BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΝΗΡΗΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ


ΝΗΡΗΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ
“Νηρηίδες Νύμφαι ν' τον αριθμόν είσιν" (Σούδα)

Οι Έλληνες, θαλασσινός κατ εξοχήν λαός, κατά την αρχαιότητα θεοποίησαν και λάτρεψαν το απέραντο υγρό στοιχείο του πόντου, που τόσο στις καλές όσο και στις κακές στιγμές του είχε συνδεθεί στενά και άμεσα με τη ζωή τους.

Μεταξύ άλλων, με τον μεγάλο αριθμό των Νυμφών της θάλασσας, των Νηρηίδων - 50 λέει ο Ησίοδος ότι ήταν, καταγράφει όμως 51 ονόματα - προσωποποίησαν όλες τις εκδηλώσεις και τις εκφράσεις της, όπως λ.χ. την ορμητική της δύναμη (Μενίππη, Ιπποθόη), τη γαλήνια όψη της (Κυματολήγη, Γαλήνη), τα χρώματα της (Γλαύκη, Γαλάτεια), το χάδι της στην άμμο (Ψαμάθη), το σκάψιμο των βράχων (Σπειώ), τον πλούτο πού φέρνει με τους υγρούς της δρόμους (Ευδώρη, Δωτώ) και τα μακρινά ταξίδια (Ποντοπόρεια), σώζοντας τους ναυτικούς (Σαώ, Λυσιάνασσα) και που για όλα αυτά και άλλα πολλά γίνεται αξιέραστη (Ερατώ).

Αλλά και την γενεαλογία τους την θέλει ο Έλληνας κι αυτήν θαλασσινή. Πατέρας τους ο Νηρεύς, θεότητα θαλασσινή από τις αρχαιότερες, και αυτού του Ποσειδώνος ακόμη, και παππούς των, από την πλευρά του πατέρα, ο Πόντος. Μητέρα τους η Ωκεανίς Δωρίς και παππούς, από την πλευρά αυτής, ο Ωκεανός. Πλήρης αποθέωση του υγρού στοιχείου, που θωπεύει τις ακτές και περιβάλλει τα νησιά του Ελλαδικού χώρου στην ευρύτερη έννοια αυτού. Ειδικότερα περί όλων αυτών:

Νηρεύς. Οι λαϊκές παραδόσεις και σχεδόν όλοι οι Έλληνες ποιητές και καλλιτέχνες παρουσιάζουν τον Νηρέα ως "γέροντα της θάλασσας" (Μεσογείου), μειλίχιο, αγαθό, αξιαγάπητο. Είναι "έμπιστος κι ευγενικός", λέει ο Ησίοδος, κι ακόμη "έχει σκέψεις αγαθές και ποτέ δεν λέει ψέματα" (Θεογ. 233-235).

Είχε και το χάρισμα της μαντικής. Έτσι στον Πάρι, όταν αυτός πραγματοποιούσε την απαγωγή της Ελένης, προείπε την καταστροφή της πατρίδας του ως συνέπεια της άδικης πράξεώς του.

Και όπως όλες οι θαλάσσιες θεότητες (Πρωτεύς, Φόρκυς) μπορούσε να αλλάζει μορφές και να παρουσιάζεται, ανάλογα με τις περιστάσεις, με τα πιο περίεργα και απίθανα σχήματα. Έτσι μεταμορφώθηκε σε φίδι, όταν ο Ηρακλής πάλευε μαζί του. Ο ήρωας όμως, καθοδηγημένος από τις Θεές της Τύχης, τον έδεσε και έτσι τον υποχρέωσε να του δείξει τον δρόμο για τον κήπο με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Η σταθερή του όμως απεικόνιση από την τέχνη τον θέλει άνδρα με ιχθυόμορφο σώμα.

Τέλος, από τις ετυμολογικές προσεγγίσεις του ονόματος Νηρεύς, εκείνη που μας βρίσκει πιο σύμφωνους είναι αυτή που το συνδέει με την κολύμβηση και την διατυπώνει ως έξης το Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικόν: "Νηρεύς: ο θαλάσσιος δαίμων από της νύξεως και του ραδίως νειν, οιονεί νηχόμενος Θεός" (= θαλάσσια θεότητα* από την κολύμβηση και την ευκολία να πλέει, δηλ. ο κολυμβητής Θεός). Νήχομαι + ραδίως, λοιπόν, μας δίνουν το Νηρεύς που δηλώνει εκείνον που κολυμπάει με ευκολία.

Νηρηίδες. Έχοντας πατέρα τον Νηρέα ήταν φυσικό οι 50 θυγατέρες του να ονομαστούν Νηρηίδες (πρβλ. Δαναός - Δαναΐδες) και συγχρόνως να είναι κι αυτές "καλές κολυμβήτριες", όπως εκείνος.

Οι 50 αυτές αδελφές ήταν τόσο ωραίες και περήφανες για την καλλονή τους, ώστε σε καμιά θνητή δεν συγχωρούσαν να παραβάλλεται μαζί τους σε ομορφιά.

Αυτές προκαλούσαν τις θαλασσοταραχές, αλλά και γαλήνευαν τα κύματα. Η διασκέδασή τους ήταν να τρέχουν ή να κάθονται επάνω στα κύματα, να "ιππεύουν" σε δελφίνια και καθισμένες σε βράχους να στεγνώνουν τα πλούσια και μακριά μαλλιά τους με τις θαλασσινές ανταύγειες.

Στην αρχαία τέχνη, σε ανάγλυφα και αγγειογραφίες, αλλά και αγάλματα, οι Νηρηίδες παριστάνονται ως νεαρές παρθένες, ντυμένες με μακριά κυματιστά ενδύματα, να συνοδεύουν τις άμαξες των θαλασσινών Θεών ή να κάθονται επάνω σε τεραστία ποικιλόμορφα κήτη ή και ίππους.

Το ωραιότερο αγαλμάτινο σύμπλεγμα Νηρηίδων ήταν εκείνο που φιλοτέχνησε, κατά τον Παυσανία, ο Σκόπας. Σ' αυτό απεικονιζόταν η μεταφορά του νεκρού Αχιλλέως για ταφή από τον Ποσειδώνα, την Θέτιδα και τις Νηρηίδες.

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ ΝΗΡΗΙΔΩΝ

(Κατά τον Ησίοδο, "Θεογονία", 240-264)

Γη (μόνη) Ουρανός - Γη

Πόντος Ωκεανός - Τηθύς

Νηρεύς Δωρίς

Νηρηίδες (51):

Πλωτώ

Ευκράντη

Σαώ

Αμφιτρίτη

Ευδώρη

Θέτις

Γαλήνη

Γλαύκη

Κυμοθόη

Σπειώ

Θόη

Αλίη

Πασιθέη

Ερατώ

Ευνίκη

Μελίτη

Ευλιμένη

Αγαυή

Δωτώ

Πρωτώ

Φέρουσα

Δυναμένη

Νησαίη

Ακταίη

Πρωτομέδεια

Δωρίς

Πανόπεια

Γαλάτεια

Ιπποθόη

Ιππονόη

Κυμοδόκη

Κυματολήγη

Κυμώ

Ηιόνη

Αλιμήδη

Γλαυκονόμη

Ποντοπόρεια

Λειαγόρη

Ευαγόρη

Λαομέδεια

Πολυνόη

Αυτονόη

Λυσιάνασσα

Ευάρνη

Ψαμάθη

Μενίππη

Νησώ

Ευπόμπη

Θεμιστώ

Προνόη

Νημερτής
http://www.alidromos.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.