γλιστρώ και γω στα ωραία τα δικά σας.
Από καρδιάς ευχαριστώ και, μοιράζομαι μαζί σας για αρχή, όνειρα καιρών άλλων. Που εξηγούν το γιατί το δικό μου!

Θυμάμαι που, στα χρόνια τα μικράτα μου, ήθελα να γίνω ναυτικός.
Γελούσανε οι συγγενείς, το λέγανε γι αστείο στις βεγγέρες "κορίτσι πράμα, να'χει όνειρα 'σερνικού!"

Βλέπεις, τότε, το "ταξίδι" κι η "θάλασσα" κρύβανε περιπέτειες! Εικόνες μαγεμένες. Ξωτικές, αλλόκοτες μυρωδιές...
Αυτό το αλλιώτικο, το διαφορετικό, έπαιρνε απίστευτη διάσταση στο παιδικό μυαλό.

Καθόμουν στο δρόμο, στο πεζούλι συχνά και κοίταζα τις τσιγγάνες που περνούσαν με τα πολύχρωμα φουστάνια τους κι εκείνο το γέλιο το πληθωρικό που αγκάλιαζε τη γειτονιά.
Τι γυναίκες! Έχοντας για καμάρι την ομορφάδα της μελαχρινής, διαλαλούσαν την πραμάτεια τους. Στο σεντούκι τους, προικιά ξεχωριστά σε ύφανση και τέχνη, ή, αρκετά συχνά, η... αποκάλυψη του πεπρωμένου. Κι αυτό ξεχωριστό. Το ριζικό. Ασημωμένο.

Εκείνο που πιό πολύ με γοήτευε δεν ήταν η εμφάνιση, ο τρόπος, η ματιά που, μην έχοντας άλλη επιλογή, επιβάλλεται για να την αποδεχτείς.
Ήταν η σκέψη ότι για σπίτι έχουν την τέντα, που την στήνουν εδώ, ύστερα αλλού, έπειτα παραδίπλα. Είχα στο νού μου καραβάνια ολόκληρα να πορεύονται για μέρες αλλάζοντας το εδώ με το εκεί, γεφυρώνοντας τόπους, σμίγοντας πολιτείες.

Θεωρούσα λοιπόν πως η τσιγγάνικη φυλή έχει συγγένεια με τους ναυτικούς. Σχεδόν το ίδιο, έλεγα μέσα μου.
Να μη ριζώνεις πουθενά. Να βλέπεις άλλα κι άλλα κι άλλα. Να ταξιδεύεις.

Ήτανε και τα "ταξίδια του Γκιούλιβερ" βέβαια. Κι ο Φιλέας Φογκ που'κανε μια χαψιά τις αποστάσεις. Κι ο μικρός Ρεμύ στο "Χωρίς οικογένεια". Κι εκείνο το τροχόσπιτο στο "Με οικογένεια"!
Μετά ήρθε "Το ταξίδι μου" του Ψυχάρη και η"Ιθάκη" που έδωκε τ΄ωραίο ταξίδι κι έκανε το θρανίο σκαρί κι η σκέψη πήρε μυρωδιά από αλμύρα... Κι έπειτα ο Καζαντζάκης και κάτι αφηγήσεις των μεγάλων που παραταξίδεψαν κι είχαν να λένε σιγανά κι εμείς να κρυφακούμε...κι ο Καββαδίας μια ανατριχίλα κι ένας χαλασμός.

Σκεφτόμουνα σκαμμένα απ' την αλμύρα πρόσωπα, καμμένα ανελέητα από τον ήλιο, ματιές που ξέρουνε πολλά κι αυτά, τα πολλά, τα λένε μες στα λίγα, άκουγα ναυτικά παραγγέλματα που στοίχειωναν τον ύπνο μου, έβλεπα θάλασσα γυαλί και στοχαζόμουν την κρυμμένη της αντάρα...

Βρήκε έδαφος ονειροπόλο η εικόνα του ναυτικού. Μακρινή και μυθοποιημένη. Μπορεί και να 'γινε το σκάφος της φυγής. Το μυρωμένο αεράκι της κουπαστής που μουρμουρίζει μυστικά και μαγικά κόσμων μακρινών, περιπέτειες που μόνο έτσι μπορούν να ιστορηθούν. Στη θάλασσα. Στην απαρχή του κόσμου.

Χαζεύω εικόνες νησιώτικες συχνά.
Κι έχω μόνιμα βαλίτσες ανοιχτές. Οι χάρτες εδώ, να ορίσουμε πορεία.
Κι όταν κατηφορίζω για να με ραντίσουν λιμάνια, το "εδώ", αλλάζει.
Κάθε τι καθημερινό, τυποποιημένο, κάθε στερεότυπη κίνηση μου πέφτει βαριά. Η σκέψη πνίγεται απ' το μετά. Το "εκεί".

Με βλέπω να πατώ σκαριά, παίρνοντας πυξίδα μαζί, μπας και χρειαστεί. Μα είναι μεγάλα τα παπόρια της Κρήτης, δεν την έχουνε ανάγκη.
Κι εγώ -παποράκι ακυβέρνητο η σκέψη μου-, καλύτερα να μην την έχω.

Θα φύγω, λέω. Τρεχάλα. Και σαν ξεκολλήσω απ' τη στεριά, θα κάτσω να χαζεύω τις μανούβρες του καπετάνιου. Μπορεί και να δίνω οδηγίες σιγανά. Κι αν με κοιτάξει κανένας συνταξιδιώτης παράξενα, "παιδί, ήθελα να γίνω ναυτικός" θα του πω.
Και μέσα μου η αντάρτισσα φωνή θα συμπληρώνει, "ακόμα θέλω".

(Το παραπάνω κείμενο το πρωτοδημοσίευσα στις λ-έξεις,

ένα χρόνο πριν και βάλε, με τίτλο

"Βίρα την άγκυρα και λάσκα σιγά-σιγά τους κάβους")

Ναυτικός Χάρτης της Ελλάδας

Κάντε διπλό κλικ στο χάρτη για να τον δείτε μεγαλύτερο.

ΠΗΓΗ: ΠΕΠΕΝ

Πώς θα ψηφίσουν οι Ναυτικοί

Αναδημοσιεύουμε από το σάιτ της ΠΕΠΕΝ τη σχετική εγκύκλιο. Αν δεν καταφέρετε να τη διαβάσετε εδώ, επισκεφθείτε το site της ΠΕΠΕΝ πατώντας εδώ.


Άλλος τρόπος είναι να κάνετε διπλό κλικ πάνω στις εικόνες των εγγράφων. Έτσι θα προβληθούν σε μεγαλύτερες διαστάσεις. Ή να κατεβάσετε στον υπολογιστή τις εικόνες. Προτιμήστε να κατεβάσετε τις προβολές τους σε μεγάλες διαστάσεις. Όπως και να έχει φροντίστε να ενημερωθείτε άμεσα για το θέμα της ψηφοφορίας και να ενημερώσετε και τους δικούς σας που ταξιδεύουν.

Μια καπετάνισσα στεριανή

Δεν προλάβαμε να καλωσορίσουμε μια καπετάνισσα Θαλασσινή και η ρότα μας σε μια νέα καπετάνισσα μας οδήγησε, μια καπετάνισσα Στεριανή. Μια καπετάνισσα που δεν είναι καπετάνισσα, μα ήθελε να είναι. Και το "θέλω" της ύψωσε κάστρα λατρείας για τη γαλανή κυρά και άνοιξε πανιά και σήκωσε άγκυρες ... τόσο πολύ και τόσο εντυπωσιακά που να μας κάνει να πούμε πως ναι, είναι καπετάνισσα, το αξίζει να λέγεται καπετάνισσα!

Ο λόγος αφορά την καπετάνισσα του blog " Λ-έξεις, που αρκεί μια επίσκεψη στο χώρο της για να διαπιστώσει κανείς πόσο βαθιά την έχει σημαδέψει η αγάπη του αλμυρού νερού και του ανοιχτού ορίζοντα ο καημός. Τέτοια αγάπη που σε τίποτα δεν έχει να ζηλέψει εκείνους που πραγματικά μπάρκαραν στη ζωή τους για μακρινά ταξίδια. Αντίθετα, είμαστε εμείς που νιώθουμε το κεντρί της ζήλιας διαβάζοντας τα κείμενά της. Με την καλή έννοια, φυσικά. Είμαστε εμείς που έχουμε πολλά να πάρουμε περνώντας από το ωραιότατο blog που έχει δημιουργήσει, το τόσο γεμάτο θάλασσα και αέρα του πελάγους. Σε λέξεις και σε εικόνες. Και κυρίως σε συναίσθημα. Αλλά και σε γνώση. Και δίνω μικρό δείγμα του ύφους και της ποιότητας των κειμένων που θα βρείτε εκεί:

"Φωνές της θάλασσας. Του ονείρου ακροάματα.

Μαθήματα πρώτα, απ' τον Ποιητή που πλάθει μ' άμμο κι αλμυρό νερό, ξανά τον κόσμο. Οδυσσέας Ελύτης, σκόρπια αγιάσματα τα λόγια από τους Προσανατολισμούς και τη Μαρία Νεφέλη.

Χωρικοί του απέραντου γαλάζιου εμείς, κατά πως λέει ο Ποιητής, με το μαράζι της φυγής στα σπλάχνα, αγριεύουμε τις έναστρες νυχτιές και κάνουμε το κορμί καρίνα. Ένα γαλάζιο μαντήλι στα μαλλιά και μια μπουκιά τραγούδι. Ναι. Μια σταγόνα αλμυρού νερού και ξεδιψώ.

Πλήρης."

Με τη γλώσσα των ποιητών που φαίνεται καλά να κατέχει και τον ασίγαστο πόθο που την κατακαίει, καταφέρνει να μας μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων της θάλασσας και να ζωντανέψει και τους δικούς μας πόθους, καημούς και αναμνήσεις... Κι ας αυτοσυστήνεται με τούτα τα λόγια:

Να'μουνα -λέει- Καπετάνισσα

Είμαι όμως η Μαρία Παναγιωτάκη

Πατρίδα Κρήτη

"...δεν είμαι πάντα Ωκεανός που συνεχώς βογγά αλλά και θάλασσα αυγουστιάτικη που σπαρταρά στον ήλιο." Α.Εμπειρίκος

Και λέω "ας", γιατί πιστεύω πως η Μαρία από την Κρήτη είναι Καπετάνισσα! Είναι ωκεανός και θάλασσα. Και βογγά και σπαρταρά σε ήλιο και φεγγάρι, ίδια μ' αυτά. Ίδια και με όσους τα έχουν ζήσει από κοντά. Ακόμη κι ας λίγο παρακάτω με τα λόγια ενός άλλου ποιητή, του πολυαγαπημένου Καββαδία, ομολογεί πως:

"Για το άστρο της Ανατολής κινήσαμε μικροί.

Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει"

Σου πρέπει, Μαρία μου, σου πρέπει και σου αξίζει. Γι' αυτό κι εμείς σε καλωσορίζουμε στην παρέα μας και Καπετάνισσα σε αναγνωρίζουμε. Κι όχι μόνο για την αγάπη στη θάλασσα που τους δρόμους μας συνάντησε. Μα και για πολλά άλλα που αγαπάς και αγαπάμε. Και σε καλούμε στη συντροφιά μας, στο καράβι μας. Συνταξιδιώτισσα και συντρόφισσα στα ταξίδια. Να μας μυρώνεις με τα ακριβά σου θαλασσινά αρώματα. Και τα σπάνια μύρα της ποιητικής σου ευαισθησίας. Σαν αυτά που ξεδιάλεξες από την άγνωστη στους πολλούς Παλατινή Ανθολογία:

«Mήπως πεθάναμε λοιπόν κι απλώς νομίζουμε πως ζούμε;

Συφοριασμένοι Eλληνες εμείς, και εικάζουμε

πως είναι όνειρο ο βίος;

΄H ζούμε εμείς, κι έχει η ζωή πεθάνει;»

«...Έλληνες είμαστε, τέφρα και σποδός,

και οι ελπίδες μας, νεκρών ελπίδες, ενταφιασμένες.

Tα πάνω κάτω έχουν έρθει πια τα πράγματα»

Με το δικό της επίλογο θα κλείσω το αφιέρωμά μου σε τούτη τη Στεριανή Καπετάνισσα:

Πάρε τη λ έ ξ η μου, δος μου το χέρι σου (Α. Εμπειρίκος)

Και απαντώντας στην πρόσκληση και πρόκληση, της λέγω:

"Παίρνουμε τις Λ-έξεις σου και σου δίνουμε το χέρι μας:

Καλωσόρισες στις Καπετάνισσες, Καπετάν Μαρία!"

Με εκτίμηση

Δανάη

Καλωσορίζουμε το νέο μέλος του πληρώματος!

Με ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζουμε το νέο μέλος του πληρώματος τη Θαλασσινή!

Μια αληθινή καπετάνισσα με τα όλα της. Και της ευχόμαστε να κάνει μαζί μας ταξίδια όμορφα και γεμάτα ενδιαφέρουσες περιπέτειες όπως στα αληθινά της ταξίδια στους ωκεανούς και στα πέλαγα.

Διώνη, σκούπα και φαράσι και να ετοιμάσεις την καλύτερη καμπίνα για την καινούρια αξιωματικό. Και να δώσεις πάραυτα παραγγελία στο μάγειρα για επίσημο δείπνο.

Θαλασσινή μου, περιμένουμε σύντομα να δούμε δημοσιεύσεις από την ιδιαίτερα ευαίσθητη πένα σου. Κι αν είναι και στα Ισπανικά ακόμη καλύτερα... Μπας κι αρχίσουν να μας διαβάζουν και εκτός Ελλάδας.

Καλωσόρισες και πάλι και Καλά μας Ταξίδια!

Ο ύπαρχος

Κάπταιν Νέμος

Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών 2007

Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών 2007

H Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος – HELMEPA συντονίζει κάθε χρόνο στην Ελλάδα την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών, που πραγματοποιείται το τρίτο Σάββατο του Σεπτεμβρίου.Σκοπός της Παγκόσμιας αυτής Ημέρας Εθελοντισμού είναι να μετρηθεί το επίπεδο ευαισθητοποίησης όλων μας, κατοίκων των πάνω από 80 χωρών που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία, σχετικά με τις ακτές που χρησιμοποιούμε για την ψυχαγωγία μας.

Μετά όμως από τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα των πυρκαγιών, για τα οποία εκφράζουμε την οδύνη και αγανάκτησή μας, αλλά και τις προκηρυχθείσες εθνικές εκλογές, μεταθέτουμε την ημερομηνία των Εθελοντικών Καθαρισμών Ακτών για το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007.

Όσοι πιστεύουν πως είναι χρέος τους να πάρουν μέρος στον καθαρισμό μίας ακτής που τους έδωσε χαρά το καλοκαίρι, ας επικοινωνήσουν με την Παιδική HELMEPA στα τηλέφωνα 210-9401364 και 210-9343088 ή με email στο helmepajunior@helmepajunior.gr. για να λάβουν περισσότερες πληροφορίες και τα ειδικά δελτία καταγραφής απορριμμάτων.

Παίρνω μέρος στον Παγκόσμιο Εθελοντικό Καθαρισμό Ακτής, επειδή:

1. τα απορρίμματα στις ακτές μας τα αφήσαμε το καλοκαίρι

2. η ρύπανση των θαλασσών επηρεάζει το κλίμα ενώ τα σκουπίδια στις ακτές υποβαθμίζουν όλους μας

3. θέλω να είμαι και εγώ ένας από τους λίγους που κάνουν τη διαφορά

4. με το παράδειγμά μου ευαισθητοποιώ τους αδιάφορους

5. ο πλανήτης μας έχει ανάγκη τέτοιας συλλογικής παγκόσμιας πρωτοβουλίας

6. οι ακτές μας είναι ο φυσικός πλούτος της πατρίδας μου, της Ελλάδας

Το Σάββατο, 29 Σεπτεμβρίου 2007, η Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος – HELMEPA συντονίζει για 16η συνεχή χρονιά στην Ελλάδα την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών. Η ημέρα αυτή είναι παγκόσμια αφιερωμένη στην περιβαλλοντική ευαισθη-τοποίηση όλων μας όσον αφορά το βαθμό καθαριότητας των ακτών που απολαμβάνουμε το καλοκαίρι.

Η HELMEPA προσκαλεί όλους μας που αγαπάμε τη θάλασσα να συμβάλουμε στην προσπάθεια αυτή, οργανώνοντας από μόνοι μας καθαρισμό μιας αγαπημένης μας ακτής: Παιδιά και Δάσκαλοι Μέλη της Παιδικής HELMEPA, Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Σύλλογοι, Λιμεναρχεία, Λιμενικά Ταμεία, Ψαράδες, Ιδιοκτήτες Σκαφών Αναψυχής και όποιος άλλος νοιάζεται για τις θάλασσες και τις ακτές μας...

Τα παλιά βαπόρια...

Α/Π ΑΜΑΖΩΝ

1927. Έργο Αριστείδη Γλύκα.

Από το Ναυτικό Μουσείο Χίου

Πρόκειται για κλασικό φορτηγό μεσαίου τύπου «three island», κατασκευασμένο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τέσσερα αμπάρια, κατακόρυφη πλώρη και στρογγυλή πρύμνη. Τα δύο κατώτερα καταστρώματα διαχωρίζουν το υψωμένο κατάστρωμα πλώρης και πρύμνης από το μεσαίο «νησί», στο οποίο είναι εγκατεστημένοι οι λέβητες, η μηχανή ατμού και η γέφυρα ναυσιπλοΐας.

Έξι ή οχτώ μπίγες είναι κατεβασμένες, έτοιμες για ταξίδι. Δίπλα ακριβώς από την τσιμινιέρα υπάρχουν ξεχωριστοί σωλήνες για τη σειρήνα του πλοίου και το μικρό βοηθητικό λέβητα ο οποίος κινεί τα βαρούλκα του καταστρώματος.

Η παλαιού τύπου κεραία ασυρμάτου εκτείνεται ανάμεσα στις κορυφές των ιστών, οι οποίοι δεν διαθέτουν τα ογκώδη ζυγά ή τις τραβέρσες των πλοίων που άρχισαν να ναυπηγούνται μετά το 1920.

Όπως όλα τα ατμόπλοια, με εξαίρεση τα πρώτα, το Α/Π Αμαζών έχει άγκυρα χωρίς στύπο.

Στο κατάστρωμα της πρύμνης υπάρχει ένα μικρό αμπάρι για τον εφοδιασμό του πλοίου.

Οι πληροφορίες είναι από το σάιτ του Ναυτικού Μουσείου Χίου. Το δικό μας σχόλιο για το συγκεκριμένο βαπόρι είναι πως το όνομά του δεν μπορεί παρά να σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο για τις Καπετάνισσες. Αμαζόνες κι αυτές των κυμάτων...