ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΑΞΗ ΤΟΥ ΡΕΝΑ

Βίντεο από την προσάραξη του ΡΕΝΑ

Το ΡΕΝΑ στις καλές στιγμές του. Όταν τίποτε ακόμη δεν προμήνυε την τραγική στιγμή της πρόσκρουσης στον ύφαλο Αστρολάβο της Νέας Ζηλανδίας. Ένα περήφανο πλοίο που σκίζει τη θάλασσα με χάρη. Σε μαύρο και άσπρο τα χρώματά του. Για την αντίθεση στο "παρδαλό" φορτίο των κοντέινερς...

Διαπλέοντας λίγο καιρό πριν την είσοδο του ίδιου μοιραίου προορισμού, της Tauroga στη Νέα Ζηλανδία που και τώρα κατευθυνόταν. Αυτή τη φορά όμως δεν τα κατάφερε. Προσάραξε στ' ανοιχτά. Πάνω σε ένα ύπουλο υποθαλάσσιο βράχο, σ' έναν ύφαλο. Τον Αστρολάβο. Που έλαβε το όνομά του όταν ένα άλλο καράβι, πολλά χρόνια πριν, κατάφερε τα ίδια με το ΡΕΝΑ. Το γαλλικό ιστιοφόρο Αστρολάβος:

Όπως παρατηρούμε στην ακουαρέλα του Roux, η κορβέτα Αστρολάβος καθελκύστηκε στην Τουλόν στα 1811. Εν έτει 2011, ακριβώς διακόσια χρόνια μετά, ο δαίμων του υφάλου ξύπνησε και πάλι και συνέλαβε στον ύπνο τον καπετάνιο και τον αξιωματικό φυλακής του Ρένα. Πεισμωμένος που από τα 1827 είχε πλέον χαρτογραφηθεί και έκτοτε όλα τα άλλα πλεούμενα τον προσπερνούσαν εκ του μακρόθεν. Κι άσε τώρα να λένε οι κακές γλώσσες πως ο καπετάνιος του ΡΕΝΑ προσπάθησε να κόψει δρόμο. Ο δαίμων του υφάλου ευθύνεται. Ή, ποιος ξέρει, και το φάντασμα του πρώτου καπετάνιου που τσακίστηκε πάνω του, του Ιούλιου Καίσαρα (τι όνομα!!! ) Dumond d' Urville!!!

Σας λέει κάτι το όνομά του; Ε, λοιπόν, θα έπρεπε να σας λέει όσα και του Έλγιν. Γιατί αυτός ο τύπος με τις χρυσές επωμίδες ευθύνεται για την απαγωγή της Αφροδίτης της Μήλου! Συμμετέχοντας σε αποστολή χαρτογράφησης του ελληνικού αρχιπελάγους, βρέθηκε λέει στο νησί λίγες μόλις μέρες μετά που το ανεπανάληπτο γλυπτό ήρθε στο φως από την αξίνα ενός αγρότη. Τον Απρίλιο του 1820.

Ο Dumond d' Urville χάρη στη μόρφωση που διέθετε, γνώριζε και ελληνικά, διέκρινε αμέσως την τεράστια αξία του ευρήματος. Κι έκανε τα αδύνατα δυνατά για να πάρει το δρόμο για τη Γαλλία, όπου και βρίσκεται ακόμη... Δεν έλειψαν μάλιστα και συμπλοκές των Γάλλων με τους ντόπιους, με αποτέλεσμα να χαθούν στη θάλασσα κάποια τμήματα του γλυπτού. (πιθανόν το αριστερό χέρι της θεάς)

Η μοίρα πάντως τον τιμώρησε σκληρά για την αρπαγή της πεντάμορφης. Είδε το ένα μετά το άλλο τα παιδιά του να πεθαίνουν από χολέρα και άλλες αρρώστιες και στο τέλος, μετά την πολυτάραχη ζωή του και τα τρία πολύχρονα ταξίδια του στις νότιες θάλασσες, όλη η οικογένειά του και ο ίδιος, έπεσαν θύματα του πρώτου μεγάλου σιδηροδρομικού δυστυχήματος της Γαλλίας και κάηκαν ζωντανοί. Το Μάη του 1842. Αυτός που για χρόνια πάλεψε με παγόβουνα και συχνά βρέθηκε εγκλωβισμένος με το καράβι του σε πάγους, ήταν γραφτό να πάει από φωτιά!

Τα πλοία Αστρολάβος και Ζελέ, κατά την αποστολή του Dumont d' Urville

για εξερεύνηση του νότιου Πόλου, το Φεβρουάριο του 1838.

Κι άντε τώρα να καταλάβουμε τι έγινε ακριβώς με το ΡΕΝΑ. Πώς τα κατάφερε και τσακίστηκε πάνω στον ύφαλο αυτού του Dumond. Αποκοιμήθηκε ο αξιωματικός φυλακής; Μιλούσε στο κινητό σαν εκείνο τον αχαΐρευτο το δικό μας που έριξε το Σαμίνα στις Πόρτες; Έδωσε εντολή ο Φιλιππινέζος πλοίαρχος να κόψουν δρόμο; Ή μήπως ξύπνησε το φάντασμα του άλλου καπετάνιου; Του άπληστου που βούταγε ξένους θησαυρούς; Δίχως να διστάζει και στα χέρια να έρθει;

Πάντως οι φωτογραφίες από την τραγωδία του ΡΕΝΑ, με το σκισμένο της πλευρό

και τα κοντέινερ να γλιστρούν και να πέφτουν στη θάλασσα

θυμίζουν έντονα τις σκηνές της αρπαγής της Αφροδίτης της Μήλου. Έτσι κι εκείνη την τραβολογούσαν οι Γάλλοι όπως τώρα τραβολογούν και κομματιάζουν τη Ρένα τα κύματα.

Και ποιος ξέρει αν αυτή τη στιγμή που γράφονται τούτες οι αράδες αντέχει ακόμη την άνιση μάχη ή έχει κιόλας κομματιαστεί. Η Ρένα, η βασίλισσα, αυτό σημαίνει το όνομά της, τουλάχιστον στον σκάκι. Που δεν πρόλαβε ούτε χρόνο να κλείσει με το όνομα αυτό:

ZIM AMERIKA! Μ' αυτό το όνομα καθελκύστηκε το ΡΕΝΑ πριν 21 χρόνια από τα ναυπηγεία Howaldtswerke Deutsche Werft στο Kiel της Γερμανίας. Και με το όνομα αυτό ταξίδευε ως το 2007. Και με σημαία Μάλτας. Ως Zim America επισκέφθηκε και τον Πειραιά τον Ιούνιο του 2006.

Το 2007 μετονομάζεται σε ANDAMAN SEA:

συνεχίζοντας να κουβαλάει κοντέινερς και να ανήκει στο Νηολόγιο της Βαλέτας:

Μόλις το Νοέμβριο του 2010 το πλοίο παίρνει το όνομα Ρένα. Αυτή τη φορά αλλάζει και σημαία και καταγράφεται στα κατάστιχα της Μονρόβια στη Λιβερία:

Φρεσκοβαμμένη, άντε να καταλάβεις κάτω από τόση μπογιά τα χρονάκια της, και φορτωμένη ως τα μπούνια όσο δεν ήταν ούτε στα νιάτα της...

Η ΡΕΝΑ λίγες μέρες πριν την προσάραξη

σε έντονο κυματισμό

κουβαλώντας ατάραχη φορτίο ως ... τ' αυτιά...

Ίδια γριά κυρία που φτιασιδώνεται και το ρίχνει και στο γυμναστήριο μπας και ξεγελάσει το Χάρο. Ξεγελιέται ο ρημάδης;

Κρίμα την καραμπογιά, κρίμα και το φορτίο.

Όλα τώρα έρμαιο των κυμάτων:

Και τα κοντέινερς; Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Άδεια πια και η γέφυρα:

Και οι αλουέδες άδειοι. Σε λίγο εδώ - αν δε συνέβη ήδη - θα κάνει κουμάντο η θάλασσα και τα ψάρια. Απίθανο να μην τσακίσει το καράβι. Αν δεν κατάφεραν τις πρώτες μέρες να το ρυμουλκήσουν, είναι απλά ζήτημα χρόνου να κοπεί.

Θλίψη ανείπωτη, όση και να βλέπεις αγαπημένο άνθρωπο να ψυχορραγεί, για όποιον έχει κάνει ναυτικός. Να βλέπεις ένα καράβι να δίνει τη μάχη την τελευταία.

Ακόμη μεγαλύτερη η οδύνη όλων μας για την τεράστια οικολογική καταστροφή. Μ' αρέσει που πηγαίνουμε στις παραλίες μας και μαζεύουμε πλαστικά μπουκαλάκια και γόπες. Να ήταν αυτά και μόνο το κακό και κει κάτω στη Νέα Ζηλανδία. Που όλα πια τα έχει σκεπάσει το πετρέλαιο από τα τάνκια της Ρένας. Και αμμουδιά και πανίδα και χλωρίδα.

Συγνώμη; Φτάνει ένα συγνώμη για τέτοιο κακό;