Τα ... πανάκια!

Το άρθρο το διάβασα εδώ:

http://www.capital.gr/News.asp?id=1126608

και αφορά τη χιλιομασημένη τσίχλα της έλλειψης πληρωμάτων και δη της έλλειψης ικανών αξιωματικών. Το έχουνε ζαλίσει πια το ζήτημα και καταντάν γελοίοι απευθυνόμενοι σε ένα λαό που μετράει δεκάδες χιλιάδες άνεργους ναυτεργάτες. Αν και αυτή τη φορά δεν εστιάζουν στην περιλάλητη ελληνική ναυτιλία αλλά το πάνε πιο πέρα το ζήτημα και το παρουσιάζουν ως διεθνές πρόβλημα.

Μάλιστα το άρθρο δεν εκπορεύεται από τις προσωπικές απόψεις του χι δημοσιογράφου αλλά περιγράφει μελέτη που έγινε με αφορμή το περσινό έτος ναυτικού και στην οποία μελέτη έλαβαν μέρος 23 εταιρίες –αντιπροσωπεύοντας 1.125 πλοία- από την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, τη Μέση Ανατολή, τη Νότια Αφρική και την Ασία-Ειρηνικό.

Τα ερωτήματα που τέθηκαν στις 23 αυτές εταιρείες ήταν σχετικά με:

το μέσο αριθμό πληρώματος ανά πλοίο, τη συμμετοχή δοκίμων στο πλήρωμα, τις εθνικότητες των αξιωματικών και των πληρωμάτων, το μέσο όρο ηλικίας του πληρώματος, τη μέση αμοιβή, τους εκπαιδευτικούς θεσμούς και τα μαθήματα που διδάσκονται καθώς και τις βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ναυτιλιακές εταιρείες.

Μέσα από τη μελέτη προκύπτει και το γνωστό σε όλους μας ζήτημα για την ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση! Πώς δηλαδή προκύπτει; Κατά τις δηλώσεις των εταιρειών. Αφού στις εταιρείες έγινε η μελέτη. Και είναι η δική τους άποψη πως σε χώρες που δεν υπάρχει ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση δεν υπάρχουν και αρκετά στελέχη να επανδρώσουν τα πλοία τους...

Έλα μου ντε που στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι τελείως διαφορετικό. Ναι μεν απουσιάζει η ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση (προς το παρόν τουλάχιστον) αλλά αφθονούν οι άνεργοι αξιωματικοί ειδικά στους κατώτερους βαθμούς και ακόμη ειδικότερα στους δοκίμους σπουδαστές των σχολών. Αποτέλεσμα να μην μπορούν να τελειώσουν τη σχολή τους και να πάρουν πτυχίο. Γιατί έτσι έχουν φτιαχτεί οι κανονισμοί των σχολών τους. Με την απαίτηση ο σπουδαστής να κάνει 2 εξάμηνα εκπαιδευτικά ταξίδια κατά τη διάρκεια του 1ου και 3ου έτους σπουδών. Αν δεν τα κάνει δεν μπορεί ούτε να εγγραφεί στο επόμενο εξάμηνο σπουδών.

Τους τελευταίους μήνες είχαμε και αρκετές κινητοποιήσεις των σπουδαστών για το ζήτημα αυτό και που πλήττει ιδιαίτερα τις σπουδάστριες.

Κανείς λοιπόν δε δικαιούται να επικαλείται έλλειψη αξιωματικών για να προπαγανδίζει την ίδρυση ιδιωτικών ναυτικών σχολών. Όχι στην Ελλάδα. Εδώ η έλλειψη αξιωματικών είναι τεχνητό φαινόμενο και δημιουργείται από τις ίδιες τις ναυτιλιακές εταιρείες. Και με την άρνησή τους να προσλαμβάνουν δοκίμους.

Τι επιδιώκουν με αυτό; Μα να εκβιάσουν την αποδοχή της πρότασής τους για ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση. Ώστε να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στην εκπαίδευση των μελλοντικών πληρωμάτων τους.

Βεβαίως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, στο όλο πρόβλημα υπάρχουν και πολλές ακόμη πτυχές. Με σημαντικότερη από αυτές τη διαρκή υποβάθμιση των ναυτικών σπουδών. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι πως φέτος οι περισσότερες ακαδημίες εμπορικού ναυτικού (13 συνολικά σε όλη την Ελλάδα) ξεκίνησαν μαθήματα με μόλις 2 καθηγητές!

Οι συνθήκες γενικότερα που επικρατούν στις ακαδημίες είναι τέτοιες που απογοητεύουν τους νέους που τις επιλέγουν να σπουδάσουν. Πχ σε κάποιες ακαδημίες υπάρχουν ξενώνες για τους σπουδαστές και σε κάποιες άλλες όχι. Επίσης έχουμε περιπτώσεις που στον ξενώνα δεν επιτρέπεται να μείνουν οι σπουδάστριες. Πχ στην ακαδημία της Κύμης. Έτσι τα κορίτσια που φοιτούν εκεί αναγκάζονται να νοικιάζουν σπίτι και μάλιστα με τσουχτερά ενοίκια.

Αν κανείς συνυπολογίσει το ιδιαίτερο πρόγραμμα σπουδών των ακαδημιών, με τα δύο ενδιάμεσα εκπαιδευτικά ταξίδια, καταλαβαίνει το γολγοθά που προκύπτει στην εξεύρεση σπιτιού για τους σπουδαστές. Κλείνουν ένα σπίτι για έξι μήνες και μετά πρέπει να μετακομίσει ξανά τα πράγματά του ο σπουδαστής στο πατρικό του και να πάρει τη βαλίτσα του και να μπαρκάρει. Το ίδιο συμβαίνει και με τη λήξη του 2ου έτους σπουδών.

Στο όλο ζήτημα παρεμβαίνει και η άρνηση που αναφέραμε των εταιρειών να προσλάβουν δοκίμους. Έτσι οι φουκαράδες οι σπουδαστές αναγκάζονται να πηγαίνουν και να έρχονται Αθήνα από τις ιδιαίτερες πατρίδες τους χτυπώντας πόρτες για μήνες μέχρι να βρουν δουλειά. Αν βρουν...

Κάποια στιγμή κάτω από το διαρκές άγχος αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Είτε γιατί τα οικονομικά της οικογένειάς τους δεν αντέχουν πια είτε γιατί τα παιδιά δεν αντέχουν τις πιέσεις των γονιών τους να αλλάξουν επάγγελμα αφού στη θάλασσα οι πόρτες μένουν κλειστές.

Αλλά και όταν φοιτούν στη σχολή η κατάσταση παραμένει μαύρη και άραχνη. Πηγαίνουν για μάθημα και δε βρίσκουν καθηγητή. Ή και αν βρουν λείπουν εκείνα που απαιτούνται για τη σωστή τους προετοιμασία. Ακόμη και η πρόσβαση στο διαδίκτυο που σήμερα υφίσταται ως και στα δημοτικά σχολεία...

Στη μελέτη που τώρα δημοσιεύεται θίγεται και το θέμα των αγγλικών. Συγκεκριμένα προσπαθούν να εξηγήσουν οι μελετητές το γιατί έχουν κατακλύσει την παγκόσμια ναυτιλία οι ινδοί και οι φιλιππινέζοι! Μα γιατί μιλούν, λέει, καλά αγγλικά!

Η έρευνα υπογραμμίζει ότι περίπου το 45% των αξιωματικών και το 90% των πληρωμάτων παγκοσμίως προέρχονται από τις Φιλιππίνες και την Ινδία. Αυτό το φαινόμενο φαίνεται να είναι αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων, όπως η ανάπτυξη των ναυτιλιακών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η απουσία εναλλακτικών ευκαιριών απασχόλησης σε αυτές τις χώρες καθώς και η καλή χρήση της Αγγλικής γλώσσας από τους συγκεκριμένους λαούς.

Πηγή: http://www.capital.gr/

Οι δικοί μας; Πόσο καλά διδάσκονται τα αγγλικά στους σπουδαστές των ελληνικών ακαδημιών εμπορικού ναυτικού;

Αρκεί εδώ να αναφέρουμε πως υπάρχουν περιπτώσεις ακαδημιών που τα τελευταία χρόνια δε διέθεταν καν καθηγητή αγγλικής! Δείτε για παράδειγμα αυτό:

http://www.servitoros.gr/news/view.php/18846/

αλλά και αυτό εδώ:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=938445

σχετικά με την παλαβή κατάσταση που αντιμετώπισαν πριν τρία χρόνια οι τελειόφοιτοι της σχολής Πλοιάρχων της Κύμης. Ξέμειναν από καθηγητή Αγγλικών με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να μην πάρουν πτυχίο! Και παραθέτουμε τη δήλωση που έκανε τότε ο πρόεδρος της ΠΕΕΔΝΕ (Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών Δημόσιας Ναυτικής Εκπαίδευσης) κ. Κώστας Κοροντζή, μιλώντας στο «Εθνος» για την περίπτωση της Κύμης:

«οι σπουδαστές δεν διδάχτηκαν το μάθημα των Αγγλικών επειδή δεν προσελήφθη κανένας ωρομίσθιος. Ισως αυτές τις μέρες ξεκινήσουν κάποια μαθήματα από έναν καθηγητή που στέλνει το υπουργείο, αλλά δεν νομίζω ότι είναι δυνατό να βγει η ύλη του έτους σε ένα 20ήμερο».

Κι αξίζει νομίζω αυτό το στοιχείο να το αντιπαραβάλλει κανείς με τα πορίσματα της πρόσφατης έρευνας και όπου τονίζεται το ακριβώς αντίθετο ως σημαντικός παράγοντας προτίμησης αξιωματικών εκ μέρους των ναυτιλιακών εταιρειών. Η άριστη γνώση της Αγγλικής.

Και να ρωτήσουμε:

Ποιος ευθύνεται γι' αυτό το χάλι;

Ποιος υπονομεύει τις Δημόσιες Σχολές Εμπορικού Ναυτικού;

Μας λένε και μας ξαναλένε ότι νοιάζονται για το νοικοκύρεμα της χώρας, για το νοικοκύρεμα της οικονομίας. Πως επιδιώκουν την ανάπτυξη του τόπου. Κι ενώ αυτός ο τόπος έχει το δυνατό χαρτί της πρώτης εμπορικής ναυτιλίας στον κόσμο κανείς δε νοιάζεται να νοικοκυρέψει τις σχολές που παράγουν αξιωματικούς για την εμπορική ναυτιλία.

Αφενός οι φορολογούμενοι πληρώνουν για τη λειτουργία σχολών που έτσι που λειτουργούν οδηγούν τον ένα στους δύο σπουδαστές να εγκαταλείψουν τη σχολή, άρα λεφτά στο "γάμο του Καραγκιόζη" και αφετέρου η χώρα χάνει τεράστια ποσά συναλλάγματος από τη διαρκή μείωση ελλήνων αξιωματικών στα εμπορικά πλοία.

Η κατάσταση δεν είναι καινούρια. Από τη δική μου ακόμη εποχή, εδώ και τριάντα χρόνια, υπάρχει το πρόβλημα. Κι ανήκω κι εγώ στα θύματα αυτής της κατάστασης. Που όχι μόνο επιβάρυνα και το λαό της χώρας μου με σπουδές που οδήγησαν τελικά στην ανεργία, όχι μόνο τους γονείς μου με έξοδα να με σπουδάσουν αλλά και την ίδια μου τη ζωή με τέσσερα χαμένα χρόνια. Για να ακούω τώρα να μου λένε πως όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά και πως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες!

Κι όμως. Από τη μεριά μου έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου. Και ως σπουδάστρια στις τότε ΑΔΣΕΝ (που αργότερα μετονομάστηκαν σε ΑΕΝ) πετυχαίνοντας και υψηλή βαθμολογία και παίρνοντας και ειδικό βραβείο ναυτικών προσόντων από τους εκπροσώπους της Πολιτείας:

και που έχω ακόμη κρατήσει στο προσωπικό μου αρχείο... για να θυμάμαι και να οργίζομαι με όσους μας έταξαν φύκια για ... χρυσαφιές κορδέλες! Αλλά και αργότερα στο καράβι υπερβαίνοντας τον εαυτό μου για να μη δώσω σε κανέναν το δικαίωμα να πει πως δεν κάνουν οι γυναίκες για τις γέφυρες των πλοίων.

Διαβάζοντας λοιπόν στην πρόσφατη μελέτη:

Προσελκύοντας μέλη πληρώματος:

Υπάρχουσες πρακτικές στελέχωσης

Ο εντεινόμενος ανταγωνισμός στον κλάδο σε συνδυασμό με ένα οικονομικό περιβάλλον όπου τα ναύλα και τα ποσοστά προσλήψεων βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα με στόχο να περιοριστούν τα κόστη, δημιουργούν ανησυχία στους πλοιοκτήτες που βλέπουν τα ποσά που δαπανώνται στις προσλήψεις να αυξάνονται. Για αυτό το λόγο, πολλές ναυτιλιακές εταιρίες στρέφονται προς τις αγορές της Άπω Ανατολής και των Βαλκανίων, όπου είναι δυνατόν να εντοπίσουν επαρκώς εκπαιδευμένο προσωπικό σε χαμηλότερο κόστος.

Πάντως, αυτές οι αγορές δεν είναι πανάκια για την κάλυψη των στόχων στελέχωσης, καθώς η εκπαίδευση και οι δεξιότητες των αξιωματικών από διάφορα μέρη του κόσμου ποικίλουν, συνεπώς, θα πρέπει να πραγματοποιείται αξιολόγηση με βάση τα στάνταρτ του κλάδου.

Πηγή: www.capital.gr

γέλασα πικρά με το ορθογραφικό μαργαριτάρι, που έκανε την πανάκεια: πανάκια! Τα πανάκια... της μιας χρήσης. Του ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Κι έπειτα στον κάλαθο των αχρήστων. Σαν και τα γαλόνια που μας μοιράζανε. Σαν και τις ελπίδες για λαμπρή καριέρα στη θάλασσα. Άχρηστα πανάκια. Και άχρηστα χαρτιά τα διπλώματά μας και η ζωή μας η ίδια στα άχρηστα.

Για να μπορούν τώρα να μας ζητούν και τα ρέστα. Πως μαζί τα φάγαμε τα λεφτά. Και πως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες.

Και λέξη δε λένε για τα χρόνια που μας φάγανε. Λέξη πως ξεκινήσαμε για τη θάλασσα και μας ανάγκασαν με τη δική τους πολιτική να βγούμε στη στεριά. Κι από τον τάφο μου ακόμη θα τους φωνάζω. Πως αυτή η πολιτική δεν είναι απλά άδικη, είναι έγκλημα!

Ένα έγκλημα που ετοιμάζεται να συνεχιστεί με την ιδιωτικοποίηση των ναυτικών σχολών. Και την πλήρη αποσάρθρωση της δημόσιας ναυτικής εκπαίδευσης. Την ηθελημένη και σκόπιμη αποσάρθρωση. Ώστε να κατασκευαστούν οι δικαιολογίες για την παράδοση των ναυτικών σπουδών στους ιδιώτες.

Ως φαίνεται τους περίσσεψαν μπόλικοι πήχεις ύφασμα από εκείνα τα πανάκια. Και το κόβουν τώρα και το ράβουν με πατρόν παρωπίδας. Πάααααααρτε κόσμε! Πάρτε και μελέτες βαθυστόχαστες. Για να πειστείτε πως το καλό του τόπου απαιτεί να γίνουν ιδιωτικές οι ναυτικές σχολές!