Αχ, τι μου θύμισες το φίλο μου το Στέλιο...

Στο ταραγμένο απόηχο της μέρας και των φωνών του πλήθους στις παρελάσεις απ' άκρη σ' άκρη της Ελλαδίτσας μας, ήρθε ένα σχόλιο στο ιστολόγιο να μου θυμίσει το φίλο μου το Στέλιο. Το Στέλιο το Σεβαστάκη.

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/02/blog-post_2622.html

Πάει καιρός που έφυγε ο Στέλιος. Για πάντα. Γιατί αλλιώς μια ζωή στο φευγιό ήταν. Κι όχι μονάχα που ήτανε θαλασσινός. Ο Στέλιος ήταν άνεμος. Κι άνεμος δε στέκεται. Και ποτάμι αφρισμένο. Βάρδα μην έμπαινες εμπόδιο μπροστά του. Σε σήκωνε και σε έπαιρνε.

Έτσι έγινε και τότε με την ένωση ναυτών που την κρατάγανε με κόλπα και μαγειρέματα τα τσιράκια των αφεντικών. Πιάνει ο Στέλιος το Γεράσιμο και τα άλλα τα παιδιά και μπουκάρουνε μια μέρα στην ΠΕΝΕΝ και πέταξαν έξω τα τσιράκια. Λέγαν πως δεν τους άρπαξε απλά από το γιακά. Πως έπεσε έλεγαν και ξύλο. Δεν ήμουν εκεί και δεν παίρνω όρκο. Μα το άκουσα να το λένε άνθρωποι που τα έζησαν τα πράγματα. Κι ούτε άκουσα ποτέ το Στέλιο να το διαψεύδει. Πως μπήκαν με στειλιάρια στα γραφεία κι έγινε το έλα να δεις.

Τούτες πάλι τις μέρες, τις αναποδογυρισμένες, πάλι για ξύλο μετά μουσικής, ή μάλλον μετά συνθημάτων, γιόμισαν τα δελτία στα κανάλια και τα φόρα του διαδικτύου. Ο Στέλιος πια δεν είναι εδώ, το είπα. Δεν το έριξε ο Στέλιος αυτό το ξύλο. Κι όποιος το έριξε δε βγήκε να το παραδεχτεί. Μόνο από διαψεύσεις χορτάσαμε. Κι από δικαιολογίες. Όλοι θύματα. Κανένας θύτης.

Εγώ πάλι δεν ήμουν εκεί. Και όρκο δε θα πάρω. Ποιος έκαμε την αρχή και ποιος βρέθηκε σε νόμιμη άμυνα. Ξέρω μονάχα τι είδαν τα μάτια μου στις φωτογραφίες.











Ναι, και στα δικά μου χρόνια έπεφτε ξύλο. Μα ήταν παλικάρια οι άνθρωποι. Δεν έδερναν και μετά το έπαιζαν αθώες περιστερές. Ούτε και το κοκορεύονταν βέβαια. Αλλιώς δε θα ήταν άνθρωποι μα ζώα. Και μάλιστα της ζούγκλας.

Οι άλλοι όμως που γεμίσανε τα εξάστηλα των εφημερίδων με τις κλάψες τους και τόσες μέρες μετά ακόμη να παραδεχτούν τι έγινε στο Σύνταγμα, τι ακριβώς είναι; Να υποθέσω ότι δεν πήραν χαμπάρι ότι η φάτσα τους κάνει το γύρο του διαδικτύου; Και πως ο κόσμος το έχει τούμπανο;

Κι ήρθες εσύ απόψε, με το σχόλιό σου για το Στέλιο, να μου θυμίσεις τις εποχές που οι ναυτεργάτες φορούσαν παντελόνια. Και δεν κρύβονταν ούτε πίσω από το δάχτυλό τους ούτε στις φούστες της Αλέκας. Έδειραν, έλεγαν οι άλλοι. Και το άκουγαν σοβαροί σοβαροί και δεν έλεγαν τίποτε. Γιατί είχαν δείρει. Και δικαιολογία δεν υπήρχε. Ούτε η ευχαρίστηση του νταή που αυτό... και δέρνει. Μόνο αναγκαιότητα αδήριτη. Κάποιος να γίνει ο κακός. Όπως κι ο στρατιώτης στον πόλεμο. Που σκοτώνει γιατί πρέπει να σκοτώσει.

Δε λέω πως είναι της ηθικής η βία και το ξύλο. Δεν είναι! Μα έχει και η βία και το ξύλο τη δική τους ηθική. Και τη δική τους λεβεντιά όσοι δέρνουν δίχως να απολέσουν ούτε δράμι ηθικής. Και πρώτα πρώτα την ειλικρίνεια, να παραδέχεσαι τι έκαμες. Ακριβώς ότι έκαμες.

Να έρθεις δηλαδή και να μου πεις γιατί άρπαξες το στειλιάρι. Γιατί το σήκωσες και όρμησες πάνω στους άλλους. Και γιατί το κοπάναγες πάνω σε ανθρώπους που δε φορούσαν κουκούλα. Την αλήθεια όμως, ε; Όπως κι ο Στέλιος. Την καθαρή και όλη την αλήθεια.

Κι όχι τα ψέματα. Που μας φλομώσατε τόσες μέρες...

Η δασκάλα και ο ναύτης: Έφυγε η Μπέτυ Αμπατιέλου και μαζί της έσβησε μια ολόκληρη εποχή...

Μπέτυ και Φρειδερίκη, ένα χαστούκι (;) στο Λονδίνο.

Απεβίωσε σε ηλικία 94 χρόνων η Μπέττυ Αμπατιέλου.

Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2011

Πέθανε χτες στα 94 της χρόνια η Μπέτυ Μπάρτλετ-Αμπατιέλου, χήρα του ναυτεργάτη συνδικαλιστή και μετέπειτα βουλευτή του ΚΚΕ Αντώνη Αμπατιέλου.

Από οικογένεια ανθρακωρύχου. η ουαλή Betty Bartlett σπούδασε και εργάστηκε ως δασκάλα. Από το 1939 ήταν μέλος του ΚΚ Μεγάλης Βρετανίας.

Στον πόλεμο, ο ναυτεργάτης Αντώνης Αμπατιέλος, στο εξωτερικό όπως και οι μισοί περίπου Έλληνες ναυτικοί, είχε κέντρο της συνδικαλιστικής δραστηριότητάς του το Κάρντιφ και εκεί γνωρίστηκε με την Μπέτυ. Παντρεύτηκαν το 1944 και το 1945 ήρθαν στην Ελλάδα.

Το 1947 ο Αμπατιέλος πιάστηκε και καταδικάστηκε (αρχικά) σε θάνατο.

Η Μπέτυ Αμπατιέλου πήγε στο Λονδίνο όπου πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Συνδέσμου για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα, οργάνωσης που είχε αντικείμενο την αλληλεγγύη προς τους Έλληνες κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους.

Στην Ελλάδα επέστρεψε για μια σύντομη επίσκεψη το 1956, αλλά μετά της στέρησαν την ιθαγένεια κι έτσι οι επόμενες επισκέψεις ματαιώθηκαν: το 1958 τη σταμάτησαν στο πλοίο στη Βενετία.

Στην Αγγλία, η Μπέτυ Αμπατιέλου έκανε πολύχρονο αγώνα για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα. Γράφει φυλλάδια (το Give me back my husband βρίσκεται ακόμα, έστω και τυπικά, στον κατάλογο της Amazon), κινητοποιεί βουλευτές της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος και παράλληλα εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία επίσημης επίσκεψης στο Λονδίνο για να θέτει το θέμα όχι μόνο του «Τόνυ» όπως είναι γνωστός στην Αγγλία ο Αντώνης Αμπατιέλος, αλλά και όλων των πολιτικών κρατουμένων.

Εδώ να πούμε ότι ο “Τόνυ” είχε τιμηθεί από τη βρετανική κυβέρνηση για την συμβολή του στην πολεμική προσπάθεια και δεν ήταν άγνωστος στη βρετανική κοινή γνώμη. Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του 1961 όταν ο πρωθυπουργός Καραμανλής και ο Υπουργός Εξωτερικών Αβέρωφ επισκέπτονται επίσημα το Λονδίνο, τούς υποδέχεται στο σταθμό της Βικτόριας διαδήλωση ελλήνων και ελληνοκυπρίων της παροικίας του Λονδίνου. Ανάμεσά τους η Μπέτυ Αμπατιέλου, που φωνάζει στον Καραμανλή να αποφυλακίσει τον σύζυγό της και τελικά συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αγγλικές εφημερίδες αφιερώνουν στην υπόθεση Αμπατιέλου περισσότερο χώρο απ’ ό,τι στις καθαυτό συνομιλίες του Καραμανλή.

Τον Απρίλιο του 1963 η βασίλισσα Φρειδερίκη επισκέπτεται το Λονδίνο, χωρίς τον βασιλιά Παύλο αλλά με τον διάδοχο Κωνσταντίνο και διάφορες πριγκίπισσες, για να παρευρεθεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ, εξαδέλφης της Ελισάβετ της Αγγλίας.

Το Σάββατο 20 Απριλίου, τη μέρα της άφιξής της, καθώς η Φρειδερίκη βγαίνει από το ξενοδοχείο Κλάριτζες, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Μπέτυ Αμπατιέλου, που συνοδεύεται από ομάδα κυπρίων διαδηλωτών και θέλει να συναντήσει την Φρειδερίκη για να της παραδώσει επιστολή στην οποία ζητάει την αποφυλάκιση του συζύγου της. Λέγεται ότι όταν η Φρειδερίκη αρνήθηκε να της μιλήσει, η Αμπατιέλου τη χαστούκισε. Οι εφημερίδες κάνουν λόγο για «περίπτυξη».

Οι επόμενες μέρες της Φρειδερίκης δεν ήταν καλύτερες. Στις μετακινήσεις της έβρισκε μπροστά της διαδηλωτές. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της Ελευθερίας: Πολιορκείται συνεχώς η βασίλισσα εν Λονδίνω.

Την Κυριακή 21/4 η εφημερίδα Σάντεϊ Εξπρές δημοσιεύει βιαιότατο άρθρο στο οποίο χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη καλεσμένη τη Φρειδερίκη.

Η Μπέτυ Αμπατιέλου εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων της αγγλικής τηλεόρασης,ενώ φτάνει από την Αθήνα στο Λονδίνο ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Την Κυριακή 28/4 επισκέπτεται μαζί με την Αμπατιέλου το ξενοδοχείο Κλάριτζες. Ο Λαμπράκης ζητάει ακρόαση από τη βασίλισσα η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ο ταγματάρχης Αρναούτης.

Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς αλλά η βασίλισσα.

Η Φρειδερίκη λέγεται ότι ενοχλήθηκε τρομερά από την παρέμβαση Λαμπράκη και είπε, “Δεν θα με απαλλάξει κανείς από αυτόν”, όπως έγραψε ο γραμματέας των ανακτόρων Γεράσιμος Τσιγάντες.

Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή !!

Στις 3 Νοεμβρίου γίνονται εκλογές,τις κερδίζει με μικρή διαφορά η Ένωση Κέντρου. Πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι αποφυλακίζονται τα Χριστούγεννα, όχι όμως ο Αμπατιέλος!!

Τον Φλεβάρη του 1964 γίνονται νέες εκλογές και τελικά το Πάσχα απολύεται επιτέλους ο Αντώνης Αμπατιέλος.

Ο Αντώνης Αμπατιέλος κατάφερε να μην πιαστεί από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου· έμεινε πάνω από ένα χρόνο στην παρανομία και τελικά έφυγε παράνομα στο εξωτερικό τον Ιούνιο του 1968. Εκεί δραστηριοποιήθηκε στην αντιδικτατορική πάλη.

Γύρισε παράνομα στην Ελλάδα το 1973 αλλά πιάστηκε αργότερα και απελευθερώθηκε με την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ και βουλευτής, πέθανε το 1994.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΒΟ

Τον Αντώνη Αμπατιέλο πρόλαβα και τον γνώρισα. Τον καιρό που ταξίδευα με τα καράβια και ήμουν μέλος της Ναυτεργατικής. Συχνά πυκνά ο σύντροφος Αντώνης έβρισκε χρόνο να κατεβαίνει στον Πειραιά, να μιλάει μαζί μας, να μας συμβουλεύει.

Τη γυναίκα του, την Μπέτυ, δεν τη συνάντησα ποτέ. Και μάλιστα άργησα πολύ να μάθω την ιστορία της. Ποιος να φροντίσει να μας την πει; Πώς κάποτε μια όμορφη Αγγλίδα δασκάλα γνώρισε έναν Έλληνα ναύτη στα λιμάνια της πατρίδας της και τον ερωτεύτηκε με έναν έρωτα τόσο μεγάλο που την έκανε να τα παρατήσει όλα και να έρθει μαζί του στην Ελλάδα;

Και ήταν τέτοια η αγάπη τους που άντεξε δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, από το 1947 ως το 1964, όσα εκείνος, ο Αντώνης Αμπατιέλος, πέρασε στη φυλακή. Πληρώνοντας τις ιδέες του και όχι κάποιο κακούργημα.

Όλα αυτά τα χρόνια η γυναίκα του, η Μπέτυ Αμπατιέλου, έδωσε έναν τεράστιο αγώνα για την απελευθέρωσή του. Δείτε ΕΔΩ ένα σπάνιο βίντεο - ντοκουμέντο από τις κινητοποιήσεις που κατάφερε αυτή η ηρωική γυναίκα να οργανώσει. Και την ίδια να μιλάει στους δημοσιογράφους εκείνης της εποχής:

Και έχει βέβαια νόημα να μελετήσει κανείς και το ποιος ήταν ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο Τόνυ, όπως τον ήξερε η βρετανική κοινή γνώμη. Τι ακριβώς πλήρωσε με τον εγκλεισμό του στις φυλακές επί τόσα χρόνια και μάλιστα έχοντας και μια καταδίκη σε θάνατο που ευτυχώς δεν εκτελέστηκε. Ο Αμπατιέλος υπήρξε κορυφαία μορφή του ναυτεργατικού κινήματος στα χρόνια της θρυλικής ΟΕΝΟ και σύντροφος του Δημήτρη Τατάκη, του καπετάνιου, που πέθανε μαρτυρικά στη Μακρόνησο:

Ο Αντώνης Αμπατιέλος γεννήθηκε το 1914 στο Σουλινά Ρουμανίας και από τα νεανικά του χρόνια τον κέρδισαν οι κομμουνιστικές ιδέες. Το 1932 οργανώνεται στην ΟΚΝΕ και στο ΚΚΕ και μπαρκάρει στα καράβια. Ανέπτυξε πρωτοπόρα συνδικαλιστική δράση από το 1933, μέσα από τη Ναυτεργατική Ενωση Ελλάδας(ΝΕΕ) και το 1940 γίνεται μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής ΝΕΕ στη Νέα Υόρκη, όπου και αναπτύσσει εξαιρετική αντιφασιστική και συνδικαλιστική δραστηριότητα, πρωτοστατώντας στις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών ενάντια στις δυνάμεις του φασιστικού άξονα. Στα χρόνια αυτά αναδείχνεται σε έναν από τους δύο γραμματείς της ΟΕΝΟ και οργανώνει τον αντιφασιστικό αγώνα.

Καθοδηγητής στους διεθνείς αγώνες

Στις συνθήκες των πολεμικών συγκρούσεων και επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο, η θάλασσα βρισκόταν, κυριολεκτικά στα χέρια της ΟΕΝΟ και του Διεθνούς Ναυτεργατικού Κινήματος, του οποίου ψυχή και εγκέφαλος ήταν ο Αντ. Αμπατιέλος. "

Έτσι, από το 1943 ουσιαστικά, οι δυνάμεις του Αξονα βρέθηκαν χωρίς πλοία - παρά το γεγονός ότι πλήρωναν στους εφοπλιστές αστρονομικά ναύλα - γιατί κουμάντο, πια, στα εμπορικά (ελληνικά και ξένα) πλοία δεν έκαναν οι εφοπλιστές, αλλά η ΟΕΝΟ και το Διεθνές Ναυτεργατικό Κίνημα", όπως θα γράψει στο "Ρ" ο δημοσιογράφος Χ. Θεοχαράτος, σε ένα άρθρο τις μέρες του θλιβερού μαντάτου του χαμού, του ακριβού συντρόφου με τίτλο "Η πολιτική διαθήκη του Αντώνη Αμπατιέλου". Γιατί ήταν η ηγεσία της ΟΕΝΟ που σε μια δύσκολη για τους συμμάχους καμπή του πολέμου, που σάλπισε προς τους Ελληνες ναυτεργάτες το ιστορικό σύνθημα: "Κρατάτε τα πλοία εν κινήσει"!

Ο ίδιος από το πόστο του Γραμματέα της ΟΕΝΟ υπέγραψε την ιστορική πρώτη Συλλογική Σύμβαση του 1943 με τους Ελληνες εφοπλιστές που καθιέρωνε και κατοχύρωνε, για πρώτη φορά το 8ωρο και άλλα βασικά δικαιώματα των ναυτεργατών, για τις συνθήκες διαβίωσης στα πλοία, τους τρόπους αμοιβής, τη σύνθεση του πληρώματος και πολλά άλλα, που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της εφοπλιστικής ασυδοσίας.

Επίσης, όπως σημείωνε ο δημοσιογράφος Ν. Πηγαδάς στην εκδήλωση της παρουσίασης του μοναδικού βιβλίου του Α. Αμπατιέλου "ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ" - έκδοση της "Σύγχρονης Εποχής":

"Στη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου ο Αντ. Αμπατιέλος πήρε μέρος σε νηοπομπές του θανάτου, όταν οι αγέλες των γερμανικών υποβρυχίων έστελναν στο βυθό εκατοντάδες πλοία, τις περισσότερες φορές μαζί με τα πληρώματά τους. Σε 2.500 υπολογίζει ο ίδιος ο Αντ. Αμπατιέλος τους ναυτεργάτες που χάθηκαν στο Επος του Ατλαντικού. Ενας απ' αυτούς ήταν και ο πατέρας του... Αυτοί οι αντιφασιστικοί - πατριωτικοί αγώνες και η τεράστια προσφορά αναγνωρίστηκαν τότε από τους συμμάχους και την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση".

Ωστόσο, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και οι εμφυλιοπολεμικές κυβερνήσεις τον εκδικήθηκαν όπως και πολλούς άλλους αγωνιστές για αυτή την πατριωτική και διεθνιστική του δράση. Στις 24 Δεκέμβρη του 1947 ο Αντώνης Αμπατιέλος συλλαμβάνεται για μια ακόμα φορά, όμως από κείνη τη στιγμή αρχίζει η μακριά νύχτα των 16,5 χρόνων στέρησης της ελευθερίας του.

Στη δίκη της ΟΕΝΟ όπως έμεινε στην ιστορία (η δίκη της ηγεσίας της) και κράτησε 20 μέρες, ο Α. Αμπατιέλος καταδικάζεται σε θάνατο, που ματαιώθηκε από τη διεθνή κατακραυγή που ξεσηκώθηκε. Ακολουθούν φυλακές και τόποι εξορίας, αλλά η ηρωική δράση του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Αντώνη Αμπατιέλου, σε δύσκολες και διαφορετικές κάθε φορά συνθήκες συνεχίζεται και η προσφορά του στην εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, μέσα από το ΚΚΕ μέχρι την τελευταία πνοή της ζωής του.

ΠΗΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΕΔΩ

Έναν τέτοιον άνθρωπο, έναν τέτοιο λεβέντη, προσπαθούσε επί 16,5 χρόνια η Μπέτυ, η σύντροφός του, να βγάλει από τη φυλακή. Κι ακριβώς για τούτο ο αγώνας της υπερβαίνει την απλοϊκή προσπάθεια μιας ερωτευμένης γυναίκας και ανάγεται σε σπουδαία σελίδα της ιστορίας ολάκερου του τόπου και του λαϊκού κινήματος. Και ως τέτοια ακριβώς την ανεβάζουμε κι εμείς στο ιστολόγιο ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι την αλήθεια. Ποιος αγωνίστηκε να κατακτήσει το 8ωρο στα ελληνικά καράβια και πώς το πλήρωσε. Και πώς πλήρωσε μαζί του και η γυναίκα του. Όπως πάντα πληρώνουν τη μοίρα των ναυτικών και όσοι τους αγαπούν. Αν και δεν είναι ίδιες πάντα οι ιστορίες των ανθρώπων και οι μοίρες τους παίζουν περίεργα παιχνίδια. Ακόμη και έτσι, η ιστορία της δασκάλας και του ναύτη δεν μπορεί παρά να συγκινεί όσους τη διαβάζουν αλλά και κάποιους να μας αγγίζει σε σημεία που πονάνε...

Πάντως το ζεύγος Αμπατιέλου πρόκαμε να ζήσει και ωραίες μέρες. Εκείνος βγήκε από τη φυλακή το 1964:

Το ζεύγος Αμπατιέλου σε πορεία Ειρήνης, το Μάη του 1964

Σύντομα όμως άρχισε ο νέος Γολγοθάς της πατρίδας και του λαού, η χούντα της 21ης Απριλίου. Νέες περιπέτειες για τους Αμπατιέλους και όλο το λαό. Στην αρχή ξενιτεύτηκαν:

Αργότερα εκείνος επέστρεψε στην Ελλάδα και τα κατάφερε να βρεθεί και πάλι στη φυλακή!

Να τονίσουμε ότι από τη χούντα είχε συλληφθεί και η Μπέτυ Αμπατιέλου και αργότερα απελάθηκε στο εξωτερικό.

Με τη μεταπολίτευση όμως το κόμμα του Αντώνη Αμπατιέλου, το ΚΚΕ, αναγνωρίστηκε και ο ίδιος εξελέγη βουλευτής. Ως βουλευτή τον γνώρισα κι εγώ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στέλεχος του κόμματος και η γυναίκα του, η Μπέτυ. Εξάλλου κομματικό στέλεχος ήταν και στο κόμμα της πατρίδας της, πριν γνωρίσει τον Αμπατιέλο. Εγώ όμως, το έγραψα ήδη, δεν τη γνώρισα ποτέ. Ήταν και οι εποχές πια αλλιώτικες. Και μπορεί να είχε τελειώσει ο Γολγοθάς για την πατρίδα αλλά το ΚΚΕ συνέχιζε το δικό του.

Έτσι εξηγείται που κανείς δε φρόντισε να μας πει την ιστορία του Αμπατιέλου. Μέσες άκρες ξέραμε ότι ήταν από τους παλιούς αλλά τι έκανε και τι πέρασε το αγνοούσαμε. Είχαμε άλλα να ασχοληθούμε τότε. Πρώτα πρώτα με την τεράστια ανεργία των ναυτεργατών και δεύτερον, όσοι ανήκαμε και στο κόμμα, με την εσωκομματική κρίση. Έτσι σύντομα στο πρόσωπο του Αμπατιέλου αρχίσαμε να βλέπουμε τον άνθρωπο που μας έφερνε τη γραμμή από τα πάνω και που δε ήταν του γούστου μας. Το αν η στάση του υπαγορευόταν από κομματική πειθαρχία ή συμφωνούσε και ο ίδιος με τη γραμμή του κόμματος, λίγο μας ένοιαζε. Ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες μέσα στο χαμό; Όταν βλέπει με φρίκη τον καιάδα της ανεργίας; Και το κόμμα του εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ ως ευρύτερη αριστερά; Μιλώ πάντα για τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Και την εποχή του 11ου συνεδρίου του κόμματος που κατέληξε σε έντονες διαμαρτυρίες από τη μεριά της κομματικής οργάνωσης ναυτεργατών αλλά και τις αθρόες διαγραφές στελεχών της οργάνωσης.

Έτσι δε μάθαμε ούτε την ιστορία του Αμπατιέλου μα ούτε και ακόμη σήμερα ξέρουμε τι ακριβώς παίχτηκε στις δικές μας μέρες, ποιος ήταν ο καλός και ποιος ο κακός. Γράφονται πολλά, πχ στα βιβλία που έγραψε ο Κώστας Γιαμπάνης, διαγραμμένος κι αυτός από την κομματική οργάνωση ναυτεργατών και μάλιστα με απόφαση του Πολιτικού Γραφείου στο οποίο συμμετείχε και ο Αμπατιέλος. Τι ακριβώς στάση κράτησε τότε ο Αμπατιέλος; Δεν μπορώ να ξέρω. Και το ίδιο θα πω και για το Γιαμπάνη και για όλους. Μπήκε μέσα μας ο σπόρος της αμφιβολίας και δεν ξέραμε από πού να φυλαχτούμε. Ακόμη και στις στενές προσωπικές μας σχέσεις. Τουλάχιστον η Μπέτυ Αμπατιέλου είχε πιο καθαρές καταστάσεις να αντιμετωπίσει όταν πάλευε για τον άνθρωπό της και σύντροφο στη ζωή και στον αγώνα. Εμείς όχι...

Ο θάνατός της λοιπόν δεν μπορεί παρά να μου ξυπνάει μνήμες που πονούν πολύ και ας μην τη γνώρισα ποτέ προσωπικά. Ακόμη και που ήταν δασκάλα σήμερα το έμαθα, διαβάζοντας για τη ζωή της, ίσα ίσα για να με ακουμπήσει περισσότερο η ιστορία της.

Ένας θάνατος που η μοίρα του έδωσε μια τραγικά συμβολική διάσταση. Πεθαίνοντας η Μπέτυ Αμπατιέλου, η κομμουνίστρια που "ράπισε" μια βασίλισσα, σήμανε και το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Και μιλώ για τα θλιβερά επεισόδια της 20ης Οκτώβρη 2011, στην πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς δεν έζησε να το δει κι αυτό. Κομμουνιστές να βαράνε άλλους διαδηλωτές. Πρόκαμε να σταματήσει η δική της καρδιά πριν την καρδιά του άτυχου οικοδόμου, του Δημήτρη Κοτζαρίδη, που κατέρρευσε εν μέσω της διαδήλωσης. Πόσα και ποια γεγονότα είδαν όσοι πήραν μέρος σ' αυτή τη σύγκρουση; Ο καθένας τώρα λέει τα δικά του. Κι εγώ, που έζησα χρόνια πριν, τη σύγκρουση σε ένα άλλο επίπεδο βέβαια, δίχως ρόπαλα, εντός της οργάνωσης, ξέρω καλά πως ακόμη και όταν ζεις τα γεγονότα από κοντά δεν έχεις ξεκάθαρο τι έχει συμβεί. Όπως ακριβώς δε βλέπεις το δάχτυλό σου το ίδιο όταν πολύ το πλησιάσεις στα μάτια σου.

Κι αναρωτιέμαι: Υπάρχει τελικά Η αλήθεια; Ή ο καθένας κουβαλάει τη δική του αλήθεια; Ένα παζλ που θυμίζει ραγισμένο καθρέφτη σε χίλια κομματάκια και που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δώσει καθαρό είδωλο; Πού να κοιτάξω και πού να κοιταχτώ για να μάθω ποια επιτέλους είναι η εποχή μου και η γενιά μου; Κι άντε τώρα να βγάλεις άκρη και με τις παλιότερες γενιές και εποχές. Μπορείς;

Δε διεκδικώ λοιπόν το αλάθητο ούτε το χάρισμα του παντογνώστη. Τα πράγματα έχουν πολλές και διαφορετικές όψεις και κανείς δεν μπορεί όλες μα όλες να τις γνωρίζει. Υποκειμενικά λοιπόν αλλά όσο πιο τίμια μπορώ κοιτάζω την πραγματικότητα και με αφορμή και το θάνατο της Μπέτυς Αμπατιέλου θέλω να κλάψω πολύ. Όσο που να μαλακώσει λίγο ο αφόρητος πόνος. Κι όσο να δικαιωθεί ο στίχος του ποιητή:

Πρέπει να κλάψεις πολύ για να κάνεις τον κόσμο να γελάσει!

Αντώνης και Μπέτυ με τον παλαίμαχο σκωτσέζο κομμουνιστή Γουίλι Γκάλαχερ,

το 1964 μετά την αποφυλάκιση του Αμπατιέλου

Κι από τη Μπέτυ Αμπατιέλου αυτό κρατώ. Κι ας μη τη γνώριζα προσωπικά. Την τεράστια επιμονή και υπομονή για να φέρει πίσω το γέλιο και τη χαρά. Ένα τεράστιο δίδαγμα η ζωή της και η προσωπικότητά της.

Τη βλέπουμε εδώ με τη μητέρα του άντρα της, την Ασημίνα Αμπατιέλου. Σε ένα ταξίδι της στην Ελλάδα στα χρόνια που εκείνος ήταν στη φυλακή κι εκείνη ζούσε στο Λονδίνο. Κι όμως ακόμη και τότε κρατούσε ένα πλατύ χαμόγελο. Πού την έβρισκε τόση δύναμη;

Ίσως αυτό ακριβώς να είναι το μυστικό. Και για τούτες τις μαύρες μέρες. Που αποχαιρετίσαμε όχι μόνο την Μπέτυ, εκείνη τουλάχιστον έφυγε πλήρης ημερών, αλλά και έναν ακόμη νεκρό επάνω στις επάλξεις. Να πάρουμε πάλι να τραγουδάμε στη μνήμη και της Μπέτυς και του Δημήτρη το τραγούδι:

Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες

οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί.

Όχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι

λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί.

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους

μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί.

Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα

για νά 'βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί.

________________________________

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1. http://sarantakos.wordpress.com/2011/10/17/betty-ambatielos/


"Για την Μπέτυ Αμπατιέλου έχουμε ξαναγράψει στο ιστολόγιο, και συγκεκριμένα για το χαστούκι (;) που ίσως έδωσε στη βασίλισσα Φρειδερίκη, το χαστούκι (;) που (πολύ) έμμεσα έριξε την κυβέρνηση Καραμανλή το 1963. Σήμερα, για να τιμήσουμε τη μνήμη της, παρουσιάζω κι άλλο υλικό για την πεισματάρα δασκάλα από το Κάρντιφ."

"Όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιω. Πασαλίδης ρώτησε αργότερα την Μπέτυ Αμπατιέλου αν πράγματι χαστούκισε τη Φρειδερίκη, κι όταν εκείνη επανέλαβε πως όχι, ο Πασαλίδης τη συμβούλεψε: «Μη λες ότι δεν τη χτύπησες. Ο λαός θέλει να λες ότι τη χτύπησες»."



Γελοιογραφία του Μποστ για τη συνάντηση Μπέτυς Αμπατιέλου και Πιπινέλη (1963 )

"Η συνάντηση Πιπινέλη-Αμπατιέλου, την οποία απεικονίζει το σκίτσο του Μποστ, έγινε στις 11 Ιουλίου. Ο Πιπινέλης υπόσχεται ότι θα διαβιβάσει στον Βασιλέα το αίτημα για αποφυλάκιση του Αμπατιέλου. Ενδεικτικός της διμέτωπης νοοτροπίας ορισμένων Κεντρώων είναι ο τίτλος της εφημ. Ελευθερία, που κατηγορεί για «ενδοτικότητα» τον Πιπινέλη και ενοχλείται που η συνάντηση έγινε υπό την πίεση του πεζοδρομίου."

Καταλαβαίνετε τι γυναικάρα ήταν η Μπέτυ Αμπατιέλου; Κατάφερε σε συνθήκες Αγγλίας και εποχής 1963 να επιβάλει τη θέληση του ... πεζοδρομίου! Εμείς σήμερα, εκατομμύρια λαού, δεν ξέρουμε τον τρόπο να επιβάλουμε τη θέληση ενός ολόκληρου λαού. Πάρεξ βγαίνουμε στις πλατείες και πλακωνόμαστε μεταξύ μας. Σημαία βρε να την κάνουμε αυτή τη γυναίκα, και με τη φωτογραφία της να κατεβαίνουμε από δω και μπρος στις διαδηλώσεις. Αν μη τι άλλο για να μην ξεχνάμε πού πρέπει ο λαός να ρίχνει τα χαστούκια!

2. http://www.britishpathe.com/record.php?id=43390 Βίντεο από τις διαδηλώσεις στην Αγγλία με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Αμπατιέλου, 1963:

London. GV. Exterior of the Aldwych Theatre. GV. & SV. People going into the Theatre. GV. Inside the foyer. SCU. Earl Mountbatten talking to the Earl of Avon (Anthony Eden). SCU. Yeomen of the Guard.

SV. Princess Marina, Princess Alexandra and her husband Mr Angus Ogilvy arriving and being greeted. SV. Princess Alexandra and Mr Ogilvy. SV. The Queen Mother talking to the Duke of Gloucester. GV. & SV.

SV. Exterior, crowds of anti-Greek demonstrators. LV. The Queen Elizabeth II and King Paul of Greece arriving. SCU. Demonstrators holding banner. LV. Queen Frederika and Prince Philip arriving. SV. Interior, Queen being greeted by Foreign Secretary Lord Home, who also greets King Paul and they both shake hands with Lady Home. CU. Yeomen of the Guard. SV. Queen Frederika and Prince Philip being greeted by Lord and Lady Home. SCU. King Paul and the Queen Mother. CU. Queen. SCU. Queen Frederika as she greets and kisses the Queen Mother.

GV. The Greek Embassy. SV. Mrs Betty Ambatielos, English born wife of Greek political prisoner, being interviewed by reporters. Her husband has been imprisoned for 16 years. CU. Mrs Ambatielos. GV. The Greek Embassy. SV. & SCU. Mrs Ambatielos holding up document which contains assurance of Greek Prime Minister that he will urge the King to release Mr Ambatielos.

3. http://www.sarantakos.com/asteia/mpost/ampatielou.html

"Πάντως η Φρειδερίκη μαζί με την πριγκίπισσα Ειρήνη προσπάθησαν να διαφύγουν ενώ ο αστυνομικός συνοδός τους είχε εξουδετερωθεί από τους διαδηλωτές, και έστριψαν σε μια πάροδο που όμως ήταν αδιέξοδο –έντρομη, η Φρειδερίκη αναγκάστηκε να χτυπήσει το κουδούνι της πρώτης πόρτας που βρήκε μπροστά της και να ζητήσει από την έκπληκτη κυρία που έμενε στο σπίτι αυτό, μια αμερικανίδα ηθοποιό, να τους επιτρέψει την είσοδο μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί να τις παραλάβουν.

Οι επόμενες μέρες της Φρειδερίκης δεν ήταν καλύτερες. Στις μετακινήσεις της έβρισκε μπροστά της διαδηλωτές. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της Ελευθερίας: Πολιορκείται συνεχώς η βασίλισσα εν Λονδίνω. Την Κυριακή 21/4 η εφημερίδα Σάντεϊ Εξπρές δημοσιεύει βιαιότατο άρθρο στο οποίο χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη καλεσμένη τη Φρειδερίκη.[...]

Πράγματι, τη νύχτα της Παρασκευής 26/4 προς Σάββατο, η Μπέτυ Αμπατιέλου οργανώνει «αγρύπνια διαμαρτυρίας» έξω από το ξενοδοχείο μαζί με αριστερούς ελληνοκύπριους του Λονδίνου. Η Φρειδερίκη αναγκάζεται και πάλι να χρησιμοποιήσει μια πλαϊνή είσοδο για να τους αποφύγει. Λεπτομέρεια: επειδή ο νόμος απαγορεύει την καθιστική διαμαρτυρία στο οδόστρωμα, όχι όμως την πορεία, οι διαδηλωτές περνούν τη νύχτα βηματίζοντας συνεχώς πάνω-κάτω σε λίγα μέτρα του δρόμου, δήθεν ότι κάνουν πορεία.

Το Σάββατο ο βρετανός υπουργός εξωτερικών λόρδος Χιουμ δίνει στη δημοσιότητα επιστολή προς τη βασίλισσα Φρειδερίκη στην οποία εκφράζει τη λύπη του για τα επεισόδια Η επιστολή έχει το αποτέλεσμα να εντείνει τις διαμαρτυρίες της αγγλικής κοινής γνώμης, κι έτσι τη νύχτα του Σαββάτου προστίθενται στην αγρύπνια και τέσσερις βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, ενώ ο τύπος παραλληλίζει την Ελλάδα των πολιτικών κρατουμένων με την Ισπανία του Φράνκο (είναι νωπή η εκτέλεση, στις 20 Απριλίου, του κομμουνιστή Χουλιάν Γκριμάου ύστερα από δίκη-παρωδία).

Η Μπέτυ Αμπατιέλου εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων της αγγλικής τηλεόρασης, όπου αρνείται ότι χαστούκισε τη Φρειδερίκη, ενώ φτάνει από την Αθήνα στο Λονδίνο ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Την Κυριακή 28/4 επισκέπτεται μαζί με την Αμπατιέλου το ξενοδοχείο Κλάριτζες. Ο Λαμπράκης ζητάει ακρόαση από τη βασίλισσα η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ο ταγματάρχης Αρναούτης. Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς αλλά η βασίλισσα. Η Φρειδερίκη λέγεται ότι ενοχλήθηκε τρομερά από την παρέμβαση Λαμπράκη και είπε, “Δεν θα με απαλλάξει κανείς από αυτόν”, όπως έγραψε ο γραμματέας των ανακτόρων Γεράσιμος Τσιγάντες.

Η Φρειδερίκη επιστρέφει στις 30 Απριλίου ενώ τις επόμενες μέρες το θέμα συζητιέται στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, όπου η εργατική αντιπολίτευση καυτηριάζει την εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας.

Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Σε αφήγησή του ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής Βαρδουλάκης του είχε εκμυστηρευτεί ότι “κατά λάθος σκοτώθηκε ο Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή να τον στραπατσάρουν…”

Ο Λαμπράκης χαροπαλεύει επί μέρες αλλά χάνει τη μάχη στις 27 Μαΐου. Η κηδεία του γίνεται πάνδημη την επόμενη μέρα· την ίδια μέρα στο Λονδίνο γίνεται διαδήλωση, όπου μιλάει και η Μπέτυ Αμπατιέλου, ενώ ο Μπέρτραντ Ράσσελ εκφράζει την ευχή ότι το βασιλικό ταξίδι θα ματαιωθεί. Η «Επιτροπή των 100» ήδη αναγγέλλει διαδήλωση έξω από τα ανάκτορα του Μπάκινχαμ για την πρώτη μέρα της βασιλικής επίσκεψης, στις 9 Ιουλίου. Τις επόμενες μέρες, και ενώ ξετυλίγεται το κουβάρι του παρακρατικού δικτύου που δολοφόνησε τον Λαμπράκη, πληθαίνουν οι ειδήσεις από το Λονδίνο για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που ετοιμάζονται, ενώ συνδικαλιστικοί και άλλοι φορείς ζητούν τη ματαίωση του ταξιδιού.

Ο Καραμανλής προβάλλει εντονότατη τη διαφωνία του, ζητώντας να ματαιωθεί με εύσχημο τρόπο το ταξίδι και επισείοντας τον κίνδυνο χειρότερων επεισοδίων αλλά ο βασιλιάς Παύλος παραμένει αμετάπειστος. Τα πράγματα οδηγούνται σε κρίση και στις 11 Ιουνίου ο Καραμανλής παραιτείται. Μια εβδομάδα αργότερα αναλαμβάνει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση ο Παν. Πιπινέλης, υπουργός Εμπορίου στην προηγούμενη κυβέρνηση, με στόχο να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές περί τον Νοέμβριο. [...] "

4. http://www.grahamstevenson.me.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=655:betty-and-tony-ambatielos&catid=1:a&Itemid=97

Betty Bartlett, born in around 1918, became better known from the late 1940s and for some decades on the left in the UK and internationally, as Betty Ambatielos, a Welsh Communist who became a doughty campaigner for Greek democracy and her own husband’s release from incarceration by fascism in Greece. She was the wife of Antonis Ambatielos, a Greek Communist serving a life sentence in his native country, arising from the defeat of the left by authoritarian forces in the post-Second World War Greek civil war.

Known more widely as Tony, Ambatielos was a Greek seafarer who found sanctuary during the Second World War in Britain and was leader of a Communist-led maritime union. He had initially been sentenced to death. Understanding how this arose is a key to understanding how Betty Bartlett, an ordinary young woman from Cardiff became an internationally renowned campaigner.

5. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=6500190&publDate=18/10/2011 Τελευταίο «αντίο» στη συντρόφισσα Μπέττυ Αμπατιέλου


6. http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=318655 Πέθανε η Μπέττυ που σταμάτησε τη Φρειδερίκη

7. http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=645879 Πέθανε η Μπέττυ Αμπατιέλου

8. http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3781819&publDate= ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ

9. http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3837971&publDate=17/12/2006 και http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5701519&publDate=20/6/2010 Δημήτρης Τατάκης

10. http://www.politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=21599&sid=feca9cd1baed18af9cd9761ae816d082

[...] Έτσι ύστερ΄ από μερικούς μήνες κι αφού πρόσθεσα στο βιβλίο σχετικό πρόλογο και παράρτημα με πολύτιμες συνεντεύξεις και μαρτυρίες από συντρόφους που ήξεραν τον Τατάκη, όπως οι παλαίμαχοι ναυτεργάτες αγωνιστές Σταμάτης Σκόρδος, Γιώργος Μπαϊράμης και ο Νίκος Σαραβάνος, το βιβλίο ξανακυκλοφόρησε πιο προσεγμένο στην εμφάνιση, και στο εξώφυλλο έγραφε: Εκδόσεις ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ< ΠΕΙΡΑΙΑΣ 1981.

Από τότε πέρασαν τρία άσχημα χρόνια, που στη διάρκειά τους ο οπορτουνισμός εκμεταλλευόμενος το ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς και την έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας, συνέχιζε να τρώει σαν σαράκι ό,τι ωραίο είχαμε χτίσει στο Κόμμα με αγώνες και θυσίες.

Η “ηγεσία του Φλωράκη”, ανίκανη να αξιοποιήσει τη νέα μεταχουντική κατάσταση και τα τεχνάσματα των Αμερικανών και της άρχουσας τάξης, εγκλωβίστηκε στις “αναλύσεις” και στις μηχανορραφίες των νέων αναθεωρητών. Και το αποτέλεσμα ήταν να διωχτούν από το Κόμμα πολλά μέλη και στελέχη, ιδιαίτερα από την Εργατική Τάξη. [...]

11. http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=1928 Αναμνήσεις ενός ναυτεργάτη, του Κώστα Γιαμπάνη

Η κρίση, που σαν σαράκι κατατρώγει το ΚΚΕ, έχει δημιουργήσει πολύ άσχημη κατάσταση. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της κατάστασης είναι η αποδιοργάνωση και συρρίκνωση του κόμματος. Πολλοί σύντροφοι, που δεν μπορούν ακόμα να δουν τις αιτίες, βάζουν το ερώτημα: ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ; Το να βάζεις, όμως, ερωτήματα είναι.. επικίνδυνο πράγμα, γιατί, ψάχνοντας να βρεις την απάντηση, θα πέσεις αργά ή γρήγορα πάνω στην προδοσία της ηγεσίας του ΚΚΕ.[...]

«Άμεσος και μελλοντικός στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό, δηλαδή την εφαρμογή συνολικού πλέγματος οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών μέτρων και σειράς ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων από μια δημοκρατική κυβέρνηση».

Πρώτ' απ’ όλα, αυτό το γενικό και αόριστο «αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό» τι πράγμα είναι; Ευχή ή σύνθημα θολούρας και αυταπατών;

Δεύτερο, τέτοιες θέσεις για το σοσιαλισμό έχουν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Κι αυτά διακηρύχνουν πως με διάφορες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις θα πάνε στο... σοσιαλισμό!

Έχει περάσει από τότε που. το πρωτοείπαν ένας αιώνας όμως κανένα δεν πήγε στο σοσιαλισμό, και ούτε θα πάει, γιατί απλούστατα ο σοσιαλισμός τους δεν είναι τίποτ' άλλο παρά εξωραϊσμένος, εκσυγχρονισμένος και ραφιναρισμένος κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός. [...]

12. http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=807 Μανόλης Πυθαρούλης

13. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΕΝΟ από το περιοδικό ΜΑΤΣΑΚΟΝΙ - Άρθρο του Κ. Γιαμπάνη (αρχείο pdf)

14. Η σύγκρουση στο Σύνταγμα - μια μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα

Προσεύχονται να μη σπάσει το ΡΕΝΑ στα δύο...

Εξακολουθεί το ΡΕΝΑ να δίνει τη δική του μάχη εκεί κάτω στη Νέα Ζηλανδία, να αντέξει και να μη σπάσει στα δύο μέχρι τα συνεργεία διάσωσης να απαντλήσουν τα καύσιμα από τις δεξαμενές του. Όμως η κατάσταση δεν είναι και τόσο καλή. Αφενός το ρήγμα μεγάλωσε και αφετέρου οι καιρικές συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Ισχυροί άνεμοι και σουέλ ύψους 4 μέτρων επικρατούν στην περιοχή και κάνουν επισφαλή την παρουσία ανθρώπων πάνω στο σκάφος.

Έτσι εκεί κάτω, στην άλλη άκρη της γης, οι άνθρωποι το έχουν ρίξει στις προσευχές για να τους λυπηθεί ο Θεός και να μη συμβούν τα χειρότερα.

Ταυτόχρονα επικρατεί μεγάλη οργή για όσους ευθύνονται για την οικολογική καταστροφή. Ακόμη και η προσφορά 1 εκατομμυρίου δολαρίων από την εταιρεία Costamare για την προσπάθεια αντιμετώπισης των συνεπειών, δεν κατάφερε να μειώσει τις εχθρικές διαθέσεις καθώς μάλιστα το μέχρι στιγμής κόστος εκτιμάται στα 4 εκατομμύρια δολάρια και προβλέπεται να ανέβει σε δεκάδες εκατομμύρια!!!

Επιπλέον σημειώνουν ότι εκτός από τα έξοδα καθαρισμού είναι και οι επιπτώσεις στην οικονομική ζωή του τόπου. Στην αλιεία και φυσικά και στον τουρισμό.

Μάλιστα πραγματοποιήθηκε και διαδήλωση διαμαρτυρίας από 150 ανθρώπους που κρατούσαν πλακάτ και φώναζαν σχετικά συνθήματα ενώ ρόλο έχει αναλάβει και η Green Peace.

Για όλους αυτούς τους λόγους ζητήθηκε από το δικαστήριο να τηρηθεί ανωνυμία για τον καπετάνιο του μοιραίου πλοίου αλλά και για τον αξιωματικό φυλακής, Φιλιππινέζοι αμφότεροι.

Δημοσιεύουμε μερικές ακόμη πρόσφατες φωτογραφίες από το ΡΕΝΑ - αναδημοσιευμένες από το ακόλουθο link http://www.sunlive.co.nz/news/17594-rena-bends-at-its-cracks.html

Αναδημοσιεύουμε και το κείμενο που τις συνοδεύει:

The cracks on Rena’s port and starboard sides appear to be worsening as a 4m swell continues to buffet the 236m container ship grounded on the Astrolabe Reef.

Maritime New Zealand salvage unit manager Andrew Berry says a bend has formed in the ship stemming from the cracks in its hull.

The bend places the ship’s bow on a leftward orientation.

A team of four salvors is aboard the Rena, but they are to leave the vessel before nightfall owing to safety concerns.

The ship has a 21 degree list.

No oil pumping could be conducted on the ship today as the conditions were too rough for the Awanuia barge to get alongside to receive the fuel.

Debunking the ship is the salvors’ priority and on Thursday morning a team will board Rena to reassess the damage to the ship and continue preparations for the resumption of pumping.

Svitzer is the appointed salvage company and its salvage master, Captain Drew Shannon, says once the Awanuia and the Rena are reattached for pumping they will not be starting from square one.

Their processes involve setting up a system and then proving it, so that they can then improve it.

Since it is the same system as was used on Monday when 90 tonnes of oil was pumped from Rena’s fuel tanks, Drew says they will be starting pumping from a more advanced stage – closer to the ‘improving’ step.

The improvement is in the speed of pumping.

There is about 1300 tonnes of heavy fuel oil still aboard Rena, with 1000 tonnes of this in fuel tanks in the ship’s stern and about 300 tonnes in a tank near where the cracks are.

_________________________________________

Επίσης από το σύνδεσμο http://www.nzherald.co.nz/business/news/article.cfm?c_id=3&objectid=10760106 αναδημοσιεύουμε και τα εξής:

4:24 PM Wednesday Oct 19, 2011


Salvage crews have got back on board the stricken cargo ship Rena today, but pumping the oil off will not resume until tomorrow at the earliest as bad weather continues to thwart recovery efforts.

Drew Shannon of Svitzer Salvage said the four salvors onboard today would come off the ship tonight, when swells and wind were forecast to remain strong.

Workers would remain on-site throughout the night and return in the morning.

Mr Shannon said a large crack in the starboard side had widened over past days but the ship's condition had not significantly deteriorated further.

However Transport Minister Steven Joyce said the Rena's position was "very precarious" and salvors were being forced to play a waiting game.

"We are hoping it holds together until such time as the oil pumping can start again tommorrow."

There had meanwhile been incidents of further oiling along the coastline and New Zealand Defence Force members were responding to reports of gumboot-sized patties washing up at the Maketu Spit.

Salvors had been unable to get onto the vessel for a day amid fears it would break up in heavy swells.

Salvage Unit Manager Andrew Berry said booster pumps had now been installed to speed up the rate of oil extraction from the vessel.

He said the team's focus was pumping out of a large port tank reported to contain about 700 tonnes of oil.

"Salvors will recommence pumping when weather and swell conditions allow this to be done safely."

Mr Berry said a light sheen of oil had been spotted moving southward from the Rena during aerial observations this morning.

The stern section of the vessel had moved slightly since rough weather set in yesterday evening, while the bow remained firmly on the reef, he said.

Oil on the East Cape

Meanwhie, oil and containers that have tumbled from the stricken cargo ship have begun washing up more than 130 kilometres away on picturesque East Cape beaches.

Residents in the small town of Waihau Bay - the setting for the hit New Zealand movie Boy - have begun finding oil clumps, oil-covered logs and other debris on the coast.

Greenpeace said oil had also been found near the 375-resident town of Te Kaha, while a container had reportedly washed up in Te Araroa, at the northeast end of the East Cape.

Waihau Bay resident Ashley Procter said children from her town had gone down to help clean up the oil spill.

She said it was sad to see oil on the beautiful beach.

Volunteers at the Waihau Bay Fire Station were coordinating the clean up effort.

National On Scene Commander Ian Niblock confirmed oil-covered remains of containers had washed ashore at Te Kaha and Te Araroa this morning

A coastal navigation warning had been issued to include the East Cape, he said.

"Recovery teams have been sent to pick up this debris and it is possible that more debris may arrive. We are working closely with iwi in the area to coordinate the clean-up action taken."

Rena officers' names remain sceret

The identities of the captain and navigational officer of the stricken ship responsible for the country's largest environmental maritime disaster will remain secret after a lengthy legal wrangle in court today.

Name suppression remains in place for the 44-year-old Filipino captain and his 37-year-old navigation officer, both Filipino men, who appeared before Judge Robert Wolff in Tauranga District Court today.

A lawyer representing Herald publishers APN along with Fairfax, TVNZ and MediaWorks argued media should be able to publish the names and pictures of the pair, citing several cases.

But the captain's lawyer, Paul Mabey QC, argued if his client could not move safely, "there's a problem for him and for us".

"I'm simply asking that the orders continue until such time that the heat goes out of this and then we can review them, but now is the wrong time sir."

Judge Wolff allowed the orders to continue, saying their identities being published would only "underline the risk".

Their appearance came amid protest action against deep sea oil drilling around the city, where about 150 people marched down Tauranga's main street holding placards and chanting.

Both defendents were already facing charges under section 65 of the Maritime Transport Act which relates to operating a vessel causing unnecessary danger or risk to a person or property.

The charge carries a maximum penalty of $10,000, or a maximum term of imprisonment of 12 months.

Their appearance again drew a strong media presence, with about a dozen reporters, photographers and cameramen packed into the courthouse.

Both men have been ordered to surrender his passport and not to apply for any travel documents.

They will reappear in the court on November 2.

Protest ahead of captain's court appearance

The Rena disaster has helped boost interest in a court case against an Opotiki boat skipper facing charges over protest action against oil giant Petrobas.

44-year-old Elvis Heremaia Teddy's appearance today has coincided with the second appearance in court of the captain of the Rena.

About 30 protesters carrying placards reading "Kill the Drill" and "No Drill No Spill" gathered outside Tauranga District Court this morning to support him.

Teddy, as captain of Te Whanau a Apanui iwi-owned vessel San Pietro was arrested on April 23 amid protests against Petrobas on the East Cape.

He allegedly breached section 65 of the Maritime Transport Act, namely that he operated the vessel in a manner which caused unnecessary risk to the oil-drilling survey ship
Orient Explorer by breaching the exclusion zone around it.

He appears on the same day as the captain and navigational officer of the stricken Rena, which has caused New Zealand's largest maritime environmental disaster off the Tauranga coast.

Among those outside the court were Greenpeace respresentatives and Mana Party leader Hone Horawira, who told the protesters of the two captains in court today: "They should give one a gold medal and hang the other bugger."

Many shouted cries of support at the comment.

But, minutes later, he described the Rena's captain as "just a working boy" working for multinational companies.

Mr Harawira believed the Rena disaster was just a taste of what could happen if the Government allowed Petrobas to drill oil.

In court, Teddy's status hearing was adjourned until December 8 after his lawyer Glenn Dixon requested more time to read through a "significant amount" of documents.

Afterward, Teddy said the support shown was "awesome".

"Now that we've got oil down on our beaches, it's quite ironic.

"It's brought it to the fore and hopefully that will change a few peoples' minds here in Tauranga."

Several photographers and cameramen greeted him as he walked out of the courthouse amid chants and applause.

Company's remorse questioned

The lessees of the Rena have pledged a $1 million "donation" to aid the clean-up - an action that has left some questioning the company's remorse.

As the MV Rena crisis reached its most critical 24 hours amid a fresh oil spill and worsening weather yesterday, the heads of Mediterranean Shipping Company announced what they described as a "kind offering".

Authorities are today bracing themselves for the worst to happen with the ship.

Tug boats were in place around the Rena, in case the rugged sea conditions take their toll.

Swells continuing to batter the hulk, but are expected to ease later this afternoon.

Maritime New Zealand salvage unit manager Andrew Berry says plans are in place should the stern break free from the rest of the ship.

He says the tugs would look to tow it to shallow waters.

"There's three tugs out there at the moment, certainly they've pre-identified a number of sites that are inside that 50 metre depth contour that if the stern section was going to sink that they'd like to get it into that,'' he says.

There's a chance that even if the Rena does break in two, oil would not leak into the water.

Maritime New Zealand salvage unit manager Andrew Berry says before leaving the ship yesterday, crews sealed the fuel tank at the stern.

"There is always a risk that should the aft section of the ship detach, that you could get another release of oil, but because how that stern section of the ship would behave should the worst happen, we just don't know, so they've taken all the precautions they can,'' he says.

No pressure to donate

The Mediterranean Shipping Company Australasian managing director Kevin Clarke said the owners "genuinely feel the suffering" in the Bay of Plenty, but the pledge was not made out of any moral obligation.

Phil Abraham, general manager of MSC New Zealand, denied the company was pressured into donating.

"There's no guilt at all expressed by ourselves. We do feel for the people of Bay of Plenty. We felt a corporate responsibility to help."

But Tauranga Mayor Stuart Crosby felt the donation was not enough.

"It's a reflection of at least a degree of concern, but you know I get frustrated when you see members of our community on their hands and knees picking up the oil, and then these shipping lines have to be prodded to make a donation," he said.

"Hopefully, they do now understand the severity of the problem and will continue to make contributions - the salvors and Maritime New Zealand will leave and our communities will end up doing a lot of the restoration.

"I don't see why our ratepayers and community should have to fund any part of this - it needs to be totally funded by those who are responsible and accountable."

An invitation for the head of vessel owners Costamare Shipping to make a public apology in the Bay of Plenty was still to be taken up.

Costamare and its insurers The Swedish Club said yesterday that Costamare had cover which included pollution liabilities and its obligations would be "met in full".

But a spokesman could not confirm whether the cover would meet the total cost of the clean-up bill, which now stands at $4 million and is expected to run into tens of millions of dollars.

Commercial fishers barred from entering a huge exclusion zone around the Rena are also yet to learn what compensation will be offered.

PM's private talks with businesses

Mr Key held closed-door talks yesterday over what he called "a small and distinct" group of businesses, but later said the amount of support would depend on the outcome of the disaster.

Social Development Minister Paula Bennett was drafting a scheme with help from Tauranga's Chamber of Commerce. Officials also met affected tourism operators last night.

Meanwhile, officials were last night praying the cracked and grounded Rena would survive another night on Astrolabe Reef amid high winds and large swells expected to have reached up to 4m.

Salvors were due to return to the ship at first light this morning to continue the sluggish job of offloading its remaining oil after bad weather again halted operations yesterday.

Eighty-eight containers had been lost overboard - 30 still unaccounted for - and it was expected that number would have risen by this morning.

The bad weather also put a stop to planned beach clean-ups yesterday.

ΡΕΝΑ: Μάχη με το χρόνο δίνουν οι Νεοζηλανδοί

Μάχη με το χρόνο δίνουν οι Νεοζηλανδοί προσπαθώντας με κάθε τρόπο να περιορίσουν την τεράστια οικολογική καταστροφή από την προσάραξη του ελληνόκτητου πλοίου ΡΕΝΑ στον ύφαλο Αστρολάβο. Στην εικόνα διακρίνεται το άτυχο σκάφος στο πρώτο διάστημα μετά την πρόσκρουση στα βράχια. Από τότε ως σήμερα η κατάσταση έχει δραματικά αλλάξει και παρότι το Ρένα έχει λένε σταθεροποιηθεί πάνω στον ύφαλο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί τις επόμενες μέρες και μάλιστα αν ο καιρός επιδεινωθεί όπως προβλέπεται.

Το Ρένα είναι κοντέινερ. Όμως όπως κάθε συνηθισμένο πλοίο έτσι κι αυτό διέθετε δεξαμενές με καύσιμα. Κι αυτά τα καύσιμα είναι που έχουν προκαλέσει την οικολογική καταστροφή. Εκεί κάτω στη Νέα Ζηλανδία δε λείπουν και οι γκρίνιες κατά των αρχών πως έχασαν πολύτιμο χρόνο τις πρώτες μέρες με αποτέλεσμα πολλοί τόνοι πετρελαίου να χυθούν στη θάλασσα και να φτάσουν ως έξω στις ακτές.

Στη συνέχεια άρχισε μεν η απάντληση του πετρελαίου από τα τάνκια του Ρένα όμως το σκάφος είχε ήδη πάρει κλίση και το όλο έργο δεν είναι απλά δύσκολο αλλά και άκρως επικίνδυνο για τα μέλη των συνεργείων διάσωσης.

Όταν μάλιστα πριν λίγες μέρες ο καιρός αγρίεψε, τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα. Τα κύματα κοπάναγαν με μανία σκάφος και φορτίο και αρκετά κοντέινερς αποσπάστηκαν από το κατάστρωμα.

Κάποια έφτασαν στην ακτή. Άλλα κολυμπούν στη θάλασσα και αποτελούν κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα και άλλα θρυμματίστηκαν:

Το θέμα είναι ότι το περιεχόμενο των κοντέινερς δεν είναι αθώο. Κάποια από αυτά περιέχουν τοξικές ουσίες! Κι επομένως το πετρέλαιο από τις δεξαμενές καυσίμων του πλοίου δεν είναι το μόνο που απειλεί τον παραδεισένιο αυτό τόπο.

Ποια όμως κοντέινερς είναι με επικίνδυνο περιεχόμενο και ποια όχι; Άντε μέσα στο χαμό να μπορέσουν τα συνεργεία να τα εντοπίσουν. Αλλά και αν τα εντοπίσουν τι μπορούν με τέτοια κλίση που έχει πάρει το σκάφος να κάνουν;

Την ίδια ώρα το σκαρί έχει τραυματιστεί όπως δείχνει και το ρήγμα αυτό στις λαμαρίνες του Ρένα και κανείς δεν ξέρει ποια στιγμή το καράβι θα κοπεί στα δυο και αναπόφευκτα θα βυθιστεί. Να λοιπόν που καταφέραμε να αποκτήσει και η Ταουράνγκα της Νέας Ζηλανδίας το δικό της ... Sea Diamond... Τι, μόνο η Σαντορίνη θα έχει τέτοιο θλιβερό προνόμιο;

Κι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στις ακτές. Ευτυχώς που οι Νεοζηλανδοί δε μοιάζουν με μας και χιλιάδες εθελοντές έχουν σπεύσει για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Όμως ανάμεσα σε όσα μαζεύουν είναι και εκατοντάδες νεκρά πουλιά. Θύματα κι αυτά της προσάραξης του Ρένα στον ύφαλο. Και απόδειξη του τι μπορεί να προκαλέσει ένα λάθος. Μπορεί άραγε το συγνώμη της εταιρείας να απαλύνει στο ελάχιστο την οργή των Νεοζηλανδών για την οικολογική καταστροφή;

Μάχη επίσης δίνουν οι εθελοντές και για τη διάσωση όσων πουλιών επλήγησαν μεν αλλά κατάφεραν μέχρι στιγμής να επιβιώσουν.

Η αγωνία πάντως όλων είναι τι θα φέρει η επόμενη μέρα. Αν θα προλάβουν να αφαιρέσουν το πετρέλαιο από τις δεξαμενές και αν και πόσο θα αντέξει το καράβι...

Στο μεταξύ είδαν το φως και άρθρα σαν το ακόλουθο:

http://english.aljazeera.net/news/africa/2011/10/2011101575514543985.html

Liberia's flags of convenience

Common maritime business practice hinders efforts to pin down responsible parties when things go wrong.

Last Modified: 15 Oct 2011 11:04

The container ship Rena is stuck on a reef in New Zealand's waters and has been leaking oil into the sea for over a week.

The ship is registered in Liberia, a country well known for offering ship owners "flags of convenience", a business practice that allows ship owners to register their vessels in an alternate sovereign state to their place of origin.

In the case of Rena, the ship is owned by Greeks, registered in Liberia and operated by a Filipino crew - most likely to avoid stricter health, safety and employment regulations enforced in Greece.

The benefits to developing countries like Liberia are large fees that foreign ship owners have to pay to register their vessels under their flag. But in cases like that of the Rena, the flags of convenience system raises questions about where responsibility, and culpability, lies.

Al Jazeera's Yvonne Ndege reports from the Liberian capital, Monrovia

Ένα ακόμη πλήγμα για το γόητρο της χώρας μας αλλά και της ναυτιλίας της. Μια εικόνα πιο θλιβερή και από τις άλλες που δημοσιεύσαμε παραπάνω. Μόνο που εδώ το πληγωμένο κουφάρι πλοίου είναι η ίδια η πατρίδα μας.

Κι εμείς, που ουδεμία σχέση έχουμε με τους Νεοζηλανδούς, καθόμαστε αδιάφοροι και το κοιτάμε. Να συμπαλεύει αβοήθητο με τα κύματα. Και να στενάζει λαβωμένο... Θέμα χρόνου είναι και εδώ. Ως πότε θα μένουμε αδιάφοροι;

Αναδημοσιεύουμε και το ακόλουθο που δίνει τις τελευταίες πληροφορίες για την οικολογική καταστροφή που προκάλεσε το ελληνόκτητο πλοίο στη μακρινή Νέα Ζηλανδία:

http://www.maritimenz.govt.nz/news/media-releases-2011/20111017a.asp

17 October 2011: 7.00am

The focus of operations today continues to centre on the salvage effort aboard Rena with some good progress made overnight on pumping oil off the stricken ship.

MNZ Salvage Unit Head Bruce Anderson says 21 tonnes of oil was pumped from the vessel overnight onto the Awanuia, after pumping operations got underway about 6.30pm yesterday and continued successfully throughout the night. Pumping got underway after evacuation and operational safety plans were put in place.

“Considering that the oil is the consistency of marmite and has to be pushed through 150m of hose, this represents an excellent effort.

“Night time operations have given us additional lead time, particularly given the expected change in weather conditions forecast for later today.

“Every bit of oil that is removed from the damaged vessel reduces the risk of further oil spilling into the environment.”

A salvage team worked through the night to pump oil from the ship, and will continue to work through the day as long as conditions safely allow.

“This is a hugely challenging and risky operation even in full daylight – these are incredibly brave and dedicated people who are working very hard to protect the beaches and coastline of the Bay of Plenty and the communities who use them.”

Weather conditions this morning are excellent, with calm seas and no wind, though they are anticipated to change later today.

National On Scene Commander Nick Quinn says clean-up crews will continue to look for oil along the coastline today.

“We will be focusing on scientific monitoring and surveillance of further patches of oil that come ashore, and will continue to send teams out to pick up oil as needed.

Mr Quinn says people are urged not to collect or eat any shellfish from local beaches, as public health warnings remain in force. This advice remains in place even for beaches that were contaminated and which have now been cleaned and reopened.

Most beaches also remain closed. Limited access is available at the main beach at Mt Maunganui down to Leisure Island. There is no swimming at all beaches.

“We will be continuing to assess the state of local beaches, and if it is safe do so, with no threat to public health, we may look to re-open some beaches over the coming days.

“In the meantime, we ask people to please keep off any closed beaches and to continue to report any sign of fresh oil or affected wildlife to us.”

Around 460 volunteers assisted yesterday with beach clean ups at Mount Maunganui, Papamoa, and Maketu, while a further 260 volunteers from Opotiki to East Cape have been trained and are ready to launch into action. A further 30 volunteers were also trained at Bowentown yesterday.

“The response from the people of the Bay of Plenty has been nothing short of amazing,” Mr Quinn says. “As of this morning, almost 5,500 volunteer registrations have been received, which is fantastic.”

There are three clean-up sessions planned for today, (Monday) – two at Papamoa (starting from the Papamoa Surf Club and Taylor Reserve) and one at Mount Maunganui (Clyde Street Beach Access). All start at 1.30pm.

Volunteer coordinators at the incident command centre are rostering volunteers so their assistance can be used effectively.

As of last night, 181 live birds were being treated at the Oiled Wildlife Recovery Centre. Three fur seals are also in care.

About 1,250 dead birds have been recovered to date.

______________________________

Οι φωτογραφίες από το Ρένα είναι από την ακόλουθη διεύθυνση:

http://www.globallogisticsmedia.com/articles/view/incredible-images-of-sticken-container-ship-rena

Women rising in ranks on merchant ships

Women rising in ranks

on merchant ships

Women’s seafaring group reports 40 percent increase in membership

updated 9/16/2009 2:53:32 PM ET

ISTANBUL — Somali pirates who seize ships for ransom currently hold more than 100 captive mariners, including a rarity in the male-dominated shipping industry — a woman officer.

Aysun Akbay, a third officer of the Turkish cargo vessel MV Horizon-1, is seen with her parents. She is among 100 mariners held captive by Somali pirates.

Women like Aysun Akbay, a 24-year-old Turk, are slowly making inroads into the upper levels of seafaring, a profession more resistant than most to female command. Women have long worked on passenger ships, but they are increasingly enduring the risks and hardships of life on merchant vessels, a key engine of global commerce.

Akbay, a third officer, was on the MV Horizon-1 cargo vessel when it was hijacked July 9 in the Gulf of Aden, near Somalia, and has said by satellite telephone from captivity that the two-dozen crew members had not been harmed.

"The pirates told Aysun that she could call her family when she wants because she is a woman, but Aysun calls us only when others get the chance to call their families, too. She tells us not to worry," said her sister, Aysen.

Most of the world's shipping routes are relatively safe, but Somali piracy — among the security woes of a lawless land where al-Qaida-linked militants are waging a violent insurgency — has surged more than 50 percent this year despite an international effort to stem the scourge.

Pirates usually release ships after a ransom payment, with negotiations often taking months. The crime will be a major topic at an annual forum on Sept. 16-18 in London of a group led by female managers in the maritime industry.

More women on board

Founded in 1974, the Women's International Shipping & Trading Association, or WISTA, reported a membership increase of 40 percent in the past two years, with 20 country branches and more than 1,000 individual members.

The Geneva-based International Labor Office said in a 2003 book that 1 percent to 2 percent of the world's 1.25 million seafarers were women, many of them caterers on ferries and cruise liners. The labor group believes those figures have not changed significantly. There are no global figures for women ship commanders or officers; people familiar with the industry say the number is increasing, mostly in the West, though they remain a tiny fraction of the total.

"In the old times, men thought that this job cannot be done by a woman. Before, they believed a woman on board brings bad luck," said Bianca Froemming, a German ship commander who has traveled to Asia, Africa and the Americas. "It is harder for a woman. You have to show more on board, you always have to work harder than a man to become higher in rank."

Froemming, who is taking two years off to care for her baby son, said she plans to go back to sea with her employer, shipping firm Reederei Rudolf Schepers. Her career has other dimensions: during long voyages, she worked on "Genius of Horror," a German-language novel about a maritime student with murder on her mind that has sold several thousand copies.

There are at least five German female masters, or commanders, on German-flagged merchant vessels, out of a total of 1,400 masters.

The South African navy has its first female commander of a patrol vessel.

In 2007, Royal Caribbean International named the first female captain in its cruise ship fleet, a Swede with a background in cargo shipping.

Male-dominated profession

Western laws and shipping policies aim to protect women from discrimination or harassment, but such codes are sparse or erratically enforced in many countries.

The Philippines has a "few" female deck officers and no women masters, and Asian women face more difficulty because of cultural biases that favor Western job candidates, said Carla Limcaoco, executive managing director of Philippine Transmarine Carriers, Inc., which provides crew to shipping around the world.

"While the Philippines is probably the most progressive country in Southeast Asia with regard to having women occupy senior positions in land-based organizations, we do not have the same success in seafaring," Limcaoco wrote in an e-mail message.

On land, women can better balance families and careers. At sea, the prospect of months away from home, deep skepticism among male mariners and an unawareness of career opportunities have preserved a man's world. Merchant vessels often have small crews of 20 and cramped quarters.

Momoko Kitada, who is studying women mariners at the Seafarers International Research Center at Cardiff University in Britain, recalled a conversation with a male supervisor in Kobe, Japan, where she trained as a deck cadet.

"This captain told me that 'women's happiness is to get married and have children, so try not to continue this career,"' Kitada said.

U.S. maritime academies barred women from entry until 1974. Today, 12 percent to 15 percent of the 1,000 cadets at the U.S. Merchant Marine Academy at King's Point in New York are women.

Rising in the ranks

Capt. Sherri Hickman worked as an officer on ships with U.S. government cargoes that traveled through piracy-prone areas in Southeast Asia. Now a Houston ship channel pilot, Hickman said she once spoke at a career day at her Pennsylvania high school, and her session was labeled "Men Only" on the program.

"Even today, women don't even realize the field is there," Hickman said. "They normally feel like: 'I didn't know they let women do that.'"

Many women mariners quit and have a family before they have a chance to become masters. In the old days, captains traditionally brought wives and even children on voyages.

Capt. Louise Angel, a 30-year-old married South African, is the first female captain in Safmarine, a Belgium-based containership company with strong South African links. The company is working on a maternity plan for mariners who want to have a family and return to sea, or seek onshore employment in the shipping industry.

As master, Angel has guided her vessel through an area where pirates operate, traveling at a top speed of 18 knots, or 20.7 mph, and posting lookouts to spot any threats. In foreign ports, she gets a positive, often surprised reaction from shipping pilots and agents.

"A couple of times, I have been asked to pose for pictures with them to show their colleagues," Angel wrote in an e-mail message from sea. "On two occasions, agents have actually asked me if I really was the Captain."

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ

http://www.msnbc.msn.com/id/32875092/ns/business-world_business/t/women-rising-ranks-merchant-ships/#.TpqU0JvTgv2

Όπως βλέπουμε τα προβλήματα για την επαγγελματική εξέλιξη των γυναικών αξιωματικών καταστρώματος είναι λίγο ως πολύ κοινά σε όλο τον κόσμο. Όμως δεν καταφέρνουν τα όποια προβλήματα να βάλουν φρένο στην όλο και αυξανόμενη παρουσία των γυναικών στις γέφυρες των πλοίων. Αντίθετα, όπως διαβάσαμε και στο άρθρο, προωθούνται λύσεις και στον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της μητρότητας, ώστε να μη χρειάζεται η γυναίκα ναυτικός να εγκαταλείψει οριστικά την καριέρα της προκειμένου να γίνει μητέρα.

Τέτοιες λύσεις ελπίζουμε σύντομα να υιοθετήσει και η Ελλάδα... Αν βεβαίως εκτιμά ότι αξίζει τον κόπο να υποστηρίξει την παρουσία γυναικών στην εμπορική μας ναυτιλία και να περιορίσει την παρουσία των αλλοδαπών...

Η πρόσφατη τραγωδία του ΡΕΝΑ, η προσάραξή του σε χαρτογραφημένο ύφαλο, και με πλήρωμα και πλοίαρχο από τις Φιλιππίνες, ξαναθέτει το ερώτημα. Αν είναι δηλαδή προς όφελος της ναυτιλίας μας η ναυτολόγηση αλλοδαπών πληρωμάτων και δη αξιωματικών από χώρες του τρίτου κόσμου ή πρέπει επιτέλους οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες να εμπιστευθούν τις Ελληνίδες ναυτίλους;

Δε λέμε πως όλες οι γυναίκες μπορούν να τα καταφέρουν στο δύσκολο αυτό επάγγελμα. Όμως ούτε και όλοι οι άντρες μπορούν. Ας δοθεί επιτέλους η ευκαιρία σε όποιον διαθέτει τα ανάλογα προσόντα χωρίς να μπαίνει εμπόδιο το φύλο και μόνο. Τέτοιες αντιλήψεις είναι αναχρονιστικές και δε ζημιώνουν μόνο τις γυναίκες μα και τη ναυτιλία.

Στις πλείστες των περιπτώσεων οι γυναίκες που μπαίνουν σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα εργάζονται πολύ πιο σκληρά από τους άντρες συναδέλφους τους. Γιατί ξέρουν ότι θα κριθούν με πιο αυστηρά κριτήρια. Αυτό και το μεγάλο πλεονέκτημα για κάθε εταιρεία που θα ναυτολογήσει γυναίκα. Αν βέβαια πέσει στην εξαίρεση, σε κάποια που κατά λάθος βρέθηκε σε τέτοιο επάγγελμα, δεν έχει παρά να την απομακρύνει. Όπως ακριβώς γίνεται και με τους άρρενες ναυτικούς.

Και κάτι ακόμη, με αφορμή όσα αναφέρει παραπάνω το άρθρο. Πρόσφατα ναυτολογήθηκε ένα κορίτσι σε μια από τις καλές εταιρείες της χώρας. Περιχαρής μάζεψε τα μπογαλάκια της, έκανε ιατρικές εξετάσεις και άλλα απαραίτητα και βρέθηκε στο αεροδρόμιο γεμάτη όνειρα και αισιοδοξία. Δυστυχώς, μαζί με τα υπόλοιπα άτομα που συνταξίδευαν για το καράβι, έτυχε και ένας κύριος από την εταιρεία. Είδε το κορίτσι και του γύρισε το μάτι ανάποδα. Τα έβαλε μαζί της που διάλεξε τέτοιο επάγγελμα και με κάθε τρόπο σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού προσπαθούσε να την πείσει πως οι γυναίκες δεν κάνουν για το καράβι!

Ελάτε στη θέση του κοριτσιού. Ούτε να βήξει δεν τολμούσε μπας και το παρεξηγήσει το στέλεχος της εταιρείας και την κακολογήσει γυρνώντας στο γραφείο. Με το στόμα κλειστό αναγκάστηκε να την υποτιμά και να την προσβάλλει και να βγάζει πάνω της όλα τα απωθημένα του.

Και όμως. Ο άνθρωπος αυτός με τη στάση του απέναντι στο νεαρό κορίτσι πρόσβαλε κυρίως την εταιρεία και τους αρμοδίους του τμήματος πληρωμάτων. Που σίγουρα κάτι ήξεραν και έκαναν την πρόσληψη. Τον ίδιο, απ' όσο γνωρίζω, τον έστειλαν στο καράβι για τεχνικό έλεγχο και όχι να ψαλιδίζει τα όνειρα των νέων ναυτικών και να τους τρομοκρατεί.

Επειδή μου έχει συμβεί ανάλογο περιστατικό στα χρόνια που ταξίδευα, θέλω να παρακαλέσω όλους τους υπευθύνους των εταιρειών να έχουν το νου τους. Να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες μιας γυναίκας και να παίρνουν τα ανάλογο μέτρα προστασίας της από τα διάφορα στραβόξυλα που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι άλλο τα κορίτσια στις μπάρες των λιμανιών και άλλο εκείνες που πάνε στο καράβι για να κάνουν καριέρα αξιωματικού. Δικαίωμα της κάθε εταιρείας είναι να προσλαμβάνει ή όχι γυναίκες. Από την ώρα όμως που θα τις προσλάβει, ας κάνει ξεκάθαρο προς όλους τους υπαλλήλους της ότι οφείλουν να τη σέβονται και να την αντιμετωπίζουν ισότιμα με κάθε άλλο μέλος του πληρώματος.

Δε θέλουμε χάρες ούτε ευνοϊκή συμπεριφορά. Όχι όμως και να μας βγάζουν το λάδι για να αποδείξουν το κόμπλεξ που κουβαλούν μερικοί μερικοί στο μυαλό τους πως οι γυναίκες δεν κάνουν για τα καράβια. Το αν κάνει ή όχι για το επάγγελμα, θα πρέπει να δοθεί στη κάθε γυναίκα και στον κάθε νέο ναυτικό η ευκαιρία να το αποδείξει στην πράξη. Κι όχι από το αεροδρόμιο να βγάζει συμπεράσματα ο άλλος απλά και μόνο γιατί το νέο μέλος του πληρώματος είναι γυναίκα. Όταν μάλιστα ο τομέας ευθύνης του είναι άλλος και όχι να κρίνει τα άτομα που προσέλαβε η εταιρεία.

Στο σπίτι του και στην οικογένειά του ας βγάζει ο καθένας το μισογυνισμό που κουβαλάει. Στο χώρο εργασίας προέχει το συμφέρον της εταιρείας. Κι αυτό, το συμφέρον της εταιρείας, είτε αρέσει είτε όχι σε κάποιους που το παίζουν ανατολίτες, συνάδει σήμερα με την πρόσληψη και γυναικών ναυτικών αν κι εφόσον έχουν τις γνώσεις και τις ικανότητες να εργαστούν σε πλοίο.

Δεν μπορεί λοιπόν ακόμη και στην Τουρκία και στις Φιλιππίνες να υπάρχουν γυναίκες αξιωματικοί καταστρώματος και στην Ελλάδα που γέννησε μια Μπουμπουλίνα και μια Μαντώ Μαυρογένη και μια Δόμνα Βισβίζη, να μην προσλαμβάνονται οι γυναίκες - απλά και μόνο γιατί είναι γυναίκες - ούτε για δόκιμοι!

Όταν μάλιστα ήδη υπάρχουν Ελληνίδες που κατάφεραν να φτάσουν ως το ψηλότερο σκαλί του βάθρου, και ας μην τις αναφέρει το παραπάνω άρθρο. Η καπετάν Μαριάννα Μαρούδα, η πρώτη Ελληνίδα συνταξιούχος πλοίαρχος, με ευδόκιμη υπηρεσία και σε πλοία και στη ναυτική εκπαίδευση, η καπετάν Αθανασία Μπουμπουράκη, που κυβέρνησε ως και μεγάλα γκαζάδικα του Ωνάση, η καπετάν Ευαγγελία Κατσικαδάκου, η καπετάν Βάσω Κονιδάρη, που ταξιδεύει αυτή τη στιγμή στο Αιγαίο ως πλοίαρχος. Και άλλες πιθανόν που μου διαφεύγουν τα ονόματά τους.

Όπως υπήρξαν και υπάρχουν και αρκετές υποπλοίαρχοι, όπως η Νίκη Σκέντζου, (πληροφορίες αναφέρουν ότι ίσως έφτασε και στου πλοιάρχου), η Ελένη Τσινιάρη - Αρμάου, η Βασιλική Μίχου και άλλες. Και πολλές ανθυποπλοίαρχοι σε κάθε είδους πλοίο. Από ποστάλι μέχρι φορτηγό και γκαζάδικο και μέχρι ακόμη και σε lng μεγαθήρια. Η Χαρά Βιδοζαχαράκη, η Στέφη Καλλέργη, η Χρύσα Τσαλίχη, η Φάλια Μπουντρούδη, η Νίκη Δελή, η Ηρώ Γιδάκου, η Χριστίνα Παυλίδου και πόσες ακόμη που δε γνωρίζω τα ονόματά τους, είναι λίγες μόνο από τις Ελληνίδες ανθυποπλοιάρχους που ταξιδεύουν αυτή τη στιγμή στους ωκεανούς της γης, συνεχίζοντας τη ναυτική παράδοση της φυλής και που δεν έχει μόνο αντρικό πρόσωπο. Κι αφήστε εκείνες που λόγω έλλειψης στήριξης των γυναικών αναγκάστηκαν να βγουν στη στεριά, καταφέρνοντας όμως πρώτα να πάρουν δίπλωμα ανθυποπλοιάρχου και να εργαστούν σε πλοία: Η Άννα Χατζησταύρου, η Ματίνα Γαβρήλου, η Βάσω Μυρωνάκη, η Αντωνία Μουρκόγιαννη, η Σοφία Λάμπου, φίλες και συμφοιτήτριές μου από τη σχολή, είναι λίγες μόνο απ' αυτές τις γυναίκες που αφού κατάφεραν να αποδείξουν ότι κάνουν για το καράβι, και φόρεσαν και τα γαλόνια του ανθυποπλοιάρχου, αναγκάστηκαν λόγω μητρότητας να βγουν στη στεριά. Όμοια και η Αθανασία Ανδρομανέτσικου, που σπούδασε λίγα χρόνια αργότερα από μας.

Και βεβαίως έχουμε δεκάδες "δοκίμισσες", όπως αυτοαποκαλούνται, που δείχνουν πριν ακόμη αποφοιτήσουν την αξία τους σαρώνοντας πρωτιές στις σχολές τους και αφήνοντας πίσω πολλούς από τους άντρες συμφοιτητές τους. Πρώτη εισαχθείσα πέρυσι στην ΑΕΝ Ασπροπύργου η Σοφία Νικολοπούλου αλλά και η Πέγκυ Αραχωβίτη. Ενώ στα Χανιά και στην Κύμη πρωτιές πήραν οι "δοκίμισσες" και στην αποφοίτηση από τη σχολή. Η Άννα Μαρία Παπακοσμοπούλου και η Γεωργία Καραντζούλη αντίστοιχα. Ανάμεσα στις δοκίμους που έχουν ξεχωρίσει θα προσθέσω και την Αντωνία Χασαποπούλου, που έζησε την τραγωδία του Aegean Wind χωρίς στο ελάχιστο να αλλάξει τα σχέδιά της για καριέρα στη θάλασσα.

Δεν είναι μία, δεν είναι δύο. Και σίγουρα υπάρχουν πολλές ακόμη που δε γνωρίζω ούτε εγώ τα ονόματά τους. Η Ελληνίδα καπετάνισσα έχει σήμερα όνομα και πρόσωπο. Και πολλές επαγγελματικές επιτυχίες να υποστηρίζουν το θεσμό της. Και μετράει πλέον πάνω από 30 χρόνια από την πρώτη αποφοίτηση γυναικών από δημόσια σχολή πλοιάρχων. Αν και θα πρέπει να τονίσουμε ότι καπετάνισσες γνώρισε η ναυτιλία μας και παλιότερα, απόφοιτες από ναυτικά λύκεια ή ιδιωτικές σχολές. Όπως η Άννα Σαρίδου, από τη δεκαετία του 60.

Τυχαίο λοιπόν δεν είναι που το Βήμα της Κυριακής δημοσίευσε μόλις μια εβδομάδα πριν άρθρο με τίτλο Καπετάνιος γένους θηλυκού. Όπως το έχουν κάνει και δεκάδες άλλα έντυπα στο παρελθόν.

Ατυχές είναι μόνο που ακόμη και σήμερα οι γυναίκες ναυτικοί που αναζητούν πλοίο να μπαρκάρουν, πέφτουν σε ανθρώπους με κολλημένα μυαλά στο οι γυναίκες δεν κάνουν για τα καράβια. Ε, λοιπόν, είναι οι ίδιοι που δεν κάνουν για τη ναυτιλία. Και όχι οι γυναίκες. Οι αναχρονιστικές τους αντιλήψεις δε συνάδουν με τις απαιτήσεις της σύγχρονης ναυτιλίας ούτε με την πρόοδο και την ανάπτυξη.

Τα είπα και ευθύνη δε φέρω. Κι ας μην έχω κανένα προσωπικό όφελος αφού πλέον εργάζομαι στη στεριά. Γι' αυτό εξάλλου και μπορώ να μιλάω για το θέμα και να λέω τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι μόνο από αγάπη στις συναδέλφισσες που συνεχίζουν αλλά και γιατί αυτή είναι η αλήθεια και αυτό είναι το συμφέρον και της ναυτιλίας και της πατρίδας. Ιδιαίτερα στις κρίσιμες ώρες που περνάμε ως χώρα.

Κάθε εταιρεία που προσλαμβάνει Ελληνίδες καπετάνισσες σήμερα και τα δικά της συμφέροντα υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο αλλά και σημαντική υπηρεσία προς την πατρίδα προσφέρει.

Ας το δει και η Πολιτεία από τη μεριά της το ζήτημα. Να κάνει τα δέοντα. Να υποστηρίξει τις γυναίκες ναυτικούς. Για να μην καταλήγει το πολύτιμο συνάλλαγμα σε ξένες χώρες. Και να μην προστίθενται ικανές καθόλα νέες κοπέλες στη μεγάλη ουρά των ανέργων...

The Captain's a Woman: Tales of a Merchant Mariner

The Captain's a Woman: Tales of a Merchant Mariner

Editorial Reviews

Product Description

Deborah Doane Dempsey's maritime career has been filled with firsts. She was the first female to graduate from a U.S. maritime or military academy. The first American woman to be licensed as a master mariner and to command a cargo ship on international voyages.

The first woman to become a regular member of the Council of American Master Mariners. The only woman among nine ship captains to earn the U.S. Navy's Meritorious Public Service Award during the Persian Gulf War. But this book clearly shows that Dempsey takes pride not so much in being a trail blazer as in having earned the respect of colleagues by paying her dues and passing the tests faced by any seagoing officer. Now a pilot working the treacherous Columbia River Bar, Dempsey is surprisingly matter-of-fact about her achievements, so it's left to her coauthor, Joanne Reckler Foster, to provide a landlubber's perspective. Together, their point/counterpoint description of the captain's job makes fascinating reading.

Product Details

Hardcover: 269 pages

Publisher: Naval Inst Pr (February 1998)

Language: English

ISBN-10: 1557501645

ISBN-13: 978-1557501646

http://www.amazon.com/dp/1557501645/ref=cm_sw_r_fa_dp_.aFMob1600CB8/191-5865223-5048162

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΑΞΗ ΤΟΥ ΡΕΝΑ

Βίντεο από την προσάραξη του ΡΕΝΑ

Το ΡΕΝΑ στις καλές στιγμές του. Όταν τίποτε ακόμη δεν προμήνυε την τραγική στιγμή της πρόσκρουσης στον ύφαλο Αστρολάβο της Νέας Ζηλανδίας. Ένα περήφανο πλοίο που σκίζει τη θάλασσα με χάρη. Σε μαύρο και άσπρο τα χρώματά του. Για την αντίθεση στο "παρδαλό" φορτίο των κοντέινερς...

Διαπλέοντας λίγο καιρό πριν την είσοδο του ίδιου μοιραίου προορισμού, της Tauroga στη Νέα Ζηλανδία που και τώρα κατευθυνόταν. Αυτή τη φορά όμως δεν τα κατάφερε. Προσάραξε στ' ανοιχτά. Πάνω σε ένα ύπουλο υποθαλάσσιο βράχο, σ' έναν ύφαλο. Τον Αστρολάβο. Που έλαβε το όνομά του όταν ένα άλλο καράβι, πολλά χρόνια πριν, κατάφερε τα ίδια με το ΡΕΝΑ. Το γαλλικό ιστιοφόρο Αστρολάβος:

Όπως παρατηρούμε στην ακουαρέλα του Roux, η κορβέτα Αστρολάβος καθελκύστηκε στην Τουλόν στα 1811. Εν έτει 2011, ακριβώς διακόσια χρόνια μετά, ο δαίμων του υφάλου ξύπνησε και πάλι και συνέλαβε στον ύπνο τον καπετάνιο και τον αξιωματικό φυλακής του Ρένα. Πεισμωμένος που από τα 1827 είχε πλέον χαρτογραφηθεί και έκτοτε όλα τα άλλα πλεούμενα τον προσπερνούσαν εκ του μακρόθεν. Κι άσε τώρα να λένε οι κακές γλώσσες πως ο καπετάνιος του ΡΕΝΑ προσπάθησε να κόψει δρόμο. Ο δαίμων του υφάλου ευθύνεται. Ή, ποιος ξέρει, και το φάντασμα του πρώτου καπετάνιου που τσακίστηκε πάνω του, του Ιούλιου Καίσαρα (τι όνομα!!! ) Dumond d' Urville!!!

Σας λέει κάτι το όνομά του; Ε, λοιπόν, θα έπρεπε να σας λέει όσα και του Έλγιν. Γιατί αυτός ο τύπος με τις χρυσές επωμίδες ευθύνεται για την απαγωγή της Αφροδίτης της Μήλου! Συμμετέχοντας σε αποστολή χαρτογράφησης του ελληνικού αρχιπελάγους, βρέθηκε λέει στο νησί λίγες μόλις μέρες μετά που το ανεπανάληπτο γλυπτό ήρθε στο φως από την αξίνα ενός αγρότη. Τον Απρίλιο του 1820.

Ο Dumond d' Urville χάρη στη μόρφωση που διέθετε, γνώριζε και ελληνικά, διέκρινε αμέσως την τεράστια αξία του ευρήματος. Κι έκανε τα αδύνατα δυνατά για να πάρει το δρόμο για τη Γαλλία, όπου και βρίσκεται ακόμη... Δεν έλειψαν μάλιστα και συμπλοκές των Γάλλων με τους ντόπιους, με αποτέλεσμα να χαθούν στη θάλασσα κάποια τμήματα του γλυπτού. (πιθανόν το αριστερό χέρι της θεάς)

Η μοίρα πάντως τον τιμώρησε σκληρά για την αρπαγή της πεντάμορφης. Είδε το ένα μετά το άλλο τα παιδιά του να πεθαίνουν από χολέρα και άλλες αρρώστιες και στο τέλος, μετά την πολυτάραχη ζωή του και τα τρία πολύχρονα ταξίδια του στις νότιες θάλασσες, όλη η οικογένειά του και ο ίδιος, έπεσαν θύματα του πρώτου μεγάλου σιδηροδρομικού δυστυχήματος της Γαλλίας και κάηκαν ζωντανοί. Το Μάη του 1842. Αυτός που για χρόνια πάλεψε με παγόβουνα και συχνά βρέθηκε εγκλωβισμένος με το καράβι του σε πάγους, ήταν γραφτό να πάει από φωτιά!

Τα πλοία Αστρολάβος και Ζελέ, κατά την αποστολή του Dumont d' Urville

για εξερεύνηση του νότιου Πόλου, το Φεβρουάριο του 1838.

Κι άντε τώρα να καταλάβουμε τι έγινε ακριβώς με το ΡΕΝΑ. Πώς τα κατάφερε και τσακίστηκε πάνω στον ύφαλο αυτού του Dumond. Αποκοιμήθηκε ο αξιωματικός φυλακής; Μιλούσε στο κινητό σαν εκείνο τον αχαΐρευτο το δικό μας που έριξε το Σαμίνα στις Πόρτες; Έδωσε εντολή ο Φιλιππινέζος πλοίαρχος να κόψουν δρόμο; Ή μήπως ξύπνησε το φάντασμα του άλλου καπετάνιου; Του άπληστου που βούταγε ξένους θησαυρούς; Δίχως να διστάζει και στα χέρια να έρθει;

Πάντως οι φωτογραφίες από την τραγωδία του ΡΕΝΑ, με το σκισμένο της πλευρό

και τα κοντέινερ να γλιστρούν και να πέφτουν στη θάλασσα

θυμίζουν έντονα τις σκηνές της αρπαγής της Αφροδίτης της Μήλου. Έτσι κι εκείνη την τραβολογούσαν οι Γάλλοι όπως τώρα τραβολογούν και κομματιάζουν τη Ρένα τα κύματα.

Και ποιος ξέρει αν αυτή τη στιγμή που γράφονται τούτες οι αράδες αντέχει ακόμη την άνιση μάχη ή έχει κιόλας κομματιαστεί. Η Ρένα, η βασίλισσα, αυτό σημαίνει το όνομά της, τουλάχιστον στον σκάκι. Που δεν πρόλαβε ούτε χρόνο να κλείσει με το όνομα αυτό:

ZIM AMERIKA! Μ' αυτό το όνομα καθελκύστηκε το ΡΕΝΑ πριν 21 χρόνια από τα ναυπηγεία Howaldtswerke Deutsche Werft στο Kiel της Γερμανίας. Και με το όνομα αυτό ταξίδευε ως το 2007. Και με σημαία Μάλτας. Ως Zim America επισκέφθηκε και τον Πειραιά τον Ιούνιο του 2006.

Το 2007 μετονομάζεται σε ANDAMAN SEA:

συνεχίζοντας να κουβαλάει κοντέινερς και να ανήκει στο Νηολόγιο της Βαλέτας.

Μόλις το Νοέμβριο του 2010 το πλοίο παίρνει το όνομα Ρένα. Αυτή τη φορά αλλάζει και σημαία και καταγράφεται στα κατάστιχα της Μονρόβια στη Λιβερία. 

Φρεσκοβαμμένη, άντε να καταλάβεις κάτω από τόση μπογιά τα χρονάκια της, και φορτωμένη ως τα μπούνια όσο δεν ήταν ούτε στα νιάτα της...

Η ΡΕΝΑ λίγες μέρες πριν την προσάραξη

σε έντονο κυματισμό

κουβαλώντας ατάραχη φορτίο ως ... τ' αυτιά...

Ίδια γριά κυρία που φτιασιδώνεται και το ρίχνει και στο γυμναστήριο μπας και ξεγελάσει το Χάρο. Ξεγελιέται ο ρημάδης;

Κρίμα την καραμπογιά, κρίμα και το φορτίο.

Όλα τώρα έρμαιο των κυμάτων:

Και τα κοντέινερς; Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Άδεια πια και η γέφυρα:

Και οι αλουέδες άδειοι. Σε λίγο εδώ - αν δε συνέβη ήδη - θα κάνει κουμάντο η θάλασσα και τα ψάρια. Απίθανο να μην τσακίσει το καράβι. Αν δεν κατάφεραν τις πρώτες μέρες να το ρυμουλκήσουν, είναι απλά ζήτημα χρόνου να κοπεί.

Θλίψη ανείπωτη, όση και να βλέπεις αγαπημένο άνθρωπο να ψυχορραγεί, για όποιον έχει κάνει ναυτικός. Να βλέπεις ένα καράβι να δίνει τη μάχη την τελευταία.

Ακόμη μεγαλύτερη η οδύνη όλων μας για την τεράστια οικολογική καταστροφή. Μ' αρέσει που πηγαίνουμε στις παραλίες μας και μαζεύουμε πλαστικά μπουκαλάκια και γόπες. Να ήταν αυτά και μόνο το κακό και κει κάτω στη Νέα Ζηλανδία. Που όλα πια τα έχει σκεπάσει το πετρέλαιο από τα τάνκια της Ρένας. Και αμμουδιά και πανίδα και χλωρίδα.

Συγνώμη; Φτάνει ένα συγνώμη για τέτοιο κακό;

__________________________________________

6/11/2024 Οι φωτογραφίες του άρθρου δυστυχώς έχουν χαθεί...