BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

O NAVIO DE ESPELHOS

Για τη Θαλασσινή ένα ποίημα που "ξεσήκωσα" από τον αγαπημένο ιστότοπο ενός άλλου ανθρώπου της θάλασσας, του Homo Navigatus:

O NAVIO DE ESPELHOS



O navio de espelhos

não navega cavalga


Seu mar é a floresta

que lhe serve de nível


Ao crepúsculo espelha

sol e lua nos flancos


Por isso o tempo gosta

de deitar-se com ele


Os armadores não amam

a sua rota clara


(Vista do movimento

dir-se-ia que pára)



Quando chega à cidade

nenhum cais o abriga


O seu porão traz nada

nada leva à partida



Vozes e ar pesado

é tudo o que transporta



(E no mastro espelhado

uma espécie de porta)



Seus dez mil capitães

têm o mesmo rosto


A mesma cinta escura

o mesmo grau e posto


Quando um se revolta

há dez mil insurrectos


(Como os olhos da mosca

reflectem os objectos)


E quando um deles ala

o corpo sobre os mastros

e escruta o mar do fundo


Toda a nave cavalga

(como no espaço os astros)

Do princípio do mundo

até ao fim do mundo


Mário Cesariny




Αντιγραφή/Copiar/copy.



Σώσε με, Θαλασσινή. Κάνε μια ελεύθερη μετάφραση μήπως και μπορέσω να καταλάβω τι λέει. Μέσες άκρες πιάνω και δυσκολεύομαι πολύ. Μιλά για καράβι, έτσι δεν είναι;

3 σχόλια:

  1. Tο ποιήμα είναι στα Πορτογαλικά αλλά έκανα μια απόπειρα. Για να δουμε.
    Το Καράβι με τους καθρεπτες , (εγώ το λέω το κρυστάλινο καράβι),δεν ταξειδεύει, ιππέυει.
    Η θάλασσά του είναι είναι το δάσος που του χρησιμεύει σαν βάση.
    Με το λυκόφως ο ήλιος και η σελήνη καθρεπτίζονται στα πλευρά του,
    γι αυτό και αρέσει στον καιρό
    να πλαγιάζει μαζί του,
    Οι καραβοκύρηδες δεν αγαπούν την ξεκάθαρη ρότα του,
    (Κίνηση που μοιάζει σαν να σταματά)

    Σαν φθάνει στην πόλη
    κανένας ντόκος δεν το προστατεύει

    η σαβούρα του τίποτα δεν τους φέρνει και τίποτα δεν τους αφήνει καθως σαλπάρει,
    φωνές και αέρας βαρύς είναι όλα όσα μεταφέρει,
    (και στο κρυστάλλινο κατάρτι του μια πόρτα,)

    Δέκα χιλιάδες καπεταναίοι με την ίδια φάτσα , τα ίδια σκοτεινά μπράτσα και τον ίδιο βαθμό , το ίδιο πόστο
    Όταν ένας ξεσηκωθεί , γεμίζει με δέκα χιλιάδες αντάρτες,

    (σαν τα μάτια της μύγας που αντικατοπτρίζουν τα αντικείμενα,)

    Κι όταν ένας από αυτούς χωρίσει το κορμί του πάνω στο κατάρτι
    παρατηρώντας την βαθιά θάλασσα,
    όλο το σκάφος καβαλάει( όπως στο διάστημα τα αστέρια)
    Απ΄ την αρχή ώς το τέλος του κόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε η θάλασσά του είναι η βάση του,
    (Για την κίνησή του ,λέγεται ότι μοιάζει σταματημένο)
    Σαν φθάνει στο λιμάνι καμιά προβλήτα δεν το θέλει,
    Τα αμπάρια του είναι άδεια, φωνές και αέρα βαρύ κουβαλάειτίποτε άλλο(στο λαμπερό του κατάρτι μια πόρτα)
    Δεκα χιλίαδες καπεταναίοι με το ίδιο προσωπο την ίδια σκούρα ζώνη τον ίδιο βαθμό την ίδια θέση)
    ...
    Και όταν ένας από αυτούς
    ανέβει στο κατάρτι να παρατηρήσει τη θάλασσα στο βάθος ,
    όλο το σκάφος καβαλάει σαν αστρα στον ουρανό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πραγματικά ωραίο ποίημα. Και την ομορφιά του είναι πολλών ανθρώπων έργο που καταφέραμε να τη χαρούμε. Γι' αυτό και το ευχαριστώ προς όλους θα ειπωθεί.

    Η Θαλασσινή έχει δίκιο. Δεν είναι ισπανικά. Ευτυχώς που τα πορτογέζικα μοιάζουν με τα ισπανικά και κατάφερε να μας κάνει κοινωνούς του νοήματος.

    Επισκέφθηκα τη διεύθυνση που δίδεται για την αρχική δημοσίευση και βρήκα εκεί ένα ωραιότατο βίντεο που συνοδεύει το ποίημα. Ήδη το ανέβασα στις ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ. Ελπίζω να σας αρέσει... Αν μη τι άλλο αξίζει να το δείτε γιατί το ποίημα το διαβάζει ο ίδιος ο δημιουργός του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.