Απάντηση στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και στον κ. Α. Νεφελούδη για το άρθρο κατά του αγώνα των ναυτεργατών. Από μια ναυτεργάτρια με γυάλινα μάτια...

Με τεράστια έκπληξη σήμερα διάβασα στο σάιτ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ένα άρθρο καταπέλτη κατά του αγώνα των ναυτεργατών. Να το αναδημοσιεύσουμε ούτε άδεια έχουμε ούτε και το επιθυμούμε. Δίνουμε όμως το λινκ να το διαβάσετε κατ' ευθείαν στο χώρο που δημοσιεύτηκε:

http://www.ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=4772

και για άμεση ενημέρωση αλλά και για λόγους δεοντολογίας καθώς δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστα όσα εκεί ο συντάκτης του άρθρου, κ. Ανδρέας Νεφελούδης, και με ημερομηνία 25/6/2010, αποδίδει στους ναυτεργάτες αλλά και στις ναυτεργάτριες.

Προσημειώνω ότι ήδη άφησα σχόλιο και κάτω από το άρθρο του και τον ενημέρωσα πως θα υπάρξει επίσημη απάντηση και από το ιστολόγιό μας. Γιατί πρώτος εκείνος ενέπλεξε τις ναυτεργάτριες στο άρθρο του και μάλιστα μέσα από έναν ειρωνικό χαρακτηρισμό σε βάρος της Γ.Γ. του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, που την αποκαλεί ναυτεργάτρια χωρίς να είναι... Και μάλιστα ναυτεργάτρια με γυάλινα μάτια!!!

Την ίδια ώρα λέξη δε λέει πως μπορεί η κ. Παπαρήγα να μην είναι ναυτεργάτρια, υπάρχουν όμως εκατοντάδες πραγματικές ναυτεργάτριες στη χώρα αυτή που με συνέπεια η κ. Παπαρήγα και το κόμμα της υποστηρίζουν. Και όχι μόνο σήμερα. Εδώ και τρεις δεκαετίες το ΚΚΕ (και οι συνδικαλιστές του) είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που συμπαραστάθηκε ανυποχώρητα στα δίκαια αιτήματά μας και πρόβαλε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Απόδειξη το κιτρινισμένο άρθρο της Ναυτεργατικής, γραμμένο πάνω από 30 χρόνια πριν:

Έλλειψη λοιπόν εντιμότητας θα ήταν εκ μέρους μας να καταπιούμε τώρα τη γλώσσα μας βλέποντας την αήθη επίθεση του κ. Νεφελούδη σε βάρος και του ΚΚΕ και των συνδικαλιστών εκείνων που έχουν αναλώσει τη ζωή τους στον αγώνα υπέρ των ναυτεργατών και έχουν κατ' επανάληψη υποστηρίξει και μας, τις καπετάνισσες. Και που ο κ. Νεφελούδης φτάνει να τους αποκαλεί μικροφασίστες!!!

Ο χαρακτηρισμός γράφτηκε κατά του κ. Μανουσογιαννάκη, προέδρου του σωματείου ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ (Πανελλήνια Ενωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής Εμπορικού Ναυτικού), σωματείο που ο κ. Νεφελούδης φαίνεται να αγνοεί καθώς αποκαλεί τον κ. Μανουσογιαννάκη γενικά και αόριστα πρόεδρο του σωματείου των ναυτεργατών. Αναρωτιέμαι: Ξέρει άραγε πόσα και ποια είναι τα σωματεία των ναυτεργατών;

http://www.pno.gr/frameset.htm

Ξέρει ποιο είναι το ναυτεργατικό κίνημα; Ποιους αγώνες έχει δώσει;

Ξέρει ποια προβλήματα έχουν αντιμετωπίσει οι έλληνες ναυτεργάτες;

Και για ποιο λόγο δίνουν το μεγαλειώδη απεργιακό τους αγώνα αυτό τον καιρό;

Κι αν ξέρει, δε νοιάζεται. Έτσι τουλάχιστον μαρτυρά από την πρώτη ως την τελευταία λέξη το άρθρο του. Εκείνον τον ενδιαφέρει πολύ περισσότερο που η απεργία των ναυτεργατών θέτει σε κίνδυνο το δικαίωμα κάθε φιλήσυχου πολίτη που θέλει να κάνει τις βουτιές του στη Μύκονο!!!

Αποκαλεί επιπλέον γυάλινα όχι μόνο τα μάτια της Παπαρήγα μα και τα μάτια του συνδικαλιστή ναυτεργάτη (αναρωτιέμαι: ξέρει τι είναι τα γυάλινα μάτια; τα αληθινά γυάλινα μάτια; ) και του επιδικάζει μάσκα επαναστατικότητας!!! φτάνοντας στο ανεκδιήγητο σημείο να παρομοιάζει τους ΜΑΤΑΤΖΗΔΕΣ με τους ναυτεργάτες που περιφρουρούσαν την απεργία τους!!! Και ναι, φτάνει να αποκαλέσει τους απεργούς: μπάτσους της ζωής του! επικαλούμενος επιπλέον πως μόνον ναυτεργάτες δεν ήταν αυτοί!!!

Ψέματα, κύριε Νεφελούδη!

Ψεύδεστε ασύστολα. Γι' αυτό κι εμείς μπήκαμε στον κόπο να σας απαντήσουμε. Για να μάθετε από πρώτο χέρι ποιοι αληθινά είμαστε εμείς που υποστηρίζουμε την απεργία των ναυτεργατών. Μέλη του ΚΚΕ μπορεί να μην είμαστε, έχουμε όμως δουλέψει στα καράβια και περιμένουμε κάποτε να πάρουμε πίσω τους κόπους μας και τις συνταξιοδοτικές μας εισφορές από το ΝΑΤ. Γι' αυτό και στεκόμαστε στο πλευρό των ναυτεργατικών σωματείων που τολμούν να αγωνίζονται και επιμένουν να προασπίζουν τα δικαιώματά μας. Και γι' αυτό ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας.

Δεν είναι αγώνας για βουτιές σε κάνενα κοσμοπολίτικο νησί. Είναι αγώνας επιβίωσης. Αγώνας για τη ζωή μας την ίδια. Που ως φαίνεται για σας είναι τελείως ασήμαντο γεγονός. Και το προσπερνάτε συμμεριζόμενος τα επιχειρήματα που η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί κατά των απεργών.

Αυτήν την ανανέωση σκοπεύετε να φέρετε στην αριστερά; Να την κάνετε αρεστή στα σαλόνια της πλουτοκρατίας; Για να ρίχνετε μαζί βουτιές στα πολυτελή τουριστικά θέρετρα;

Ξέρετε, κι εγώ από μια "βουτιά" ξεκίνησα την ταξική μου συνειδητοποίηση.

Δεν έγινε στη Μύκονο. Έγινε στο λιμάνι του Πειραιά. Και το αποτέλεσμα το βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία:

Ήταν μια βουτιά θεαματική. Από δεκαπέντε μέτρα ύψος. Και κατέληξε αρκετά μέτρα μέσα στα βρώμικα νερά του λιμανιού. Γιώργο Ζαρέντη τον έλεγαν. Ανθυποπλοίαρχος. Που η ανεργία τον είχε αναγκάσει να ναυτολογηθεί ως ναύτης.

Και ήταν, κ. Νεφελούδη, κι αυτός ένας από εκείνους που αποκαλείτε μικροφασίστες. Ένας συνδικαλιστής του ΚΚΕ στο ναυτεργατικό χώρο. Έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας στο επιβατικό πλοίο ΜΙΝΩΣ. Μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειες εδώ. Αλλά και να τον καταδικάσετε κι αυτόν που όσο ζούσε δημιουργούσε προβλήματα στους φιλήσυχους πολίτες:

Τρίτος από δεξιά. Επικεφαλής της συντονιστικής επιτροπής άνεργων ναυτεργατών. Βαδίζει στο δρόμο μπροστά στη Βουλή. Λίγους μήνες πριν σκοτωθεί. Και παρακωλύει τη συγκοινωνία...

Το έχουν βλέπετε αυτό το βίτσιο οι ναυτεργάτες. Να παρακωλύουν τις συγκοινωνίες!

Και δε σταματούν εκεί. Δεν αποκλείουν μόνο δρόμους και λιμάνια. Αποκλείουν ακόμη και υπουργικά γραφεία. Όπως τότε που μετέφεραν το άψυχο σώμα του Γιώργη στο γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας και της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, του Κατσιφάρα. (αναφορά στο γεγονός υπάρχει εδώ, σε άρθρο του Ριζοσπάστη)

Βέβαια κρίθηκε παράνομη η ενέργειά τους. Από τα δικαστήρια. Και δικάστηκαν. Αυτοί που εσείς αποκαλείτε μικροφασίστες. Περιΰβριση νεκρού την αποκάλεσαν οι δικαστές. Μα λέξη δε βρήκαν να περιγράψουν τον ίδιο το θάνατο του Γιώργου Ζαρέντη. Ούτε και πλήρωσε κανείς για το θάνατό του. Όπως πάντα το φταίξιμο φορτώθηκε στο ίδιο το θύμα.

Όπως και πρόσφατα είδαμε να συμβαίνει με τους εννιά νεκρούς του Aegean Wind. Και που άρκεσε να καταδικάσουμε από το ιστολόγιό μας το έγκλημα για να δεχτούμε μια άνευ προηγουμένου υβριστική επίθεση.

Μέχρι τώρα νομίζαμε πως πίσω από τέτοιες επιθέσεις κρύβονται μόνο τα τσιράκια του κεφαλαίου. Τώρα βλέπουμε και αριστερούς (;) να τους συναγωνίζονται. Να πιάνουν κι αυτοί το φτυάρι για να θάψουν μια ώρα αρχύτερα όποιον ναυτεργάτη τολμά να αγωνίζεται και να αντιστέκεται. Δεχτείτε τα θερμά μας συγχαρητήρια!

Και συνεχίστε το έργο σας. Και τις βουτιές σας... Στη Μύκονο ή όπου αλλού σας κάνει κέφι.

Κι αφήστε εμάς, που ξέρουμε τις άλλες βουτιές, τις βουτιές θανάτου, να υποστηρίζουμε συνειδητά και με γνώση όσους αγωνίζονται για τη ζωή μας. Το Μανουσογιαννάκη, τον Τσιμπόγλου και όλους τους άλλους τίμιους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και της Ναυτεργατικής.

Που τους ξέρουμε από τότε που ήταν παιδιά. Πάντα μπροστάρηδες στους αγώνες. Κι εκεί παραμένουν ως τώρα που άσπρισαν τα μαλλιά τους.

Ποιος ψευτοαριστερός μπορεί να φτάσει και στο μικρό τους δαχτυλάκι;

Και θυμάμαι το Σάββα τον Τσιμπόγλου, τον σημερινό πρόεδρο της ΠΕΜΕΝ. Και που προχτές το δικαστήριο έβγαλε και εναντίον του ένταλμα σύλληψης. Να έρχεται στο καράβι που δούλευα. Σε ένα λιμάνι της Βόρειας Ευρώπης. Με το πόδι στο γύψο. Για να μοιράσει υλικό για μια άλλη απεργία. Σφαδάζοντας από πόνους να ανεβαίνει την ανεμόσκαλα... Τριάντα χρόνια πριν...

Κι έρχεστε εσείς τώρα, κ. Νεφελούδη. Να μιλήσετε για τους ανθρώπους αυτούς. Και για επαναστατικές μάσκες. Και να τους επιδικάσετε "περισσή, κακιωμένη φωνή και ζηλοφθονία, με ένα στυλάκι απολύτως αναιδέστατο, προς τον κάθε Έλληνα πολίτη και με απόλυτη περιφρόνηση προς οτιδήποτε ανθρώπινο"!!!

Από πού κι ως πού; Τι ξέρετε εσείς και για τη δική τους διαδρομή τριάντα τόσα χρόνια και για τα βάσανα των ναυτεργατών; Τι ξέρετε και τι μπορείτε να ξέρετε για την οργή τη δίκαιη που τους πλημμυρίζει, που ήταν νιοί και γέρασαν στον αγώνα για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα; Και είδαν συντρόφους και συντρόφους ναυτεργάτες να καταλήγουν άλλοι στο βυθό της θάλασσας και άλλοι στο χώμα;

Οι αγώνες των ναυτεργατών, κ. Νεφελούδη, είναι αγώνες βαμμένοι με αίμα. Και στο αίμα των νεκρών μας έχουμε ορκιστεί για ανυποχώρητη πάλη. Γι' αυτό και δεν κάνουμε πίσω. Δεν υπάρχει πίσω.

Όταν μας ξαναβρείτε μπροστά σας, να σας εμποδίζουμε την αναχώρηση για το δικό σας Παραντάις, να το θυμάστε. Δεν έχουν βότκα και τζιν τα δικά μας σφηνάκια. Αίμα έχουν.

Γι' αυτό και δε μας περισσεύει ίχνος κατανόησης. Που μένουν άδειες οι μπάρες της Μυκόνου.

Εξάλλου, αμοιβαία τα αισθήματα. Σωστά;

Και σας το λέω εγώ.

Η Μαρία Λαμπρίδου, διπλωματούχος ανθυποπλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού.

Που δεν κρεμάω καμιά κομματική ταμπέλα στο στήθος μου. Σε σας που παριστάνετε τον αριστερό. Δε σας το λέει η Παπαρήγα. Σας το λέει μια πραγματική ναυτεργάτρια. Από το μεγάλο κάδο των 65.000 ναυτεργατών που έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας της πολιτικής που εσείς υποστηρίζετε.

Με όλο το δικαίωμα της καταστραμμένης ζωής μου. Και της καταστραμμένης ζωής των φιλενάδων μου. Και με όλη την οργή για την εκμετάλλευση που μας έγινε.

Αλλά και με τεράστια εκτίμηση και αναγνώριση προς τους κουκουέδες. Γιατί ήταν οι μόνοι που αταλάντευτα σταθήκαν δίπλα μας.

Πως δεν έχετε κανένα δικαίωμα να προσβάλλετε τους αγώνες των ναυτεργατών. Κανένα δικαίωμα να βρίζετε τους ηγέτες του ναυτεργατικού κινήματος.

Κανένα δικαίωμα να πυροβολείτε με την πένα σας το δικαίωμα κάθε εργαζομένου για δουλειά, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ασφάλεια στο χώρο δουλειάς, αξιοπρεπή μισθό, δικαίωμα για σύνταξη... Και να τα εξισώνετε όλα αυτά με το δικαίωμα για βουτιές και διακοπές.

Η δική σας στάση, κ. Νεφελούδη, είναι που δε λαμβάνει υπόψη τον άνθρωπο. Γιατί στρέφεται ενάντια στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Εκτός και αν οι βουτιές στη Μύκονο είναι κι αυτές βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Και μάλιστα ίσης αξίας με το δικαίωμα στη ζωή.

Είναι;

Σας το ρωτάω όχι μόνο ως πρώην ναυτεργάτρια... Αλλά και ως θύμα πρόσφατου εργατικού ατυχήματος, στο δεύτερο επάγγελμά μου, το στεριανό, που αναγκάστηκα να ακολουθήσω όταν με πέταξαν στον κάδο της ανεργίας. Που όχι αποζημίωση δεν πήρα για το χρόνιο πρόβλημα που απέκτησα εξαιτίας του ατυχήματος, αλλά αναγκάζομαι να πληρώνω και από την τσέπη μου τα φάρμακα που χρειάζομαι.

Που περίμενα τουλάχιστον μετά την μεγάλη ταλαιπωρία στα νιάτα μου, κι αφού αναγκάστηκα να ξανασπουδάσω για να βρω δουλειά στη στεριά, να πάρω σύνταξη στα 35 χρόνια. Και το εφάπαξ που τόσα χρόνια μου κρατούσαν από το μισθό μου.

Τώρα μου λένε πως πρέπει να δουλέψω 40 χρόνια. Και επιπλέον μου περικόπτουν και το μισθό μου και τη σύνταξη. 3.000 ευρώ φέτος λιγότερα. Όσο για το εφάπαξ; Που θα το έπαιρνα στα 60; Φημολογείται πως στα 65 θα μας το δώσουν όχι μόνο πετσοκομμένο μα και με δεκαετή ομόλογα. Τουτέστιν θα έχουμε δικαίωμα να το εισπράξουμε στα 75!

Χωρίς να λένε λέξη για τα άλλα χρόνια που έχω πληρωμένα στο ΝΑΤ. Ούτε σε μένα ούτε και σε κανέναν άλλο ναυτεργάτη που έμεινε άνεργος. Αντίθετα παίρνουν μέτρα που θα οδηγήσουν το ΝΑΤ σε πλήρη χρεωκοπία. Η άρση του καμποτάζ είναι ένα από αυτά...

Ούτε για τα χρόνια που χάσαμε σπουδάζοντας ένα επάγγελμα που κατέληξε στην ανεργία, λένε λέξη. Τέσσερα χρόνια μετράω προσωπικά "χαμένα" από τη ζωή μου. Για άλλες συναδέλφισσες είναι πολλά περισσότερα. Και βαρύτερο το τίμημα καθώς δεν κατάφεραν να ξαναβρούν άλλη δουλειά. Με περασμένα τα πενήντα τους βλέπουν με τρόμο να πλησιάζουν τα γεράματα. Χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Χωρίς δεκάρα σύνταξης.

Ε, ας χάσεις κι εσύ κάτι κ. Νεφελούδη. Και οι φίλοι σου που θέλουν να κάνουν βουτιές στη Μύκονο. Ας χάσετε μερικές ώρες από το ταξίδι σας.

Γιατί εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν.

Να στο πω ευγενικά μια και η αγωγή μου δεν επιτρέπει να πέσω στο δικό σου επίπεδο.

Ναι. Μπορεί στα δικά σου μάτια να φαινόμαστε όπως μας περιγράφεις:

"αναιδέστατοι φύλακες και κουμανταδόροι της ζωής σου, με γυάλινα μάτια και κακιωμένη φωνή, με ζηλοφθονία και επαναστατική μάσκα, μπάτσοι , χαφιέδες και μικροφασίστες, που δέρνουμε και κατατρομοκρατούμε τον κόσμο, που περιφρονούμε το λαό και τις ελευθερίες του αλλά και κάθε τι ανθρώπινο" (προσπάθησα να αναπαράγω την πλήρη περιγραφή που μας κάνεις, με συγχωρείς που δεν τα κατάφερα, πώς να τα καταφέρω να συγκεντρώσω όλο τον οχετό που εξαπέλυσες εναντίον μας; )

μα το δικό μας λεξιλόγιο έχει ταμπέλα το αρχαίο ρητό:

ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Και υπογραφή το ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ.

Γι' αυτό, και παρότι τα δικά μου οικονομικά φέτος δεν επιτρέπουν διακοπές, όπως και σε εκατομμύρια άλλους εργαζόμενους και συνταξιούχους της χώρας που αφενός είδαν τους μισθούς τους και τις συντάξεις τους να περικόπτονται άγρια (8.000 ευρώ μείον θα είναι για φέτος οι συντάξεις των γονιών μου, κι ας δούλεψαν συνολικά 75,5 χρόνια, δηλαδή για κάθε δεκαετία εργασίας τους τιμώρησαν περίπου με 1.000 ευρώ χαράτσι) αφετέρου τις τιμές να πηγαίνουν στα ύψη, και ειδικά σε νησιά που οι καλές μας ακτοπλοϊκές εταιρείες φρόντισαν να αυξήσουν τα τελευταία χρόνια κατά 400% τους ναύλους, εσένα σου εύχομαι να πας. Και όσο μεγαλύτερες διακοπές γίνεται. Στη Μύκονο ή όπου αλλού σου κάνει κέφι.

Και είναι βέβαιο πως όπου κι αν πας, ειδικά φέτος, δε θα υποφέρεις από συνωστισμό. Άλλο τόσο βέβαιο είναι πως δε θα φταίξουν καθόλου οι απεργίες των ναυτεργατών. Για την κάθετη πτώση του τουρισμού.

Και μην ανησυχείς. Οι αριστεροί, οι αληθινοί αριστεροί αυτού του τόπου, ουδόλως θα ενοχληθούν από την απουσία σου. Διότι όπως έλεγε και ένας παλιός μου δάσκαλος:

"Είναι τουλάχιστον πηγή παρηγορίας το να γνωρίζεις ότι, αφού με την παράστασή σου δε γίνεται να βοηθήσεις τον αβοήθητο, με την απουσία σου ορισμένως δεν κινδυνεύεις να τον βλάψεις."

(Δημήτρης Λιαντίνης, Χάσμα Σεισμού, σελ. 96 )

Και κάτι ακόμη. Για τον επίλογο του άρθρου σου. Που μιλά για γύρισμα της πλάτης.

Να είσαι απολύτως βέβαιος πως εγώ το έκανα ήδη. Μετά την επίθεση που δεχτήκαμε από σένα. Δημοκρατική Αριστερά, είπες; Νέο κόμμα;

Ποιο είναι το νέο; Και ποιο το αριστερό;

Τα ίδια παπαγάλισες στο άρθρο σου και μάλιστα με πολύ πιο υβριστικό ύφος με όσα λέγουν κατά των απεργών οι εκπρόσωποι του δικομματισμού. Βασιλικότερος του βασιλέως...

Όπως και ο παλιός και καταδικασμένος από το κίνημα ρόλος εκείνων που παριστάνουν τους αριστερούς για να διαβάλουν το κίνημα και να του επιφέρουν πλήγματα εκ των έσω.

Γι' αυτό και σας καταγγέλλουμε ανοιχτά. Πως είστε ξένο σώμα. Ουδεμία σχέση έχετε με το ναυτεργατικό κίνημα.

Αντίθετα είστε εσείς που προσφέρετε δεκανίκια στην άρχουσα τάξη για να ποδηγετεί τους εργάτες. Που ιδέα δεν έχετε από εργατιά και τα χεράκια σας είναι βελούδινα και με άσπρα μανικέτια.

Στο λέω εγώ. Όχι η Παπαρήγα. Η Μαρία Λαμπρίδου. Διπλωματούχος Ανθυποπλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού. Που δούλεψα ματσακόνι. Ξέρεις αλήθεια τι είναι το ματσακόνι;

Και βουτήχτηκα στο γράσο. Και ήπια σκουριασμένο νερό από τη βαπορέτα. Μην το ζητήσεις στα μπαράκια της Μυκόνου. Δεν το σερβίρουν εκεί. Ούτε καν ξέρουν τι σημαίνει βαπορέτα.

Και καθάρισα όχι μόνο τουαλέτες μα και σε σεντίνες. Με ψόφια ποντίκια. Ξέρεις τι είναι οι σεντίνες;

Που δούλεψα σερί 48 ώρες. Στο καμίνι του Περσικού. Χωρίς μια ώρα ύπνο. Και με τις σόλες των παπουτσιών μου να λιώνουν πάνω στη λαμαρίνα. Κι έπειτα στο πολικό ψύχος των λιμανιών της Βόρειας Ευρώπης. Ξεφορτώνοντας το μαύρο χρυσό. Και παραγεμίζοντας με εφημερίδες τη φόρμα για να αντέξω το κρύο. Έχεις ποτέ σου δουλέψει με τέτοιες συνθήκες;

Που κατέβηκα σε αμπάρι. Και κρεμάστηκα στο κενό όταν έσπασε η σκουριασμένη σκάλα. Ο αδερφός της συναδέλφισσας και φίλης, της Σοφίας, δεν πρόλαβε. Βούτηξε στο κενό. Σου είπα, ξέρουμε καλά εμείς από βουτιές. Αλλά καμιά σχέση δεν έχουν με τις δικές σας βουτιές.

Και ναι. Ξέρουμε και από γυάλινα μάτια. Πρώτον αυτά που φορούσαμε για να προστατέψουμε τα μάτια μας όταν κάναμε ματσακόνι. Έχεις ποτέ φορέσει τέτοια γυάλινα μάτια;

Αν όχι, πως μπορείς εσύ να δεις ποιος είναι ο κάθε Μανουσογιαννάκης;

Μέσα από ποιο πρίσμα;

Στα δικά μου όμως μάτια, που έβαλαν και δεν ξανάβγαλαν εκείνα τα γυαλιά, ο Μανουσογιαννάκης και οι σύντροφοί του είναι ήρωες. Και λεβέντες και παλικάρια.

Δε θέλεις να ξέρεις τι βλέπουν τα γυάλινά μου μάτια όταν κοιτούν εσένα. Και τους δικούς σου συντρόφους.

Και στα λέω εγώ αυτά. Όχι η Παπαρήγα. Ούτε οι κομματικοί της σύντροφοι. Μην το ξεχνάς. Μα μια αληθινή ναυτεργάτρια με γυάλινα μάτια...

Που ορκίστηκε μια μέρα της άνοιξης του '83, έξω από το γραφείο του υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Κατσιφάρα. Μπρος στη σορό του αγαπημένου φίλου. Που λίγες ώρες πριν κουβεντιάζαμε και γελάγαμε στα γραφεία της Ναυτεργατικής. Και κάναμε σχέδια για το μέλλον.

Και την επομένη τον είδα με τα μάτια ανοιχτά. Εκείνα τα μάτια που τα ήξερα γεμάτα ζωή:

Τα ίδια μάτια... ανοιχτά... Μα γυάλινα! Να με κοιτούν και να μη με βλέπουν.

Και όλη τη φρίκη του θανάτου να με αντικρίζει. Αγκαλιασμένη την άλλη φρίκη. Τη χειρότερη και από θάνατο. Την εφοπλιστική ασυδοσία.

Έχεις δει εσύ, κ. Ανδρέα Νεφελούδη, τέτοια γυάλινα μάτια;

Έχεις δει φίλο και συνάδελφό σου να τον κουβαλούν μπροστά σου νεκρό;

Εμείς, οι ναυτεργάτες, είδαμε. Τα αληθινά γυάλινα μάτια. Και όχι μία φορά.

Και το δικό τους καθρέφτισμα κουβαλάμε από τότε. Πικρό απόκτημα και για πάντα.

Να μας συμπαθάς που σε τρόμαξαν τα μάτια μας.

Από δω και πέρα θα ξέρεις και το γιατί. Γιατί σε κοίταγε ο ίδιος ο θάνατος. Και κάτι χειρότερο απ' αυτόν. Η ασυδοσία του κεφαλαίου. Και μάλιστα στη χειρότερη μορφή του. Που άλλη δεν είναι από τον εφοπλισμό.

Δε θέλεις όμως να ξέρεις τι ένιωσα κι εγώ και ο κάθε ναυτεργάτης όταν διαβάσαμε την αναφορά σου στα γυάλινα μάτια.

Έτσι κι αλλιώς, κι ας έγραψα τόσα, λέξεις δεν υπάρχουν να το πουν.

Είναι από εκείνα τα πράγματα που τα γνωρίζεις μόνο αν τα ζήσεις. Ο ίδιος.

Γι' αυτό και ένιωσα χρέος να σου απαντήσω. Επειδή τα έζησα.

Εγώ. Μια ναυτεργάτρια με γυάλινα μάτια...