BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Η υποναύαρχος Grace Murray Hopper (1906-1992) - επιστήμονας της Πληροφορικής και αξιωματικός του ναυτικού των ΗΠΑ

Murray Hopper

 Grace Murray Hopper

(1906-1992)


Σε μια εποχή όπου οι υπολογιστές καταλάμβαναν ολόκληρα δωμάτια και η λειτουργία τους βασιζόταν σε κωδικούς και περίπλοκα μαθηματικά, η ανάπτυξη γλωσσών προγραμματισμού φάνταζε μακρινή και αναγκαία. Η διορατικότητα, μαχητικότητα και εξυπνάδα μιας συγκεκριμένης γυναίκας, της Grace Murray Hopper, ήρθε να ξεκινήσει μια νέα εποχή στη βιομηχανία των υπολογιστών.

j



Η Υποναύαρχος Grace Murray Hopper ήταν διακεκριμένη Αμερικανίδα επιστήμονας της Πληροφορικής και αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Ήταν μία από τις πρώτες προγραμματίστριες του πρώτου μεγάλης κλίμακας αυτόματου ψηφιακού υπολογιστή, του Harvard Mark I, και ανέπτυξε τον πρώτο μεταγλωττιστή (compiler). (7)

 

Παιδική ηλικία

Το όνομα της ήταν GraceBrewsterMurrayκαι γεννήθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης, στις 9 Δεκεμβρίου του 1906 (1).

Πατέρας της ήταν ο ασφαλιστής Walter Murrey και μητέρα της η Mary Van Horne. Είχε δύο ακόμη αδέρφια. Η μητέρα της αγαπούσε πολύ τα μαθηματικά και αυτή της την αγάπη φαίνεται πως εμφύσησε και στην κόρη της (3).

Από παιδί, της άρεσε να αποσυναρμολογεί αντικείμενα και να τα επανασυναρμολογεί. Όταν ήταν επτά ετών, αποφάσισε να ανακαλύψει πώς λειτουργεί το ξυπνητήρι. Πήρε ένα, το διέλυσε και προσπάθησε να το συναρμολογήσει. Όταν ανακάλυψε πως δεν μπορεί, πήρε ένα άλλο και επανέλαβε την διαδικασία ώστε αυτή τη φορά να παρατήσει ακριβώς την κάθε κίνηση και λειτουργία του. Κατέληξε να έχει διαλύσει επτά ξυπνητήρια…(3). Οι γονείς της αντί να εκνευριστούν και να την σταματήσουν, την ενθάρρυναν συνεχώς να ασχοληθεί με αυτά που την ενδιέφεραν, δηλαδή τα μαθηματικά και τη μηχανολογία (4).

 

Πίστευαν πως η κόρη τους θα έπρεπε να έχει τις ίδιες εκπαιδευτικές ευκαιρίες με το γιο τους. Ο πατέρας της την ενθάρρυνε να μην ακολουθήσει τους παραδοσιακούς ρόλους των γυναικών. Στο γυμνάσιο, η Hopper, έπαιζε καλαθοσφαίριση, χόκεϊ και πόλο (3).

Σπουδές

Η Hopper σπούδασε σε δυο κορυφαία πανεπιστήμια της εποχής, το Vassar, το οποίο ήταν πανεπιστήμιο θηλέων, και το Yale (4). Συγκεκριμένα, έλαβε ένα πτυχίο στα μαθηματικά και τη φυσική από το Πανεπιστήμιο του Vassar το 1928, και αργότερα μεταπτυχιακό και διδακτορικό στα μαθηματικά από το Yale το 1930 και το 1934 (12).

Γάμος

Το 1930, παντρεύτηκε τον καθηγητή VincentForestHopper με τον οποίο έζησε 10 περίπου χρόνια. Χώρισαν το 1945, και την ίδια χρονιά ο Hopper σκοτώθηκε πολεμώντας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (3).

 

Μάχη για είσοδο στο ναυτικό

Η Hopper δούλεψε στο Vassarως επίκουρη καθηγήτρια από το 1933 ως το 1943, διδάσκοντας μαθηματικά (1).

Έπειτα από 12 χρόνια στο Vassar, αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση όταν ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και να καταταγεί στο ναυτικό. Αντιμετώπισε πολλές επίσημες ενστάσεις (4) αλλά με το πείσμα και την μαχητικότητα που την διέκρινε κατάφερε, ύστερα από επανειλημμένες προσπάθειες, να εισαχθεί στο Αμερικανικό Ναυτικό. Κατατάχθηκε στο Ναυτικό πρόγραμμα WAVES (WomenAcceptedforVoluntaryService) τον Δεκέμβριο του 1943. Τον επόμενο χρόνο έγινε υπολοχαγός και της ανατέθηκε ένα ερευνητικό πρόγραμμα του Γραφείου Συντονισμού Υπολογιστών στα εργαστήρια Cruft του Πανεπιστημίου του Harvard. Αποτελούσε το τρίτο μέλος της ερευνητικής ομάδας που είχε συγκροτηθεί υπό τον HowardH. Aiken(12).

j

 

Το MarkIκαι ΙΙ

 

Η Hopper έγινε η πρώτη προγραμματίστρια του υπολογιστή του ναυτικού, MarkI. Ο συγκεκριμένος υπολογιστής αποτελούσε το μηχανολογικό θαύμα της εποχής και ήταν ένας από τους πρώτους υπολογιστές που έχουν δημιουργηθεί (4). Το συγκεκριμένο μηχάνημα είχε 16 μέτρα μάκρος, 2,5 μέτρα ύψος και 2,5 μέτρα πλάτος. Αυτό το θαύμα της σύγχρονης επιστήμης μπορούσε να αποθηκεύσει 72 λέξεις και να εκτελέσει τρεις εντολές κάθε δευτερόλεπτο (5). Το τέλος του πολέμου βρήκε τη Hopper να εργάζεται στις επόμενες εκδοχές του Mark I, τον υπολογιστή Mark II και III.

jjj

jjj

Ο όρος “debug”

Η Hopperείναι επίσης γνωστή για ένα αστείο γεγονός που περιλαμβάνει ένα “bug” (ζωύφιο) στο σύστημα του υπολογιστή. Κάποια στιγμή, ενώ το HarvardMarkII δυσλειτουργούσε, ανακάλυψε ότι ένας από τους ηλεκτρομηχανικούς διακόπτες του είχε φράξει όταν ένας μικρός σκώρος κόλλησε μέσα σε αυτό. Από που προήλθε ο σκώρος κανένας δεν ήξερε, αλλά η Hopper αφαίρεσε το νεκρό του σώμα, το κόλλησε με ταινία στο ημερολόγιο και σημείωσε σε αυτό ότι είχε βρει το “ζωύφιο”. Αν και η χρήση του όρου “bug” για να περιγράψει ένα τεχνικό πρόβλημα χρονολογείται από τον 19ο αιώνα, η Hopper αναφέρεται ως η πρώτη που αναγνώρισε ένα “computerbug” …κυριολεκτικά! (1).

 

Έτσι είναι αυτή η οποία έδωσε στον όρο “debug” την τωρινή του σημασία, της αφαίρεσης δηλαδή ελαττωματικών προγραμμάτων από το σύστημα (4).

 

Απομάκρυνση και επιστροφή στο ναυτικό

Το 1946, σε ηλικία 40 ετών, η GraceMurrayHopperαπαλλάχθηκε από την ενεργό δράση, αφού τελείωσε η θητεία της στο Ναυτικό ως εν ενεργεία αξιωματικού παραμένοντας, ωστόσο, σε εφεδρεία. Μπήκε έπειτα στο «HarvardFacultyattheComputationLaboratory» όπου η εργασία της συνεχίστηκε στους MarkIIκαι IIIυπολογιστές για το ναυτικό (5).

Το 1949 ξεκίνησε τη συνεργασία της με την εταιρία «Eckert-Mauchly Computer Corporation», στη Φιλαδέλφεια (είναι η μετέπειτα αποκαλούμενη εταιρεία SperryRand), όπου συμμετείχε στη σχεδίαση του πρώτου εμπορικού μεγάλου ηλεκτρονικού υπολογιστή «UNIVACI» (56). Έτσι η Hopper ασχολήθηκε με τον ιδιωτικό τομέα, και συγκεκριμένα με τον υπολογιστή UNIVAC, ως επικεφαλής μηχανικός.

Εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο να χειρισθεί κανείς έναν υπολογιστή, και αυτό γιατί δεν υπήρχαν ακόμη γλώσσες προγραμματισμού. Όλες οι εντολές έπρεπε να δίνονται από τον χειρίστη σε περίπλοκους μαθηματικούς κωδικούς. Η Hopper διευκόλυνε αυτή τη διαδικασία δημιουργώντας καινούργιες γλώσσες προγραμματισμού (4).

 

 

Ο πρώτος μεταγλωττιστής και η γλώσσα COBOL

Ίσως η πιο γνωστή συμβολή της στην τεχνολογία των υπολογιστών ήταν η εφεύρεση του “μεταγλωττιστή”(compiler) , του ενδιάμεσου δηλαδή προγράμματος που μεταφράζει τις οδηγίες από αγγλική γλώσσα σε μια γλώσσα που κατανοεί ο υπολογιστής (2). Αποτελεί ένα τύπο λογισμικού, που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα, για τη μετάφραση δακτυλογραφημένων οδηγιών σε κώδικα που οι μηχανές μπορούν να καταλάβουν (1).

 

Η βιομηχανία των υπολογιστών άλλαξε δραστικά αφότου υποστήριξε την ανάπτυξη της γλώσσας COBOL (common-business-oriented-language). Η COBOL ήταν η πρώτη γλώσσα προγραμματισμού που επέτρεψε στον προγραμματιστή να μιλήσει στον υπολογιστή με λέξεις παρά με αριθμούς (35).

 

Το 1983 η Hopper είπε σε συνέντευξή της στο VoiceofAmerica:

« Θεώρησα ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή και ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να του μιλούν σε απλά αγγλικά. Και αυτό ήταν η αρχή της COBOL.» (3).

 

Η πορεία προς τον βαθμό του Υποναυάρχου

Το 1966 το Ναυτικό την αποστράτευσε με το βαθμό του πλωτάρχη, και την ανακάλεσε στην ενεργό υπηρεσία μόλις το 1967, για ένα διάστημα έξι μηνών. Η σπουδαιότητα και αναγκαιότητα της εργασίας της ήταν τέτοια που τελικά αντί για 6 μήνες, της ζητήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες της έπ’ αόριστον (56).

 

Το 1973 προάχθηκε σε πλοίαρχο και τοποθετήθηκε στη Διοίκηση Αυτοματοποίησης Δεδομένων (Naval Data Automation Command) του Ναυτικού ως ειδική σύμβουλος. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 1986. Ωστόσο, δε διέκοψε τους δεσμούς της με την ακαδημαϊκή κοινότητα και εξακολούθησε να δίνει διαλέξεις σε μεγάλα πανεπιστήμια (56).

 

Το 1983 προάχθηκε σε αρχιπλοίαρχο, σε ειδική τελετή στο Λευκό Οίκο, και λίγο πριν την αποστράτευσή της, της απονεμήθηκε ο βαθμός του υποναυάρχου. Ήταν ογδόντα ετών και η γηραιότερη εν ενεργεία αξιωματικός του Ναυτικού (6).

jjj

jj

jjjΤιμητικέςδιακρίσεις

Η Υποναύαρχος Hopperέλαβε πολλά βραβεία και τιμές για τις επιτεύξεις της. Συγκεκριμένα έλαβε 47 τιμητικούς τίτλους (3).

Το 1967 από το DataProcessingManagementAssociation με το βραβείο «άντρας της χρονιάς» το οποίο και έδινε για πρώτη φορά (3, 4).

Το 1991 της απονεμήθηκε το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνολογίας «για τις πρωτοποριακές της επιτεύξεις στην ανάπτυξη των γλωσσών προγραμματισμού υπολογιστών που απλοποίησαν την τεχνολογία των υπολογιστών και άνοιξαν την πόρτα σε έναν σημαντικά μεγαλύτερο κόσμο χρηστών». Ήταν η πρώτη γυναίκα που λάμβανε αυτό το βραβείο μόνη της (1), χωρίς δηλαδή να το μοιράζεται με κάποιον άλλον.

Ήταν η πρώτη Αμερικανίδα υπήκοος και η πρώτη γυναίκα που έγινε διακεκριμένο μέλος του Βρετανικού Οργανισμού Πληροφορικής. Το 1991 έλαβε το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνολογίας και το 1996 ναυπηγήθηκε προς τιμήν της το USS Hopper (DDG-70), ένα από τα λίγα πολεμικά πλοία του Αμερικανικού Ναυτικού που φέρουν γυναικείο όνομα. (7)

Το παράδειγμα της Hopper ενθάρρυνε και άλλες γυναίκες να ασχοληθούν με την βιομηχανία των υπολογιστών (4).

 

Πρέσβης της αλλαγής

Η ηλικιακή ομάδα στην οποία της άρεσε να απευθύνεται ήταν αυτή των 17-20, γιατί πίστευε ότι οι νέοι είναι ατρόμητοι και αναρωτιούνται πολύ περισσότερο από ότι οι μεγαλύτεροι. Στις διαλέξεις παρέτρεπε τους νέους να είναι καινοτόμοι, ανοιχτόμυαλοι, να δοκιμάζουν νέα πράγματα και να μην φοβούνται την αλλαγή (3).

Κατά την άποψή της, η πιο καταστρεπτική φράση είναι:

«Εμείς πάντα το κάναμε με αυτόν τον τρόπο» (We’vealwaysdoneitthisway) (5)

 

Ενώ συνήθως στις διαλέξεις της υποστήριζε:

«τα ανθρώπινα όντα είναι αλλεργικά στην αλλαγή. Δεν συμπαθούν την αλλαγή».

 

Η GraceHopperέζησε ένα ολόκληρο αιώνα αλλαγών. Ήταν μέρος της εξέλιξης της επιστήμης των υπολογιστών και μια από τους σημαντικότερους προγραμματιστές τους.

Η Υποναύαρχος GraceHopperαγαπούσε την αλλαγή… και τελικά έφερε την αλλαγή!

jjj

Αναφορές
4 Fara, P. (2005). “Scientists anonymous: Great stories of women in science”. U.K.: Wizard Books.













______________________________
αναδημοσίευση από

http://womenstories0mathstories.wordpress.com



 ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

 Αυτές είναι οι γυναίκες! Αυτές μπορούν να είναι οι γυναίκες όταν τους επιτρέπουν να δείξουν τι αξίζουν και δεν τους βάζουν εμπόδια λόγω φύλου...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.