Από την ιστορία του σπουδαστικού κινήματος στις σχολές Εμπορικού Ναυτικού (2)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ

http://kapetanisses.blogspot.com/2010/10/blog-post_3950.html

Δίνουμε τη συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης με ένα παλιό άρθρο του Ριζοσπάστη (Τρίτη 4 Φλεβάρη 2003 - http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=1627785 ) που περιγράφει γλαφυρά μια από τις σπουδαίες στιγμές του σπουδαστικού κινήματος των ΑΕΝ:

ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ

Κατάληψη της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού

Μαχητική απόφαση των σπουδαστών

Οι σπουδαστές αγωνίζονται ενάντια στα εκτρωματικά σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για ιδιωτικοποίηση της ναυτικής εκπαίδευσης

Κατάληψη της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ) Ασπροπύργου ξεκίνησαν οι σπουδαστές της από τις 12 τα μεσάνυχτα της Κυριακής, κλιμακώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στα εκτρωματικά σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για ιδιωτικοποίηση της ναυτικής εκπαίδευσης και δίνοντας νέα ώθηση στους αγώνες των σπουδαστών των Ακαδημιών όλης της χώρας.

Οι σπουδαστές βρίσκονται επί ποδός από τις 14 Γενάρη 2003, επιστρατεύοντας πολύμορφες κινητοποιήσεις, απαιτώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου που σύνταξε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Γ. Ανωμερίτης και αποτελεί ακριβή αντιγραφή των αξιώσεων που έχει διατυπώσει η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών για τη μετατροπή των ναυτικών σχολών σε ιδιωτικά ΙΕΚ παραγωγής πειθήνιων, ημικαταρτισμένων και φτηνών ναυτεργατών.

Η κατάληψη της Ακαδημίας Ασπροπύργου ήταν το επιστέγασμα της απόφασης μαχητικής και μαζικής Γενικής Συνέλευσης των σπουδαστών που έγινε την Παρασκευή. Ηταν η απάντηση που έδωσαν οι σπουδαστές στην επιχείρηση τρομοκρατίας που έστησαν οι μηχανισμοί του ΥΕΝ και των εφοπλιστών, με την παρουσία των λιμενικών και αστυνομίας μέσα και έξω από τη σχολή, αλλά και στις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας περί συμφωνίας όλων με το νομοσχέδιό του. Σήμερα το πρωί η διοίκηση του Συλλόγου των σπουδαστών θα δώσει συνέντευξη Τύπου, όπου θα ανακοινώσει και τα επόμενα αγωνιστικά τους βήματα.

Αποχή σε Χίο και Οινούσσες

Το δρόμο των σπουδαστών της ΑΕΝ Ασπροπύργου ακολουθούν και οι άλλες Ακαδημίες. Χτες στην ΑΕΝ της Χίου οι σπουδαστές στη διάρκεια Γενικής Συνέλευσης αποφάσισαν να συνεχίσουν την αποχή από τα μαθήματα και την Πέμπτη το πρωί να διαδηλώσουν στους δρόμους του κέντρου του νησιού με σταθμούς, στη Νομαρχία και το Δημαρχείο. Ανάλογη απόφαση πήραν και οι σπουδαστές της ΑΕΝ στις Οινούσσες. Δυναμικά συνεχίζουν και οι σπουδαστές της ΑΕΝ Θεσσαλονίκης, οι οποίοι διανύουν τη δεύτερη βδομάδα κατάληψης της σχολής τους.

Χτες η Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού, η οποία μαζί με τον ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ έχει σηκώσει το βάρος του συντονισμού των κινητοποιήσεων, με επιστολή που έστειλε στα διοικητικά συμβούλια των σπουδαστών όλων των ΑΕΝ και στο εκπαιδευτικό προσωπικό, την οποία κοινοποιεί και προς τον ημερήσιο Τύπο, χαιρετίζει τον πολυήμερο αγώνα και επισημαίνει σχετικά ότι το νομοσχέδιο προδιαγράφει μακροπρόθεσμα συνολικά το τέλος της δημόσιας ναυτικής εκπαίδευσης.

Τονίζει δε:

«Οι στόχοι της ιδιωτικοποίησης, της ψευτοκατάρτισης, της λεγόμενης διά βίου μάθησης, της αξιολόγησης που αποσκοπεί στην υποταγή των σπουδαστών και του εκπαιδευτικού προσωπικού δεν προωθούνται μόνο από τους εφοπλιστές. Είναι η συνολική απάντηση του κεφαλαίου και συνδέονται άμεσα με τις ανατροπές των εργασιακών δικαιωμάτων και στηρίζουν τη λογική του "απασχολήσιμου" του φτηνότατου εργατικού δυναμικού για την αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου».

Παράλληλα χαρακτηρίζει τα όσα προωθούνται στη ναυτική εκπαίδευση επικίνδυνα και για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Η Ενωση Μηχανικών κάνει σαφές ότι θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή συνολικά των ναυτεργατικών αγώνων και καταθέτει το διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλουν η σημερινή και η νέα βάρδια των ναυτεργατών για την αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης και προβλέπει, μεταξύ άλλων:

αποκλειστικά ενιαία δημόσια εκπαίδευση και μετεκπαίδευση

η ναυτική εκπαίδευση να ενταχθεί στο υπουργείο Παιδείας

οι ΑΕΝ να ενταχθούν ουσιαστικά στην ενιαία δημόσια και δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση

αποστρατικοποίηση των ναυτικών σχολών

ισοτιμία των διπλωμάτων.

Τρίτη 4 Φλεβάρη 2003

_________________________________________________

Στο άρθρο αυτό του Ριζοσπάστη αναφέρεται και το όνομα του τότε υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας. Του κ. Ανωμερίτη. Σήμερα δεν είναι υπουργός Ναυτιλίας ο κ. Ανωμερίτης. Όμως το όνομά του το συναντήσαμε στην ανακοίνωση μιας ημερίδας που έγινε μόλις τον περασμένα Μάιο και με θέμα την Προσέλκυση και την παραμονή των νέων στο ναυτικό επάγγελμα:

Τη σχετική ανακοίνωση μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα της ΠΝΟ: http://www.pno.gr/dt/dt-ypoian.pdf

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ (ΥΠΟΙΑΝ)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Δευτέρα 3 Μαΐου 2010, στο METROPOLITAN Hotel αίθουσα ΑΙΓΑΙΟΝ, Λ.Συγγρού 385 Π.Φάληρο πραγματοποιείται ημερίδα με θέμα: «Προσέλκυση και Παραμονή Νέων στο Ναυτικό Επάγγελμα» υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (ΥΠ.ΟΙ.Α.Ν) και διοργανώνεται από την Sail Training Hellas με την συνεργασία και με την υποστήριξη του ΟΛΠ και του Lloyd’s Register.

Κεντρικός ομιλητής κ. Ευθύμιος Μητρόπουλος, Γενικός Γραμματέας του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (International Maritime Organization) και το πρόγραμμα της ημερίδας έχει ως εξής :

16.00 Άφιξη στην αίθουσα ΑΙΓΑΙΟΝ του METROPOLITAN Hotel

16.15 Χαιρετισμοί:

• Κυρία Λούκα Τ.Κατσέλη - Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας
• κ.Γιώργος Ανωμερίτης - Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ

Κεντρική Ομιλία: κ.Ευθύμιος Μητρόπουλος - Γενικός Γραμματέας ΙΜΟ

Ομιλίες :

• κ.Γεώργιος Γράτσος - Πρόεδρος Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος
• κ.Ιωάννης Χαλάς - Γενικός Γραμματέας Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας
• Επίσημος Εκπρόσωπος Lloyd’s Register Group
• κ.Γιώργος Καράβολος - Πρόεδρος Sail Training Hellas,

17.30 Ακολουθεί cocktail .

Για την ημερίδα αυτή μιλήσαμε και σε χτεσινή μας ανάρτηση:

http://kapetanisses.blogspot.com/2010/10/blog-post_04.html

Και αναρωτηθήκαμε εκεί γιατί στην ημερίδα δεν κλήθηκαν και οι σπουδαστές να καταθέσουν τις απόψεις τους. Το παλιό άρθρο του Ριζοσπάστη δίνει μια απάντηση... Τις άλλες ας τις αναζητήσουν και ας τις δώσουν οι σημερινοί σπουδαστές των ΑΕΝ.

Από την ιστορία του σπουδαστικού κινήματος στις σχολές Εμπορικού Ναυτικού

Θυμάμαι τον καιρό που βρέθηκα πρώτη φορά στα θρανία της ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ. Μαζί με άλλες 28 κοπέλες. Ψαρωμένες στην αρχή όπως όλα τα πρωτάκια, όλων των σχολών και όλων των εποχών.

Το κακό μάλιστα για μας ήταν πως δεν υπήρχαν άλλοι σπουδαστές, παλιότεροι. Να μας βοηθήσουν να προσανατολιστούμε και να μπούμε στο κλίμα της σχολής. Έτσι μας πήρε αρκετό διάστημα να "ξεψαρώσουμε" και να δούμε πως ο μόνος δρόμος λύσης των προβλημάτων μας ήταν να δημιουργήσουμε σύλλογο και να αγωνιστούμε. Και πρέπει να πούμε ότι εκείνον τον καιρό απαγορευόταν από τον κανονισμό των σχολών Εμπορικού Ναυτικού ακόμη και η ομαδική υποβολή αίτηματος εκ μέρους των σπουδαστών. Πού να φτιάξεις και σύλλογο...

Η κατάσταση στη σχολή άλλαξε ραγδαία όταν γυρίσαμε από το πρώτο μας μπάρκο. Εκεί, στο καράβι, θέλαμε δε θέλαμε καταλάβαμε τι μας περιμένει. Βάλαμε λοιπόν στην άκρη και τις φοβίες και τις αναστολές και την τάση του δε βαριέσαι αδερφέ, εγώ θα σώσω τον κόσμο;

Πριν καλά καλά ξεκινήσουν τα μαθήματα καταφέραμε να στήσουμε το σύλλογό μας. Φυσικά παράνομο. Και παίρνοντας μέτρα περιφρούρησης για να μη βρεθούμε διαγραμμένες από τη σχολή λόγω παραβίασης του άρθρου που απαγόρευε τη συνδικαλιστική δράση.

Στα σημερινά παιδιά των ΑΕΝ ίσως όλα αυτά να φαντάζουν παράξενα. Όμως εμείς τότε ζούσαμε σε καθεστώς σχεδόν στρατιωτικό. Όχι μόνο φορούσαμε στολές αλλά και κάθε πρωί κάναμε αναφορά όπως και στο στρατό. Παρατασσόμασταν στην ταράτσα της σχολής και με βήμα στρατιωτικό και χαιρετισμό αντίστοιχο πηγαίναμε μπρος στην αρχηγό της σχολής και λέγαμε:

"Ευπειθώς αναφέρω παρούσες τόσες απούσες τόσες"!

Ήμασταν επίσης υποχρεωμένες να συμπεριφερόμαστε και μεταξύ μας σαν στρατιωτάκια. Έμπαινε η αρχηγός; Όρθιες όλες κλαρίνο. Κι άσε το πώς έπρεπε να συμπεριφέρεσαι προς τη διοίκηση της σχολής, που όπως και τώρα την είχε το λιμενικό.

Αλλά και εκτός σχολής υπήρχε πάντα ο μπαμπούλας του κανονισμού. Μέχρι αποβολή δόθηκε σε συναδέλφισσες γιατί εθεάθησαν στο δρόμο να βαδίζουν χωρίς το πηλίκιο!

Και όμως σε αυτές τις συνθήκες τολμήσαμε να φτιάξουμε σύλλογο σπουδαστριών. Και μάλιστα να συγκροτήσουμε και συντονιστικό όργανο με τους αντίστοιχους συλλόγους των αγοριών (παράνομους φυσικά και αυτούς) στις άλλες σχολές, τις ΑΔΣΕΝ όπως λέγονταν τότε.

Φιλόξενος χώρος από τότε για τους σπουδαστές στάθηκε το κτίριο της ΠΕΜΕΝ (ένωση μηχανικών), στην Μπουμπουλίνας, στον Πειραιά. Μπουμπουλίνες κι εμείς. Που μπρος στα προβλήματα που βλέπαμε να μας πνίγουν, ξεπεράσαμε τους φόβους μας και αποφασίσαμε να σταθούμε αληθινές καπετάνισσες.

Τώρα, τριάντα χρόνια μετά, όχι μόνο δε μετανιώνω για την απόφαση να φτιάξουμε σύλλογο και να αγωνιστούμε, αλλά λέω πως έπρεπε να φανούμε ακόμη πιο μαχητικές. Ναι, είναι αλήθεια, πολλές από μας πληρώσαμε τη συνδικαλιστική μας δράση στη σχολή με μείωση της διαγωγής. Αλλά τι σημασία έχει αυτό μπροστά σε όσα κερδίσαμε;

Και το σημαντικότερο ήταν που πετύχαμε να μη σβηστεί ο θεσμός της ελληνίδας καπετάνισσας πριν καλά καλά δημιουργηθεί. Μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά εμείς, μια χούφτα κοριτσάκια, καταφέραμε να γίνουμε ο φόβος και ο τρόμος της διοίκησης. Αχ, έπρεπε να βλέπατε το διοικητή μας. Κατακκόκινο να ωρύεται πως θα μας κόψει τα πόδια που τολμήσαμε να φτιάξουμε σύλλογο. Τα δικά μας ποδαράκια όμως κατάφεραν να γλιτώσουν ενώ οι κακές γλώσσες διέδιδαν πως τα δικά του γαλόνια κόπηκαν τελικά καθώς οι παραπάνω δεν του συγχώρεσαν που δεν μπόρεσε να βάλει σε τάξη τη μια χούφτα κοριτσάκια και του αρνήθηκαν την προαγωγή στις επόμενες κρίσεις. Εμ... τα κοριτσάκια βλέπετε δεν ήταν όποια και όποια, ήταν καπετάνισσες! Και δε μασάγαμε όσες απειλές και αν εκτοξεύονταν εναντίον μας.

Βγάζαμε προκηρύξεις, δίναμε συνεντεύξεις στις εφημερίδες, κάναμε ακόμη και συγκεντρώσεις!

Αλλά, είπα, έπρεπε να κάνουμε περισσότερα. Γιατί τελικά δεν αποφύγαμε να βρεθούμε στον καιάδα της ανεργίας...

Όμως εκείνος ο αγώνας στις σχολές, αγώνας που γινόταν και από τα αγόρια στις άλλες ΑΔΣΕΝ, και μάλιστα με την καθοδήγηση Συντονιστικού Οργάνου όλων των σχολών, βοήθησε τα μέγιστα για να αλλάξει η ζωή των σπουδαστών. Πώς νομίζεται ότι φτάσαμε σήμερα στο σημείο να είναι νόμιμοι οι σπουδαστικοί σύλλογοι των ΑΕΝ; Αναίμακτα; Χωρίς θυσίες; Και πώς καταργήθηκε η στολή; Και η υποχρεωτική εσωτερική φοίτηση σε πολλές από τις τότε σχολές;

Το δικό μας πάντως ξεχωριστό επίτευγμα ήταν να μεταφερθεί η σχολή μας από το ΚΕΣΕΝ στον Ασπρόπυργο. Στην αρχή τα μεγάλα κεφάλια θέλησαν να μας απομονώσουν από τους άλλους σπουδαστές, και μας στέγασαν στο ΚΕΣΕΝ, στο Ρέντη. Μάλιστα όταν αναγκαστικά πηγαίναμε στον Ασπρόπυργο για πρακτικές ασκήσεις ναυτικής τέχνης και ΝΗΟ, παρατάσσονταν οι λιμενικοί για να εμποδίσουν ακόμη και την κουβέντα με τα αγόρια του Ασπροπύργου. Ούτε παρθεναγωγείο να ήμασταν...

Δύο χρόνια μόνο κράτησε αυτό το καραγκιοζιλίκι. Αμέσως μετά τη δική μας αποφοίτηση και με τα προβλήματα που είχαμε δημιουργήσει στη διοίκηση του ΚΕΣΕΝ, πάρθηκε η απόφαση για μεταφορά στον Ασπρόπυργο. Πίστευαν ότι εκεί, που το λιμενικό είχε παράδοση στην αντιμετώπιση των σπουδαστών, θα κατάφερναν να τιθασσεύσουν και τις καπετάνισσες.

Δυστυχώς δεν κράτησα επαφές με τα παιδιά που έμειναν πίσω. Και δεν ξέρω με λεπτομέρειες την ιστορία του σπουδαστικού κινήματος των ΑΔΣΕΝ εκείνης της περιόδου. Όμως είναι γνωστό πως οι γενιές εκείνες ήταν που πέτυχαν να καταργηθεί η στρατιωτική ενδυμασία. Και επιτέλους να ντύνονται οι σπουδαστές ανθρώπινα...

Και το βέβαιο είναι πως τίποτε δε χαρίστηκε. Όλα ήταν αποτέλεσμα αγώνα. Γενιές και γενιές σπουδαστών πάλεψαν και αρκετοί συνάδελφοι εισέπραξαν πικρό τίμημα για να φτάσουν οι ΑΔΣΕΝ να γίνουν ΑΕΝ. Και από δύο χρόνια σπουδών να έχουμε σήμερα τρία και βεβαίως να βγαίνουν τα παιδιά με πτυχίο ανθυποπλοιάρχου και όχι δοκίμου που βγαίναμε εμείς.

Έτσι όμως πρέπει να γίνεται. Και κάθε γενιά να ξεπληρώνει το δικό της χρέος. Για όσα βρήκε έτοιμα από τους παλιούς. Και για όσα χρωστάει να παραδώσει στους επόμενους. Πώς αλλιώς; Απολαμβάνοντας και μόνο τα κεκτημένα; Όσες φορές το σπουδαστικό κίνημα ακολούθησε αυτή τη ρότα, της επαναύπασης και του εφησυχασμού, την πλήρωσε ακριβά.

Αν και θα πρέπει να παραδεχτούμε πως το σύστημα είναι εκείνο που σε κάθε βήμα του σπουδαστικού κινήματος βάζει νάρκες και προσπαθεί με νύχια και δόντια να κάμψει τις αντιστάσεις και το αγωνιστικό φρόνημα. Και έχει δυστυχώς πολλά όπλα στα χέρια του. Ένα από αυτά και η κομματικοποίηση και η διάλυση του ομαδικού πνεύματος. Κάτι που στα δικά μου χρόνια και παρότι ανήκαμε σε κομματικές νεολαίες είχαμε καταφέρει να αποφύγουμε. Στο δικό μας λοιπόν σύλλογο, της ΑΔΣΕΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, δεν υπήρχαν παρατάξεις. Όλες μαζί ήμασταν μια γροθιά. Εκτός από μια μικρή κλίκα που έπαιζε το ρόλο του καρφιού της διοίκησης. Το θλιβερό και κατάπτυστο ρόλο...

Το να κάνεις λοιπόν συνδικαλισμό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά αυτή και η ομορφιά του αγώνα. Και αυτή και η μεγάλη ικανοποίηση. Όταν καταφέρνεις να μένεις ακλόνητος στα ιδανικά σου. Και φτάνεις στο τέρμα με τη βεβαιότητα πως στάθηκες παλικάρι. Είναι αυτή η περηφάνια το μεγαλύτερο βραβείο και δεν αντισταθμίζεται από όσα οφίτσια και αν κλωτσήσεις στη διαδρομή. Όσες μάλιστα περισσότερες οι κλωτσιές που θα δώσεις, τόσο μεγαλύτερη και η ικανοποίηση. Έστω και αν κάποιες δίνονται και προς τους δικούς σου και βαράς εκείνους μα σκίζεται και η δική σου η καρδιά...

Ναι. Δεν είναι μόνο το σύστημα της εξουσίας που υποσκάπτει τους αγώνες. Είναι και οι άλλοι, οι σύντροφοι. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις... Αυτά καλύτερα να μην τα θυμάται καν κανείς. Γιατί ακόμα πονάνε. Αλλά και διδάσκουν. Πως δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να σταθείς τίμιος συνδικαλιστής. Ο δρόμος σου δεν είναι στρωμένος ροδοπέταλα, αγκάθια είναι σπαρμένος. Δε θα κουραστείς να βγάζεις αγκάθια από τα ποδάρια σου... Εκτός αν ξεχάσεις πως ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Και αφήσεις τα πέλαγα και δέσεις στο λιμάνι. Ένας καπετάνιος του γλυκού νερού...

Τα παλιά βαπόρια...

Α/Π ΑΜΑΖΩΝ

1927. Έργο Αριστείδη Γλύκα.

Από το Ναυτικό Μουσείο Χίου

Πρόκειται για κλασικό φορτηγό μεσαίου τύπου «three island», κατασκευασμένο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τέσσερα αμπάρια, κατακόρυφη πλώρη και στρογγυλή πρύμνη. Τα δύο κατώτερα καταστρώματα διαχωρίζουν το υψωμένο κατάστρωμα πλώρης και πρύμνης από το μεσαίο «νησί», στο οποίο είναι εγκατεστημένοι οι λέβητες, η μηχανή ατμού και η γέφυρα ναυσιπλοΐας.

Έξι ή οχτώ μπίγες είναι κατεβασμένες, έτοιμες για ταξίδι. Δίπλα ακριβώς από την τσιμινιέρα υπάρχουν ξεχωριστοί σωλήνες για τη σειρήνα του πλοίου και το μικρό βοηθητικό λέβητα ο οποίος κινεί τα βαρούλκα του καταστρώματος.

Η παλαιού τύπου κεραία ασυρμάτου εκτείνεται ανάμεσα στις κορυφές των ιστών, οι οποίοι δεν διαθέτουν τα ογκώδη ζυγά ή τις τραβέρσες των πλοίων που άρχισαν να ναυπηγούνται μετά το 1920.

Όπως όλα τα ατμόπλοια, με εξαίρεση τα πρώτα, το Α/Π Αμαζών έχει άγκυρα χωρίς στύπο.

Στο κατάστρωμα της πρύμνης υπάρχει ένα μικρό αμπάρι για τον εφοδιασμό του πλοίου.

Οι πληροφορίες είναι από το σάιτ του Ναυτικού Μουσείου Χίου. Το δικό μας σχόλιο για το συγκεκριμένο βαπόρι είναι πως το όνομά του δεν μπορεί παρά να σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο για τις Καπετάνισσες. Αμαζόνες κι αυτές των κυμάτων...