BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Καταγγελίες για βιασμό στον αμερικάνικο στρατό και το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ

Επειδή σ' αυτό το ιστολόγιο μας αρέσει να λέμε τα σύκα σύκα και στη σκάφη σκάφη.

Και να μην εξωραΐζουμε καταστάσεις.

Δημοσιεύουμε και την ακόλουθη είδηση που αφορά το πολεμικό ναυτικό και μάλιστα το αμερικάνικο.

Μα δυστυχώς όχι μόνο το αμερικάνικο και όχι μόνο το πολεμικό...

Βιασμός. Ένα έγκλημα σε βάρος των γυναικών (καμιά φορά και των αντρών, όπως θα δείτε παρακάτω). Ένα έγκλημα ιδιότυπο. Και που στην πιο απλή του περίπτωση λέγεται σεξουαλική παρενόχληση.

Ποια γυναίκα δεν έχει έστω μια φορά στη ζωή της παρενοχληθεί σεξουαλικά;

Και γιατί να ξεφεύγουν από τον κανόνα οι γυναίκες ναυτικοί; Δυστυχώς το θέμα τις αφορά και αυτές.

Τις αφορά μάλιστα και από μια άλλη σκοπιά. Να μη γίνεται αυτός ο κίνδυνος η επαγγελματική τροχοπέδη για όλες. Να μη γίνεται δηλαδή πρόσχημα μη πρόσληψης γυναικών στα πλοία. Και να τιμωρούνται έτσι τα θύματα ακόμη και με επαγγελματικό αφανισμό.

Αυτή δεν είναι λύση. Είναι παραλογισμός.

Και μια και μιλάμε για εμπορικό ναυτικό. Είναι σαν να σταματήσουν τα καράβια να ταξιδεύουν γιατί υπάρχουν πειρατές. Να τα κλείσουμε σε ασφαλή λιμάνια και αγκυροβόλια και να κορδωνόμαστε πως βρήκαμε τη σοφή λύση για την πειρατεία.

Όμοια και για τις γυναίκες. Όπως δεν ήταν λύση οι ζώνες αγνότητας στο μεσαίωνα έτσι και σήμερα είναι απαράδεκτο οι γυναίκες να πληρώνουν το τίμημα των βιαστών ακόμη και με αποκλεισμό από κάποιο επάγγελμα. Γιατί ένας λόγος παραπάνω είναι και η αυτόματη προσβολή σε βάρος των αντρών ναυτικών, στην ίδια ρότα εκείνου που έφτιαξε τη φράση: Ναυτικοί και άλλα κακοποιά στοιχεία!

Αυτοί που πρέπει να πάρουν πόδι από τα καράβια είναι όσοι στερούνται ήθους και όχι μόνο στα χαρτιά έχουν λευκό ποινικό μητρώο! Ήθος όχι μόνο στον τομέα της όποιας σεξουαλικής παρενόχλησης αλλά γενικότερα. Δεν μπορεί ο κάθε παλαβός και ανάγωγος να τρελαίνει την μικρή κοινωνία του καραβιού που έχει έτσι κι αλλιώς τα δικά της προβλήματα. Και τους κινδύνους της θάλασσας και των πλοίων και την απομόνωση την κοινωνική και τη στέρηση των αγαπημένων προσώπων.

Πέρα λοιπόν από τις κλασικές εξετάσεις των γιατρών θα έπρεπε ίσως και ειδικοί ψυχολόγοι να δίνουν το ΟΚ για να μπαρκάρει κάποιος. Αλλά και να παίρνονται τα κατάλληλα μέτρα και στις σχολές και στο καράβι για να μην προκύπτουν τέτοιες συμπεριφορές και τέτοια "φρούτα" στα πλοία.

Σε ποια κοινωνία όμως; Αυτά μόνο σε συνθήκες απόλυτης δημοκρατίας θα μπορούσαν να εφαρμοστούν. Αλλιώς ο κίνδυνος θα είναι τεράστιος να γίνουν μπούμερανγκ σε βάρος όσων απλά είναι ανεπιθύμητοι. Και να τους κολλήσουν και τη ρετσινιά.

Ειδικά στο έγκλημα της σεξουαλικής παρενόχλησης και του βιασμού ακόμη χειρότερα, η πείρα δείχνει πως χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να μην κατασκευαστούν θύτες που στην πραγματικότητα είναι θύματα.

Και ακόμη ειδικότερα για την μικρή και ιδιότυπη κοινωνία του καραβιού. Ο βιασμός είναι πάντα μια απειλή για κάθε γυναίκα ή ακόμη και άντρα που εργάζεται εκεί. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και λέμε δε συμβαίνουν αυτά εκτός αν η γυναίκα κουνήσει την ουρά της. Όταν ξέρουμε ότι ακόμη και ανήλικα παιδάκια πέφτουν θύματα βιασμού. Αυτά τι κούναγαν;

Το θέμα λοιπόν δεν πρέπει ούτε να υποτιμάται ούτε και να αντιμετωπίζεται με μεσαιωνικές τακτικές. Και στην κατεύθυνση αυτή πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει τα μέγιστα η ίδρυση Ένωσης γυναικών ναυτικών. Καθώς ανάμεσα στις γυναίκες ναυτικούς υπάρχουν σήμερα και εκείνες που διαθέτουν επιστημονικές γνώσεις σε κατάλληλους τομείς. Δε θα αρκεστούμε βέβαια μόνο σε αυτές, θα ζητήσουμε την συνδρομή και των αρμοδίων φορέων για να βρεθούν εκείνες οι λύσεις που συνάδουν και με τη δημοκρατία και με την επιστήμη.

Παραθέτω στη συνέχεια το άρθρο που μας έδωσε το έναυσμα για τα σχόλια αυτά.

http://www.star.gr/

Απίστευτες καταγγελίες για βιασμούς γυναικών στο αμερικανικό στρατό

Ημέρα + ώρα δημοσίευσης 12.12.2011 - 14.49
«Μια γυναίκα στρατιώτης είναι πιο εύκολο να δεχθεί επίθεση από έναν συνάδελφο στρατιώτη παρά να δεχθεί τα πυρά του αντιπάλου…» Έτσι ξεκινά ένα συγκλονιστικό άρθρο στην Guardian όπου φιλοξενούνται συγκλονιστικές μαρτυρίες γυναικών που υπηρέτησαν στον αμερικανικό στρατό και έπεσαν θύματα βιασμού.

«Δεν υπηρετούσα ούτε μήνα στο ναυτικό… ήμουν πολύ νέα. Προσπάθησαν να το αναφέρω αλλά αντί να πάρουν την καταγγελία μου στα σοβαρά, με έβαλαν να κάνω push-ups» εξομολογείται η Kate Weber.

«Δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς να πάρω ναρκωτικά. Ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου και κλαίω καθώς θυμάμαι την σκηνή του βιασμού μου. Και μένω μετά ξύπνια, ξαναζώντας τον εφιάλτη…»

Ο βιασμός στον αμερικανικό στρατό έχει πλέον γίνει τόσο συχνό φαινόμενο που θεωρείται πιο πιθανό μια γυναίκα στρατιώτης στο Ιράκ να κακοποιηθεί από συνάδελφο στρατιώτη παρά να χτυπηθεί από τα πυρά του εχθρού. 
Το ζήτημα είναι τόσο μεγάλο που μια ομάδα από βετεράνους μηνύουν το Πεντάγωνο ώστε να αναγκαστεί να λάβει τα μέτρα του. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει 17 ενάγοντες που αυξήθηκαν σε 28 (3 άντρες και 25 γυναίκες) οι οποίοι ισχυρίζονται ότι έπεσαν θύματα βιασμού ενώ υπηρετούσαν στις ένοπλες αμερικανικές δυνάμεις. 
Μάλιστα κατηγορούν τους πρώην γραμματείς Άμυνας Donald Rumsfeld και Robert Gates οι οποίοι τιμωρούσαν όσους και όσες τολμούσαν να αναφέρουν την σεξουαλική κακοποίηση την οποία είχαν υποστεί και όσους είχαν ζητήσει την δίωξη των δραστών.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.