BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΠΝΙΓΜΟΣ - ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

Στο εξαιρετικό blog ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗ βρήκαμε τις παρακάτω πληροφορίες (αχρείαστες να είναι... ) και τις αναδημοσιεύουμε:


ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΒΟΗΘΕIΑ


  1. 1. Αν δεν γνωρίζετε κολύμπι, καλέστε κι εσείς βοήθεια.
  2. 2. Αν γνωρίζετε κολύμπι, αλλά δεν έχετε γνώσεις ναυαγοσωστικής, πετάξτε στον κολυμβητή ένα σωσίβιο ή ένα σκοινί και μην πέσετε στη θάλασσα παρά μόνον αν είναι απολύτως απαραίτητο.
  3. 3. Αν βουτήξετε στο νερό, κολυμπήστε με το κεφάλι έξω από αυτό, για να είστε συνεχώς σε οπτική επαφή με αυτόν που κινδυνεύει.
  4. 4. Προσεγγίστε τον από πίσω, ώστε να' μην μπορεί από την ταραχή του να σας αρπάξει και κινδυνεύσετε έτσι και οι δύο.
  5. 5. Τραβήξτε τον από τους ώμους, το σαγόνι ή τις μασχάλες προς την ακτή. Αν δεν πατάνε τα πόδια σας στο βυθό, θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να κολυμπάτε κάτω από το σώμα του θύματος.
  6. 6. Μόλις τον βγάλετε στην ξηρά, καλέστε ασθενοφόρο και αρχίστε τον έλεγχο για να διαπιστώσετε αν χρειάζεται να του δώσετε τις πρώτες βοήθειες.


Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ


  1. 1. Μόλις ξαπλώσετε το θύμα στην παραλία, ελέγξτε: - Αν έχουν μελανιάσει τα χείλη και τα νύχια του. - Αν το στάμα είναι σφιχτά και έχει αφρούς.
  2. 2. Εφαρμόστε το "Βλέπω - Ακούω - Αισθάνομαι". Αυτό σημαίνει ότι παρατηρείτε τη γενική εικόνα του θύματος, προσπαθείτε να ακούσετε την αναπνοή του και σκύβετε πάνω από το πρόσωπό του για να την αισθανθείτε. Αν το θύμα δεν έχει σφυγμό και δεν αναπνέει, χρειάζεται να ξεκινήσετε αμέσως τεχνητή αναπνοή. Ο κρίσιμος χρόνος είναι τέσσερα λεπτά. Στη συνέχεια το άτομο κινδυνεύει να πάθει εγκεφαλικές βλάβες, οι οποίες δεν αποκλείεται να είναι ανεπανόρθωτες.


ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟ ΣΦΥΓΜΟ


Το σφυγμό μπορείτε να τον αντιληφθείτε ψηλαφώντας μία αρτηρία κοντό στην επιφάνεια του δέρματος. Ενώ όλες οι αρτηρίες έχουν σφυγμό, πιο εύκολα αντιληπτός γίνεται στον καρπό. Η φυσιολογική συχνότητα του σφυγμό δεν είναι ίδια σε όλους. Διαφέρει ανάλογα με την ηλικία, ενώ και η δραστηριότητα του ατόμου προκαλεί διακυμάνσεις στο σφυγμό (π.χ., είναι μεγαλύτερος κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης). Σε στιγμή ηρεμίας, όμως, τα φυσιολογικό όρια του σφυγμού είναι για τα βρέφη και τα μικρό παιδιά 100-140 σφύξεις το λεπτό, για τα παιδιά σχολικής ηλικίας 90-100 σφύξεις, ενώ για τα νεαρό άτομα και τους ενηλίκους είναι 60-80 σφύξεις. Για να μετρήσετε το σφυγμό, χρειάζεστε ένα ρολόι με λεπτοδείκτες και να συγκεντρωθείτε σε αυτό που κάνετε.


ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ

Ενώστε δύο σας δάχτυλα (τον δείκτη και τον μέσο) και ακουμπήστε τα στο μέρος του καρπού του θύματος προς τον αντίχειρα. Βρείτε το σκληρό κόκαλο στην πτυχή που σχηματίζεται στη βάση του αντίχειρα, σύρετε τα δάχτυλό σας προς τη μαλακή εσωτερική επιφάνεια του καρπού και σταματήστε λίγο, πριν φθάσουν στη δέσμη των τενόντων που κατευθύνονται προς τον πήχη. Πιέστε σταθερό με μέτρια πίεση μέχρι να αισθανθείτε το σφυγμό. Αν δεν πιέσετε αρκετό, δεν θα τον νιώσετε, ενώ, αν πιέσετε πιο δυνατό, μπορεί να σταματήσετε εσείς το σφυγμό. Έχοντας σταθερό τα δάχτυλό σας στο σφυγμό και με τη βοήθεια του ρολογιού, μετράτε τον αριθμό των σφύξεων στη διάρκεια ενός λεπτού.

ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ

Ενώστε τα δάχτυλό σας και, ξεκινώντας από το «μήλο του Αδάμ», σύρετέ τα στο πλάι μέχρι το φυσικό αυλάκι που σχηματίζεται ανάμεσα στο λάρυγγα και τους μυς του λαιμού. Αυτό είναι το καταλληλότερο σημείο για να ελέγξετε το σφυγμό ενός παιδιού ή νεαρού ενηλίκου.

ΣΤΟ ΜΠΡΑΤΣΟ

Χρησιμοποιώντας και πάλι ενωμένα τα δύο δάχτυλα, ψηλαφίστε ανάμεσα στους μυς της εσωτερικής επιφάνειας του μπράτσου (δίπλα στο ποντίκι), περίπου στη μέση της απόστασης από τον αγκώνα στον ώμο.

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΦΥΓΜΟΣ

Ο σφυγμός είναι ένδειξη ότι η καρδιά λειτουργεί. Σε αυτή την περίπτωση συνεχίστε τις τεχνητές αναπνοές με ρυθμό μία εμφύσηση ανά πέντε δευτερόλεπτα, αφού ένας άνθρωπος αναπνέει περίπου δώδεκα φορές το λεπτό.

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΦΥΓΜΟΣ

Αν δεν καταφέρετε να βρείτε σφυγμό μετά την τεχνητή αναπνοή, σημαίνει ότι έχει πάψει η καρδιακή λειτουργία και είναι απαραίτητο να προχωρήσετε αμέσως σε καρδιακές μαλάξεις. Οι μαλάξεις γίνονται ως εξής:


  1. Ενώνετε τον δείκτη και τον μέσο και βρίσκετε το σημείο όπου ενώνονται τα πλευρό στη μέση του στέρνου.
  2. Πλέκετε τα δάχτυλά σας και τα ακουμπάτε πάνω στο σημείο αυτό.
  3. Τεντώνετε τα χέρια σας και αρχίζετε τις μαλάξεις, χρησιμοποιώντας το βάρος του σώματός σας.
  4. Ο θώρακας του θύματος πρέπει να κατεβαίνει 3-4 εκατοστό σε κάθε μάλαξη.
  5. Οι μαλάξεις γίνονται ανά ένα δευτερόλεπτο, ενώ κάθε τριάντα μαλάξεις κάνετε δύο τεχνητές αναπνοές.


Όταν το θύμα συνέλθει, γυρίστε το στο πλάι και περιμένετε το ασθενοφόρο. Δεν πρέπει να το αφήνετε ποτέ μόνο του μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο, ενώ χρειάζεται να ελέγχετε τακτικά την αναπνοή και το σφυγμό του.


***ΠΡΟΣΟΧΗ: Απαγορεύεται να προχωρήσετε σε θωρακικές συμπιέσεις αν το άτομο αναπνέει. Υπάρχει μεγάλoς κίνδυνoς με τις θωρακικές συμπιέσεις να απορρυθμίσετε την καρδιά και να τη σταματήσετε. (Σημείωση δική μας: Κίνδυνος υπάρχει και να του σπάσετε τα πλευρά αν κάνετε λάθος κινήσεις. Για το λόγο αυτό ανεβάσαμε και σχετικό βίντεο. Πατήστε εδώ για να το δείτε και να καταλάβετε καλύτερα πώς γίνονται αυτές οι κινήσεις.)


ΤΕΧΝΗΤΗ ΑΝΑΠΝΟΗ




  1. 1. Εκτείνετε το κεφάλι του θύματος προς τα πίσω, ανασηκώνοντας το σαγόνι του για να ανοίξει η αναπνευστική οδός. Όταν το κεφάλι δεν βρίσκεται σε υπερέκταση, η γλώσσα πλαταίνει και φράζει την αναπνευστική οδό.
  2. 2. Ανοίξτε το στόμα του θύματος και αφαιρέστε τυχόν φύκια ή άμμο. Όταν το στόμα του θύματος δεν ανοίγει, πιέζετε το σημείο όπου ενώνεται η άνω με την κάτω γνάθο κοντά στο αυτί.
  3. 3. Αν έχει γυρίσει η γλώσσα του θύματος, τυλίγετε ένα πανάκι στο δείκτη σας, για να μη γλιστράει, και τη φέρνετε μπροστά.
  4. 4. Κλείστε τη μύτη του και εφαρμόστε τα χείλη σας πολύ καλά στα χείλη του θύματος.
  5. 5. Κάνετε δύο με τρεις εμφυσήσεις (αναπνοές). Μετά από κάθε εμφύσηση πρέπει να φουσκώνουν ο θώρακας και η κοιλιά. Μόλις ξεφουσκώνουν, κάνετε την επόμενη αναπνοή. Η εμφύσηση πρέπει να έχει διάρκεια.
  6. 6. Ελέγξτε αν υπάρχει σφυγμός. Τις περισσότερες φορές ελέγχεται ο σφυγμός στην καρωτίδα αφού το τελευταίο σημείο του σώματος που σταματά να αιματώνεται είναι ο εγκέφαλος. Αν δεν βρίσκετε το σφυγμό, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια του θύματος. Όταν η κόρη του ματιού δεν αντιδρά στο φως είναι πιθανό να έχει σταματήσει η καρδιά του.


Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΤΑ ΜΩΡΑ

Στα μωρά ελέγχετε το σφυγμό στο μπράτσο (στο ποντίκι) και όχι στην καρωτίδα. Κάνετε μία εμφύσηση ανά τρία δευτερόλεπτα αφού τα μωρά αναπνέουν περίπου είκοσι φορές το λεπτό. Οι εμφυσήσεις έχουν μικρότερη ένταση.


ΟΙ ΜΑΛΑΞΕΙΣ ΣΤΑ ΜΩΡΑ

Οι μαλάξεις γίνονται μόνο με τα δύο δάχτυλα (δείκτη και μέσο) του ενός χεριού. Το σημείο πίεσης βρίσκεται στη μέση της νοητής ευθείας των θηλών του στήθους και λίγο πιο χαμηλά. Η πίεση των μαλάξεων είναι αρκετά μικρή και ο θώρακας δεν κατεβαίνει περισσότερο από 1-1,5 εκατοστό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.