BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Όταν διαβάζω το όνομα Ζενζεφύλλης, θυμάμαι το φίλο μου το Στέλιο!

Το παιχνίδι "σου λέω μια λέξη κι εσύ απαντάς με την πρώτη λέξη που σκέφτεσαι" είναι παλιό και δοκιμασμένο. Αρκεί να μην κλέβεις. Και να λες πραγματικά την πρώτη λέξη που σου έρχεται στο νου.

Κι εγώ τελείως ειλικρινά σας λέω πως δε χρειάστηκε να ξεφυλλίσω τα αρχεία μου για το Ζενζεφύλλη. Είδα το όνομα. Είδα πως πέθανε. Και το αυτόματο των συνειρμών απάντησε: Στέλιος Σεβαστάκης.

και με την ίδια λογική που στο μαύρο λέω άσπρο και στη νύχτα λέω μέρα αλλά και τη σίγουρη μέθοδο να αναζητάς τη αλήθεια ανάμεσα σε ζεύγη αντιθέτων. Με κορυφαίο βέβαια δίπολο τον έρωτα και το θάνατο. Αυτό που ορίζει την ίδια μας τη ζωή. Ως πορεία και τεντωμένη χορδή ανάμεσα στον έρωτα και στο θάνατο.

Ο Στέλιος ο Σεβαστάκης ήταν το ίνδαλμα. Για χιλιάδες ναυτεργάτες της γενιάς μου. Το πρότυπο. Ο μπροστάρης στους αγώνες. Αλλά και ο σεμνός άνθρωπος που δε θέλησε ποτέ να διεκδικήσει αρχηγιλίκια.

Ανυποχώρητος στις αξίες του. Αγνός όσο ο αφρός σε κύμα πελαγίσιο.

Ο φίλος μου ο Στέλιος σπάνια γέλαγε.


Κι όχι που ήταν ο τύπος του αγέλαστος. Μα δεν του είχαν αφήσει και πολλούς λόγους να γελάει. Ο Στέλιος ήταν από τους ανθρώπους που πόναγαν βαθιά για κάθε τι άδικο σ' αυτό τον κόσμο. Και κυρίως πόναγε για τις αδικίες σε βάρος των ναυτεργατών. Γιατί ναυτεργάτης ήταν και ο ίδιος. Και τους ναυτεργάτες τούς λογάριαζε οικογένειά του. Εκτός από τους προσκυνημένους. Εκτός από τους κολαούζους των εφοπλιστών. Εκτός από τα τσιράκια των αφεντικών. Γι' αυτούς ο Στέλιος δεν είχε ούτε ίχνος κατανόησης, ούτε δράμι συγχώρεσης.

Έτσι έγινε και τότε που μαζί με το Γεράσιμο το Δεστούνη και τους άλλους ναύτες έριξαν τη νόθα διοίκηση της ΠΕΝΕΝ. Τους ξήλωσαν κυριολεκτικά από το σωματείο μη διστάζοντας να φτάσουν και σε χειροδικία. Κι αν είχαν δίκιο ή άδικο το έδειξε η πορεία των γεγονότων. Και ο αφανισμός των ελλήνων ναυτεργατών. Και η κατάρρευση κεκτημένων δεκαετιών.

Σ' αυτή την κατάσταση προσπάθησε ο Σεβαστάκης να αντισταθεί. Φτάνοντας ακόμη και στη χειροδικία. Κι ακολουθώντας το όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος.

Κι όχι μόνο στα γραφεία της ΠΕΝΕΝ. Αλλά και στα γραφεία της ΠΝΟ υπήρξαν τότε πολλά θερμά επεισόδια με πρωταγωνιστή από δω το Στέλιο. Και απέναντι; Στην αντίπερα όχθη; Θα αφήσω να το περιγράψει κάποιος άλλος ναυτεργάτης που έζησε τα γεγονότα εκείνης της περιόδου:

http://www.multiforums.gr/humanity/viewthread.php?tid=1193&page=10

[...] Λοιπόν ας πιάσω περιληπτικά μετά την χούντα εποχή.. αναλαμβάνει Γ.Γ ο Μανόλης Σαϊτης, ο οποίος ήταν και πρόεδρος της παλιάς ένωσης ραδιοτηλεγραφητών [...] Η ΠΝΟ κατάφερε και έλαβαν όλοι οι τότε αλλοδαποί αναδρομικά τη διαφορά από το μισθό που είχαν προσληφθεί με τον ισχύοντα των Ελληνικών Σ.Σ..

[...] Το Σαϊτη τον κατηγόρησαν για κομμουνιστή. και ότι θα κατέστρεφε την Εμπορική Ναυτιλία..(πιο κάτω θα άκουσεις τη συνέχεια) Ο Σαίτης εκλέγεται και Γενικός Γραμματέας της Γ.Σ.Ε.Ε. επί Καρακίτσου Προέδρου. Κάτω απ΄το μεγάλο βάρος που είχε κλονίζεται η υγεία του και υποβάλλεται σε επιτυχή εγχείρηση ανοιχτής καρδιά στο Χιούστον του Τέξας.

Μετά από λίγους μήνες παραιτείται για λόγους υγείας, απ΄τη θέση του ηγέτη των ναυτεργατών οπότε γίνεται το πανναυτικό συνέδριο και μεταξύ των υποψηφίων ήταν και ο Μιχάλης Ζενζεφύλης τότε Γ.Γ. της ένωσης πλοιάρχων..και άνθρωπος πολυταμπλίστας έλεγαν ότι είναι άνθρωπος των εφοπλιστών αλλά και του ΠΑΣΟΚ..?

Ζυμώσεις μεγάλες αρχίζουν. στην ένωση πλοιάρχων, βάζουν τρικλοποδιά στο Θανάση Βαρίνο, ο οποίος φεύγει προδομένος, αλλά στη συνέχεια ασχολείται με την πολιτική και μπαίνει στη βουλή με το κόμμα της ΝΔ. (τώρα είναι Πρόεδρος του Οίκου Ναύτου)(αυτός που ξεσκέπασε τη βρώμα των γιατρών του Ο.Ν.)

Τέτοιες βλέψεις είχε και ο Ζενζεφύλης αλλά δεν τα κατάφερε παρά τις όποιες προσπάθειες έκανε ξεπουλώντας τους Έλληνες ναυτικούς με διάφορους τρόπους, και με υπουργό Ε.Ν το Γιωργάκη τον Κατσιφάρα πέρασαν την πιο αντεργατική νομοθεσία, καταργώντας την δια νόμου μισθολογική εξομοιώσει των αλλοδαπών, και έγινε αυτό που έγραψα στην πρώτη μου τοποθέτηση, που ανέλυσες με ανακρίβειες.

[...] Στις καταλήψεις όποτε έγινα στα γραφεία της ΠΝΟ ξύλο είχε φάει ο Ζενζεφύλης και όχι ο Χαλάς ο οποίος τότε ήταν Πρέδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιάρχων Ε.Ν. Γενικός Γραμματέας της ΠΝΟ έγινε μετά την αποτυχία επανεκλογής του Ζενζ. Και ποτέ δεν έφαγε ξύλο από κανέναν όπως ΨΕΥΔΩΣ αναφέρεις.[...]

Σήμερα λοιπόν, 6 Φεβρουαρίου 2011, έγινε όπως διάβασα η κηδεία του Ζενζεφύλλη. Που το όνομά του μου θυμίζει το Στέλιο το Σεβαστάκη. Και την εποχή που οι ναυτεργάτες πάλευαν με όλα τους τα όπλα για τα δικαιώματά τους. Φτάνοντας ακόμη και στη χειροδικία.

Το Στέλιο το Σεβαστάκη που όσο απίστευτο και αν φαίνεται κηδεύτηκε κι αυτός ακριβώς σαν σήμερα. 6 Φλεβάρη. Πριν τρία χρόνια...

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4409896&publDate=7/2/2008

Για δες κάτι παιχνίδια που παίζει η ζωή... Ίσα ίσα για να μας θυμίζει τι πραγματικά μένει από μας όταν θα κλείσουμε τα μάτια μας.

1 σχόλιο:

  1. τον γνωρισα στην Ναυτεργατικη Συνδικαλιστικη Κινηση.μολις ειχα γυρισει απο το πρωτο μου μπαρκο.απλα και καθαρα τα λογια του.εδω εμαθα πριν απο λιγο οτι μπαρκαρησε για το μεγαλο ταξειδι.αληθεια λυπηθηκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.