BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΡΕΝΑ: Μάχη με το χρόνο δίνουν οι Νεοζηλανδοί



Μάχη με το χρόνο δίνουν οι Νεοζηλανδοί προσπαθώντας με κάθε τρόπο να περιορίσουν την τεράστια οικολογική καταστροφή από την προσάραξη του ελληνόκτητου πλοίου ΡΕΝΑ στον ύφαλο Αστρολάβο. Στην εικόνα διακρίνεται το άτυχο σκάφος στο πρώτο διάστημα μετά την πρόσκρουση στα βράχια. Από τότε ως σήμερα η κατάσταση έχει δραματικά αλλάξει και παρότι το Ρένα έχει λένε σταθεροποιηθεί πάνω στον ύφαλο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί τις επόμενες μέρες και μάλιστα αν ο καιρός επιδεινωθεί όπως προβλέπεται.



Το Ρένα είναι κοντέινερ. Όμως όπως κάθε συνηθισμένο πλοίο έτσι κι αυτό διέθετε δεξαμενές με καύσιμα. Κι αυτά τα καύσιμα είναι που έχουν προκαλέσει την οικολογική καταστροφή. Εκεί κάτω στη Νέα Ζηλανδία δε λείπουν και οι γκρίνιες κατά των αρχών πως έχασαν πολύτιμο χρόνο τις πρώτες μέρες με αποτέλεσμα πολλοί τόνοι πετρελαίου να χυθούν στη θάλασσα και να φτάσουν ως έξω στις ακτές.



Στη συνέχεια άρχισε μεν η απάντληση του πετρελαίου από τα τάνκια του Ρένα όμως το σκάφος είχε ήδη πάρει κλίση και το όλο έργο δεν είναι απλά δύσκολο αλλά και άκρως επικίνδυνο για τα μέλη των συνεργείων διάσωσης.



Όταν μάλιστα πριν λίγες μέρες ο καιρός αγρίεψε, τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα. Τα κύματα κοπάναγαν με μανία σκάφος και φορτίο και αρκετά κοντέινερς αποσπάστηκαν από το κατάστρωμα.



Κάποια έφτασαν στην ακτή. Άλλα κολυμπούν στη θάλασσα και αποτελούν κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα και άλλα θρυμματίστηκαν:



Το θέμα είναι ότι το περιεχόμενο των κοντέινερς δεν είναι αθώο. Κάποια από αυτά περιέχουν τοξικές ουσίες! Κι επομένως το πετρέλαιο από τις δεξαμενές καυσίμων του πλοίου δεν είναι το μόνο που απειλεί τον παραδεισένιο αυτό τόπο.



Ποια όμως κοντέινερς είναι με επικίνδυνο περιεχόμενο και ποια όχι; Άντε μέσα στο χαμό να μπορέσουν τα συνεργεία να τα εντοπίσουν. Αλλά και αν τα εντοπίσουν τι μπορούν με τέτοια κλίση που έχει πάρει το σκάφος να κάνουν;



Την ίδια ώρα το σκαρί έχει τραυματιστεί όπως δείχνει και το ρήγμα αυτό στις λαμαρίνες του Ρένα και κανείς δεν ξέρει ποια στιγμή το καράβι θα κοπεί στα δυο και αναπόφευκτα θα βυθιστεί. Να λοιπόν που καταφέραμε να αποκτήσει και η Ταουράνγκα της Νέας Ζηλανδίας το δικό της ... Sea Diamond... Τι, μόνο η Σαντορίνη θα έχει τέτοιο θλιβερό προνόμιο;



Κι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στις ακτές. Ευτυχώς που οι Νεοζηλανδοί δε μοιάζουν με μας και χιλιάδες εθελοντές έχουν σπεύσει για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.



Όμως ανάμεσα σε όσα μαζεύουν είναι και εκατοντάδες νεκρά πουλιά. Θύματα κι αυτά της προσάραξης του Ρένα στον ύφαλο. Και απόδειξη του τι μπορεί να προκαλέσει ένα λάθος. Μπορεί άραγε το συγνώμη της εταιρείας να απαλύνει στο ελάχιστο την οργή των Νεοζηλανδών για την οικολογική καταστροφή;



Μάχη επίσης δίνουν οι εθελοντές και για τη διάσωση όσων πουλιών επλήγησαν μεν αλλά κατάφεραν μέχρι στιγμής να επιβιώσουν.



Η αγωνία πάντως όλων είναι τι θα φέρει η επόμενη μέρα. Αν θα προλάβουν να αφαιρέσουν το πετρέλαιο από τις δεξαμενές και αν και πόσο θα αντέξει το καράβι...

Στο μεταξύ είδαν το φως και άρθρα σαν το ακόλουθο:

http://english.aljazeera.net/news/africa/2011/10/2011101575514543985.html

Liberia's flags of convenience

Common maritime business practice hinders efforts to pin down responsible parties when things go wrong.

Last Modified: 15 Oct 2011 11:04

The container ship Rena is stuck on a reef in New Zealand's waters and has been leaking oil into the sea for over a week.

The ship is registered in Liberia, a country well known for offering ship owners "flags of convenience", a business practice that allows ship owners to register their vessels in an alternate sovereign state to their place of origin.

In the case of Rena, the ship is owned by Greeks, registered in Liberia and operated by a Filipino crew - most likely to avoid stricter health, safety and employment regulations enforced in Greece.

The benefits to developing countries like Liberia are large fees that foreign ship owners have to pay to register their vessels under their flag. But in cases like that of the Rena, the flags of convenience system raises questions about where responsibility, and culpability, lies.

Al Jazeera's Yvonne Ndege reports from the Liberian capital, Monrovia


Ένα ακόμη πλήγμα για το γόητρο της χώρας μας αλλά και της ναυτιλίας της. Μια εικόνα πιο θλιβερή και από τις άλλες που δημοσιεύσαμε παραπάνω. Μόνο που εδώ το πληγωμένο κουφάρι πλοίου είναι η ίδια η πατρίδα μας.

Κι εμείς, που ουδεμία σχέση έχουμε με τους Νεοζηλανδούς, καθόμαστε αδιάφοροι και το κοιτάμε. Να συμπαλεύει αβοήθητο με τα κύματα. Και να στενάζει λαβωμένο... Θέμα χρόνου είναι και εδώ. Ως πότε θα μένουμε αδιάφοροι;

Αναδημοσιεύουμε και το ακόλουθο που δίνει τις τελευταίες πληροφορίες για την οικολογική καταστροφή που προκάλεσε το ελληνόκτητο πλοίο στη μακρινή Νέα Ζηλανδία:


http://www.maritimenz.govt.nz/news/media-releases-2011/20111017a.asp


17 October 2011: 7.00am

The focus of operations today continues to centre on the salvage effort aboard Rena with some good progress made overnight on pumping oil off the stricken ship.

MNZ Salvage Unit Head Bruce Anderson says 21 tonnes of oil was pumped from the vessel overnight onto the Awanuia, after pumping operations got underway about 6.30pm yesterday and continued successfully throughout the night. Pumping got underway after evacuation and operational safety plans were put in place.

“Considering that the oil is the consistency of marmite and has to be pushed through 150m of hose, this represents an excellent effort.

“Night time operations have given us additional lead time, particularly given the expected change in weather conditions forecast for later today.

“Every bit of oil that is removed from the damaged vessel reduces the risk of further oil spilling into the environment.”


A salvage team worked through the night to pump oil from the ship, and will continue to work through the day as long as conditions safely allow.

“This is a hugely challenging and risky operation even in full daylight – these are incredibly brave and dedicated people who are working very hard to protect the beaches and coastline of the Bay of Plenty and the communities who use them.”

Weather conditions this morning are excellent, with calm seas and no wind, though they are anticipated to change later today.

National On Scene Commander Nick Quinn says clean-up crews will continue to look for oil along the coastline today.

“We will be focusing on scientific monitoring and surveillance of further patches of oil that come ashore, and will continue to send teams out to pick up oil as needed.

Mr Quinn says people are urged not to collect or eat any shellfish from local beaches, as public health warnings remain in force. This advice remains in place even for beaches that were contaminated and which have now been cleaned and reopened.

Most beaches also remain closed. Limited access is available at the main beach at Mt Maunganui down to Leisure Island. There is no swimming at all beaches.

“We will be continuing to assess the state of local beaches, and if it is safe do so, with no threat to public health, we may look to re-open some beaches over the coming days.

“In the meantime, we ask people to please keep off any closed beaches and to continue to report any sign of fresh oil or affected wildlife to us.”

Around 460 volunteers assisted yesterday with beach clean ups at Mount Maunganui, Papamoa, and Maketu, while a further 260 volunteers from Opotiki to East Cape have been trained and are ready to launch into action. A further 30 volunteers were also trained at Bowentown yesterday.

“The response from the people of the Bay of Plenty has been nothing short of amazing,” Mr Quinn says. “As of this morning, almost 5,500 volunteer registrations have been received, which is fantastic.”

There are three clean-up sessions planned for today, (Monday) – two at Papamoa (starting from the Papamoa Surf Club and Taylor Reserve) and one at Mount Maunganui (Clyde Street Beach Access). All start at 1.30pm.

Volunteer coordinators at the incident command centre are rostering volunteers so their assistance can be used effectively.

As of last night, 181 live birds were being treated at the Oiled Wildlife Recovery Centre. Three fur seals are also in care.

About 1,250 dead birds have been recovered to date.


______________________________

Οι φωτογραφίες από το Ρένα είναι από την ακόλουθη διεύθυνση:

http://www.globallogisticsmedia.com/articles/view/incredible-images-of-sticken-container-ship-rena

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.