Όταν διαβάζω το όνομα Ζενζεφύλλης, θυμάμαι το φίλο μου το Στέλιο!

Το παιχνίδι "σου λέω μια λέξη κι εσύ απαντάς με την πρώτη λέξη που σκέφτεσαι" είναι παλιό και δοκιμασμένο. Αρκεί να μην κλέβεις. Και να λες πραγματικά την πρώτη λέξη που σου έρχεται στο νου.

Κι εγώ τελείως ειλικρινά σας λέω πως δε χρειάστηκε να ξεφυλλίσω τα αρχεία μου για το Ζενζεφύλλη. Είδα το όνομα. Είδα πως πέθανε. Και το αυτόματο των συνειρμών απάντησε: Στέλιος Σεβαστάκης.

και με την ίδια λογική που στο μαύρο λέω άσπρο και στη νύχτα λέω μέρα αλλά και τη σίγουρη μέθοδο να αναζητάς τη αλήθεια ανάμεσα σε ζεύγη αντιθέτων. Με κορυφαίο βέβαια δίπολο τον έρωτα και το θάνατο. Αυτό που ορίζει την ίδια μας τη ζωή. Ως πορεία και τεντωμένη χορδή ανάμεσα στον έρωτα και στο θάνατο.

Ο Στέλιος ο Σεβαστάκης ήταν το ίνδαλμα. Για χιλιάδες ναυτεργάτες της γενιάς μου. Το πρότυπο. Ο μπροστάρης στους αγώνες. Αλλά και ο σεμνός άνθρωπος που δε θέλησε ποτέ να διεκδικήσει αρχηγιλίκια.

Ανυποχώρητος στις αξίες του. Αγνός όσο ο αφρός σε κύμα πελαγίσιο.

Ο φίλος μου ο Στέλιος σπάνια γέλαγε.

Κι όχι που ήταν ο τύπος του αγέλαστος. Μα δεν του είχαν αφήσει και πολλούς λόγους να γελάει. Ο Στέλιος ήταν από τους ανθρώπους που πόναγαν βαθιά για κάθε τι άδικο σ' αυτό τον κόσμο. Και κυρίως πόναγε για τις αδικίες σε βάρος των ναυτεργατών. Γιατί ναυτεργάτης ήταν και ο ίδιος. Και τους ναυτεργάτες τούς λογάριαζε οικογένειά του. Εκτός από τους προσκυνημένους. Εκτός από τους κολαούζους των εφοπλιστών. Εκτός από τα τσιράκια των αφεντικών. Γι' αυτούς ο Στέλιος δεν είχε ούτε ίχνος κατανόησης, ούτε δράμι συγχώρεσης.

Έτσι έγινε και τότε που μαζί με το Γεράσιμο το Δεστούνη και τους άλλους ναύτες έριξαν τη νόθα διοίκηση της ΠΕΝΕΝ. Τους ξήλωσαν κυριολεκτικά από το σωματείο μη διστάζοντας να φτάσουν και σε χειροδικία. Κι αν είχαν δίκιο ή άδικο το έδειξε η πορεία των γεγονότων. Και ο αφανισμός των ελλήνων ναυτεργατών. Και η κατάρρευση κεκτημένων δεκαετιών.

Σ' αυτή την κατάσταση προσπάθησε ο Σεβαστάκης να αντισταθεί. Φτάνοντας ακόμη και στη χειροδικία. Κι ακολουθώντας το όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος.

Κι όχι μόνο στα γραφεία της ΠΕΝΕΝ. Αλλά και στα γραφεία της ΠΝΟ υπήρξαν τότε πολλά θερμά επεισόδια με πρωταγωνιστή από δω το Στέλιο. Και απέναντι; Στην αντίπερα όχθη; Θα αφήσω να το περιγράψει κάποιος άλλος ναυτεργάτης που έζησε τα γεγονότα εκείνης της περιόδου:

http://www.multiforums.gr/humanity/viewthread.php?tid=1193&page=10

[...] Λοιπόν ας πιάσω περιληπτικά μετά την χούντα εποχή.. αναλαμβάνει Γ.Γ ο Μανόλης Σαϊτης, ο οποίος ήταν και πρόεδρος της παλιάς ένωσης ραδιοτηλεγραφητών [...] Η ΠΝΟ κατάφερε και έλαβαν όλοι οι τότε αλλοδαποί αναδρομικά τη διαφορά από το μισθό που είχαν προσληφθεί με τον ισχύοντα των Ελληνικών Σ.Σ..

[...] Το Σαϊτη τον κατηγόρησαν για κομμουνιστή. και ότι θα κατέστρεφε την Εμπορική Ναυτιλία..(πιο κάτω θα άκουσεις τη συνέχεια) Ο Σαίτης εκλέγεται και Γενικός Γραμματέας της Γ.Σ.Ε.Ε. επί Καρακίτσου Προέδρου. Κάτω απ΄το μεγάλο βάρος που είχε κλονίζεται η υγεία του και υποβάλλεται σε επιτυχή εγχείρηση ανοιχτής καρδιά στο Χιούστον του Τέξας.

Μετά από λίγους μήνες παραιτείται για λόγους υγείας, απ΄τη θέση του ηγέτη των ναυτεργατών οπότε γίνεται το πανναυτικό συνέδριο και μεταξύ των υποψηφίων ήταν και ο Μιχάλης Ζενζεφύλης τότε Γ.Γ. της ένωσης πλοιάρχων..και άνθρωπος πολυταμπλίστας έλεγαν ότι είναι άνθρωπος των εφοπλιστών αλλά και του ΠΑΣΟΚ..?

Ζυμώσεις μεγάλες αρχίζουν. στην ένωση πλοιάρχων, βάζουν τρικλοποδιά στο Θανάση Βαρίνο, ο οποίος φεύγει προδομένος, αλλά στη συνέχεια ασχολείται με την πολιτική και μπαίνει στη βουλή με το κόμμα της ΝΔ. (τώρα είναι Πρόεδρος του Οίκου Ναύτου)(αυτός που ξεσκέπασε τη βρώμα των γιατρών του Ο.Ν.)

Τέτοιες βλέψεις είχε και ο Ζενζεφύλης αλλά δεν τα κατάφερε παρά τις όποιες προσπάθειες έκανε ξεπουλώντας τους Έλληνες ναυτικούς με διάφορους τρόπους, και με υπουργό Ε.Ν το Γιωργάκη τον Κατσιφάρα πέρασαν την πιο αντεργατική νομοθεσία, καταργώντας την δια νόμου μισθολογική εξομοιώσει των αλλοδαπών, και έγινε αυτό που έγραψα στην πρώτη μου τοποθέτηση, που ανέλυσες με ανακρίβειες.

[...] Στις καταλήψεις όποτε έγινα στα γραφεία της ΠΝΟ ξύλο είχε φάει ο Ζενζεφύλης και όχι ο Χαλάς ο οποίος τότε ήταν Πρέδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιάρχων Ε.Ν. Γενικός Γραμματέας της ΠΝΟ έγινε μετά την αποτυχία επανεκλογής του Ζενζ. Και ποτέ δεν έφαγε ξύλο από κανέναν όπως ΨΕΥΔΩΣ αναφέρεις.[...]

Σήμερα λοιπόν, 6 Φεβρουαρίου 2011, έγινε όπως διάβασα η κηδεία του Ζενζεφύλλη. Που το όνομά του μου θυμίζει το Στέλιο το Σεβαστάκη. Και την εποχή που οι ναυτεργάτες πάλευαν με όλα τους τα όπλα για τα δικαιώματά τους. Φτάνοντας ακόμη και στη χειροδικία.

Το Στέλιο το Σεβαστάκη που όσο απίστευτο και αν φαίνεται κηδεύτηκε κι αυτός ακριβώς σαν σήμερα. 6 Φλεβάρη. Πριν τρία χρόνια...

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4409896&publDate=7/2/2008

Για δες κάτι παιχνίδια που παίζει η ζωή... Ίσα ίσα για να μας θυμίζει τι πραγματικά μένει από μας όταν θα κλείσουμε τα μάτια μας.